Τελικά ο ΠΑΟΚ κέρδισε 3-2 την Πανιωνάρα, που είχε προηγηθεί δυο φορές, διότι στην άμυνα ήταν για λύπηση, έφαγε δύο τεμάχια από στημένες φάσεις. Όχι, δηλαδή, πως η άμυνα του Πανιωνίου ήταν χειρώτερη από εκείνο το σουρωτήρι της Βέροιας, την άμυνά της σε τρύπες εφάμιλλη ελβετικού τυριού.
Φως φανάρι ότι δεν έχει ελπίδα ο ΠΑΟΚ. Η δουλειά βρωμάει, δηλαδή. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι το συνταρακτικό στον ΠΑΟΚ. Πώς να κρατηθεί στην κορυφή, πώς να καθαρίζει τα ματσάκι με 14-15 παίκτες όλους κι όλους. Δεν γίνεται. Θα ψήνεται ο οπαδός του ΠΑΟΚ πάνω σ΄ αναμμένα κάρβουνα, βασανιστικά σαδιστικά, μαζοχιστικά, σ΄ όλα τα είδη του πόνου.
Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ που αποδείχθηκε σωτήρας του ο μαύρος τερματοφύλακας. Κάτι ξέρουν κάποιοι αποκρυφιστές που υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς ήταν όχι απλά σκούρος, αλλά κανονικά μελαμψός.
Μανούρα ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Και πού ΄σαι ακόμα. Όσο η ομάδα παραμένει πρώτη και κερδίζει τα παιχνίδια με τη ψυχή στο στόμα, όπως και με τον Πανιώνιο, η γκρίνια, δικαιολογημένη κι όχι, κάποια στιγμή θα δουλέψει και Βεζούβιος.
Θα μου πεις ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ δικαιούται, ρε γαμώτο, ένα πρωτάθλημα. Σωστό. Είναι πανεύκολο να το πάρει με το στόμα. Με την ομάδα του Ιβάν Σαββίδη είναι μάλλον απίθανο. Ο κόσμος τι μπορεί να κάνει; Κερδίζει η ομάδα έναν Πανιώνιο που σχεδόν αρίστευσε με το μεσοεπιθετικό παιχνίδι των Γιάννου, Ιμπαγάσα, Κολοβού και Μπουμάλ, αλλά ο παοκτσής στην εξέδρα αισθάνεται πυροβολημένος.
Όχι, δεν πάει έτσι. Και έχει δρόμο ακόμα το πρωτάθλημα.
ΠΟΥ ΦΤΑΙΕΙ και που δεν φταίει ο Αναστασιάδης για την εικόνα του ΠΑΟΚ, γράφει ο apodytiriakias
Φταίει ο Αγγελος λένε μερικοί ΠΑΟΚτσήδες. Σου λένε ότι ο κόουτς είναι μονόχνοτος. Δεν μελετά τον αντίπαλό του. Κυττάει μόνο την ομάδα του και το σύστημα που έχει κατά νου να παίξει. Ναι, αλλά χωρίς τον Αγγελο ο ΠΑΟΚ μπορεί να ήταν σκορποχώρι, όπως επί της εποχής εκείνου του τυχοδιώκτη του Στέφενς.
Ποια είναι η αλήθεια; Κάπου στη μέση, όπως σχεδόν πάντα. Θυμάμαι τον Παναθηναϊκό του Αγγελου, σε ένα ματς στο Ολντ Τράφορντ. Μεγάλη εμφάνιση, αποθέωση και αποτέλεσμα ήττα 1-3. Πήγε να πνίξει την Μάντσεστερ στην έδρα της πιέζοντας ψηλά. Είχε τα εργαλεία να το κάνει, όχι όμως και τα αντικλείδια για να σταματήσει τις αντεπιθέσεις, γιατί με αντεπιθέσεις έπαιζε η μεγάλη Γιουνάιτεντ για πολύ ώρα.
Οχι ότι εκείνη η εποχή είναι ίδια με την τωρινή. Ούτε ο ΠΑΟΚ διαθέτει τους παίκτες που είχε τότε ο Παναθηναϊκός. Ομως, αυτό το ματς μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας τον Πανιώνιο να κάνει τόσες ευκαιρίες στην κόντρα και την άμυνα των επίδοξων πρωταθλητών να είναι λεωφόρος άδεια για να παρελάσουν τα στρατά.
Μιλάμε αγωνιστικά και αφήνουμε τη διαιτησία έξω. Υπάρχει πρόβλημα όταν ο ΠΑΟΚ υπερεκτιμά δυνάμεις που δεν έχει. Ομως, είναι καλύτερο αυτό από την επιλογή του φοβισμένου παιχνιδιού. Και τα δυο έχουν συνέπειες. Το ζητούμενο είναι η ισορροπία.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου