Ας
ξεκινήσω από τα βασικά, όσο κι' αν δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με την
διαιτησία. Ο διαιτητής Καλογερόπουλος αποφάσισε με δύο μέτρα και δύο
σταθμά στη φάση της αποβολής του Στοχ. Αν ήταν κόκκινη για τον Στοχ,
ήταν και για τον Φουστέρ.
Στη φάση αυτή ο ΠΑΟΚ αδικείται και ορθώς φωνάζει. Ναι υπάρχουν κι'
άλλες φάσεις για τις οποίες θα μπορούσαν να γίνει κουβέντα και άλλες
κίτρινες κάρτες, αλλά νομίζω δεν έχει νόημα να μπούμε στο καρέ καρέ. Ο
ΠΑΟΚ αδικήθηκε στη φάση της αποβολής του Στοχ και αυτή είναι η κρίσιμη
φάση του ματς, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Κατά την άποψή μου σύμφωνα με
το γράμμα του νόμου ήταν κόκκινες, αλλά σε τέτοιο ματς πας και με το
πνεύμα του νόμου. Μία κίτρινη και στον Στοχ έφτανε.
Από εκεί και πέρα ο
Ολυμπιακός νίκησε, αλλά ο ΠΑΟΚ κέρδισε. Κέρδισε γιατί με το 2-0 στην
πλάτη του, την ομάδα να βρίσκεται σε τρικυμία και παίζοντας για σχεδόν
μία αγωνιστική ώρα με 10 παίκτες έφυγε από το Καραϊσκάκη ατσαλάκωτος με
σκορ 2-1 που ασφαλώς τον έχει μέσα στην πρόκριση η οποία πλέον θα κριθεί
στην έδρα του.
Οχι βέβαια ότι ο ΠΑΟΚ ήταν
καλός. Για μία ακόμη φορά μπήκε νωθρά στο ματς και κυρίως δεν ήταν σωστά
στημένος από τον προπονητή του. Ο Γεωργιάδης χρησιμοποίησε τον Βούκιτς
και αυτό ήταν ένα στοίχημα που δεν θα έβγαινε και δεν βγήκε. Το ότι ο
Λίνο έπαιξε μπροστά από τον τον Τζαβέλλα ήταν ένα στοίχημα που θα
μπορούσε να βγει, αλλά ούτε αυτό βγήκε. Τζαβέλλας και Λίνο περισσότερο
μπερδεύτηκαν παρά βοήθησε ο ένας τον ένας τον άλλο με αποτέλεσμα ο
Κάμπελ για μεγάλο διάστημα να κάνει πάρτι.
Ο Γεωργιάδης βέβαια κέρδισε πόντους στο κοουτσάρισμά του. Διόρθωσε
με τις αλλαγές του, τις ανορθογραφίες του πρώτου ημιχρόνου, έκλεισε τους
χώρους στον Ολυμπιακό και έφυγε από το Καραϊσκάκη με δεδομένες τις
συνθήκες, με ένα καλό αποτέλεσμα.
Κι' αν ο ΠΑΟΚ ήταν προβληματικός για 25 λεπτά, ο Ολυμπιακός ήταν
προβληματικός από το 25 και μετά. Καταρχάς νομίζω ότι υπάρχει θέμα
φυσικής κατάστασης και φρεσκάδας. Οπως επίσης νομίζω ότι υπάρχει και
θέμα με το ντεφορμάρισμα ορισμένων παικτών.
Ο Ολυμπιακός τα περίμενε όλα από τον Κάμπελ και τον Τσόρι
Ντομίνγκες. Ο Μαρκάνο σε ένα ακόμη παιχνίδι ήταν αλλού για αλλού, ο
Εντινγκά δεν βοηθάει στην κυκλοφορία της μπάλας, ο Σάμαρης που μπήκε
αλλαγή έχει πολύ κακή ψυχολογία και μεγάλη πίεση. Επιπλέον ο Μίτσελ
άργησε να αντιδράσει. Η είσοδος του Σαβιόλα στο ματς για παράδειγμα θα
έπρεπε να έχει γίνει πολύ γρηγορότερα.
Οπως και να έχει η ρεβάνς στην Τούμπα είναι ανοικτή κι' ας
ελπίσουμε ότι εκεί δεν θα υπάρξει κάποιος Καλογερόπουλος να τινάξει το
ματς στον αέρα.
Υ.Γ. Η συμπεριφορά των
παικτών σε πολλά σημεία του ματς δεν ήταν συμπεριφορά επαγγελματιών. Δεν
έχει νόημα να γράψω ποιος ξέφυγε λίγο και ποιος πολύ, αλλά αυτή η
δουλειά δεν γίνεται.
Κάποια στιγμή από αυτά τα καραγκιοζιλίκια ορισμένων παικτών,
κάποιοι θα μπούνε μέσα και τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και λόγια
βαριά από την μεριά τους ότι κινδυνεύουν. Και το ξέρουν καλά και οι μεν
και οι δε ότι στα γήπεδα που παίζουν κινδυνεύουν...
Εξαιρώ ασφαλώς τον Τζαβέλλα,
που παρά τα όσα άκουσε, συμπεριφέρθηκε άψογα, έμεινε ψύχραιμος και δεν
έριξε λάδι στην φωτιά. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, άλλος λίγο
και άλλος πολύ, προσπάθησαν να πουλήσουν...οπαδιλίκι. Ακόμη και οι
ξένοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου