Στο... ροντέο δεν άντεξε η... μέση του!!

Ο Κώστας Γκόντζος αναλύει τα αίτια της ήττας από την Αϊντχόβεν, εξηγώντας πώς το ματς κρίθηκε στα χαφ και στις λεπτομέρειες υπέρ των Ολλανδών
Έχασε ο Παναθηναϊκός το κρίσιμο παιχνίδι με την Αϊντχόβεν. Κι έχασε έτσι και κάθε ελπίδα συνέχειας στο Γιουρόπα Λιγκ.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις και μετά από τέτοια παιχνίδια, συνηθίζουμε να λέμε πως η πρόκριση χάθηκε όχι σήμερα, αλλά στο... τάδε παιχνίδι, με πιο...πρόσφορο παιχνίδι για την σχετική αναφορά στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό της ήττας από την Εστορίλ στην Πορτογαλία.
Εδώ όμως δεν είναι έτσι. Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει αποτέλεσμα -ανέλπιστο για πολλούς στην Ολλανδία- η πρόκριση παίχθηκε και χάθηκε στο σημερινό παιχνίδι.
Ήταν από τα παιχνίδια που τα κερδίζεις και περνάς ή τα χάνεις και μένεις έξω.
Πήγε λοιπόν κάτι στραβά για τον Παναθηναϊκό απόψε; Πήγε κατ΄αρχήν στραβά το... σκορ. Έβαλε δύο και έφαγε τρία γκολ ο Παναθηναϊκός.
Από κει και πέρα, ακριβώς αυτό το σκορ δείχνει και την μορφή που πήρε το παιχνίδι.
Με λίγα λόγια, δεν ξέρω τι είχαν σχεδιάσει οι δύο προπονητές πριν το ματς, αλλά με την έναρξή του σχεδόν το παιχνίδι... ξέφυγε.
Τακτικές δεν υπήρχαν μέσα στο γήπεδο. Ένα ανοιχτό... ροντέο ήταν και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Καμία από τις δύο ομάδες δεν φάνηκε να έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο και στόχο μέσα στο γήπεδο και οι δύο αναλώθηκαν σε ένα θεαματικό βέβαια ανοιχτό ματς πάνω-κάτω με ελάχιστους κλειστούς χώρους, με διάπλατα ανοιχτές τις άμυνες και με αμέτρητες προσωπικές μονομαχίες σε κάθε γωνιά του γηπέδου.
Σ' αυτού του τύπου τα παιχνίδια λοιπόν, ειδικά όταν γίνεται... ροντέο, όσοι έχετε παρακολουθήσει το εν λόγω...άθλημα, ξέρετε ότι το βασικό που κρίνει την παράσταση είναι η αντοχή της... μέσης του αναβάτη.
Κι εκεί ο Παναθηναϊκός υστερούσε εμφανώς της Αϊντχόβεν μέσα στο γήπεδο.
Δεν τράβηξαν οι μέσοι του, τελείωσε η ιστορία. Η πλάστιγγα έγειρε στις λεπτομέρειες υπέρ της Αίντχόβεν, παρ' ότι και ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρίες να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε.
Κι έγειρε γιατί οι ευκαιρίες της Αϊντχόβεν, που από πλευράς αριθμών ήταν ισόποσες με αυτές του Παναθηναϊκού, ήταν πιο... άνετες ως προς την δημιουργία τους.
Ο Παναθηναϊκός δηλαδή, έφτιαξε ευκαιρίες, πέτυχε δύο γκολ, αλλά ίδρωνε για να δημιουργήσει όλο αυτό το σαφέστατα θετικό κομμάτι του μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Αντίθετα τις αντίστοιχες φάσεις η Αϊντχόβεν τις έφτιαχνε με σαφέστατα περισσότερη άνεση και λιγότερο κόπο, με αποτέλεσμα αυτές ακριβώς οι λεπτομέρειες να καθορίσουν και το ποσοστό ευστοχίας της κάθε πλευράς.
Τώρα γιατί λύγισε έτσι καθοριστικά η... μέση του Παναθηναϊκού σ' αυτό το ιδιόμορφο ροντέο που παίχθηκε απόψε στην Λεωφόρο, η εξήγηση είναι μάλλον προφανής.
Ήταν πιο ποιοτικό, πιο γρήγορο και με μεγαλύτερη συνοχή το αντίστοιχο κομμάτι της αντίπαλης ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός πήγε αρχικά να στηριχθεί στο πάθος του Λαγού και στα τρεξίματα του Ζέκα, ο Λαγός φορτώθηκε νωρίς με κίτρινη και μετά σε κάθε φάση ο Παναθηναϊκός κινδύνευε να μείνει με δέκα, αντικαταστάθηκε, ο Δώνης δεν μπόρεσε να μπει αποφασιστικά στον ρόλο του, ο Ατζαγκούν κάπου παρασύρθηκε σε ένα τρελό επιθετικό δημιουργικό κρεσέντο με αποτέλεσμα πολύ νωρίς να έχει ξεμείνει από δυνάμεις, ο Πράνιτς δεύτερο ημίχρονο εξαφανίστηκε και κάπου εκεί η πλάστιγγα έγειρε υπέρ της Αίντχόβεν στις λεπτομέρειες που είπαμε παραπάνω.
Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός με συνοπτικές σχετικά διαδικασίες και πολύ νωρίς έμεινε εκτός συνέχειας στο Γιουρόπα Λιγκ κι αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να προσμετρηθεί στις επιτυχίες του στην φετινή σεζόν. Άσχετα αν με τα δύο παιχνίδια κόντρα στην Αίντχόβεν κατάφερε να σώσει κάτι από τις εντυπώσεις και φυσικά κατάφερε να υπάρξει και πάλι στην Λεωφόρο το γνωστό σκηνικό της αποθέωσης της ομάδας μετά από μια ήττα.
*Πηγή: sportdog.gr*