Είχα
πει μετά το ντέρμπι, ότι κάποια από τις επόμενες ημέρες θα γράψω δύο
λόγια για τον Γιάννη Αναστασίου. Παίρνω αφορμή από τα γενέθλια του
κόουτς χθες και θα πω δύο λόγια σήμερα ενόψει και της συνέχειας του
πρωταθλήματος και των υποχρεώσεων της ομάδας μέχρι το τέλος.
Ο Αναστασίου ούτε φθασμένος προπονητής και μάγος είναι από την μία, ούτε άσχετος και λίγος από την άλλη. Η παρουσία του από την αρχή μέχρι τώρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού μας δείχνει, ότι είναι ένας προπονητής, που εξελίσσει παίκτες και ομάδα. Και όχι ομάδα με μεγάλο μπάτζετ και πολλούς φθασμένους παίκτες.
Αλλά ομάδα με περιορισμένο μπάτζετ , λίγους φθασμένους παίκτες και πολλούς νεαρούς, αλλά πολλά υποσχόμενους παίκτες. Το σίγουρο είναι ότι σήμερα ο Αναστασίου έχει πείσει και τους πιο δύσπιστους φίλους του Παναθηναϊκού, ότι είναι ένας προπονητής, που έχει καταφέρει με την ομάδα, που παρουσιάζει στο γήπεδο να επαναφέρει το χαμόγελο και το κέφι των φίλων των «πρασίνων». Σίγουρα η ομάδα έχει ακόμα πολύ δουλειά και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Αυτό, που πιστώνεται ο Αναστασίου και οι άμεσοι συνεργάτες του είναι , ότι βλέπεις , ότι η ομάδα κάνει βήματα μπροστά. Μπορεί αυτό να μην αποτυπώνεται σε σταθερά αποτελέσματα, αλλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί και αυτό και ο Παναθηναϊκός να κλείσει την χρονιά με πολύ καλύτερο τρόπο και ελπίδα για την επόμενη από τον τρόπο, που την άνοιξε. Αρκεί να θυμηθεί κανείς, πως εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός στα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος με τον Πανιώνιο( ήττα με 3-0 στη Νέα Σμύρνη), με την Βέροια(1-1 στην Λεωφόρο) και πως ήταν η ομάδα στην προετοιμασία, όπου περισσότερο έμοιαζε με προετοιμασίας ομάδας Νέων , για να καταλάβει την διαφορά, που υπάρχει σήμερα.
Και ατομικά σε παίκτες θυμηθείτε, πως ήταν ο Νάνο στην αρχή(...παλτό τον έλεγαν κάποιοι) και πως είναι τώρα, πως ήταν ο Αμπέιντ( ....με μέσο έπαιζε έλεγαν κάποιοι) και πως είναι τώρα, πως ήταν ο Καρέλης(πορτιέρη τον φώναζαν) και πως είναι τώρα, ακόμα και ο Μπέργκ, πως ήταν -μέχρι να βρει ρυθμό-και πως είναι τώρα. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, όπως του Λαγού και άλλων παικτών, που δείχνουν αλματώδη βελτίωση.
Μέσα σε αυτούς και ο Αντζαγκούν, που στην αρχή δεν πολυέπαιζε, διότι έπρεπε να μάθει κάποια βασικά πράγματα στην τακτική, αλλά πλέον είναι από τους βασικούς και καλύτερους παίκτες, αλλά και ο Καπίνο. Ακόμα πολύ καλό δεύτερο γύρο κάνουν ο Σίλντεφελντ, ο Κουτρουμπής(άσχετα με το πέναλτι, που έκανε με τον Ολυμπιακό), όλο και βελτιώνεται ο Τριανταφυλλόπουλος.
Και υπάρχουν και ένα -δύο παραδείγματα παικτών, που έκαναν εντυπωσιακή αρχή, αλλά δεν είχαν ανάλογη συνέχεια. Αναφέρομαι στον Μαρινάκη, που στην αρχή «τρέλανε» τον κόσμο, αλλά εδώ και λίγο καιρό δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση, η και τον Ρισβάνη, που μετά το δυνατό ξεκίνημα δείχνει ότι ακόμα δεν είναι απόλυτα έτοιμος για καθιέρωση. Βλέποντας το παράδειγμα των άλλων παικτών είμαι βέβαιος ότι ο Αναστασίου και από αυτούς θα πάρει το καλύτερο δυνατό στην πορεία και θα τους βελτιώσει. Απλά χρειάζεται υπομονή και όχι υπερβολές.
Ούτε μετά από μία μεγάλη νίκη να λέμε, ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πλήρης ομάδα, που έχει παικταράδες και προπονηταρά, ούτε μετά από μία απρόσμενη ήττα να λέμε, ότι ο Παναθηναϊκός έχει κακούς παίκτες και γατάκια και έναν προπονητή που είναι λίγος και δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις. Είπαμε ο Αναστασίου δεν είναι μάγος. Είναι ένας προπονητής, όμως, νέος, εξελίσσιμος και με προοπτική τα επόμενα χρόνια να γίνει ένας από τους κορυφαίους προπονητές και ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα, που βελτιώνεται , που χαίρεσαι να την βλέπεις και που έχει προοπτική, για να μεγαλώσει και να φθάσει εκεί που αξίζει τα επόμενα χρόνια. Στην πρώτη θέση.
Ο Αναστασίου ούτε φθασμένος προπονητής και μάγος είναι από την μία, ούτε άσχετος και λίγος από την άλλη. Η παρουσία του από την αρχή μέχρι τώρα στον πάγκο του Παναθηναϊκού μας δείχνει, ότι είναι ένας προπονητής, που εξελίσσει παίκτες και ομάδα. Και όχι ομάδα με μεγάλο μπάτζετ και πολλούς φθασμένους παίκτες.
Αλλά ομάδα με περιορισμένο μπάτζετ , λίγους φθασμένους παίκτες και πολλούς νεαρούς, αλλά πολλά υποσχόμενους παίκτες. Το σίγουρο είναι ότι σήμερα ο Αναστασίου έχει πείσει και τους πιο δύσπιστους φίλους του Παναθηναϊκού, ότι είναι ένας προπονητής, που έχει καταφέρει με την ομάδα, που παρουσιάζει στο γήπεδο να επαναφέρει το χαμόγελο και το κέφι των φίλων των «πρασίνων». Σίγουρα η ομάδα έχει ακόμα πολύ δουλειά και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Αυτό, που πιστώνεται ο Αναστασίου και οι άμεσοι συνεργάτες του είναι , ότι βλέπεις , ότι η ομάδα κάνει βήματα μπροστά. Μπορεί αυτό να μην αποτυπώνεται σε σταθερά αποτελέσματα, αλλά είναι θέμα χρόνου να συμβεί και αυτό και ο Παναθηναϊκός να κλείσει την χρονιά με πολύ καλύτερο τρόπο και ελπίδα για την επόμενη από τον τρόπο, που την άνοιξε. Αρκεί να θυμηθεί κανείς, πως εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός στα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος με τον Πανιώνιο( ήττα με 3-0 στη Νέα Σμύρνη), με την Βέροια(1-1 στην Λεωφόρο) και πως ήταν η ομάδα στην προετοιμασία, όπου περισσότερο έμοιαζε με προετοιμασίας ομάδας Νέων , για να καταλάβει την διαφορά, που υπάρχει σήμερα.
Και ατομικά σε παίκτες θυμηθείτε, πως ήταν ο Νάνο στην αρχή(...παλτό τον έλεγαν κάποιοι) και πως είναι τώρα, πως ήταν ο Αμπέιντ( ....με μέσο έπαιζε έλεγαν κάποιοι) και πως είναι τώρα, πως ήταν ο Καρέλης(πορτιέρη τον φώναζαν) και πως είναι τώρα, ακόμα και ο Μπέργκ, πως ήταν -μέχρι να βρει ρυθμό-και πως είναι τώρα. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, όπως του Λαγού και άλλων παικτών, που δείχνουν αλματώδη βελτίωση.
Μέσα σε αυτούς και ο Αντζαγκούν, που στην αρχή δεν πολυέπαιζε, διότι έπρεπε να μάθει κάποια βασικά πράγματα στην τακτική, αλλά πλέον είναι από τους βασικούς και καλύτερους παίκτες, αλλά και ο Καπίνο. Ακόμα πολύ καλό δεύτερο γύρο κάνουν ο Σίλντεφελντ, ο Κουτρουμπής(άσχετα με το πέναλτι, που έκανε με τον Ολυμπιακό), όλο και βελτιώνεται ο Τριανταφυλλόπουλος.
Και υπάρχουν και ένα -δύο παραδείγματα παικτών, που έκαναν εντυπωσιακή αρχή, αλλά δεν είχαν ανάλογη συνέχεια. Αναφέρομαι στον Μαρινάκη, που στην αρχή «τρέλανε» τον κόσμο, αλλά εδώ και λίγο καιρό δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση, η και τον Ρισβάνη, που μετά το δυνατό ξεκίνημα δείχνει ότι ακόμα δεν είναι απόλυτα έτοιμος για καθιέρωση. Βλέποντας το παράδειγμα των άλλων παικτών είμαι βέβαιος ότι ο Αναστασίου και από αυτούς θα πάρει το καλύτερο δυνατό στην πορεία και θα τους βελτιώσει. Απλά χρειάζεται υπομονή και όχι υπερβολές.
Ούτε μετά από μία μεγάλη νίκη να λέμε, ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πλήρης ομάδα, που έχει παικταράδες και προπονηταρά, ούτε μετά από μία απρόσμενη ήττα να λέμε, ότι ο Παναθηναϊκός έχει κακούς παίκτες και γατάκια και έναν προπονητή που είναι λίγος και δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις. Είπαμε ο Αναστασίου δεν είναι μάγος. Είναι ένας προπονητής, όμως, νέος, εξελίσσιμος και με προοπτική τα επόμενα χρόνια να γίνει ένας από τους κορυφαίους προπονητές και ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα, που βελτιώνεται , που χαίρεσαι να την βλέπεις και που έχει προοπτική, για να μεγαλώσει και να φθάσει εκεί που αξίζει τα επόμενα χρόνια. Στην πρώτη θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου