Πέρυσι, που ως gazzetta.gr,
καναμε το πρώτο αναγνωριστικό ταξίδι στην Αμερική, για να καλύψουμε από
κοντά την εξέλιξη της παρθενικής του σεζόν στον “μαγικό κόσμο” του ΝΒΑ,
τον συναντήσαμε στο Χιούστον και το Σαν Αντόνιο. Τον είδαμε να παίζει
βασικός κόντρα σε Ρόκετς και Σπερς, να πετυχαίνει διψήφιο αριθμό πόντων
και στα δύο ματς, ενώ είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του και να
μιλήσουμε με τους περισσότερους συμπαίκτες του, τον προπονητή ακόμη και
με τον general manager που τον επέλεξε στο νο15 ντραφτ και ουσιαστικά
έκανε την τύχη του κι έσωσε την δουλειά του!
«Μόνο από κοντά, θα... καταλάβετε!»
«Είναι άλλο να σας το περιγράφω και τελείως διαφορετικό να το ζήσετε από κοντά! Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο δημοφιλής είναι ο Γιάννης στο Μιλγουόκι! Όλα γυρίζουν γύρω του και με δεδομένο ότι φέτος, δεν έχουμε μεγάλη ποιότητα στο ρόστερ μας, οι φίλαθλοι έρχονται στο γήπεδο για να τον δούν να παίζει και να θαυμάσουν τα σπάνια προσόντα του! Του χρόνου πρέπει να έρθετε στα μέρη μας, για να το διαπιστώστε και μόνος σας!», μας έλεγε πριν από 10 μήνες ο Τζον Χάμοντ στο “ATT Center” πριν από την έναρξη του περυσινού αγώνα, με τους μετέπειτα πρωταθλητές του ΝΒΑ και να που έφτασε η ώρα, να πατήσουμε το πόδι μας στην πόλη, την οποία, εδώ και ενάμιση χρόνο, έμαθε το σύνολο των Ελλήνων φιλάθλων, πολύ απλά επειδή εκεί αγωνίζεται και διαπρέπει το “παιδί-θαύμα” του ελληνικού μπάσκετ, οΓιάννης Αντετοκούνμπο!
Παρένθεση επί προσωπικού!
Για τον υπογράφοντα, αυτό το ταξίδι είναι λίγο-πολύ ιστορικό, καθώς από μικρό παιδί – αρχικά από σύμπτωση (η πρώτη μου ξαδέρφη σπούδασε στο Μιλγουόκι και το όνομα μου ήταν οικείο) και εν συνεχεία, μελετώντας την πορεία μεγάλων αστέρων όπως ο Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ και ο Όσκαρ Ρόμπερτσον (διάβασα ότι οι Μπακς κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1971), ήταν φίλαθλος των “ελαφιών”, πολύ πριν καν γεννηθεί ο Γιάννης! Μέχρι πέρυσι, όμως, η πόλη στην οποία εδρεύει και το πολύ γνωστό πανεπιστήμιο Μαρκέτ (Ντουέϊν Γουέϊντ), δεν θα μπορούσε να αποτελεί δημοφιλή προορισμό... Αλλά είπαμε, ας είναι καλά το “ελληνικό θεριό”, όπως τον αποκαλούν οι Αμερικανοί (“Greek Freak”), που είναι πλέον επιφανής κάτοικος της Πολιτείας του Ουισκόνσιν...
Σαν βγεις στον πηγαιμό...
Το ταξίδι στο Μιλγουόκι δεν το λες εύκολο, παρ’ ότι η πόλη διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο (“General Mitchell”), αλλά για να αφιχθεί κάποιος εκεί, πρέπει να αλλάξει 3-4 αεροπλάνα! Επιλέξαμε να “πετάξουμε” με τελικό αεροπορικό σταθμό το Σικάγο (μέσω Παρισιού) και εν συνεχεία, να νοικιάσουμε αυτοκίνητο και να οδηγήσουμε 125 χιλιόμετρα βόρεια του διεθνούς αεροδρομίου “O’ Hare”. Η ευθεία διαδρομή που, κατά μήκος της λίμνης Μίσιγκαν, ενώνει τις δύο πόλεις, είναι πολύ εύκολη και όμορφη και έχοντας διανύσει συνολικά, 9.794 χιλιόμετρα, μετά από σχεδόν 21 ώρες (από πόρτα σε πόρτα!) κι αφού μας έτυχε και λάστιχο, φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο “Ramada Milwaukee City Center”, που βρίσκεται στο κέντρο και απέχει περίπου 4 τετράγωνα από την έδρα των Μπακς, το πεπαλαιωμένο “Bradley Center” (οι νέοι ιδιοκτήτες που αγόρασαν την ομάδα το καλοκαίρι συζητούν με τις τοπικές αρχές την ανέγερση νέου σύγχρονου γηπέδου).
Πολύ κρύο, γερμανική “αυτοδυναμία” αλλά και αρκετοί Έλληνες!
Το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή, είναι πολύ υγρό λόγω της λίμνης και το φθινόπωρο είναι πάντοτε βαρύ, σαν προπομπός για τον χειμώνα που “θερίζει”. Το Μιλγουόκι, άλλωστε, είναι η δεύτερη πιο κρύα πόλη της Αμερικής μετά τη Μινεάπολις, οπότε η θερμοκρασία των μείον 2 βαθμών Κελσίου που νιώσαμε εμείς, το ελαφρύ χιονάκι και ο πάγος στους δρόμους, για την εποχή, είναι πολύ συνηθισμένη ιστορία για τους ντόπιους. Η μεγαλύτερη ξένη παροικία της πόλης είναι γερμανική (εξ’ ου και οι μονάδες ζυθοποίας που λειτουργούν), με τους Γερμανούς αγγίζουν το 30% του συνολικού πληθυσμού στην Πολιτεία του Ουισκόνσιν, αλλά εδώ ζουν αρκετοί Πολωνοί και Σέρβοι, ενώ οι Έλληνες αγγίζουν τις 4 χιλιάδες (υπάρχουν δύο ορθόδοξες εκκλησίες) και μονοπωλούν τις ιδιοκτησίες των πιο πολυσύχναστων εστιατορίων, καφέ και μπαρ!
Περίπατος σε ποτάμια και λίμνες και μουσείο της Hurley!
Το κέντρο, πέραν το ότι είναι χτισμένο στις όχθες της λίμνης, διαπλέεται από 3 μεγάλους ποταμούς και δύο παραποτάμους και είναι πολύ γραφικό με το συνηθισμένο “Riverwalk”, με πολλά μουσεία (δεσπόζει αυτό που είναι αφιερωμένο στη “Hurley Davidson”) και δίνει πολλές επιλογές στον επισκέπτη, φιλοξενεί πολλά φεστιβάλ και πολιτιστικά events και οι μόνιμοι κάτοικοι αποκαλούν το μέρος του, ως μία γνήσια αμερικανική πόλη! Το βιοτικό επίπεδο τοποθετείται στο μέσο της κλίμακας και τα χρήματα που “κερδίζει” μία μέση οικογένεια ξεν ξεπερνούν τις 40.000 δολάρια, δηλαδή περίπου 32.000 Ευρώ το χρόνο... Οι πληροφορίες μας, το steak house “Five O’Clock”, βάζει υποψηφιότητα για το Top-5 των εστιατορίων με το καλύτερο κρέας στην Αμερική, αλλά δυστυχώς, δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ για να σας ομιλήσω εκ προσωπικής πείρας... Απόψε, μετά το ελληνικό match-up του Γιάννη με τον Κώστα, που το καλοκαίρι στην Εθνική, πρόλαβαν να γνωριστούν και να δεθούν καλά...
«Μόνο από κοντά, θα... καταλάβετε!»
«Είναι άλλο να σας το περιγράφω και τελείως διαφορετικό να το ζήσετε από κοντά! Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο δημοφιλής είναι ο Γιάννης στο Μιλγουόκι! Όλα γυρίζουν γύρω του και με δεδομένο ότι φέτος, δεν έχουμε μεγάλη ποιότητα στο ρόστερ μας, οι φίλαθλοι έρχονται στο γήπεδο για να τον δούν να παίζει και να θαυμάσουν τα σπάνια προσόντα του! Του χρόνου πρέπει να έρθετε στα μέρη μας, για να το διαπιστώστε και μόνος σας!», μας έλεγε πριν από 10 μήνες ο Τζον Χάμοντ στο “ATT Center” πριν από την έναρξη του περυσινού αγώνα, με τους μετέπειτα πρωταθλητές του ΝΒΑ και να που έφτασε η ώρα, να πατήσουμε το πόδι μας στην πόλη, την οποία, εδώ και ενάμιση χρόνο, έμαθε το σύνολο των Ελλήνων φιλάθλων, πολύ απλά επειδή εκεί αγωνίζεται και διαπρέπει το “παιδί-θαύμα” του ελληνικού μπάσκετ, οΓιάννης Αντετοκούνμπο!
Παρένθεση επί προσωπικού!
Για τον υπογράφοντα, αυτό το ταξίδι είναι λίγο-πολύ ιστορικό, καθώς από μικρό παιδί – αρχικά από σύμπτωση (η πρώτη μου ξαδέρφη σπούδασε στο Μιλγουόκι και το όνομα μου ήταν οικείο) και εν συνεχεία, μελετώντας την πορεία μεγάλων αστέρων όπως ο Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ και ο Όσκαρ Ρόμπερτσον (διάβασα ότι οι Μπακς κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1971), ήταν φίλαθλος των “ελαφιών”, πολύ πριν καν γεννηθεί ο Γιάννης! Μέχρι πέρυσι, όμως, η πόλη στην οποία εδρεύει και το πολύ γνωστό πανεπιστήμιο Μαρκέτ (Ντουέϊν Γουέϊντ), δεν θα μπορούσε να αποτελεί δημοφιλή προορισμό... Αλλά είπαμε, ας είναι καλά το “ελληνικό θεριό”, όπως τον αποκαλούν οι Αμερικανοί (“Greek Freak”), που είναι πλέον επιφανής κάτοικος της Πολιτείας του Ουισκόνσιν...
Σαν βγεις στον πηγαιμό...
Το ταξίδι στο Μιλγουόκι δεν το λες εύκολο, παρ’ ότι η πόλη διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο (“General Mitchell”), αλλά για να αφιχθεί κάποιος εκεί, πρέπει να αλλάξει 3-4 αεροπλάνα! Επιλέξαμε να “πετάξουμε” με τελικό αεροπορικό σταθμό το Σικάγο (μέσω Παρισιού) και εν συνεχεία, να νοικιάσουμε αυτοκίνητο και να οδηγήσουμε 125 χιλιόμετρα βόρεια του διεθνούς αεροδρομίου “O’ Hare”. Η ευθεία διαδρομή που, κατά μήκος της λίμνης Μίσιγκαν, ενώνει τις δύο πόλεις, είναι πολύ εύκολη και όμορφη και έχοντας διανύσει συνολικά, 9.794 χιλιόμετρα, μετά από σχεδόν 21 ώρες (από πόρτα σε πόρτα!) κι αφού μας έτυχε και λάστιχο, φτάσαμε επιτέλους στο ξενοδοχείο “Ramada Milwaukee City Center”, που βρίσκεται στο κέντρο και απέχει περίπου 4 τετράγωνα από την έδρα των Μπακς, το πεπαλαιωμένο “Bradley Center” (οι νέοι ιδιοκτήτες που αγόρασαν την ομάδα το καλοκαίρι συζητούν με τις τοπικές αρχές την ανέγερση νέου σύγχρονου γηπέδου).
Πολύ κρύο, γερμανική “αυτοδυναμία” αλλά και αρκετοί Έλληνες!
Το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή, είναι πολύ υγρό λόγω της λίμνης και το φθινόπωρο είναι πάντοτε βαρύ, σαν προπομπός για τον χειμώνα που “θερίζει”. Το Μιλγουόκι, άλλωστε, είναι η δεύτερη πιο κρύα πόλη της Αμερικής μετά τη Μινεάπολις, οπότε η θερμοκρασία των μείον 2 βαθμών Κελσίου που νιώσαμε εμείς, το ελαφρύ χιονάκι και ο πάγος στους δρόμους, για την εποχή, είναι πολύ συνηθισμένη ιστορία για τους ντόπιους. Η μεγαλύτερη ξένη παροικία της πόλης είναι γερμανική (εξ’ ου και οι μονάδες ζυθοποίας που λειτουργούν), με τους Γερμανούς αγγίζουν το 30% του συνολικού πληθυσμού στην Πολιτεία του Ουισκόνσιν, αλλά εδώ ζουν αρκετοί Πολωνοί και Σέρβοι, ενώ οι Έλληνες αγγίζουν τις 4 χιλιάδες (υπάρχουν δύο ορθόδοξες εκκλησίες) και μονοπωλούν τις ιδιοκτησίες των πιο πολυσύχναστων εστιατορίων, καφέ και μπαρ!
Περίπατος σε ποτάμια και λίμνες και μουσείο της Hurley!
Το κέντρο, πέραν το ότι είναι χτισμένο στις όχθες της λίμνης, διαπλέεται από 3 μεγάλους ποταμούς και δύο παραποτάμους και είναι πολύ γραφικό με το συνηθισμένο “Riverwalk”, με πολλά μουσεία (δεσπόζει αυτό που είναι αφιερωμένο στη “Hurley Davidson”) και δίνει πολλές επιλογές στον επισκέπτη, φιλοξενεί πολλά φεστιβάλ και πολιτιστικά events και οι μόνιμοι κάτοικοι αποκαλούν το μέρος του, ως μία γνήσια αμερικανική πόλη! Το βιοτικό επίπεδο τοποθετείται στο μέσο της κλίμακας και τα χρήματα που “κερδίζει” μία μέση οικογένεια ξεν ξεπερνούν τις 40.000 δολάρια, δηλαδή περίπου 32.000 Ευρώ το χρόνο... Οι πληροφορίες μας, το steak house “Five O’Clock”, βάζει υποψηφιότητα για το Top-5 των εστιατορίων με το καλύτερο κρέας στην Αμερική, αλλά δυστυχώς, δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ για να σας ομιλήσω εκ προσωπικής πείρας... Απόψε, μετά το ελληνικό match-up του Γιάννη με τον Κώστα, που το καλοκαίρι στην Εθνική, πρόλαβαν να γνωριστούν και να δεθούν καλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου