Η αποχώρηση του Ράιτ σήμανε συναγερμό για πιθανή αντικατάστασή του, αλλά με τα μέχρι τώρα δεδομένα ο Παναθηναϊκός δείχνει αποφασισμένος να καλύψει εκ των έσω το (όποιο) κενό και να προωθήσει τον Διαμαντάκο στη θέση του τρίτου ψηλού για να δικαιολογήσει ταυτόχρονα και το πλάνο ελληνοποίησης που εξαγγέλθηκε το καλοκαίρι.
Με δεδομένο ότι μέχρι το τέλος του α' γύρου του Τοπ-16, δεν υπάρχει η δυνατότητα προσθήκη παίκτη, οι «πράσινοι» σκέφτονται να δώσουν την ευκαιρία στον Διαμαντάκο και με τη λογική «τι είχαμε, τι χάσαμε;» ενδεχομένως να επανεξετάσουν το ζήτημα πολύ αργότερα, όταν πλησιάζουν τα πλέι οφ της Α1 και κατ΄επέκταση οι τελικοί.
Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, όταν δηλαδή αποφασίζεις αντικατάσταση μεσούσης της περιόδου, υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο πρώτος είναι της πραγματικής ενίσχυσης προκειμένου η ομάδα να κάνει την υπέρβαση σε σχέση με τον αρχικό στόχο. Ο δεύτερος είναι της συντήρησης και της επιμονής στο αρχικό πλάνο που περιλαμβάνει τις έννοιες «ευκαιρία στους μικρούς» και «όσο το δυνατόν καλή πορεία στην Ευρώπη».
Για να εφαρμόσεις το πρώτο θα πρέπει να είσαι αποφασισμένος να βάλεις το χέρι στην τσέπη, να διαγράψεις από το μυαλό σου περίπτωσεις τύπου Ράιτ και να κινηθείς όπως οι «μεγάλοι» της Ευρωλίγκας που «σπάνε» συμβόλαια για να βελτιώσουν τα κενά τους.
Για την δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι πιο απλά. Αποφασίζεις πως η τύχη σου στη φετινή Ευρωλίγκα είναι προδιαγεγραμμένη, έχεις βάλει τον πήχη μέχρι ενός συγκεκριμένου σημείου και προσπαθείς να βγάλεις κάτι καλό από τη χρονιά που «τρέχει», έστω κι αν βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως με μια - δυο καλές προσθήκες θα μπορούσες να είσαι η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς.
Προς το παρόν, ο Παναθηναϊκός κινείται στη δεύτερη κατεύθυνση κι έχει ένα σημαντικό point στα επιχειρήματά του: Πόσο χειρότερος για παράδειγμα μπορεί να είναι ο Διαμαντάκος από τον Ράιτ για να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό η εικόνα του Παναθηναϊκού;
Εδώ που τα λέμε οι «πράσινοι» έχουν κάνει μια εξαιρετική πορεία στην Ευρωλίγκα, χωρίς τη βοήθεια τρίτου ψηλού και με τον Γκιστ να δοκιμάζεται συχνά - πυκνά στο «5». Ο πιτσιρικάς έχει την όρεξη, μπορεί να προσφέρει παραπάνω πράγματα από τον Ράιτ, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι αυτό που λείπει από τον Παναθηναϊκό για να κάνει το κάτι παραπάνω.
Από την τωρινή ομάδα απουσιάζει ένας ψηλός με αθλητικά προσόντα που θα συμπληρώσει την δύναμη του Μπατίστα, το μακρινό σουτ και τα αργά πόδια του Μαυροκεφαλίδη και σίγουρα αυτός δεν είναι ο Διαμαντάκος με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του.
Ταυτόχρονα, ο Παναθηναϊκός ποντάρει πως με την προώθηση του Διαμαντάκου επαναφέρει το πλάνο ελληνοποίησης που έμεινε πίσω το τελευταίο διάστημα, παρασυρόμενος ενδεχομένως από τα πολύ καλά αποτελέσματα και την βαθιά πίστη για το κάτι παραπάνω. Με εξαίρεση τον Γιάνκοβιτς και τον Παππά που έπρεπε να παίζουν από πέρυσι και σίγουρα δεν ανήκουν στην κατηγορία των «ταλέντων», οι υπόλοιποι πιτσιρικάδες έχουν ελάχιστη έως μηδαμινή συμμετοχή.
Ενδεικτικά, ο Χαραλαμπόπουλος, το δεύτερο καθαρόαιμο τριάρι που έχει στα χέρια του ο Ιβάνοβιτς, έχει αγωνιστεί σε 7 αγώνες στην Α1 και 6 στην Ευρωλίγκα με μόλις 6:30 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο όρο. Ο Διαμαντάκος μετρά έναν αγώνα στην Ευρώπη κι άλλον έναν στην Α1, ο Κόνιαρης μόλις έναν στην Α1, ενώ ο Παπαγιάννης δεν έχει πάρει ακόμη λεπτό συμμετοχής. Ο μοναδικός από τους νέους που πήρε τον χρόνο του ήταν ο Μποχωρίδης που βρήκε την ευκαιρία λόγω της απουσίας του Νέλσον, αλλά τώρα τα πράγματα θα δυσκολέψουν περισσότερο γι αυτόν με το rotation στην περιφέρεια να αυξάνεται.
Συμπερασματικά, η προώθηση του Διαμαντάκου είναι στο πλαίσιο των εξαγγελιών του καλοκαιριού, η προσφορά του θα είναι ίδια, ίσως και μεγαλύτερη απ' αυτή του Ράιτ, αλλά δεν είναι η περίπτωση αυτή που θα αλλάξει επίπεδο τον Παναθηναϊκό και θα κάνει τον κόσμο να πιστέψει περισσότερο στην έκπληξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου