Απ' την τσιχλόφσουσκα στην... ποδοσφαιρόφουσκα!!

Ο Μιχάλης Λεάνης γράφει στο www.sport-fm.gr ορισμένες σκέψεις μετά τη συντριβή της Βραζιλίας από τη Γερμανία.

Λογικό κι επόμενο να ασχολείται όλος ο πλανήτης ακόμα - και για πολύ καιρό ακόμα - με την εφτάρα της Γερμανίας στη Βραζιλία. Όλοι το είδαν, όλοι ξαφνιάστηκαν από την εικόνα του ματς, όλοι είχαν, λοιπόν, κάτι να πουν. Μια κουβέντα που ξεχώρισε στα δικά μου αυτιά ξεστόμισε σε εκπομπή της ιταλικής τηλεόρασης ο Τζουζέπε Μπέργκομι...

Για όσους τον θυμούνται δεν χρειάζεται να γίνουν ιδιαίτερες συστάσεις. Για τους νεότερους μια μόνο αναφορά: στα 19 του αναγκάστηκε - λόγω τραυματισμού - να μπει στον τελικό του Μουντιάλ της Ισπανίας και... στο τέλος πήρε την κούπα. Τα υπόλοιπα υπάρχουν και στο google. Ο Μπέργκομι, λοιπόν, στάθηκε στο γεγονός ότι από μόνο του το σκορ αλλά και η εικόνα του ματς αυτού δείχνει πόσο μεγάλη είναι η φούσκα που λέγεται ποδόσφαιρο. Ή ήταν, διότι έσκασε. Μιλάμε για τη φούσκα που έχει να κάνει με τα υπέρογκα ποσά που σπαταλώνται για να πάρουν μεταγραφή παίκτες που είναι εντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν μια κρίσιμη στιγμή.

Μοιάζει αδιανόητο αλλά συνέβη: κανείς από τους 11 Βραζιλιάνους διεθνείς δεν μπόρεσε να σκεφτεί λογικά την ώρα που έπεφτε το... χαλάζι, να βρει ένα τρικ να παγώσει τον ρυθμό, να ρίξει ένα μπινελίκι αφυπνιστικό στους συμπαίκτες του, να αναγκάσει τη Γερμανία σε παύση. Ολες αυτοί οι χρυσοί αλλά και συμπληρωματικοί στις ομάδες τους παίκτες συμπεριφέρθηκαν σαν παικτάκια της σειράς και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολόγησαν τα εκατομμύρια που σέρνουν σε κάθε τους εμφάνιση και μεταγραφή.

Προέκταση της σκέψης που διατύπωσε ο Μπέργκομι είναι και η αναζήτηση των αιτιών που οδηγούν σταδιακά τη Βραζιλία σε... αποβραζιλιανοποίηση. Χωρίς πολλές αναλύσεις το πρόβλημα μοιάζει να κρύβεται πίσω από τη συνήθεια των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών να φεύγουν νωρίς από την πατρίδα τους για την Ευρώπη. Πριν, δηλαδή, σχηματοποιηθούν ποδοσφαιρικά, πριν αναπτύξουν πλήρως το έμφυτο ταλέντο τους. Μπαίνουν σε καλούπια, σε φόρμες που δεν ταιριάζουν στο dna τους και καταλήγουν... διχασμένες προσωπικότητες. Η συνήθειά τους τους λέει να συμπεριφέρονται σαν Ευρωπαίοι λάτρεις της τακτικής και του ορθολογικού ποδοσφαίρου και το αίμα τους οδηγεί στην ντρίπλα, την έξτρα ατομική ενέργεια. Για να φτάσουν, όμως, στην Εθνική ομάδα θα πρέπει να ξεχωρίσουν και αυτό γίνεται τα τελευταία χρόνια μόνο με τον Ευρωπαϊκό τρόπο.

Και αν σκεφτήκατε ότι αυτό δεν συνέβη στον Ρονάλντο, τον κανονικό, τον Βραζιλιάνο, η απάντηση είναι απλή: στην περίπτωση του φαινόμενου το ταλέντο του ήταν τόσο ισχυρό και πλούσιο που θα αναδεικνυόταν παντού και με οποιονδήποτε τρόπο. Ρονάλντο, όμως, δεν μπορεί να βγαίνει συνέχεια και σίγουρα δεν υπάρχει κανείς τέτοιος στη Σελεσάο τα τελευταία χρόνια...
Πηγή: sport-fm.gr