Ο Γιώργος Καραμάνος γράφει για τον κορυφαίο καθαρόαιμο πασέρ της
Ευρώπης, ο οποίος έχει συμβάλει απεριόριστα στο θαύμα της Ατλέτικο και
ετοιμάζει βαλίτσες για μεγαλεία...
Ηταν
μόλις 17,5 ετών όταν ο Αμπέλ Ρεσίνο υπέκυψε πρώτος στο ποδοσφαιρικό
θράσος του. Η αλήθεια είναι πως ο τότε κόουτς της Ατλέτικο είχε
ξετρελαθεί με τον πιτσιρικά πριν καν τον πάρει στην πρώτη του
προετοιμασία με τους μεγάλους. Ο Κόκε Ρεσουρεκθιόν λίγο νωρίτερα, το
ίδιο καλοκαίρι, είχε γίνει γνωστός στον καλό ποδοσφαιρικό κόσμο της
Ισπανίας, καθώς υπήρξε εκ των κορυφαίων της χώρας του στην κατάκτηση της
3ης θέσης του Μουντιάλ Νέων της Νιγηρίας (2009). Η ίδια γενιά δηλαδή,
εκείνο το παρεάκι των Ισκο, Σέρζι Ρομπέρτο, Μοράτα, Μουνιαΐν, που το
2013 θα έφτανε και στην κορυφή των Ελπίδων της Ευρώπης.
Εκείνο τον Σεπτέμβριο λοιπόν ο Κόκε έκανε το ντεμπούτο του με τους
Ροχιμπλάνκος, μπαίνοντας στο «Καμπ Νόου» ως αλλαγή στην θέση του Πάουλο
Ασουνσάο. Επαιξε μόλις 23 λεπτά και η άμεση απομάκρυνση του Ρεσίνο από
τον πάγκο, θα σήμανε και την επιστροφή του στη Β' ομάδα. Από την επόμενη
σεζόν όμως (2010-'11) θα άρχιζε να παίρνει χρόνο ως αλλαγή (έπαιξε σε
17 ματς), για να μονιμοποιηθεί την αμέσως επόμενη στη βασική 11άδα σε
ηλικία 20 ετών.
Κάπου εκεί, στα μέσα εκείνης της περιόδου, θα ερχόταν η συνολική
αλλαγή στην Ατλέτικο χάρη στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον
Ντιέγο Σιμεόνε. Αμέσως ο Κόκε θα άρχιζε να κάνει τη διαφορά με τις ασίστ
του. Εκείνη την χρονιά θα μοίραζε έξι έτοιμα γκολ, για να απογειωθεί το
2012-13 στις 13 (σ.σ.: σε όλες τις διοργανώσεις). Η αλλαγή του
συστήματος και η προσήλωση του πιτσιρικά στο σύστημα, σε συνδυασμό με το
ταλέντο του οδήγησε στην εκτόξευση και στη διεθνή αναγνώριση, ώστε να
χτυπάει πλέον την πόρτα του βασικού και στην Εθνική Ισπανίας.
Ο Κόκε έχει τη δυνατότητα να παίξει σε όλες τις θέσεις της μεσαίας
γραμμής ως κεντρικός χαφ, στα πλάγια ή ακόμα και δεύτερος επιθετικός.
Εκεί, για την ακρίβεια, είχε βρεθεί αρκετές φορές πέρσι ως ενδιάμεσος
πίσω από τον Ντιέγκο Κόστα στο 4-4-1-1 που είναι το αγαπημένο του
Αργεντινού τεχνικού. Ωστόσο, ο Ισπανός μέσος συνήθως αγωνίζεται στα
πλάγια στην αντίθετη πλευρά από τον Αρντά Τουράν και συγκλίνει για να
παίξει προς τα μέσα το 1-2, να μοιράσει μία κάθετη αν και δεν έχει
πρόβλημα να κινηθεί και στη γραμμή και να σεντράρει. Φυσικά δεν
παραλείπει να κάνει εφόρμηση με τη μπάλα ή χωρίς και να βρεθεί ενίοτε σε
θέση φορ (σ.σ.: όπως συνέβη με το τακουνάκι, 0-1 με τη Μάλμε την
Τρίτη).
Κάπως έτσι πέρσι έφτασε τις 18 ασίστ (7 γκολ) και την τρέχουσα σεζόν
ήδη μετράει 12 (7 πρωτάθλημα, 4 Champions League, 1 Σούπερ Καπ), κάτι
που σημαίνει ότι εάν συνεχίσει με αυτό τον εκπληκτικό ρυθμό, θα κάνει
νέο ατομικό ρεκόρ (σ.σ.: μόνο ο Μέσι έχει επίσης 11 στα πέντε μεγάλα
πρωταθλήματα). Το εξαιρετικό με τον Κόκε είναι ότι ενώ ξέρει τόση μπάλα,
δεν είναι σε καμία περίπτωση φαντεζί παίκτης. Οχι ότι δεν μπορεί να
πάει στο ένας εναντίον ενός. Κάθε άλλο. Αυτό οφείλεται στην αυτοθυσία
που δείχνει για την ομάδα. Είναι απόλυτα ταγμένος στο συνολικό καλό και
γι αυτό προσαρμόζεται όπου και όπως τον θέλει ο Σιμεόνε. Ακόμα και ως
αμυντικός μέσος στο πλευρό του Γκάμπι του, Τιάγκο ή του Μάριο Σουάρεθ
έχει βρεθεί σε κάμποσες περιπτώσεις.
Στην Ισπανία τον έχουν χαρακτηρίσει ως νέο Τσάβι. Ισως τούτο να μην
είναι και τόσο εύστοχο. Πιο πολύ με τον Ινιέστα ή τον Φαμπρεγας μοιάζει
αν και απ' όλους αυτούς έχει το μυαλό του πολύ περισσότερο προς τα πίσω,
στο να κλέψει και τη μπάλα ή να κάνει ένα γερό τάκλιν. Κάπως έτσι η
τιμή του έχει εκτοξευτεί στα 35-40 εκατ. ευρώ. Βέβαια εάν θέλει κάποιος
να τον αποκτήσει αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να πληρώσει στους Μαδριλένους
τη ρήτρα του (καθώς δεν τον δίνουν σε καμία περίπτωση) που με την
φετινή ανανέωση του συμβολαίου του έως το 2018, ανήλθε στα 60 εκατ.
ευρώ.
Σύμφωνα με ένα σενάριο που είχε κυκλοφορήσει όταν ο Νταβίδ Βίγια
μετακόμισε από τη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη, η Μπαρτσελόνα τον έδωσε μόνο με
κάτι λιγότερο από τέσσερα εκατ. ευρώ, ώστε να πάρει προτεραιότητα σε
πιθανές μεταγραφές του Κόκε και του 19χρονου αμυντικού μέσου Σαούλ
Νίγκεθ. Για τον πρώτο το σενάριο πήγε να γίνει πραγματικότητα το
περασμένο καλοκαίρι. Ακόμα και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής πήρε θέση,
λέγοντας ότι «θα ήταν τιμή μου να αγωνιστώ στη Μπάρτσα». Ισως πάλι να
μην είναι η Μπαρτσελόνα η επόμενη ομάδα του, αλλά η Γιουνάιτεντ, η Σίτι,
η Μπάγερν, η Τσέλσι. Οποιος κι αν είναι ο τελικός προορισμός του,
είναι σίγουρο πως η μετακόμιση του σε μεγαλύτερο club θα έρθει πολύ
σύντομα...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου