Κάθισα
και είδα την εξαιρετικη συνέντευξη, που παραχώρησε ο Γιώργος Σαμαράς
στον Μιχάλη Τσαπίδη. Μιλάμε , ότι με καθήλωσε, όσο ελάχιστες
συνεντεύξεις στο παρελθόν. Πολλά μπράβο στον φίλο μου Μιχάλη για το
αποτέλεσμα και για το γεγονός, ότι κατάφερε και έβγαλε πράγματα από
τον Σαμαρά , που δεν συνηθίζει να τα λέει. Είναι φανερό, ότι πρόκειται
για παιδί με ευρωπαϊκή νοοτροπία και φυσικά τον έχει βοηθήσει το
γεγονός, ότι αγωνίζεται χρόνια τώρα στο εξωτερικό μακριά από την μιζέρια
, τον ξερολισμό, τα συμπλέγματα που έχουν κάποιοι κάτοικοι αυτής της
χώρας. Η ιστορία του με τον μικρό Τζέι , απλά συγκλονιστική. Πλέον
μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί μία αγάπη λες και είναι γιος με πατέρα. Όπως
και σπουδαία η πρόταση του Γιώργου να πάει το παιδί στην Βραζιλία , για
να δει από κοντα το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα. Όποιος δει τον μικρό
Τζέι τι χαρά πήρε μόλις ο Γιώργος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα
θα….ανατριχιάσει.
Επίσης η κίνηση του Σαμαρά μετά το πέναλτι να πάει να παρηγορήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα (ο οποίος πριν το εκτελέσει του έκανε αστείες χειρονομίες για να του αποσπάσει την προσοχή), δείχνει την ποιότητά του Γιώργου. Την ανθρωπιά του. Αυτό που στην Ελλάδα, όποτε το βλέπουμε είτε το χλευάζουμε είτε το σχολιάζουμε με το στιλ «έλα μωρέ θέλει να ξεχωρίζει για αυτό κάνει πάντα κάτι διαφορετικό».
Μα πιο πολύ χάρηκα αυτό, που είπε ο Σαμαράς και για εμάς τους δημοσιογράφους, αλλά και για όσους λένε διάφορα για αυτόν μέσω των social media. Σε ερώτηση του Μιχάλη αν διαβάζει και τον επηρεάζουν είπε το εξής. «Δεν διαβάζω συνήθως. Μπορεί από ένα κείμενο να διαβάσω κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχή , αλλά μέχρι εκεί. Δεν επηρεάζομαι, διότι ξέρω ότι ττο ποδόσφαιρο, που ξέρω εγώ δεν το ξέρει τόσο καλά κανείς από αυτούς, που γράφουν». Ετσι ακριβώς. Να αγειάσει το στόμα του Γιώργου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μάθει, να κρίνουμε λές και είμαστε οι γνώστες των πάντων. Ξερόλες σε όλα.
Είμαστε προπονητές, είμαστε παίκτες, ειρωνευόμαστε αντί να σεβόμαστε ανθρώπους, που μας έχουν κάνει περήφανους τόσα χρόνια. Φυσικά και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μεγάλη ευθύνη για αυτό το καραγκιοζιλίκι, που γίνεται . Δεν μας ενδιαφέρει ο Σαμαράς, αλλά το αν τα έχει με την Φουρέιρα και τι μήνυμα του έστειλε η Φουρέιρα. Δεν μας ενδιαφέρει ο Σαμαράς, αλλά το αν φτιάχνει το μαλλί του , η όχι. Προσοχή. Δεν λέω να μην γίνεται κριτική στον Σαμαρά(για όσα κάνει στο γήπεδο) και σε άλλους καταξιωμένους παίκτες σαν τον Γιώργο. Λέω να μην ξεφεύγουμε και να μην είμαστε οι ξερόλες . Να κάνουμε λες και ξέρουμε τα πάντα, ενώ ξέρουμε πολύ λίγα. Και να προσπαθούμε , όχι να πούμε την άποψή μας απλά, αλλά να την επιβάλουμε κιόλας, άσχετα αν έχουμε δίκιο, η όχι.
Οσοι δεν έχετε δει την συνέντευξη του Γιώργου Σαμαρά στον Μιχάλη Τσαπίδη μπείτε και δείτε τη. Εγώ έχω καιρό να καθηλωθώ από μία συνέντευξη. Ακόμα και για την εκτέλεση του πέναλτι περιγράφει όλο το συναίσθημα, που ένοιωσε και σε κάνει να νοιώθεις ακριβώς τι ένοιωσε.
Δεν έχω τίποτα άλλο να πω από ένα μπράβο στον Μιχάλη για την συνέντευξη και ένα μεγάλο respect στον Γιώργο Σαμαρά…
Επίσης η κίνηση του Σαμαρά μετά το πέναλτι να πάει να παρηγορήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα (ο οποίος πριν το εκτελέσει του έκανε αστείες χειρονομίες για να του αποσπάσει την προσοχή), δείχνει την ποιότητά του Γιώργου. Την ανθρωπιά του. Αυτό που στην Ελλάδα, όποτε το βλέπουμε είτε το χλευάζουμε είτε το σχολιάζουμε με το στιλ «έλα μωρέ θέλει να ξεχωρίζει για αυτό κάνει πάντα κάτι διαφορετικό».
Μα πιο πολύ χάρηκα αυτό, που είπε ο Σαμαράς και για εμάς τους δημοσιογράφους, αλλά και για όσους λένε διάφορα για αυτόν μέσω των social media. Σε ερώτηση του Μιχάλη αν διαβάζει και τον επηρεάζουν είπε το εξής. «Δεν διαβάζω συνήθως. Μπορεί από ένα κείμενο να διαβάσω κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχή , αλλά μέχρι εκεί. Δεν επηρεάζομαι, διότι ξέρω ότι ττο ποδόσφαιρο, που ξέρω εγώ δεν το ξέρει τόσο καλά κανείς από αυτούς, που γράφουν». Ετσι ακριβώς. Να αγειάσει το στόμα του Γιώργου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μάθει, να κρίνουμε λές και είμαστε οι γνώστες των πάντων. Ξερόλες σε όλα.
Είμαστε προπονητές, είμαστε παίκτες, ειρωνευόμαστε αντί να σεβόμαστε ανθρώπους, που μας έχουν κάνει περήφανους τόσα χρόνια. Φυσικά και εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μεγάλη ευθύνη για αυτό το καραγκιοζιλίκι, που γίνεται . Δεν μας ενδιαφέρει ο Σαμαράς, αλλά το αν τα έχει με την Φουρέιρα και τι μήνυμα του έστειλε η Φουρέιρα. Δεν μας ενδιαφέρει ο Σαμαράς, αλλά το αν φτιάχνει το μαλλί του , η όχι. Προσοχή. Δεν λέω να μην γίνεται κριτική στον Σαμαρά(για όσα κάνει στο γήπεδο) και σε άλλους καταξιωμένους παίκτες σαν τον Γιώργο. Λέω να μην ξεφεύγουμε και να μην είμαστε οι ξερόλες . Να κάνουμε λες και ξέρουμε τα πάντα, ενώ ξέρουμε πολύ λίγα. Και να προσπαθούμε , όχι να πούμε την άποψή μας απλά, αλλά να την επιβάλουμε κιόλας, άσχετα αν έχουμε δίκιο, η όχι.
Οσοι δεν έχετε δει την συνέντευξη του Γιώργου Σαμαρά στον Μιχάλη Τσαπίδη μπείτε και δείτε τη. Εγώ έχω καιρό να καθηλωθώ από μία συνέντευξη. Ακόμα και για την εκτέλεση του πέναλτι περιγράφει όλο το συναίσθημα, που ένοιωσε και σε κάνει να νοιώθεις ακριβώς τι ένοιωσε.
Δεν έχω τίποτα άλλο να πω από ένα μπράβο στον Μιχάλη για την συνέντευξη και ένα μεγάλο respect στον Γιώργο Σαμαρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου