Ενθουσιασμένος για την άφιξή του στη Θεσσαλονίκη και την τιμή
που θα του γίνει από την ΚΑΕ ΠΑΟΚ πριν τον αγώνα της Κυριακής με τον
Παναθηναϊκό δήλωσε ο Μάικ Τζόουνς.
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω. Και θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό που θα με αξιώσει να το ζήσω αυτό, γιατί δεν άντεχα άλλο και τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε με διάφορους τρόπους να κρατήσει το όνομά μου ζωντανό. Ειδικά εδώ στην Κύπρο όπου ζω, ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ που με συναντούσαν ήταν συγκινητικός. Και όλα αυτά τα μηνύματα που έπαιρνα όλα αυτά τα χρόνια με έκαναν να θέλω τόσο πολύ να έρθω και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ένα τρομερό κίνητρο που κράτησε ζωντανή αυτή την σχέση», δήλωσε ο Μάικ Τζόουνς στο paokbc.gr και πρόσθεσε: «Αγωνίστηκα στη μεγάλη Μπαρτσελόνα, έπαιξα στη Σολέ, στον Άρη, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον ΠΑΟΚ είναι μοναδικό. Αυτή η συνεργασία ήταν η πρώτη και για τους δυο μας, για την ομάδα στην οποία ήμουν ο πρώτος της ξένος παίκτης στο πρωτάθλημα και για μένα, που ο ΠΑΟΚ ήταν η πρώτη μου ομάδα στην Ευρώπη και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο».
-Πως φαντάζεσαι την επιστροφή σου στη Θεσσαλονίκη και σε έναν αγώνα του ΠΑΟΚ, όπως το μεγάλο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό; «Δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω πως αισθάνομαι. Θέλω σίγουρα να δω τον ΠΑΟΚ να κερδίζει ένα μεγάλο παιχνίδι. Μου αρκεί που θα μπω στο νέο γήπεδο της ομάδας και θα δω τον ΠΑΟΚ. Δεν ξέρω τι να περιμένω, είναι μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Στο μυαλό μου στριφογυρίζουν χιλιάδες αναμνήσεις».
-Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από την μία σεζόν που έπαιξες με τον ΠΑΟΚ; «Θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι όλους τους συμπαίκτες μου, τον Μπάνε, τον Μάτζικ, τον Φασούλα, τον Μακαρά, τον Τάκη (Καρατζουλίδης), τον Μπιλ (Μέλις). Όλους… Ήταν μία πραγματική ομάδα και όλοι τους, όπως μπορούσαν ήταν με τον τρόπο τους δίπλα μου όλα αυτά χρόνια. Θυμάμαι ότι τελευταίος είχε έρθει με τον ΠΑΟΚ ο Νίκος Σταυρόπουλος στην Κύπρο, με κάλεσε να έρθω κοντά στην ομάδα, μου έδωσε αναμνηστικά, το ίδιο είχε γίνει και λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν είχε έρθει ο Πρέλεβιτς με τον ΠΑΟΚ ως προπονητής στην Κύπρο. Δεν με ξέχασαν κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Νομίζω όμως ότι η πιο έντονη ανάμνηση που έχω, ήταν εκείνο το παιχνίδι που κερδίσαμε για πρώτη φορά τον Άρη. Η ομάδα είχε πολλά χρόνια να τον κερδίσει και το πέτυχε στο πρώτο μου παιχνίδι απέναντι στον Άρη. Θυμάμαι επίσης ότι στο πρώτο μου παιχνίδι στο πρωτάθλημα, με τον Πανιώνιο, είχα πετύχει 35 πόντους και με ρώτησαν εάν πιστεύω ότι μπορώ να βγω πρώτος σκόρερ. Απάντησα ‘’φυσικά’’ ναι, αλλά δεν μου είχε μιλήσει κανείς ως τότε για τον Γκάλη. Θυμάμαι και το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα, ένα φιλικό με μία ομάδα από την Γιουγκοσλαβία. Είχα πετύχει μόλις 2 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, κάνοντας και πολλά λάθη, αποτέλεσμα των διαφορετικών κανονισμών σε σχέση με την Αμερική».
-Θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα με την ευκαιρία της επιστροφής σου στη Θεσσαλονίκη; «Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με βοήθησαν όλα αυτά τα χρόνια. Και θέλω να πω κάτι στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Θέλω να τους δω στο γήπεδο, μου έχει λείψει αυτός ο εκπληκτικός τρόπος που φωνάζουν για την ομάδα. Και δεν θέλω να φωνάξουν το όνομά μου. Θέλω να δω εκείνο το εκπληκτικό σύνθημα που σηκώνουν ψηλά τα χέρια και φωνάζουν ΠΑΟΚ. Αυτό θέλω να φωνάξουν, ΠΑΟΚ και όχι Τζόουνς…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου