Ο “Πίξι’ δήλωσε αρχικά: “Eίμαστε στο Ρέθυμνο που δεν είχα ξαναέρθει και είναι μια πολύ ωραία πόλη, πράγματι. Όλα είναι πολύ καλά εδώ, η πόλη, οι άνθρωποι, κάνουν ένα πολύ ωραίο τουρνουά και είμαστε πολύ χαρούμενοι που μετέχουμε. Παίζουμε με πολύ καλές ομάδες, ο ΠΑΟΚ είναι πολύ καλός, κάνουν εξαιρετική δουλειά, παίζουμε με ομάδες Ευρωλίγκα, για εμάς είναι πολύ καλό που μετέχουμε. Είναι μια ωραία εμπειρία για τους παίκτες μου, για την ομάδα, που φιλοδοξεί κάποια στιγμή να παίξει στην Ευρώπη, σε κάποια διοργάνωση της, κάποια στιγμή. Είναι μια απ’ τις καλύτερες ομάδες της Ασιας, σοβαρή, πληρώνει, με όραμα, οπότε για μένα ήταν μια καλή προοπτική. Πήραμε το πρωτάθλημα, ο κόσμος εκεί έχει το μπάσκετ ως πρώτο άθλημα, το αγαπά, στους πανηγυρισμούς είναι σαν τους Έλληνες, μεσογειακός λαός. Μένω κοντά στη μαρίνα της Βηρυτού, είναι σαν τη Θεσσαλονίκη, είναι μια πολύ όμορφη πόλη”.
– Δεν φοβηθήκατε καμιά φορά μ’ όλα αυτά που γίνονται στην περιοχή;
“Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή το σκέφτηκα. Μετά όμως δεν ένιωσα κάτι να με φοβίζει. Η πόλη είναι σαν ευρωπαϊκή, όλα είναι ήρεμα. Βέβαια η περιοχή είναι γεμάτη προβλήματα, η Συρία είναι από πάνω μας, αλλά δεν έχει γίνει τίποτα ποτέ και όλοι είναι και νιώθουν ασφαλείς. Η ομάδα έχει Αμερικανούς, το πρωτάθλημα έχει κι άλλους ξένους προπονητές, ήταν παλιά εδώ ο Κετσελίδης, ο Ζούρος, είναι γενικά μια καλή και ασφαλής αγορά που όλο κι ανεβαίνει”.
– Τη Θεσσαλονίκη όμως δε τη βγάζετε απ’ το μυαλό σας…
“Πώς να τη βγάλω; Θα πρέπει να είσαι αχάριστος για να γυρίσεις την πλάτη σε κάτι που σε έκανε να νιώσεις τόσο όμορφα στη ζωή σου. Δε ξεχνώ εκείνα τα χρόνια στην πόλη, ιδίως στον Άρη φυσικά. Εκεί έζησα πολλές μεγάλες στιγμές, δεν μπορώ να τις ξεχάσω ποτέ. Πήρα τόσο πολλή αγάπη απ’ τον κόσμο. Ακόμη και τώρα, εδώ στο Ρέθυμνο, με σταματούν και μου λένε “Λευτέρη τι ομαδάρα είχατε, όλοι σταματούσαμε κάθε Πέμπτη να σας δούμε”. Όλη η Ελλάδα τότε ήταν Άρης, αυτό δεν αλλάζει. Ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου, σαν παίκτης, ένιωθα φοβερά, είχαμε μια πολύ καλή ομάδα, είχα την ευτυχία να έχω τόσο μεγάλους παίκτες και προπονητές ως συμπαίκτες και ως συνεργάτες, είχα τον Νίκο, τον Παναγιώτη, παικταράδες! Και να μην ξεχάσουμε τον Νίκο, τον Φιλίππου, τον Λυπηρίδη, τον Δοξάκη, όλα τα παιδιά, τον Ιωαννίδη. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές μαζί, αυτά δεν ξεχνιούνται”.
– Άρα κι εσείς Άρης είστε…
“Ναι, δεν το κρύβω, είμαι Άρης, το έχω ξαναπεί, ο Άρης είναι η ομάδα μου στην Ελλάδα. Έζησα μεγάλες στιγμές μαζί του, ίδρωσα τη φανέλα του, δε θα μπορούσα να είμαι κάτι άλλο. Τιμώ κάθε ομάδα που έπαιξα, αλλά σαν τον Άρη πουθενά…”
– Και τι συμπαίκτες είχατε, πραγματικά. Τι γινόταν με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη στις προπονήσεις;
“Απ’ τις προπονήσεις έβλεπες πως η ομάδα αυτή δεν ήθελε να χάνει. Δεν θέλαμε να χάνουμε ούτε στις προπονήσεις. Γινόταν χαμός στις προπονήσεις. Όλοι μεγάλοι παίκτες, πολύ συνέπεια στην προπόνηση, σκληρή δουλειά, όλα τα παιδιά”.
– Ο Γκάλης κι ο Γιαννάκης έπαιζαν χωριστά στα “διπλά”; Εσείς με ποιον ήσασταν;
“Συνήθως έπαιζαν μαζί, στην ίδια ομάδα, αφού ήταν έτσι η πεντάδα στα ματς. Εγώ συνήθως όμως ήμουν απ’ την άλλη ομάδα”.
– Τους κερδίζατε;
“Μπορώ να πω ότι γινόταν πολύ μεγάλες μάχες. Και το συνολικό αποτέλεσμα ίσως να είναι και ισόπαλο, δε θέλω να τους… αδικήσω!”.
– Ήταν να έρθετε κιόλας για το τουρνουά του Άρη προς τιμήν του Νίκου Γκάλη…
“Το ήθελα πολύ, αλλά η ομάδα παίζει ένα σημαντικό τουρνουά στο Μαρόκο, και άρχισε προετοιμασία από πολύ νωρίς, σε σχέση με τις άλλες. Ήθελα να έρθω και στον αγώνα προς τιμήν του Νίκου, το είχα δηλώσει, αλλά ούτε τότε μπόρεσα, δυστυχώς. Χαίρομαι όμως που έγιναν αυτές οι εκδηλώσεις και χάρηκε και ο Νίκος”.
– Θα γυρίσετε κάποια στιγμή; Αληθεύει ότι το καλοκαίρι συζητήσατε για να αναλάβετε;
“Θα γυρίσω κάποια στιγμή, αυτό είναι σίγουρο. Ναι, έγινε κάποια επαφή το καλοκαίρι, αλλά μην ξεχνάτε ότι εγώ έχω άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο με την ομάδα που είμαι τώρα, την Αλ Ριάντι. Ο Άρης πάει σε καλό δρόμο, χαίρομαι που βλέπω την ομάδα να είναι σε αυτό το σημείο, αρχίζει να λύνει τα προβλήματα της, ο κόσμος πρέπει να τη βοηθήσει και μαζί του θα προχωρήσουν τα πράγματα πιο γρήγορα. Παρακολουθώ όλες τις ομάδες της Θεσσαλονίκης, ενημερώνομαι για τις κινήσεις τους, βλέπω τα ματς, βλέπω όλη την Ελληνική Α1, μαθαίνω για όλες τις ομάδες”.
– Και στον Ηρακλή σας θυμούνται με αγάπη…
“Ναι, κι εγώ, είχαμε πολύ καλή ομάδα, πολύ ωραία ατμόσφαιρα τότε, όλοι μαζί σαν οικογένεια, μια πολύ καλή διοίκηση. Ήταν ο Τζήκας, ο Χαϊτογλου, είχαμε πολύ καλούς παίκτες, τον Λευτέρη, τον Μπέρι, τον Γιούρι, μεγάλη ομάδα, πήγαμε στον ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ήμασταν μια οικογένεια, ακόμη και οι φίλαθλοι έρχονταν μαζί μας στα ταξίδια στο εξωτερικό, τα οργανώναμε μαζί. Μετά ήρθαν κάποιοι Αμερικάνοι στο σύλλογο, το πράγμα έγινε απρόσωπο και κρύο, και έφυγα. Αλλά θα έχω πάντα δυνατά στο μυαλό μου αυτές τις στιγμές και τον Ηρακλή, είχαμε δυνατή έδρα, φανατικό κόσμο, πολύ ωραίες στιγμές”.
*Πηγή: arenafm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου