Όταν ο «Δράκος» έκαψε την πράσινη box and one!
Και ο μήνας είχε πάλι εννιά για πρώτη φορά, πριν από 29 χρόνια! Στις 9 (όχι Φεβρουαρίου, όπως τώρα, αλλά) Μαΐου του 1985, ο Παναθηναϊκός και ο Αρης βρέθηκαν για πρώτη φορά ενώπιος ενωπίω σε έναν τελικό του Κυπέλλου που εκείνη τη χρονιά έσβηνε τα δέκα κεράκια των γενεθλίων του. Στους ημιτελικούς οι «πράσινοι» έριξαν στο καναβάτσο τον κάτοχο του τροπαίου ΠΑΟΚ με 69-68, ενώ ο Αρης, ο οποίος δυο μήνες νωρίτερα είχε αρχίσει να τρέχει το αήττητο σερί του (που έφτασε στο 80-0 και τερματίστηκε τον Νοέμβριο του 1988) συνέτριψε τον Σπόρτιγκ με 124-81.
Ήταν λοιπόν Πέμπτη, 9 Μαίου όταν ο Αρης νίκησε τον Παναθηναϊκό με 86-70 και όντας ήδη πρωταθλητής κατέκτησε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, που το γλέντησε μετά από τρία βράδια στο Αλεξάνδρειο με παρτενέρ τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, στη φιέστα στην οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο (τότε δοκιμαζόμενος από τον Ιωαννίδη) Σλόμπονταν Σούμποτιτς!
Ο Αρης προερχόταν από την αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς όταν μέσα σε μια εβδομάδα (από μεγάλη Τετάρτη μέχρι Τετάρτη του Πάσχα) απώλεσε δύο τίτλους: το Πρωτάθλημα στο μπαράζ με τον Παναθηναϊκό στην Κέρκυρα και το Κύπελλο στον τελικό με τον ΠΑΟΚ. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν σε μια φάση δοκιμασίας των αντοχών του απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της Θεσσαλονίκης και προσπαθούσε να κρατηθεί στις επάλξεις με νύχια και με δόντια. Εκείνη τη σεζόν έμεινε με άδεια χέρια, αλλά έναν χρόνο αργότερα θα κατακτούσε το Κύπελλο, παίρνοντας την εκδίκηση του από τον Αρη στον ημιτελικό (87-84) και νικώντας στον τελικό τον Ολυμπιακό.
Ο τελικός του ’85 εξελίχθηκε σε ένα two-man show, αλλά και σε μια πολεμική επιχείρηση, ενώ δημιούργησε ρεκόρ εισιτηρίων (12.368) και εισπράξεων (4.476.800 δραχμές) για αγώνα σε κλειστό γήπεδο! Πάνω στο παρκέ του νεότευκτου σταδίου Ειρήνης και φιλίας, που έναν μήνα νωρίτερα είχε φιλοξενήσει τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης ανάμεσα στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ και στη Ρεάλ Μαδρίτης οργίασαν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Νίκος Γκάλης που πέτυχαν μαζί όσους πόντους σημείωσε ο Παναθηναϊκός (70-70)! Το μελανό σημείο της βραδιάς ήταν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων που δέρνονταν ασταμάτητα έξω από το ΣΕΦ, με αποτέλεσμα ο αγώνας να διεξαχθεί μέσα σε κλοιό που σχημάτισαν οι άνδρες των ΜΑΤ.
Ο Μιχάλης Κυρίτσης δοκίμασε την πολύ δημοφιλή εκείνη την εποχή άμυνα box and one (με τέσσερις παίκτες σε ζώνη και με τον Κορωναίο πάνω στον Γκάλη), αλλά λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο από τη Νίκαια: σε μια από τις πιο φαντασμαγορικές βραδιές της ένδοξης καριέρας του ο «δράκος» σούταρε 8 στα 10 τρίποντα, έβαλε 37 πόντους και τιμώρησε την έμπνευση του Κυρίτση, που κάποια στιγμή γύρισε την άμυνα του σε ζώνη 2-1-2, αλλά κι αυτή απέβη ατελέσφορη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Αρης προηγήθηκε νωρίς με 27-9, ο Παναθηναϊκός με ηγέτη τον Ντέηβιντ Στεργάκο μείωσε σε 36-30 και αργότερα από το 51-38 στο 53-47 αλλά δεν μπόρεσε να μείνει ανταγωνιστικός έως το τέλος.
Εκ των υστέρων ο Κυρίτσης αναγνώρισε το λάθος του λέγοντας ότι «οι διαψεύστηκα όχι επειδή υποτίμησα την αξία του Γιαννάκη, αλλά διότι ο ρόλος του στον Αρη είναι περισσότερο οργανωτικός, παρά εκτελεστικός, όμως σήμερα μας... πέθανε»! Λίγο αργότερα καθισμένος στη θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητο του προπονητή του ο Τάκης Κορωναίος κουκουλωνόταν με ένα μπουφάν για να κρύψει τα δάκρυα της απογοήτευσης του μέσα στην οποία έλεγε ότι ‘για τέτοια ματς η ΕΟΚ πρέπει να φέρνει ξένους διαιτητές»!
Το δάκρυ πήγαινε κορόμηλο και στα αποδυτήρια του Αρη, όπου είχαν βουρκώσει ο «Ξανθός» και ο έφορος της ομάδας Λάκης Κυριακίδης, ενώ ο «Δράκος» αποθεωνόταν από οπαδούς της προηγούμενης ομάδας του με το σύνθημα «Γιαννάκης - Θεός- Ιωνικός» και ο Γκάλης λουσμένος στη σαμπάνια έβαζε ως στόχο «τη διάκριση στην Ευρώπη, διότι πλέον τα ελληνικά σύνορα είναι μικρά για τον Αρη»!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές Π. Τσολακίδης-Κουμπούρης):
ΑΡΗΣ: Γιαννάκης 37, Γκάλης 33, Χριστοφάκης, Φιλίππου 8, Κοκολάκης, Ρωμανίδης 2, Παραμανίδης, Δοξάκης, Σταμάτης, Τσιτάκης. Προπονητής: Ιωαννίδης
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Στεργάκος 17, Ιωάννου 2, Παπαπέτρου 4, Βασιλαντωνάκης, Ματθαιακάκης, Κορωναίος 10, Βίδας 17, Ανδρίτσος 13, Σκροπολίθας 7, Καρανάσος. Προπονητής: Κυρίτσης
H σφήνα του Αριαν και ο ωραίος Θίους!
Από εκείνο το βράδυ πέρασαν οκτώ χρόνια και οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες πάλι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στον τελικό της 15ης Μαίου του 1993. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός πήρε τη ρεβάνς από τον εστεμμένο Κυπελλούχο Ευρώπης στην... καρεκλομαχία του Τορίνο) Αρη με σκορ 96-89, κατακτώντας έναν τίτλο μετά από επτά χρόνια φαγούρας (το Κύπελλο του ’86) σε μια αναμέτρηση που έμοιαζε βγαλμένη από το... καρμπόν του τελικού του ’85, σε ό,τι αφορά τις πριμαντόνες των δύο ομάδων. Ο Γκάλης και ο Γιαννάκης είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους από το προηγούμενο καλοκαίρι και μετά από οκτώ χρόνια συμβίωσης βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον διεκδικώντας με μανία και λύσσα αυτό το τρόπαιο, το οποίο εντέλει κατέληξε στα χέρια του Νικ!
Μετά τους 70 πόντους στον τελικό του ’85, οι δυο σούπερ σταρ έβαλαν μαζί 66, αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο σεληνιασμένος Αριαν Κόμαζετς ο οποίος πέτυχε 30 και πανηγύριζε έξαλλα. Το σημειώνω αυτό διότι μετά από λίγες εβδομάδες, όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και υπέγραψε στη Βαρέζε, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία είπε ότι «σε αυτόν τον τελικό ήθελα να αποδείξω στον Γκάλη και στον Παβλίσεβιτς πόσο καλός παίκτης είμαι και πόσο με αδίκησαν όλη τη σεζόν»!
Το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών του τελικού συμπληρώθηκε από τον Τζέι-Τζέι Αντερσον, ωστόσο το ματς είχε και μια έκπληξη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Λίγες μέρες νωρίτερα ο Ρόι Τάρπλεϊ είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού τον Αρη ο οποίος έφερε με την ιταλική μέθοδο του «a gettone» (παίκτης μιας χρήσεως όπως τα κέρματα στους παλιούς τηλεφωνικούς θαλάμους) τον διάσημο και συνάμα ευειδή Ρίτζι Θίους!
Ο γεννημένος το 1957 και προερχόμενος από το κολέγιο Νεβάδα Λας Βέγκας (με προπονητή τον θρυλικό Τζέρι Ταρκένιαν) Καλιφορνέζος σούτιγκ γκαρντ είχε επιλεγεί στο Νο 9 του ντραφτ του 1978 και έπαιξε διαδοχικά και μέχρι το 1991 στους Σικάγο Μπουλς, στους Κάνσας Σίτι/ Σακραμέντο Κινγκς, στους Ατλάντα Χοκς, στους Ορλάντο Μάτζικ και στους Νιου Τζέρσι Νετς, με μέσο όρο καριέρας 18.5 πόντους, 3.3 ριμπάουντ και 6.3 ασίστ. Ο Θίους έλαβε μέρος σε δύο All Star Games του ΝΒΑ, ενώ το 1991 ήλθε στην Ευρώπη και αγωνίστηκε στη Ρέιντζερ Βαρέζε, ανακοινώνοντας στο τέλος της σεζόν την απόσυρση του από το μπάσκετ. Εναν χρόνο αργότερα υπέκυψε στον πειρασμό της επιστροφής στη δράση για μια βραδιά (με το αζημίωτο βεβαίως) και κόσμησε την πινακοθήκη των τελικών του Κυπέλλου Ελλάδος, χωρίς ωστόσο η παρουσία του στον τελικό του ’93 να στεφθεί από επιτυχία.
Δέκα χρόνια μετά την απόσυρση του ο Θίους αποφάσισε να ασχοληθεί με το προπονητιλίκι, μάλιστα διετέλεσε head coach των Σακραμέντο Κινγκς από τον Ιούνιο του 2007 έως τον Δεκέμβριο του 2008 και εν συνεχεία (2009-2011) ασίσταντ του Κερτ Ράμπις στη Μινεσότα, ενώ τώρα βρίσκεται στον πάγκο της κολεγιακής ομάδας του Καλιφόρνια Στέιτ. Παράλληλα ο Θίους έκανε καριέρα ως ηθοποιός και ως σχολιαστής αγώνων μπάσκετ και παρουσιαστής τηλεοπτικών εκπομπών.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων (διαιτητές: Ράλλης-Τσανίδης):
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 6, Σοκ 5, Γκάλης 36, Οικονόμου 6, Παπαπέτρου 2, Βράνκοβιτς 9, Κόμαζετς 30, Γεωργικόπουλος 2, Μηριούνης, Γκέκος. Προπονητής: Παβλίσεβιτς
ΑΡΗΣ: Λυπηρίδης 1, Γιαννάκης 30, Σούμποτιτς 3, Γάσπαρης 2, Αντερσον 23, Πετσάρσκι 11, Θίους 9, Βουρτζούμης 5, Ιωάννου 5, Μισούνοφ. Προπονητής: Σερφ
Η παραγγελιά του Αλβέρτη και η ... ειρήνη στο Ιράκ!
Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικός τους έγινε ο τελικός! Δέκα χρόνια μετά την αναμέτρηση τους στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός και ο Αρης ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι στον τελικό του Φάιναλ Φορ, το οποίο φιλοξενήθηκε στη Νεάπολη της Λάρισας και ανέδειξε νικητές τους «πράσινους» με 81-76.
Ο Παναθηναϊκός είχε πλέον καταστεί ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του παιχνιδιού στην Ελλάδα και συνάμα φορούσε στη στολή του τρία ευρωπαϊκά παράσημα, ενώ ο Αρης προερχόταν από την κατάκτηση του FIBA Champions Cup, με το καλάθι του Μίροσλαβ Ράιτσεβιτς στην εκπνοή του τελικού κόντρα στην Πρόκομ, στο Αλεξάνδρειο. Στους ημιτελικούς του Φάιναλ Φορ οι μεν νίκησαν το Ηράκλειο με 94-83, οι δε τον Μακεδονικό με 92-86, ενώ ο τελικός της 6ης Απριλίου του 2003 έφερε τη σφραγίδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη, μάλιστα ο πρωταγωνιστικός ρόλος του αρχηγού του Παναθηναϊκού δεν περιορίστηκε μονάχα στο γήπεδο, αλλά επεκτάθηκε και στην πίστα του κοσμικού κέντρου «Prise», όπου οι Κυπελλούχοι και μετέπειτα Πρωταθλητές γλέντησαν την κατάκτηση του τίτλου.
Εκεί λοιπόν κι αφού ο απών λόγω τραυματισμού Γιούριτσα Ζούζα είχε το ένα χέρι στον γύψο και με το άλλο πετούσε γαρύφαλλα και ο Κουτλουάι χόρευε καθιστός... τσιφτετέλι, όλοι περίμεναν τον Αλβέρτη για το καθιερωμένο επινίκιο ζεϊμπέικικο του, αλλά ο Φραγκίσκος, που εκείνη τη σεζόν λανσάρησε τη χαίτη στα μαλλιά παρουσίασε την έκπληξη του. O «real captain» όπως τον αποκάλεσε ο Ζούζα και ο «real teacher», σύμφωνα με τον Μακ Ντόναλντ, ζήτησε το μικρόφωνο, έκανε παραγγελιά στην ορχήστρα, ερμήνευσε με αριστοτεχνικό τρόπο το τραγουδισμένο από τον Νίκο Ξυλούρη «Ήτανε μια φορά» (σε στίχους Κώστα Φέρρη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου) και όταν τελείωσε φώναξε δυνατά «Ειρήνη στο Ιράκ»!
Ο Αρης προηγήθηκε στο ημίχρονο με 39-36, ο Παναθηναϊκός πέρασε αργότερα με 58-50, ενώ πεντέμισι λεπτά πριν από τη λήξη οι «κίτρινοι» βρέθηκαν πάλι μπροστά με 64-60, αλλά τους κόστισαν ακριβά η δίλεπτη απουσία του καταπληκτικού Αλαν Γκρέγκοφ (για να πάρει ανάσες) και η επιστροφή του σκιώδους Γουίλι Σόλομον. Σε αυτό το σημείο οι «πράσινοι» με ένα σερί 6-0, προσπέρασαν με 66-64, ο Γιάννης Λάππας με τρίποντο έβαλε πάλι μπροστά τον Αρη (67-66), αλλά ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Γιάκα Λάκοβιτς (με την ευστοχία του στις βολές) κράτησαν όρθιο τον Παναθηναϊκό που κατέκτησε μετά από επτά χρόνια το Κύπελλο και εκπλήρωσε κιόλας το απωθημένο του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς! Στις προηγούμενες τρεις σεζόν ο Ζοτς είχε γνωρίσει την ήττα σε δύο τελικούς και σε έναν ημιτελικό των Φάιναλ Φορ, ενώ απέναντι του βρισκόταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, που νωρίς μέσα στη σεζόν είχε αντικαταστήσει τον νυν προπονητή του Αρη, Μίλαν Μίνιτς και τον Βαγγέλη Αγγέλου.
Ο τελικός στη Λάρισα άνοιξε τον λογαριασμό της βεντέτας του Καλαϊτζή με τον Σόλομον, ο οποίος εκνευρισμένος από το μαρκάρισμα του γκαρντ του Παναθηναϊκού (ενώ στη συνέχεια της επίθεσης έπεφτε πάνω του ο Λάκοβιτς) επιστράτευσε το trash talking που μάλιστα είχε και μακάβριο περιεχόμενο. Η συνέχεια έμελλε να δοθεί δυο χρόνια αργότερα στην κολασμένη σειρά των πλέι οφς της Ευρωλίγκας...
Και από αυτόν τον τελικό δεν έλειψαν τα επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων, που τιμωρήθηκαν με ποινή μιας αγωνιστικής που έγινε... λάστιχο, ανάμεσα στον ΕΣΑΚΕ, στην ΕΟΚ και στον αθλητικό δικαστή, για το εάν θα έπρεπε να ισχύσει στο πρωτάθλημα ή μόνο στο Κύπελλο. Μύλος!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές: Βορεάδης-Σπυρίδωνος)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 22, Καλαϊτζής , Παπαδόπουλος 6, Λάκοβιτς 14, Φώτσης 9, Μπαλογιάννης, Κουτλουάι 20, Μίντλετον 10, Τσαρτσαρής, Μακ Ντόναλντ, Βιδάλης. Προπονητής: Ομπράντοβιτς
ΑΡΗΣ: Σόλομον 8, Γκρέγκοβ 15, Ράιτσεβιτς 4, Λάππας 9, Νικολαίδης 11, Χαριτόπουλος, Γκαγκαλούδης, Αγγέλοφ, Λικχόλιτοφ 5, Στακ 12, Γκργκατ 12, Μεραχτζάκης. Προπονητής: Αλεξανδρής
Το τρίποντο του Λάκοβιτς και η σωτηρία της ψυχής!
Το 2004 στη Λαμία, απόντος του Παναθηναϊκού ο οποίος είχε αποκλειστεί νωρίς από τον Απόλλωνα Πατρών, ο Αρης κατέκτησε δια πυρός και σιδήρου το Κύπελλο στον επεισοδιακό τελικό με τον Ολυμπιακό που διήρκεσε σχεδόν τέσσερις ώρες και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των Φάιναλ Φορ. Εναν χρόνο αργότερα στους διπλούς ημιτελικούς της διοργάνωσης ο μεν Παναθηναϊκός απέκλεισε τον ΠΑΟΚ, ο δε Αρης ξεπέρασε το εμπόδιο του Μακεδονικού και οι δυο ομάδες έδωσαν ραντεβού στις 19 Φεβρουαρίου του 2005 στο Λίντο του Ηρακλείου.
Ο οκτάκις Κυπελλούχος Ελλάδος Αρης εμφανιζόταν για τρίτη χρονιά στη σειρά σε τελικό, ενώ ο Παναθηναϊκός (7) είχε την ευκαιρία να τον ισοφαρίσει σε τρόπαια και ταυτόχρονα να ξεπεράσει τον Ολυμπιακό με τον οποίο μοιραζόταν τη δεύτερη θέση στη λίστα των νικητών. Ο αγώνας πέρασε από χίλια μύρια κύματα με αφορμές την έδρα διεξαγωγής του (επειδή το κλειστό γήπεδο των ΤΕΙ θεωρείται πανεπιστημιακό άσυλο και δεν επιτρεπόταν η παρουσία της Αστυνομίας) και το μοίρασμα των εισιτηρίων, ενώ η πόλη του Ηρακλείου βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας, λόγω και του ποδοσφαιρικού αγώνα Εργοτέλης-Ολυμπιακός, που επρόκειτο να διεξαχθεί την επόμενη μέρα και παρεμπιπτόντως ανέδειξε νικήτρια την κρητική ομάδα με 2-1.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα πνεύματα άναψαν την παραμονή του αγώνα, με αφορμή τον καυγά ανάμεσα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στον συνεργάτη του Τσαρλς Μπάρτον, Θανάση Παπαχατζή, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον προπονητή του Παναθηναϊκού. Τα πνεύματα ήταν οξυμένα από τον αγώνα πρωταθλήματος ανάμεσα στις δυο ομάδες στο ΟΑΚΑ , όπου είχε αποβληθεί ο Παπαχατζής και το επεισόδιο αποδείχτηκε ο κακός οιωνός για τα επιγενόμενα...
Ήταν λοιπόν Σάββατο 19 Φεβρουαρίου, όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Αρη με 72-68 και κατέκτησε το τρόπαιο. Οταν οι «πράσινοι» προηγήθηκαν με 18-17, οι Αρειανοί πέτυχαν ένα σερί 18-0 και βρέθηκαν μπροστά με 35-18, ενώ στο ημίχρονο το σκορ ήταν 38-29 με τον Παναθηναϊκό να έχει ήδη υποπέσει σε 15 λάθη! Οι πρωταθλητές ανέβασαν τον ρυθμό της άμυνας τους, ανάγκασαν τον Αρη να σημειώσει μόλις έξι πόντους στην τρίτη περίοδο, μείωσαν στον πόντο (44-43) και ο τελικός πήρε φωτιά. Ο Αρης έχασε με πέντε φάουλ τον Καστλ και τον Σχορτσανίτη (που χρεώθηκε με τέσσερα μαζεμένα, εκ των οποίων ένα επιθετικό στο κέντρο του γηπέδου), ενώ στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε στο φονικό ένστικτο του Γιάκα Λάκοβιτς: ένα λεπτό πριν από τη λήξη ο Σλοβένος γκαρντ έριξε τον Στακ στην παγίδα του επιθετικού φάουλ, στα 41 δευτερόλεπτα κι ενώ εξέπνεε ο χρόνος των 24’’ εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι βρήκε απέναντι του τον Μεσεριάκου και με τρίποντο «έγραψε» το 67-62, ενώ στη συνέχεια πέτυχε 4/4 βολές, σφραγίζοντας τη νίκη της ομάδας του.
«Μου αρέσει να αναλαμβάνω τις ευθύνες έστω κι αν ρισκάρω. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεσαι ή ήρωας ή μοιραίος κι έπαιξα τις πιθανότητες μου» είπε ο Λάκοβιτς, ενώ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς σχολίαζε ότι «γυρίσαμε το ματς έχοντας όχι μόνο τη γνώση, αλλά και την τύχη στα σουτ που έβαλαν στη λήξη των 24 δευτερολέπτων ο Αλβέρτης, ο Κουτλουάι και ο Λάκοβιτς».
Την ίδια στιγμή οι Αρειανοί έβραζαν για τη διαιτησία, μάλιστα σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν παρατάχθηκαν στην τελετή απονομής και αρνήθηκαν να παραλάβουν τα μετάλλια τους, ωστόσο λίγο αργότερα -και σε μια επίδειξη fair play- o Aντώνης Ασημακόπουλος έτρεξε προς τον Φραγκίσκο Aλβέρτη, τον αγκάλιασε και του είπε «συγχαρητήρια, αδερφέ»!
«Αυτός ήταν ο τελικός της ντροπής και η κατρακύλα δεν έχει όρια. Ο αγώνας έγινε σε ακατάλληλο γήπεδο που ένοιαζε σαν λούνα παρκ με μπαλόνια και το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε από εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Τους διαιτητές θα τους κρίνει ο θεός» είπε ο πρόεδρος Γιάννης Δαμιανίδης, ενώ ο Τσαρλς Μπάρτον παραδεχόταν ότι «αυτή τη στιγμή νιώθω ένα μεγάλο κενό μέσα μου». Την επόμενη μέρα η διοίκηση της ομάδας σε συνέντευξη Τύπου επιτέθηκε κατά του Γιώργου Βασιλακόπουλου υποστηρίζοντας ότι «πληρώσαμε την απόφαση μας να παίξουμε στο ULEB Cup και όχι στη διοργάνωση της FIBA», ενώ τα μέλη της ΚΑΕ προέτρεψαν τους διαιτητές «να προσεύχονται για να σώσουν τις ψυχές τους»!
Η συνέχεια σε τίτλους; Ο Αρης τιμωρήθηκε με πρόστιμο 53.000 ευρώ για την ασέβεια του προς τον θεσμό, ο τοίχος έξω από τα γραφεία της ΕΟΚ γέμισε με συνθήματα, ο Βορεάδης και ο Κορομηλάς «έφαγαν» από δυο αγωνιστικές, ο Βορεάδης σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του είπε «σε κάποια σημεία δεν σφυρίξαμε σωστά, αλλά εγώ είμαι περισσότερο Αρειανός από κάποιους που το παίζουν τώρα Αρειανοί», ενώ στην εκδίκαση της καυτής υπόθεσης έδωσε άλλο ένα σόου ο Θανάσης Γιαννακόπουλος: «Δεν δέχομαι από κανέναν να αφήνει σκιές για τον Παναθηναϊκό, διότι έχω ξοδέψει 25 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξω μια ομάδα που θα διαλύει όλους τους αντιπάλους μαζί και τους διαιτητές όταν μας πηγαίνουν κόντρα»!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές: Κορομηλάς, Βορεάδης, Ταβουλαρέας)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Διαμαντίδης 6, Λάκοβιτς 15, Στσεπάνοβιτς 9, Τσαρτσαρής 14, Μπατίστ 12, Χατζηβρέττας, Αλβέρτης 8, Φέμερλινγκ 4, Κουτλουάι 3, Καλαϊτζής 1, Παπανικολάου, Μπάξτερ. Προπονητής: Ομπράντοβιτς
ΑΡΗΣ: Κόλλινς 21, Πάντιους 9, Καστλ 11, Μεσεριάκου 6, Στακ 6, Ράιτσεβιτς 1, Σχορτσανίτης 8, Ασημακόπουλος 3, Τζόνσον 2, Καραποστόλου, Κυρίτσης 1, Χαριτόπουλος. Προπονητής: Μπάρτον
Και ο μήνας είχε πάλι εννιά για πρώτη φορά, πριν από 29 χρόνια! Στις 9 (όχι Φεβρουαρίου, όπως τώρα, αλλά) Μαΐου του 1985, ο Παναθηναϊκός και ο Αρης βρέθηκαν για πρώτη φορά ενώπιος ενωπίω σε έναν τελικό του Κυπέλλου που εκείνη τη χρονιά έσβηνε τα δέκα κεράκια των γενεθλίων του. Στους ημιτελικούς οι «πράσινοι» έριξαν στο καναβάτσο τον κάτοχο του τροπαίου ΠΑΟΚ με 69-68, ενώ ο Αρης, ο οποίος δυο μήνες νωρίτερα είχε αρχίσει να τρέχει το αήττητο σερί του (που έφτασε στο 80-0 και τερματίστηκε τον Νοέμβριο του 1988) συνέτριψε τον Σπόρτιγκ με 124-81.
Ήταν λοιπόν Πέμπτη, 9 Μαίου όταν ο Αρης νίκησε τον Παναθηναϊκό με 86-70 και όντας ήδη πρωταθλητής κατέκτησε το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, που το γλέντησε μετά από τρία βράδια στο Αλεξάνδρειο με παρτενέρ τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου, στη φιέστα στην οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο (τότε δοκιμαζόμενος από τον Ιωαννίδη) Σλόμπονταν Σούμποτιτς!
Ο Αρης προερχόταν από την αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς όταν μέσα σε μια εβδομάδα (από μεγάλη Τετάρτη μέχρι Τετάρτη του Πάσχα) απώλεσε δύο τίτλους: το Πρωτάθλημα στο μπαράζ με τον Παναθηναϊκό στην Κέρκυρα και το Κύπελλο στον τελικό με τον ΠΑΟΚ. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν σε μια φάση δοκιμασίας των αντοχών του απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της Θεσσαλονίκης και προσπαθούσε να κρατηθεί στις επάλξεις με νύχια και με δόντια. Εκείνη τη σεζόν έμεινε με άδεια χέρια, αλλά έναν χρόνο αργότερα θα κατακτούσε το Κύπελλο, παίρνοντας την εκδίκηση του από τον Αρη στον ημιτελικό (87-84) και νικώντας στον τελικό τον Ολυμπιακό.
Ο τελικός του ’85 εξελίχθηκε σε ένα two-man show, αλλά και σε μια πολεμική επιχείρηση, ενώ δημιούργησε ρεκόρ εισιτηρίων (12.368) και εισπράξεων (4.476.800 δραχμές) για αγώνα σε κλειστό γήπεδο! Πάνω στο παρκέ του νεότευκτου σταδίου Ειρήνης και φιλίας, που έναν μήνα νωρίτερα είχε φιλοξενήσει τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης ανάμεσα στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ και στη Ρεάλ Μαδρίτης οργίασαν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Νίκος Γκάλης που πέτυχαν μαζί όσους πόντους σημείωσε ο Παναθηναϊκός (70-70)! Το μελανό σημείο της βραδιάς ήταν οι εχθροπραξίες ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων που δέρνονταν ασταμάτητα έξω από το ΣΕΦ, με αποτέλεσμα ο αγώνας να διεξαχθεί μέσα σε κλοιό που σχημάτισαν οι άνδρες των ΜΑΤ.
Ο Μιχάλης Κυρίτσης δοκίμασε την πολύ δημοφιλή εκείνη την εποχή άμυνα box and one (με τέσσερις παίκτες σε ζώνη και με τον Κορωναίο πάνω στον Γκάλη), αλλά λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο από τη Νίκαια: σε μια από τις πιο φαντασμαγορικές βραδιές της ένδοξης καριέρας του ο «δράκος» σούταρε 8 στα 10 τρίποντα, έβαλε 37 πόντους και τιμώρησε την έμπνευση του Κυρίτση, που κάποια στιγμή γύρισε την άμυνα του σε ζώνη 2-1-2, αλλά κι αυτή απέβη ατελέσφορη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Αρης προηγήθηκε νωρίς με 27-9, ο Παναθηναϊκός με ηγέτη τον Ντέηβιντ Στεργάκο μείωσε σε 36-30 και αργότερα από το 51-38 στο 53-47 αλλά δεν μπόρεσε να μείνει ανταγωνιστικός έως το τέλος.
Εκ των υστέρων ο Κυρίτσης αναγνώρισε το λάθος του λέγοντας ότι «οι διαψεύστηκα όχι επειδή υποτίμησα την αξία του Γιαννάκη, αλλά διότι ο ρόλος του στον Αρη είναι περισσότερο οργανωτικός, παρά εκτελεστικός, όμως σήμερα μας... πέθανε»! Λίγο αργότερα καθισμένος στη θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητο του προπονητή του ο Τάκης Κορωναίος κουκουλωνόταν με ένα μπουφάν για να κρύψει τα δάκρυα της απογοήτευσης του μέσα στην οποία έλεγε ότι ‘για τέτοια ματς η ΕΟΚ πρέπει να φέρνει ξένους διαιτητές»!
Το δάκρυ πήγαινε κορόμηλο και στα αποδυτήρια του Αρη, όπου είχαν βουρκώσει ο «Ξανθός» και ο έφορος της ομάδας Λάκης Κυριακίδης, ενώ ο «Δράκος» αποθεωνόταν από οπαδούς της προηγούμενης ομάδας του με το σύνθημα «Γιαννάκης - Θεός- Ιωνικός» και ο Γκάλης λουσμένος στη σαμπάνια έβαζε ως στόχο «τη διάκριση στην Ευρώπη, διότι πλέον τα ελληνικά σύνορα είναι μικρά για τον Αρη»!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές Π. Τσολακίδης-Κουμπούρης):
ΑΡΗΣ: Γιαννάκης 37, Γκάλης 33, Χριστοφάκης, Φιλίππου 8, Κοκολάκης, Ρωμανίδης 2, Παραμανίδης, Δοξάκης, Σταμάτης, Τσιτάκης. Προπονητής: Ιωαννίδης
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Στεργάκος 17, Ιωάννου 2, Παπαπέτρου 4, Βασιλαντωνάκης, Ματθαιακάκης, Κορωναίος 10, Βίδας 17, Ανδρίτσος 13, Σκροπολίθας 7, Καρανάσος. Προπονητής: Κυρίτσης
H σφήνα του Αριαν και ο ωραίος Θίους!
Από εκείνο το βράδυ πέρασαν οκτώ χρόνια και οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες πάλι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στον τελικό της 15ης Μαίου του 1993. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός πήρε τη ρεβάνς από τον εστεμμένο Κυπελλούχο Ευρώπης στην... καρεκλομαχία του Τορίνο) Αρη με σκορ 96-89, κατακτώντας έναν τίτλο μετά από επτά χρόνια φαγούρας (το Κύπελλο του ’86) σε μια αναμέτρηση που έμοιαζε βγαλμένη από το... καρμπόν του τελικού του ’85, σε ό,τι αφορά τις πριμαντόνες των δύο ομάδων. Ο Γκάλης και ο Γιαννάκης είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους από το προηγούμενο καλοκαίρι και μετά από οκτώ χρόνια συμβίωσης βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον διεκδικώντας με μανία και λύσσα αυτό το τρόπαιο, το οποίο εντέλει κατέληξε στα χέρια του Νικ!
Μετά τους 70 πόντους στον τελικό του ’85, οι δυο σούπερ σταρ έβαλαν μαζί 66, αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο σεληνιασμένος Αριαν Κόμαζετς ο οποίος πέτυχε 30 και πανηγύριζε έξαλλα. Το σημειώνω αυτό διότι μετά από λίγες εβδομάδες, όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και υπέγραψε στη Βαρέζε, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία είπε ότι «σε αυτόν τον τελικό ήθελα να αποδείξω στον Γκάλη και στον Παβλίσεβιτς πόσο καλός παίκτης είμαι και πόσο με αδίκησαν όλη τη σεζόν»!
Το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών του τελικού συμπληρώθηκε από τον Τζέι-Τζέι Αντερσον, ωστόσο το ματς είχε και μια έκπληξη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Λίγες μέρες νωρίτερα ο Ρόι Τάρπλεϊ είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού τον Αρη ο οποίος έφερε με την ιταλική μέθοδο του «a gettone» (παίκτης μιας χρήσεως όπως τα κέρματα στους παλιούς τηλεφωνικούς θαλάμους) τον διάσημο και συνάμα ευειδή Ρίτζι Θίους!
Ο γεννημένος το 1957 και προερχόμενος από το κολέγιο Νεβάδα Λας Βέγκας (με προπονητή τον θρυλικό Τζέρι Ταρκένιαν) Καλιφορνέζος σούτιγκ γκαρντ είχε επιλεγεί στο Νο 9 του ντραφτ του 1978 και έπαιξε διαδοχικά και μέχρι το 1991 στους Σικάγο Μπουλς, στους Κάνσας Σίτι/ Σακραμέντο Κινγκς, στους Ατλάντα Χοκς, στους Ορλάντο Μάτζικ και στους Νιου Τζέρσι Νετς, με μέσο όρο καριέρας 18.5 πόντους, 3.3 ριμπάουντ και 6.3 ασίστ. Ο Θίους έλαβε μέρος σε δύο All Star Games του ΝΒΑ, ενώ το 1991 ήλθε στην Ευρώπη και αγωνίστηκε στη Ρέιντζερ Βαρέζε, ανακοινώνοντας στο τέλος της σεζόν την απόσυρση του από το μπάσκετ. Εναν χρόνο αργότερα υπέκυψε στον πειρασμό της επιστροφής στη δράση για μια βραδιά (με το αζημίωτο βεβαίως) και κόσμησε την πινακοθήκη των τελικών του Κυπέλλου Ελλάδος, χωρίς ωστόσο η παρουσία του στον τελικό του ’93 να στεφθεί από επιτυχία.
Δέκα χρόνια μετά την απόσυρση του ο Θίους αποφάσισε να ασχοληθεί με το προπονητιλίκι, μάλιστα διετέλεσε head coach των Σακραμέντο Κινγκς από τον Ιούνιο του 2007 έως τον Δεκέμβριο του 2008 και εν συνεχεία (2009-2011) ασίσταντ του Κερτ Ράμπις στη Μινεσότα, ενώ τώρα βρίσκεται στον πάγκο της κολεγιακής ομάδας του Καλιφόρνια Στέιτ. Παράλληλα ο Θίους έκανε καριέρα ως ηθοποιός και ως σχολιαστής αγώνων μπάσκετ και παρουσιαστής τηλεοπτικών εκπομπών.
Οι συνθέσεις των δυο ομάδων (διαιτητές: Ράλλης-Τσανίδης):
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 6, Σοκ 5, Γκάλης 36, Οικονόμου 6, Παπαπέτρου 2, Βράνκοβιτς 9, Κόμαζετς 30, Γεωργικόπουλος 2, Μηριούνης, Γκέκος. Προπονητής: Παβλίσεβιτς
ΑΡΗΣ: Λυπηρίδης 1, Γιαννάκης 30, Σούμποτιτς 3, Γάσπαρης 2, Αντερσον 23, Πετσάρσκι 11, Θίους 9, Βουρτζούμης 5, Ιωάννου 5, Μισούνοφ. Προπονητής: Σερφ
Η παραγγελιά του Αλβέρτη και η ... ειρήνη στο Ιράκ!
Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικός τους έγινε ο τελικός! Δέκα χρόνια μετά την αναμέτρηση τους στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός και ο Αρης ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι στον τελικό του Φάιναλ Φορ, το οποίο φιλοξενήθηκε στη Νεάπολη της Λάρισας και ανέδειξε νικητές τους «πράσινους» με 81-76.
Ο Παναθηναϊκός είχε πλέον καταστεί ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος του παιχνιδιού στην Ελλάδα και συνάμα φορούσε στη στολή του τρία ευρωπαϊκά παράσημα, ενώ ο Αρης προερχόταν από την κατάκτηση του FIBA Champions Cup, με το καλάθι του Μίροσλαβ Ράιτσεβιτς στην εκπνοή του τελικού κόντρα στην Πρόκομ, στο Αλεξάνδρειο. Στους ημιτελικούς του Φάιναλ Φορ οι μεν νίκησαν το Ηράκλειο με 94-83, οι δε τον Μακεδονικό με 92-86, ενώ ο τελικός της 6ης Απριλίου του 2003 έφερε τη σφραγίδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη, μάλιστα ο πρωταγωνιστικός ρόλος του αρχηγού του Παναθηναϊκού δεν περιορίστηκε μονάχα στο γήπεδο, αλλά επεκτάθηκε και στην πίστα του κοσμικού κέντρου «Prise», όπου οι Κυπελλούχοι και μετέπειτα Πρωταθλητές γλέντησαν την κατάκτηση του τίτλου.
Εκεί λοιπόν κι αφού ο απών λόγω τραυματισμού Γιούριτσα Ζούζα είχε το ένα χέρι στον γύψο και με το άλλο πετούσε γαρύφαλλα και ο Κουτλουάι χόρευε καθιστός... τσιφτετέλι, όλοι περίμεναν τον Αλβέρτη για το καθιερωμένο επινίκιο ζεϊμπέικικο του, αλλά ο Φραγκίσκος, που εκείνη τη σεζόν λανσάρησε τη χαίτη στα μαλλιά παρουσίασε την έκπληξη του. O «real captain» όπως τον αποκάλεσε ο Ζούζα και ο «real teacher», σύμφωνα με τον Μακ Ντόναλντ, ζήτησε το μικρόφωνο, έκανε παραγγελιά στην ορχήστρα, ερμήνευσε με αριστοτεχνικό τρόπο το τραγουδισμένο από τον Νίκο Ξυλούρη «Ήτανε μια φορά» (σε στίχους Κώστα Φέρρη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου) και όταν τελείωσε φώναξε δυνατά «Ειρήνη στο Ιράκ»!
Ο Αρης προηγήθηκε στο ημίχρονο με 39-36, ο Παναθηναϊκός πέρασε αργότερα με 58-50, ενώ πεντέμισι λεπτά πριν από τη λήξη οι «κίτρινοι» βρέθηκαν πάλι μπροστά με 64-60, αλλά τους κόστισαν ακριβά η δίλεπτη απουσία του καταπληκτικού Αλαν Γκρέγκοφ (για να πάρει ανάσες) και η επιστροφή του σκιώδους Γουίλι Σόλομον. Σε αυτό το σημείο οι «πράσινοι» με ένα σερί 6-0, προσπέρασαν με 66-64, ο Γιάννης Λάππας με τρίποντο έβαλε πάλι μπροστά τον Αρη (67-66), αλλά ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Γιάκα Λάκοβιτς (με την ευστοχία του στις βολές) κράτησαν όρθιο τον Παναθηναϊκό που κατέκτησε μετά από επτά χρόνια το Κύπελλο και εκπλήρωσε κιόλας το απωθημένο του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς! Στις προηγούμενες τρεις σεζόν ο Ζοτς είχε γνωρίσει την ήττα σε δύο τελικούς και σε έναν ημιτελικό των Φάιναλ Φορ, ενώ απέναντι του βρισκόταν ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, που νωρίς μέσα στη σεζόν είχε αντικαταστήσει τον νυν προπονητή του Αρη, Μίλαν Μίνιτς και τον Βαγγέλη Αγγέλου.
Ο τελικός στη Λάρισα άνοιξε τον λογαριασμό της βεντέτας του Καλαϊτζή με τον Σόλομον, ο οποίος εκνευρισμένος από το μαρκάρισμα του γκαρντ του Παναθηναϊκού (ενώ στη συνέχεια της επίθεσης έπεφτε πάνω του ο Λάκοβιτς) επιστράτευσε το trash talking που μάλιστα είχε και μακάβριο περιεχόμενο. Η συνέχεια έμελλε να δοθεί δυο χρόνια αργότερα στην κολασμένη σειρά των πλέι οφς της Ευρωλίγκας...
Και από αυτόν τον τελικό δεν έλειψαν τα επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων, που τιμωρήθηκαν με ποινή μιας αγωνιστικής που έγινε... λάστιχο, ανάμεσα στον ΕΣΑΚΕ, στην ΕΟΚ και στον αθλητικό δικαστή, για το εάν θα έπρεπε να ισχύσει στο πρωτάθλημα ή μόνο στο Κύπελλο. Μύλος!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές: Βορεάδης-Σπυρίδωνος)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 22, Καλαϊτζής , Παπαδόπουλος 6, Λάκοβιτς 14, Φώτσης 9, Μπαλογιάννης, Κουτλουάι 20, Μίντλετον 10, Τσαρτσαρής, Μακ Ντόναλντ, Βιδάλης. Προπονητής: Ομπράντοβιτς
ΑΡΗΣ: Σόλομον 8, Γκρέγκοβ 15, Ράιτσεβιτς 4, Λάππας 9, Νικολαίδης 11, Χαριτόπουλος, Γκαγκαλούδης, Αγγέλοφ, Λικχόλιτοφ 5, Στακ 12, Γκργκατ 12, Μεραχτζάκης. Προπονητής: Αλεξανδρής
Το τρίποντο του Λάκοβιτς και η σωτηρία της ψυχής!
Το 2004 στη Λαμία, απόντος του Παναθηναϊκού ο οποίος είχε αποκλειστεί νωρίς από τον Απόλλωνα Πατρών, ο Αρης κατέκτησε δια πυρός και σιδήρου το Κύπελλο στον επεισοδιακό τελικό με τον Ολυμπιακό που διήρκεσε σχεδόν τέσσερις ώρες και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των Φάιναλ Φορ. Εναν χρόνο αργότερα στους διπλούς ημιτελικούς της διοργάνωσης ο μεν Παναθηναϊκός απέκλεισε τον ΠΑΟΚ, ο δε Αρης ξεπέρασε το εμπόδιο του Μακεδονικού και οι δυο ομάδες έδωσαν ραντεβού στις 19 Φεβρουαρίου του 2005 στο Λίντο του Ηρακλείου.
Ο οκτάκις Κυπελλούχος Ελλάδος Αρης εμφανιζόταν για τρίτη χρονιά στη σειρά σε τελικό, ενώ ο Παναθηναϊκός (7) είχε την ευκαιρία να τον ισοφαρίσει σε τρόπαια και ταυτόχρονα να ξεπεράσει τον Ολυμπιακό με τον οποίο μοιραζόταν τη δεύτερη θέση στη λίστα των νικητών. Ο αγώνας πέρασε από χίλια μύρια κύματα με αφορμές την έδρα διεξαγωγής του (επειδή το κλειστό γήπεδο των ΤΕΙ θεωρείται πανεπιστημιακό άσυλο και δεν επιτρεπόταν η παρουσία της Αστυνομίας) και το μοίρασμα των εισιτηρίων, ενώ η πόλη του Ηρακλείου βρισκόταν σε κατάσταση πολιορκίας, λόγω και του ποδοσφαιρικού αγώνα Εργοτέλης-Ολυμπιακός, που επρόκειτο να διεξαχθεί την επόμενη μέρα και παρεμπιπτόντως ανέδειξε νικήτρια την κρητική ομάδα με 2-1.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα πνεύματα άναψαν την παραμονή του αγώνα, με αφορμή τον καυγά ανάμεσα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και στον συνεργάτη του Τσαρλς Μπάρτον, Θανάση Παπαχατζή, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον προπονητή του Παναθηναϊκού. Τα πνεύματα ήταν οξυμένα από τον αγώνα πρωταθλήματος ανάμεσα στις δυο ομάδες στο ΟΑΚΑ , όπου είχε αποβληθεί ο Παπαχατζής και το επεισόδιο αποδείχτηκε ο κακός οιωνός για τα επιγενόμενα...
Ήταν λοιπόν Σάββατο 19 Φεβρουαρίου, όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Αρη με 72-68 και κατέκτησε το τρόπαιο. Οταν οι «πράσινοι» προηγήθηκαν με 18-17, οι Αρειανοί πέτυχαν ένα σερί 18-0 και βρέθηκαν μπροστά με 35-18, ενώ στο ημίχρονο το σκορ ήταν 38-29 με τον Παναθηναϊκό να έχει ήδη υποπέσει σε 15 λάθη! Οι πρωταθλητές ανέβασαν τον ρυθμό της άμυνας τους, ανάγκασαν τον Αρη να σημειώσει μόλις έξι πόντους στην τρίτη περίοδο, μείωσαν στον πόντο (44-43) και ο τελικός πήρε φωτιά. Ο Αρης έχασε με πέντε φάουλ τον Καστλ και τον Σχορτσανίτη (που χρεώθηκε με τέσσερα μαζεμένα, εκ των οποίων ένα επιθετικό στο κέντρο του γηπέδου), ενώ στον αντίποδα ο Παναθηναϊκός στηρίχτηκε στο φονικό ένστικτο του Γιάκα Λάκοβιτς: ένα λεπτό πριν από τη λήξη ο Σλοβένος γκαρντ έριξε τον Στακ στην παγίδα του επιθετικού φάουλ, στα 41 δευτερόλεπτα κι ενώ εξέπνεε ο χρόνος των 24’’ εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι βρήκε απέναντι του τον Μεσεριάκου και με τρίποντο «έγραψε» το 67-62, ενώ στη συνέχεια πέτυχε 4/4 βολές, σφραγίζοντας τη νίκη της ομάδας του.
«Μου αρέσει να αναλαμβάνω τις ευθύνες έστω κι αν ρισκάρω. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεσαι ή ήρωας ή μοιραίος κι έπαιξα τις πιθανότητες μου» είπε ο Λάκοβιτς, ενώ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς σχολίαζε ότι «γυρίσαμε το ματς έχοντας όχι μόνο τη γνώση, αλλά και την τύχη στα σουτ που έβαλαν στη λήξη των 24 δευτερολέπτων ο Αλβέρτης, ο Κουτλουάι και ο Λάκοβιτς».
Την ίδια στιγμή οι Αρειανοί έβραζαν για τη διαιτησία, μάλιστα σε ένδειξη διαμαρτυρίας δεν παρατάχθηκαν στην τελετή απονομής και αρνήθηκαν να παραλάβουν τα μετάλλια τους, ωστόσο λίγο αργότερα -και σε μια επίδειξη fair play- o Aντώνης Ασημακόπουλος έτρεξε προς τον Φραγκίσκο Aλβέρτη, τον αγκάλιασε και του είπε «συγχαρητήρια, αδερφέ»!
«Αυτός ήταν ο τελικός της ντροπής και η κατρακύλα δεν έχει όρια. Ο αγώνας έγινε σε ακατάλληλο γήπεδο που ένοιαζε σαν λούνα παρκ με μπαλόνια και το αποτέλεσμα διαμορφώθηκε από εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Τους διαιτητές θα τους κρίνει ο θεός» είπε ο πρόεδρος Γιάννης Δαμιανίδης, ενώ ο Τσαρλς Μπάρτον παραδεχόταν ότι «αυτή τη στιγμή νιώθω ένα μεγάλο κενό μέσα μου». Την επόμενη μέρα η διοίκηση της ομάδας σε συνέντευξη Τύπου επιτέθηκε κατά του Γιώργου Βασιλακόπουλου υποστηρίζοντας ότι «πληρώσαμε την απόφαση μας να παίξουμε στο ULEB Cup και όχι στη διοργάνωση της FIBA», ενώ τα μέλη της ΚΑΕ προέτρεψαν τους διαιτητές «να προσεύχονται για να σώσουν τις ψυχές τους»!
Η συνέχεια σε τίτλους; Ο Αρης τιμωρήθηκε με πρόστιμο 53.000 ευρώ για την ασέβεια του προς τον θεσμό, ο τοίχος έξω από τα γραφεία της ΕΟΚ γέμισε με συνθήματα, ο Βορεάδης και ο Κορομηλάς «έφαγαν» από δυο αγωνιστικές, ο Βορεάδης σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη του είπε «σε κάποια σημεία δεν σφυρίξαμε σωστά, αλλά εγώ είμαι περισσότερο Αρειανός από κάποιους που το παίζουν τώρα Αρειανοί», ενώ στην εκδίκαση της καυτής υπόθεσης έδωσε άλλο ένα σόου ο Θανάσης Γιαννακόπουλος: «Δεν δέχομαι από κανέναν να αφήνει σκιές για τον Παναθηναϊκό, διότι έχω ξοδέψει 25 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξω μια ομάδα που θα διαλύει όλους τους αντιπάλους μαζί και τους διαιτητές όταν μας πηγαίνουν κόντρα»!
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων (διαιτητές: Κορομηλάς, Βορεάδης, Ταβουλαρέας)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Διαμαντίδης 6, Λάκοβιτς 15, Στσεπάνοβιτς 9, Τσαρτσαρής 14, Μπατίστ 12, Χατζηβρέττας, Αλβέρτης 8, Φέμερλινγκ 4, Κουτλουάι 3, Καλαϊτζής 1, Παπανικολάου, Μπάξτερ. Προπονητής: Ομπράντοβιτς
ΑΡΗΣ: Κόλλινς 21, Πάντιους 9, Καστλ 11, Μεσεριάκου 6, Στακ 6, Ράιτσεβιτς 1, Σχορτσανίτης 8, Ασημακόπουλος 3, Τζόνσον 2, Καραποστόλου, Κυρίτσης 1, Χαριτόπουλος. Προπονητής: Μπάρτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου