Οφείλω
να ομολογήσω ότι η απουσία του Λαμάρ Οντομ από τον αποψινό αγώνα του
Παναθηναϊκού με τη Λαμποράλ Κούτσα μου χάλασε το... αριστούργημα: βασικά
μου χάλασε την ιδέα, αλλά όπως λένε και στο δικό του το χωριό (το
Κουίνς της Νέας Υόρκης), "είναι κρίμα ν' αφήσεις μια λεπτομέρεια να σου
χαλάσει μια όμορφη ιστορία"!Θα ήταν όντως μια όμορφη ιστορία εάν ο επί δέκα πέντε συναπτά έτη πρωταγωνιστής του ΝΒΑ (με μέσο όρο 13.3 πόντους, 8.4 ριμπάουντ και 3.7 ασίστ, που δεν τα λες και ευκαταφρόνητα νούμερα), δις πρωταθλητής (με τους Λέικερς, 2009 και 2010) και κάτοχος δυο μεταλλίων με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ περπατούσε αύριο στο... red carpet του ΟΑΚΑ. Ο όρος προέρχεται από τη νωπή απονομή των κινηματογραφικών βραβείων Οσκαρ και τον χρησιμοποιώ επίτηδες, καθότι ο Οντομ έχει άμεση και έμμεση σχέση με την καλλιτεχνία, χώρια που το σπίτι του Παναθηναϊκού θα του ξυπνούσε και αναμνήσεις από το παρελθόν: πλάκα πλάκα ο 35χρονος Αμερικανός φόργουορντ πάτησε το παρκέ του ΟΑΚΑ τόσο στην τελική φάση του Ολυμπιακού Τουρνουά του 2004, όπου οι Αμερικανοί κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο, όσο και στο Dream Game (Ελλάδα-ΗΠΑ), τις παραμονές του Mundobasket του 2010.
Aτυχήσαμε όμως γενικώς: κι εμείς που δεν θα τον (ξανα)δούμε από κοντά και ο ίδιος διότι ενώ τα 'χε χύμα με τη μετρίως μέτρια εκκίνηση του στη Λαμποράλ Κούτσα, του 'ρθαν και τσουβαλάτα με τον μυϊκό σπασμό τον οποίο υπέστη και τον κράτησε στη Βιτόρια...
Οι φήμες ότι φοβήθηκε μήπως δει τον ουρανό σφοντύλι από τις τάπες του Λάσμε και του Γκιστ, προφανώς ελέγχονται ως αναληθείς!
Στα σοβαρά τώρα: ο Οντομ μπορεί να μην έκανε τη χάρη στο ελληνικό φιλοθεάμον κοινό που (θα) λαχταρούσε να δει από κοντά αυτόν ο οποίος βρίσκεται στο Νο 1 της λίστας των παικτών που έχουν αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα (από τη σεζόν 2000-01 και εντεύθεν)και κουβαλάνε την πιο πλούσια καριέρα στο ΝΒΑ (961 ματς κανονικής περιόδου και 108 σε πλέι οφς, με τους Κλίπερς, το Μαϊάμι, τους Λέικερς και τους Μάβερικς), αλλά θα το αντέξουμε!
Δεν ξέρω εάν για τον συνηθισμένο στην μπασκετική καλοζωία του ΝΒΑ και στην καλιφορνέζικη χλιδή, Οντομ, η παρουσία στη Λαμποράλ Κούτσα συνιστά δυσμενή μετάθεση και υποβιβασμό. Σίγουρα πάντως ο εξοστρακισμός του από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου δεν θα του ήταν και πολύ ευχάριστος, αλλά όπως είπε και ο ίδιος, κατά την επίσημη παρουσίαση του από τους Βάσκους, "less is more".
Φιλοσοφημένη κουβέντα, διότι όπως λέμε και στα δικά μας τα χωριά, απ' το ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα!
Ο πλέον εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός έκανε το ντεμπούτο του στα Κύπελλα Ευρώπης τη σεζόν 1961-62, με αντίπαλο τη Χάποελ Τελ Αβίβ, ενώ την επόμενη χρονιά, στα εγκαίνια κιόλας του "Τάφου του Ινδού", αποκλείστηκε από τη βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης. Τις επόμενες πέντε περιόδους έμεινε εκτός νυμφώνος, επέστρεψε το 1967-68 και έκτοτε συμμετείχε ανελλιπώς έως και τη σεζόν 1992-93, όταν στα πλέι οφς που έκριναν τις θέσεις στο Κύπελλο Κόρατς αποκλείστηκε από τον Πανιώνιο, στο επεισοδιακό (και ελέω της διακοπής του) ματς που διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και σημαδεύθηκε από το triple double figure του Φάνη Χριστοδούλου.
Εναν χρόνο νωρίτερα (1991-92), στο πλαίσιο των "16" του Κυπέλλου Κόρατς, ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά έναν σούπερ σταρ του ΝΒΑ. Είχε βρει και στο παρελθόν απέναντι του παίκτες ολκής, ωστόσο τα παλαιότερα χρόνια ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού εκείνοι που παράταγαν το ΝΒΑ για να αγωνιστούν στην Ευρώπη, οπότε τέτοιες ευκαιρίες απλώς; σπάνιζαν...
Ηρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου για να βιώσουν οι "πράσινοι" ,ια τέτοια εμπειρία και αυτό η ευρωπαϊκή πιάτσα το οφείλει στον συχωρεμένο Ραούλ Γκαρντίνι, ο οποίος όμως δεν χάρηκε για πολύ το όραμα και την επένδυση του, καθώς μετά από λίγα χρόνια αυτοκτόνησε λόγω των χρεών του!
Ο Γκαρντίνι είχε εκτός των άλλων στην περιουσία του τη Βίρτους Ρόμα, η οποία εκείνη την περίοδο, βρέθηκε στο δρόμο του Παναθηναϊκού με το όνομα (της εφημερίδας) Messagero, που ανήκε στον Ιταλό μαικήνα. Στον ίδιο όμιλο έπεσαν επίσης η ισπανική Σαραγόσα και η γαλλική Σολέ, με τους "πράσινους" να σημειώνουν μία νίκη και πέντε ήττες σε έξι αγώνες: επιβλήθηκαν στην Αθήνα της Σαραγόσα με 71-67 και ηττήθηκαν στα υπόλοιπα πέντε ματς, μεταξύ αυτών και στα δυο με τους Ιταλούς, με σκορ 84-75 στη Ρώμη και 99-96 στο ΣΕΦ, όπου στεγάζονταν εκείνη την εποχή.
Η Ρόμα είχε τινάξει την μπάνκα στον αέρα το καλοκαίρι του 1989 όταν "έκλεψε" από το ΝΒΑ τον Μπράιαν Σο και τον Ντάνι Φέρι, ενώ το 1990 άρπαξε τον δις πρωταθλητή Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (και (μετέπειτα παίκτη του Παναθηναϊκού) Ντίνο Ράτζα και το περίφημο (ειδικότερα για τις αμυντικές ικανότητες του) Μάικλ Κούπερ, ο οποίος είχε καλυμμένα και τα πέντε δάκτυλα του ενός χεριού του από τα ισάριθμα πρωταθλήματα με τους Λέικερς, στους οποίους έπαιξε επί δώδεκα συναπτές σεζόν. Ο Κούπερ έπαιξε μία σεζόν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ενώ η Ρόμα διέθετε και τέσσερις Ιταλούς διεθνείς, τους οποίους ο συχωρεμένος είχε χρυσώσει: τον Φάουστο Μπάρνια από την Ολύμπια Μιλάνο,τον Αλεσάντρο Φαντότσι από τη Λιβόρνο, τον Στέφανο Ατρούια (πόιντ γκαρντ της ΑΕΚ, επί ημερών Ιωαννίδη) και τον Αντρέα Νικολάι από τη Μοντεκατίνι σε μια μεταγραφή που παραμένει η ακριβότερη στην ιστορία του ιταλικού μπάσκετ, καθότι κόστισε 13 δισεκατομμύρια λιρέτες!
Επίτηδες το πήγα λάου λάου και άφησα τελευταίο τον σούπερ σταρ εκείνης της ομάδας, που είχε κατακτήσει έναν τίτλο στο ΝΒΑ, αφήνοντας έντονα τα ίχνη του στη συμμορία της Motown: ήταν ένας από τους σκληρούς του Ντητρόιτ, ο Ντέρικ Αλεν Μαχόρν!
Ο Ρικ γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1958 στο Χάρτφορντ, έχει ύψος 2.08, αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ, αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Χάμπτον και επιλέχθηκε στο Νο 35 του ντραφτ του 1980 από τους Γουάσινγκτον Μπούλετς, στους οποίους αγωνίστηκε επί πέντε σεζόν. Από το 1985 έως το 1989 αγωνίστηκε στους Πίστονς και εν συνεχεία έπαιξε για δυο σεζόν στους Σίξερς όπου έβαλε πλάτη στον νεότερο του Τσαρλς Μπάρκλεϊ, δημιουργώντας το περίφημο ντουέτο "Thump N' Bump"! Το καλοκαίρι του '91 αφίχθη μετά βαίων και κλάδων στην "αιώνια πόλη", ενώ μετά το διάλειμμα του στην Ευρώπη, επέστρεψε στο ΝΒΑ με τους Νετς (1992-96) και εν συνεχεία ξανά με τους Πίστονς (1996-98) και με τους Σίξερς (1999),
Τη σεζόν 1988-89 ο Μαχόρν στέφθηκε πρωταθλητής του ΝΒΑ με τα "Bad Boys" του συχωρεμένου Τσακ Ντέιλι, τα οποία στη σειρά των τελικών σκούπισαν με συνοπτικές διαδικασίες(4-0) τους Λέικερς! Σε εκείνη την ομάδα, η οποία την επόμενη σεζόν πέτυχε το repeat αγωνίζονταν επίσης ο Αντριαν Ντάντλεϊ, ο Αίζέα Τόμας, ο Τζόε Ντουάρς, ο Μαρκ Αγκουάιρ, ο Βίνι (Microwave) Τζόνσον, ο Μπιλ Λαϊμπίρ, ο Ντένις Ρόντμαν, ο Τζέημς Εντουαρντς, ο (για ένα φεγγάρι τη σεζόν 1996-97, παίκτης του Παναθηναϊκού) Τζον Σάλεϊ, ο Μάικλ Γουίλιαμς, οι Τζον Λονγκ, ο (Chocolate Thunder)Ντάριλ Ντόουκινς, που αργότερα έπαιξε στη Φίλιπς Μιλάνο και ο Πέις Μάνιον (Καντού).
Ηταν όλοι τους σκληροί, βρόμικοι στο παιχνίδι τους και πολύ κακοί, αλλά ο Μαχόρν ήταν ο πιο κακός απ' όλους και γι αυτό μάλιστα ο επίσημος εκφωνητής των Πίστονς, ο Τζορτζ Μπλάχα τον αποκαλούσε "Τhe Baddest Bad Boy"!Αναγκάστηκε να καταφύγει σε αυτό το στιλ παιχνιδιού ο Μαχόρν, αφενός λόγω του αγωνιστικού ύφους των Πίστονς και αφετέρου για να καλύψει την εγγενή αδυναμία του στο άλμα.
Το πόσο κακός ήταν ο Μαχόρν (ξανα)φάνηκε στην καριέρα του ως προπονητής: στις 22 Ιουλίου του 2008 στη διάρκεια του αγώνα των Σοκ του Ντητρόιτ (όπου ήταν ασίσταντ του Λαϊμπίρ) με τις Σπαρκς του Λος Αντζελες κτύπησε και έριξε κάτω τη Λίζα Λέσλι με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με αποκλεισμό δυο αγωνιστικών!
Το πόσο κακός ήταν ο Μαχόρν το κατάλαβαν δυο φορές και οι παίκτες του Παναθηναϊκού (συμπεριλαμβανομένων του Αργύρη Πεδουλάκη και του Φραγκίσκου Αλβέρτη ο οποίος διήνυε την παρθενική σεζόν του με την πράσινη φανέλα), που έβλεπαν τους δολοφονικούς αγκώνες του να προσγειώνονται στα κορμιά τους! Παρ' όλα αυτά οι "πράσινοι" υπήρξαν ανταγωνιστικοί και στα δυο ματς κόντρα στη Μεσατζέρο, μάλιστα το δεύτερο το έχασαν στην παράταση με τον τότε 18χρόνο Νίκο Οικονόμου να αστοχεί στο κρισιμότερο σουτ στη λήξη της κανονικής διάρκειας.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 1991 οι Ρωμαίοι νίκησαν τον Παναθηναϊκό στην έδρα τους με 84-75, προεξάρχοντος του Μαχόρν ο οποίος έμεινε στο παρκέ επί 40 λεπτά, πέτυχε 31 πόντους (με 13/18 δίποντα, 5/6 βολές) και "κατέβασε" 15 ριμπάουντ. Ο Νικολάι πρόσθεσε 17 πόντους, ο Φαντότσι 14 και ο Ράτζα 9 με 7 ριμπάουντ, ενώ από πλευράς Παναθηναϊκού ο Σκοτ Ροθ που αγωνιζόταν μονάχα στην Ευρώπη "έγραψε" 28 πόντους και ο Αντόνιο Ντέηβις πέτυχεdouble-double με 22 πόντους και 11 ριμπάουντ. Επαιξαν ακόμη (με προπονητή τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς) οι Μηνάς Γκέκος, Λιβέρης Ανδρίτσος, Νίκος Οικονόμου (3π.), Αργύρης Πεδουλάκης (7), Αργύρης Παπαπέτρου (8), Φραγκίσκος Αλβέρτης, Ντίνος Καλαμπάκος (7), Χρήστος Μυριούνης, Γιώργος Σκροπολίθας
Εναν μήνα αργότερα (8 Ιανουαρίου 1992) στο Νέο Φάληρο, η λήξη της κανονικής διάρκειας του ματς -μετά το άστοχο σουτ του Οικονόμου-βρήκε τις δυο ομάδες ισόπαλες με 85-85, ενώ στην παράταση επικράτησε η Μεσατζέρο με 99-96. Κορυφαίοι της ιταλικής ομάδας αναδείχθηκαν ο Φαντότσι με 24 πόντους, ο Ράτζα με 22 πόντους και ο Μαχόρν με 21 πόντους (9/12δ., 3/5τρ.) και 15 ριμπάουντ. Η σύνθεση του Παναθηναϊκού: Σκροπολίθας 2, Γκέκος 21, Οικονόμου 8, Ντέηβις 19 (15ρ.), Ροθ 15 (6ρ.), Παπαπέτρου 13, Πεδουλάκης 11, Αλβέρτης, Καλαμπάκος 7.
Στη φάση των 8 η Ρόμα απέκλεισε τη γαλλική Παρί, στους ημιτελικούς ξεπέρασε το εμπόδιο της Φόρουμ Βαγιαδολίδ (παρόντος του Αρβιντας Σαμπόνις), ενώ στον διπλό εμφύλιο τελικό επικράτησε της Σκαβολίνι Πέζαρο: στον πρώτο αγώνα στη Ρώμη οι δυο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες με 94-94, ενώ στον δεύτερο αγώνα, στο Πέζαρο οι Ρωμαίοι νίκησαν με 99-86 και κατέκτησαν τον... χρυσοπληρωμένο τίτλο, με τον Ντίνο Ράτζα να πανηγυρίζει εν εξάλλω καταστάσει έχοντας βάψει τα μαλλιά του πράσινα!
Για την ιστορία του πράγματος σε αυτή τη σεζόν του Κυπέλλου Κόρατς ο Ρικ Μαχόρν είχε μέσο όρο 16.8 πόντους (με ποσοστά ευστοχίας 56% στα δίποντα και 72.4% στις βολές) και 10.2 ριμπάουντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου