Μπορεί λοιπόν τα προβλήματα τραυματισμών να αυξάνονται αντί να μειώνονται, αλλά η άμυνα αποτελεί την σταθερά της φετινής προσπάθειας, με τους 60-65 πόντους του αντιπάλου να είναι ο βασικός στόχος σε κάθε παιχνίδι.
Η επίθεση σαφέστατα και διαφοροποιείται ανάλογα με το ταλέντο που διαθέτεις, τους παίκτες που έχεις στα χέρια σου, αλλά η άμυνα είναι ένα σημείο που μπορείς να το παλέψεις περισσότερο, όσες απουσίες κι αν έχεις στο απουσιολόγιο σου, όπως φάνηκε άλλωστε και στον θρίαμβο επί του Ολυμπιακού.
Ο Σλότερ έδειξε ότι έχει την ικανότητα στο σκοράρισμα, αλλά μένει να τον δούμε σε ποιο βαθμό μπορεί να ανταποκριθεί σε πολύ υψηλότερο επίπεδο, ο Μπατίστα θα χρειαστεί να δουλέψει κι άλλο την πάσα έξω, όταν μαρκάρεται με double team, ενώ για τον Μποχωρίδη είναι ό,τι πρέπει τα παιχνίδια με αντιπάλους σαν την Κηφισιά, ώστε να μπαίνει σιγά - σιγά στο νόημα.
Ο Μπλουμς έκανε αυτό για το οποίο αποκτήθηκε, ενώ η απόφαση του Ιβάνοβιτς να μην χρησιμοποιήσει καθόλους τους Παπαγιάννη, Κόνιαρη, δείχνει ότι η ενσωματώσή τους θα γίνει σε βάθος χρόνου και με διαδικασία τύπου Χαραλαμπόπουλου και Διαμαντάκο, όπως ήταν και το λογικό εξ αρχής.
Λίγα λόγια για τη δήλωση του Διαμαντίδη
Αν υπάρχει κάτι που μας κάνει να χαμογελάμε ακόμη στο ελληνικό μπάσκετ είναι η ποιότητα της πλειοψηφίας των αθλητών που διαθέτουμε. Την απώλεια του Διαμαντίδη, του Σπανούλη, του Φώτση και πολλών άλλων παιδιών της «παλιάς» φουρνιάς θα την αναλογιστούμε, όταν με το... κακό αποφασίσουν να πουν το «αντίο».
Αλλοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν γιατί ανήκουν στην κατηγορία του οπαδού με τις παρωπίδες, κι άλλοι αποφεύγουν να το σκεφθούν, ελπίζοντας πως θα αργήσει πολύ αυτή η ρημαδομάρα που θα ξεμείνουμε από προσωπικότητες.
Ο Διαμαντίδης μιλώντας στο Goal, επανέλαβε πως ήταν με την ελληνική ομάδα στο φάιναλ φορ του Λονδίνου, τον Ολυμπιακό δηλαδή, αγνοώντας τους οπαδούς με τις παρωπίδες και βάζοντας πάνω απ' όλα το ελληνικό μπάσκετ κι όχι το οπαδικό συμφέρον.
Κάποιος κακεντρεχής θα πει «Ναι, το είπε, αλλά το πιστεύει;». Θεωρώ δεδομένο ότι το πιστεύει για τον απλούστατο λόγο πως ο Διαμαντίδης, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά αυτής της φουρνιάς δεν λένε κάτι για να το πουν. Από την άλλη, δεν με νοιάζει κιόλας αν το πιστεύει!
Βαρέθηκα να ακούω την ατάκα των... αυθεντικών «καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσποιείσαι». Ο αθλητισμός βασίζεται στον σεβασμό και ανεξάρτητα τη γνώμη που μπορείς να έχεις μέσα σου, είσαι υποχρεωμένος να σέβεσαι τον απέναντι, να τον αναγνωρίζεις και να προσπαθείς να κάνεις καλύτερους και πιο σκεπτόμενους τους οπαδούς ή φιλάθλους που πίνουν νερό στο όνομά σου. Θα πει κάποιος «γιατί, θα καταλάβουν;». Οχι, δεν θα καταλάβουν, αλλά σημασία έχει τι κάνεις εσύ από τη δική σου πλευρά για τους πείσεις να πάνε στη σωστή πλευρά.
Ο Διαμαντίδης λοιπόν ανήκει σ' αυτή την κατηγορία. Σέβεται, αναγνωρίζει και η προσωπικότητά του είναι τέτοια που δεν διστάζει να βγει και να πει αυτό που αισθάνεται, την ώρα που οι διοικήσεις των δύο ομάδων έχουν βαλθεί να μας πείσουν για το... σωστό της αυθεντικότητας. Αυτές οι προσωπικότητες θα μας λείψουν σύντομα και γι αυτό θα γίνουμε σαν το ποδόσφαιρο που οι διοικήσεις και οι οπαδοί έχουν φτάσει στο σημείο να απαιτούν από τους παίκτες να μη μιλάνε στον αντίπαλο - εχθρό, ακόμη κι όταν παίζουν στις εθνικές ομάδες!
Υ.Γ.: Αυτό που εισέπραξε ο Μπαρτζώκας, κατά κύριο λόγο, κατά την επιστροφή του Ολυμπιακού από το ΟΑΚΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ' αυτό που εκφράζει ο επαγγελματικός αθλητισμός στην Ελλάδα. Αυτοί που τον αποθέωναν, λίγο έλειψε να τον χτυπήσουν, αυτοί που πανηγύριζαν γύρω από ένα πούλμαν κατά την επιστροφή της ομάδας από το Λονδίνο, τώρα λένε «έλα μωρέ με τον άμπαλο, με την ομάδα του Ιβκοβιτς το 'κανε». Ο παραλογισμός σ' όλο του το μεγαλείο δηλαδή.
Και μην ακούω Παναθηναϊκούς να υπερηφανεύονται για το πώς οι ίδιοι αντιμετώπισαν παρόμοιες ήττες στο παρελθόν, γιατί θα τους θυμίσω τις... μπουγάτσες - απόλυσης στον Μάλκοβιτς το 1996 και τις υποδοχές στο αεροδρόμιο το 1997 και το 1998, τότε που ο Ράτζα έκανε κίνηση να βγάλει το μπουφάν και καμια 40αριά παλικαράκια έτρεχαν να γλιτώσουν.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου