Η δύσκολη επιλογή του διαδόχου του Σάντος!!

Ο Μιχάλης Τσόχος προσπαθεί να βρει τα κριτήρια για τον επόμενο ομοσπονδιακό τεχνικό και αντιλαμβάνεται ότι οι επιλογές είναι περιορισμένες και οι λύσεις ελάχιστες...  

Ο Φερνάντο Σάντος μας αποχαιρέτησε. Θα κάνει την δουλειά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας με απόλυτο επαγγελματισμό και ευσυνειδησία, όπως την έκανε πάντα και μετά θα αναχωρήσει για αλλού. Μικρή σημασία έχει για την Εθνική ομάδα που θα είναι αυτό το αλλού. Θα είναι εντός Ελλάδας (στον ΠΑΟΚ, στην ΑΕΚ), θα είναι εκτός Ελλάδας, θα είναι σε σύλλογο, θα είναι σε άλλη Εθνική ομάδα (π.χ αυτή της χώρας του), όπου κι' αν συνεχίσει ο Φερνάντο θα έχει αφήσει πίσω του το έργο που άφησε και δεν θα αλλάζει κάτι.

Το αν ήταν επιτυχημένος ή όχι, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει στην Βραζιλία νομίζω είναι αυτονόητο. Στα μάτια μου όταν έφτασε η ώρα του αποχωρισμού με τον Ρεχάγκελ, ο διάδοχός του είχε ελάχιστες πιθανότητες να πετύχει, διότι η κληρονομιά που άφηνε ο Γερμανός ήταν τεράστια και δυσανάλογη, ας μην γελιόμαστε, του ελληνικού ποδοσφαίρου και της Εθνικής ομάδας. Αυτός που θα διαδέχονταν τον Οτο στα μάτια μου θα πάθαινε περίπου αυτό που έπαθε αυτός που διαδέχτηκε τον Σερ Αλεξ (στην αναλογία του βέβαια) ή αυτό που θα πάθει, όποιος διαδεχτεί τον Βενγκέρ στην Αρσεναλ.

Κι' όμως ο Σάντος παρά τους τριγμούς που έζησε στην αρχή, παρά τις δύσκολες στιγμές που τώρα έχουν ξεχαστεί από τους περισσότερους (βλέπε αποχωρήσεις παικτών, όπως του Κυργιάκου ή του Γκέκα) τα κατάφερε να μας κρατήσει στο πιο υψηλό επίπεδο. Μαζί του πήραμε την πρόκριση για τα τελικά του Euro, μαζί του προκριθήκαμε στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, μαζί του πήραμε την πρόκριση και για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Τώρα φτάνει η ώρα ενός ακόμη αποχωρισμού και έρχεται η ώρα για την αντικατάσταση ενός ακόμη επιτυχημένου.

Τι επιλογές αλήθεια έχουμε; Το μπάτζετ είναι περίπου στις 600 χιλιάδες ευρώ. Οπότε μεγάλα ονόματα τύπου Πραντέλι που φεύγει από τον πάγκο της Ιταλίας ξεχάστε τα. Οπως νομίζω πρέπει να ξεχάσουμε και την πιθανότητα Ελληνα ομοσπονδιακού τεχνικού. Δεν υπάρχει κάποιος που να μην προκαλεί προβλήματα και τριβές, ανεξάρτητα από το αν είναι καλός προπονητής. Και γενικά εδώ κοντέψαμε να “δηλητηριάσουμε” τον Σάντος για τις επιλογές του και με τι κριτήρια τις κάνει, δεν θα “δηλητηριάσουμε” τον όποιο Ελληνα που πήρε τέσσερις από τον Ολυμπιακό, και 3 από τον Παναθηναϊκό, αλλά 5 από τον ΠΑΟΚ; Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση Ελληνα.

Τότε είναι η ώρα που ακολουθεί η επιλογή ξένου. Το όνομα που ακούστηκε ότι μας ενδιαφέρει είναι αυτού του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Την λες, αν μη τι άλλο, έξυπνη σκέψη και επιλογή. Προπονητής που μας ξέρει και τον ξέρουμε, προπονητής που έχτισε και απογείωσε το όνομά του στο ΑΠΟΕΛ, οδηγώντας το στους “8” του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν όντως του κάνει πρόταση η Ομοσπονδία και αν την αποδεχτεί (εργάζεται στην Αραβία και βγάζει ένα σκασμό χρήματα), έχουμε μία λύση που δεν δημιουργεί προβλήματα και μπορεί να αποδειχτεί από ικανοποιητική ως εξαιρετική. Ο Τύπος δεν έχει σοβαρό λόγω να αντιδράσει, οι παίκτες επίσης, οι σύλλογοι το ίδιο, οπότε θα κριθεί επί το έργον. Θα έχει λοιπόν τον χρόνο του να μας δείξει...

Αν όμως ο Ιβάν δεν τραβήξει για τα μέρη μας μπλέξαμε. Θα πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Κάποιος ξένος που να έχει δουλέψει και σε Εθνική ομάδα, να έχει ένα βιογραφικό για να τον σεβαστούν οι παίκτες, να μην προκαλεί απορίες στον Τύπου του στυλ “που τον ξεθάψατε...” κ.τ.λ.π.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί μπορεί η Εθνική Ελλάδας να είναι πλέον μαγαζί γωνία και να έρχονται τρέχοντας να δουλέψουν αρκετοί προπονητές, επειδή όμως έγινε μαγαζί γωνία, δεν μπορείς να βάλεις για μάνατζέρ του τον καθένα που τρέχει να δουλέψει και αυτοπροτείνεται. Διότι εννιά στις δέκα φορές αυτός που είναι άνεργος και αυτοπροτείνεται και περιμένει στην ουρά και σε θεωρεί μαγαζί γωνία, μάλλον δεν έχει βρει κάτι πουθενά αλλού και άρα δεν είναι και ο πιο ικανός στον κόσμο για να τον απορροφήσει η αγορά. Διότι το θέμα πλέον δεν είναι ο επόμενος ομοσπονδιακός τεχνικός να είναι αυτός που μας θέλει, αλλά αυτός που εμείς θέλουμε. Και τέτοιον δεν βλέπω εύκολα στον ορίζοντα.

Υ.Γ. Κάποιοι σκέφτηκαν ως καλή ιδέα τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Με την Μπιλμπάο να είναι έτοιμη να προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ για μόλις δεύτερη φορά στην Ιστορία της και τον ίδιο πριν λίγες ημέρες να βλέπει τον εαυτό του πρωτοσέλιδο στον ισπανικό Τύπο ως βασικό υποψήφιο για διάδοχο του Τάτα Μαρτίνο στην Μπαρτσελόνα, οι πιθανότητες όπως αντιλαμβάνεστε ανήκουν μόνο στη σφαίρα της φαντασίας...

Πηγή: gazzetta.gr