Η πίστη στο να ανοίγει το παιχνίδι
Η διάταξη 4-2-3-1 που επέλεξε πολύ απλά δεν αποδίδει. Προσπάθησε να κάνει... ζέσταμα κόντρα σε Εκουαδόρ και Ονδούρες που απέφεραν δύο απροσδόκητες ισοπαλίες. Κανείς δεν μπορεί να μη συμφωνήσει πως οι αντίπαλοι ήταν υποδυέστεροι. Αντί να μάθει, να διδαχθεί από αυτά τα φιλικά και να κάνει μία νέα προσέγγιση του παιχνιδιού και της τακτικής αποφάσισε να μείνει στα... ίδια! Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της Αγγλίας του Χόντσον ήταν η υπερβολική πίστη πως η ομάδα του μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι.
Μόνο το 20% των επιθέσεών του προήλθαν από τον άξονα. Είναι το πιο χαμηλό ποσοστό από κάθε άλλη ομάδα που έπαιξε στοΜουντιάλ. Όπως θα δείτε στην Stats Zone οι όποιες απόπειρες να γίνει παιχνίδι από το κέντρο ήταν με μακρινές μπαλιές που φυσικά είχαν λίγες πιθανότητες να είναι πετυχημένες.
Ωστόσο πρέπει να τονιστεί πως γενικά η Αγγλία την όποια παραγωγή ουσιαστικών φάσεών της, την έβγαλε από τον άξονα! Αντί λοιπόν να βασιστεί στις επιθετικές της δυνάμεις ο προπονητής βασίστηκε στους πλάγιους παίκτες του για να βρει το κλειδί της επιτυχίας.
Οι κεντρικοί χρησιμοποιήθηκαν για να κρατάνε την κατοχή της μπάλας μέχρι να ανοίξουν κάποιοι χώροι και οι πλάγιοι να αρχίσουν τις σέντρες. Την ώρα που γραφόταν το κείμενο η Αγγλία είχε την 4η πιο καλή επίδοση σε πετυχημένες ντρίμπλες (41) και την πέμπτη σε μπαλιές ανά αγώνα (μ.ο. 24). Αξιοπρεπέστατα στατιστικά για τα... χαρτιά όμως, αφού στο γήπεδο μέτρησαν πάρα πολύ λίγο.
Δεν… έπαιξε με Στάριτζ
Ο Ντάνιελ Στάριτζ ήταν η αιχμή του δόρατος της επίθεσης των Αγγλων. Στην τελευταία του χρονιά στη Λίβερπουλ είχε περισσότερους ρόλους αλλά και την ελευθερία του πίσω από τον Λουίς Σουάρες. Ερχόταν από πίσω να πάρει τη μπάλα, ενώ ο άλλος επιθετικός ήταν προωθημένος.
'
Αν δείτε το γράφημα, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει μια τεράστια διαφορά του Στάριτζ της Λίβερπουλ και του Στάριτζ της Αγγλίας. Ο Χόντσον... αμέλησε τον άξονα, αφού ο διεθνής φορ δεν συμμετείχε στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Ο Χόντσον τον άφησε μόνο στην επίθεση και από το κέντρο η Αγγλία δεν μπορούσε να απειλήσει. Εξάλλου, μόνο το 37% των σουτ ήρθε μέσα από το κουτί. Από την άλλη, Κόστα Ρίκα και Ουρουγουάη είχαν στο συγκεκριμένο κομμάτι ποσοστά 60% και 58% αντίστοιχα. Την περασμένη σεζόν το 80% των γκολ του Στάριτζ με τους «κόκκινους» ήρθε μέσα από την περιοχή του πέναλτι και το 19% με κεφαλιές.
Λάθος αλλαγές σε λάθος χρόνο
Τα σχεδιαγράμματα σε όλη την διάρκεια της παρουσίας της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο μας επιτρέπουν, εκ των υστέρων, να αναλύουμε και να κριτικάρουμε τις εμφανίσεις της. Αντιθέτως δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες αναλύσεις για να γνωρίζουμε πόσο «δαπανηρές» μπορούσαν να αποδειχθούν κάποιες επιλογές του Ρόι Χόντσον.
Αρχικά, η επιλογή του Ρούνεϊ ως αριστερός μέσος κόντρα στην Ιταλία προξένησε έκπληξη. Θεωρητικά ο Ντάνι Ούελμπεκ προτιμήθηκε στο κέντρο ώστε να πιέζει την δυνατή μεσαία γραμμή των Ιταλών, αντί να πιέζει μόνο στην μια πλευρά.
Οι λόγοι τακτικής που έφεραν τον Ρούνεϊ στα αριστερά αποδείχτηκαν ανεπαρκείς. Αντιθέτως, η επιλογή του Χόντσον να χρησιμοποιήσει τον ποδοσφαιριστή της Γιουνάιτεντ εκτός της φυσικής του θέσης αποδείχτηκε δαπανηρή. Όλες οι σέντρες των Ιταλών «βγήκαν» από την πλευρά του Ρούνεϊ και σε μια από αυτές μάλιστα, ο Μπαλοτέλι νίκησε τον Τζο Χαρτ.
Παρομοίως, αντικαθιστώντας τον πρώτο Αγγλο σκόρερ της σεζόν με έναν μέσο, όταν είσαι πίσω στο σκορ με 2-1 από την Ιταλία είναι... περίεργο.
Κόντρα στην Ουρουγουάη η νίκη ήταν απαραίτητη και ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο ήταν ο Γουέλμπεκ. Εξαιρετική προσπάθεια, αλλά ο νεαρός φορ περισσότερο βοηθούσε τα... μετόπισθεν παρά την επίθεση. Επαιξε για 71 λεπτά, χωρίς όμως σουτ και μόνο 22 περάσματα (68%). Ισως ένας πιο δημιουργικός παίκτης, όπως ο Μπάρκλεϊ θα φαινόταν μια πιο λογική επιλογή.
Η Αγγλία επέστρεψε στη βάση της και ο Χόντσον επανέλαβε την πρόθεσή του να παραμείνει στον πάγκο της Αγγλίας. «Αλλά» ξεκαθάρισε «Σίγουρα όλοι θα καθίσουμε στο τραπέζι πριν τις επόμενες υποχρεώσεις μας να δούμε τι μάθαμε από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν έγιναν κραυγαλέα λάθη πρέπει να βεβαιωθούμε πως δεν θα ξαναγίνουν»
Η διάταξη 4-2-3-1 που επέλεξε πολύ απλά δεν αποδίδει. Προσπάθησε να κάνει... ζέσταμα κόντρα σε Εκουαδόρ και Ονδούρες που απέφεραν δύο απροσδόκητες ισοπαλίες. Κανείς δεν μπορεί να μη συμφωνήσει πως οι αντίπαλοι ήταν υποδυέστεροι. Αντί να μάθει, να διδαχθεί από αυτά τα φιλικά και να κάνει μία νέα προσέγγιση του παιχνιδιού και της τακτικής αποφάσισε να μείνει στα... ίδια! Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της Αγγλίας του Χόντσον ήταν η υπερβολική πίστη πως η ομάδα του μπορεί να ανοίξει το παιχνίδι.
Μόνο το 20% των επιθέσεών του προήλθαν από τον άξονα. Είναι το πιο χαμηλό ποσοστό από κάθε άλλη ομάδα που έπαιξε στοΜουντιάλ. Όπως θα δείτε στην Stats Zone οι όποιες απόπειρες να γίνει παιχνίδι από το κέντρο ήταν με μακρινές μπαλιές που φυσικά είχαν λίγες πιθανότητες να είναι πετυχημένες.
Ωστόσο πρέπει να τονιστεί πως γενικά η Αγγλία την όποια παραγωγή ουσιαστικών φάσεών της, την έβγαλε από τον άξονα! Αντί λοιπόν να βασιστεί στις επιθετικές της δυνάμεις ο προπονητής βασίστηκε στους πλάγιους παίκτες του για να βρει το κλειδί της επιτυχίας.
Οι κεντρικοί χρησιμοποιήθηκαν για να κρατάνε την κατοχή της μπάλας μέχρι να ανοίξουν κάποιοι χώροι και οι πλάγιοι να αρχίσουν τις σέντρες. Την ώρα που γραφόταν το κείμενο η Αγγλία είχε την 4η πιο καλή επίδοση σε πετυχημένες ντρίμπλες (41) και την πέμπτη σε μπαλιές ανά αγώνα (μ.ο. 24). Αξιοπρεπέστατα στατιστικά για τα... χαρτιά όμως, αφού στο γήπεδο μέτρησαν πάρα πολύ λίγο.
Δεν… έπαιξε με Στάριτζ
Ο Ντάνιελ Στάριτζ ήταν η αιχμή του δόρατος της επίθεσης των Αγγλων. Στην τελευταία του χρονιά στη Λίβερπουλ είχε περισσότερους ρόλους αλλά και την ελευθερία του πίσω από τον Λουίς Σουάρες. Ερχόταν από πίσω να πάρει τη μπάλα, ενώ ο άλλος επιθετικός ήταν προωθημένος.
'
Αν δείτε το γράφημα, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει μια τεράστια διαφορά του Στάριτζ της Λίβερπουλ και του Στάριτζ της Αγγλίας. Ο Χόντσον... αμέλησε τον άξονα, αφού ο διεθνής φορ δεν συμμετείχε στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Ο Χόντσον τον άφησε μόνο στην επίθεση και από το κέντρο η Αγγλία δεν μπορούσε να απειλήσει. Εξάλλου, μόνο το 37% των σουτ ήρθε μέσα από το κουτί. Από την άλλη, Κόστα Ρίκα και Ουρουγουάη είχαν στο συγκεκριμένο κομμάτι ποσοστά 60% και 58% αντίστοιχα. Την περασμένη σεζόν το 80% των γκολ του Στάριτζ με τους «κόκκινους» ήρθε μέσα από την περιοχή του πέναλτι και το 19% με κεφαλιές.
Λάθος αλλαγές σε λάθος χρόνο
Τα σχεδιαγράμματα σε όλη την διάρκεια της παρουσίας της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο μας επιτρέπουν, εκ των υστέρων, να αναλύουμε και να κριτικάρουμε τις εμφανίσεις της. Αντιθέτως δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες αναλύσεις για να γνωρίζουμε πόσο «δαπανηρές» μπορούσαν να αποδειχθούν κάποιες επιλογές του Ρόι Χόντσον.
Αρχικά, η επιλογή του Ρούνεϊ ως αριστερός μέσος κόντρα στην Ιταλία προξένησε έκπληξη. Θεωρητικά ο Ντάνι Ούελμπεκ προτιμήθηκε στο κέντρο ώστε να πιέζει την δυνατή μεσαία γραμμή των Ιταλών, αντί να πιέζει μόνο στην μια πλευρά.
Οι λόγοι τακτικής που έφεραν τον Ρούνεϊ στα αριστερά αποδείχτηκαν ανεπαρκείς. Αντιθέτως, η επιλογή του Χόντσον να χρησιμοποιήσει τον ποδοσφαιριστή της Γιουνάιτεντ εκτός της φυσικής του θέσης αποδείχτηκε δαπανηρή. Όλες οι σέντρες των Ιταλών «βγήκαν» από την πλευρά του Ρούνεϊ και σε μια από αυτές μάλιστα, ο Μπαλοτέλι νίκησε τον Τζο Χαρτ.
Παρομοίως, αντικαθιστώντας τον πρώτο Αγγλο σκόρερ της σεζόν με έναν μέσο, όταν είσαι πίσω στο σκορ με 2-1 από την Ιταλία είναι... περίεργο.
Κόντρα στην Ουρουγουάη η νίκη ήταν απαραίτητη και ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο ήταν ο Γουέλμπεκ. Εξαιρετική προσπάθεια, αλλά ο νεαρός φορ περισσότερο βοηθούσε τα... μετόπισθεν παρά την επίθεση. Επαιξε για 71 λεπτά, χωρίς όμως σουτ και μόνο 22 περάσματα (68%). Ισως ένας πιο δημιουργικός παίκτης, όπως ο Μπάρκλεϊ θα φαινόταν μια πιο λογική επιλογή.
Η Αγγλία επέστρεψε στη βάση της και ο Χόντσον επανέλαβε την πρόθεσή του να παραμείνει στον πάγκο της Αγγλίας. «Αλλά» ξεκαθάρισε «Σίγουρα όλοι θα καθίσουμε στο τραπέζι πριν τις επόμενες υποχρεώσεις μας να δούμε τι μάθαμε από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν έγιναν κραυγαλέα λάθη πρέπει να βεβαιωθούμε πως δεν θα ξαναγίνουν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου