Η υπόθεση του Μπόμπι Μπράουν, φαίνεται ότι δεν προχωράει στον Ολυμπιακό.
Είναι δύσκολο να ολοκληρωθεί μία τέτοια μετακίνηση μεσούσης της σεζόν
και ο κόσμος πιθανώς θα απογοητευτεί από την αρνητική εξέλιξη του
σεναρίου. Πρέπει όμως να απογοητευτεί;
Ή μήπως εν τέλεια ήταν συμφέρον για τον Ολυμπιακό το γεγονός ότι ο
Αμερικάνος σούπερ σκόρερ πιθανώς θα επιλέξει άλλο προορισμό για την
καριέρα του.
Οι τάσεις που επικρατούν είναι δύο:
α) Σε αυτή την κατάσταση που έχει περιέλθει η ομάδα και κουβαλώντας
τόσο αρνητική αύρα για τους αγώνες εναντίον του Παναθηναϊκού, είναι
λογικό να αναζητά μία λύση που θα φέρει ανακατωσούρα στον αντίπαλο, έστω
κι αν ο ίδιος κίνδυνος επικρατεί και για τον Ολυμπιακό...
β) Οποια κι αν είναι η κατάσταση του Ολυμπιακού, με την απώλεια ενός
γκαρντ (Λο) και την έλλειψη βοήθειας που υπάρχει στον Σπανούλη, η
απόκτηση του Μπράουν θα έμοιαζε με πυρηνική βόμβα. Αρα καλώς δεν
έρχεται...
Πριν συνεχίσουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ουδείς παίκτης μπορεί να
εξελιχθεί σε πυρηνική βόμβα, η ίδια η ομάδα δεν του το επιτρέψει. Ούτε ο
Μπράουν θα ήταν παίκτης που θα έκανε μουτράκια και μανούρες επειδή δεν
είναι το πρώτο βιολί.
Παρόλα αυτά, ίσως τελικά είναι καλύτερα που ο Μπράουν δεν έρχεται στον
Ολυμπιακό. Ολοι εσείς, οι περισσότεροι που διαβάζετε στατιστικά του
μπάσκετ, καλό θα ήταν να γνωρίζετε ότι το μπάσκετ δεν είναι μαθηματικό
τύπος, ούτε η απόδοση ενός παίκτης βγαίνει μέσα από πράξεις.
Ο Μπράουν, είτε στη Σιένα, όπου έπαιζε, είτε στην Κίνα, είναι ένας
εξαιρετικός σκόρερ που ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλαθάκι. Καλά μέχρι
εδώ. Αν ερχόταν όμως στον Ολυμπιακό, πόση ώρα θα έπαιζε; Μαζί με τον
Σπανούλη, ή στη θέση του; Είναι σχεδόν δεδομένο ότι ο χρόνος συμμετοχής
του, είτε στη μία περιπτωση, είτε στην άλλη θα ήταν περιορισμένος. Με
τον Σπανούλη δεν μπορεί να παίξει ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση,
ενώ αν έπαιζε στη θέση του Kill Bill, ο χρόνος του θα ήταν ακόμα πιο
μειωμένος.
Πιστεύετε λοιπόν, ότι ένας παίκτης που έχει μάθει να είναι πρώτο βιολί
σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζεται θα μπορούσε να προσαρμοστεί έστω και για
τρεις μήνες σε αυτό το ρόλο; Πως; Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Για να
χαλάει τα στατιστικά που τον συνοδεύουν; Και να δώσει την εντύπωση στην
επόμενη ομάδα που θα ενδιαφερθεί για αυτόν, ότι στην πρώτη ομάδα υψηλού
ανταγωνισμού που έπαιξε, τα νούμερά του δεν ήταν και τόσο καλά; Δεν
είναι μεγάλο ρίσκο για έναν παίκτη που στο βιογραφικό του τα τελευταία
2-3 χρόνια, έχει 20άρες, 30άρες, 40άρες κι ...70άρες;
Ο Μπράουν είναι καλός παίκτης και φονικός εκτελεστής, αλλά αυτό δε
σημαίνει ότι ταιριάζει και μπορεί να παίξει σε όλες τις ομάδες. Πως θα
αμυνθεί ο Ολυμπιακός με δύο γκαρντ που δεν λατρεύουν την άμυνα στην ίδια
πεντάδα;
Πολύ περισσότερο, πως θα αμυνθεί απέναντι σε έναν ψηλότερο Παναθηναϊκό,
που μπορεί να ποστάρει όλα τα γκαρντ του; Και στην επίθεση, η μπάλα σε
ποια χέρια θα ξεκινήσει; Τόσο ο Μπράουν, όσο και ο Σπανούλης ξέρουν να
παίζουν με τη μπάλα στα χέρια. Πόσο εύκολο είναι να μάθει (και μάλιστα
μέσα σε τρεις μήνες) ο ένας από αυτούς να παίζει χωρίς αυτή;
Τα ερωτήματα είναι πολλά... Παρόλα αυτά, ο Ολυμπιακός έχει καλή ομάδα
και μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, έστω κι αν δεν έχει Μπράουν στη
σύνθεσή του. Οπως βέβαια το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό.
Πηγή: sportdog.gr
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου