Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος με τον Ιβάνοβιτς!!

Ο Αρης Λαούδης απαντά σε όσους άσκησαν κριτική στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, εξηγεί γιατί η μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη είναι κατόρθωμα και αναλύει γιατί η εμφάνιση στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ είναι η απόδειξη για όλα τα παραπάνω.
Εχω την αίσθηση πως σε πολλές περιπτώσεις, ειδικά μετά από ήττες του Παναθηναϊκού, βλέπουμε το δέντρο και αφήνουμε το δάσος. Αφορμή είναι τα όσα διάβασα από αρκετούς από 'σας, κι όχι μόνο, για το κοουτσάρισμα του Ιβάνοβιτς στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα και τυχόν λάθη που μπορεί να έκανε στη διαχείριση του αγώνα.
ADVERTISEMENT
Πρώτα απ' όλα, για να κάνουμε αυτή την κουβέντα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ποιος είναι ο στόχος του φετινού Παναθηναϊκού, ποιο είναι το ταβάνι του και παράλληλα να θυμηθούμε όσα συζητούσαμε το περασμένο καλοκαίρι, όταν εξαγγέλθηκε η «ελληνοποίηση».
Αν λοιπόν δεν συμφωνήσουμε σ' αυτά, τότε είναι μάλλον απίθανο να δούμε από την ίδια οπτική γωνία το έργο του Ιβάνοβιτς, αλλά και τα ενδεχόμενα λάθη που μπορεί να κάνει σε κάποια παιχνίδια. Δεν συζητάω στο να συμφωνήσουμε για το αν ο στόχος του Παναθηναϊκού πρέπει ή δεν πρέπει να είναι το φάιναλ φορ, αλλά το κατά πόσο είναι ρεαλιστικό κάτι τέτοιο, με δεδομένο το υλικό που διαθέτει.
Προσωπικά, θεωρώ πως η ποιότητα και η ποσότητα του «πράσινου» ρόστερ δεν είναι αντίστοιχο των ομάδων που έχουν ρεαλιστικό στόχο για φέτος την συμμετοχή στο φάιναλ φορ, πιθανότατα ούτε καν των ομάδων που ξεκίνησαν με στόχο την τελική 8άδα.
Για να κάνουμε την οποιαδήποτε κουβέντα λοιπόν θα πρέπει να έχουμε αντιληφθεί πως ο Παναθηναϊκός δεν ξεκινάει από την ίδια αφετηρία με την Μπαρτσελόνα, την ΤΣΣΚΑ, τη Ρεάλ, τη Φενέρ, την Εφές, τη Μακάμπι και αρκετές ακόμη. Αρα, θα πρέπει να τον κρίνουμε με βάση αυτό κι όχι με βάση αυτό που ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ να έχουμε, επειδή «είναι ο Παναθηναϊκός κι έχει έξι αστέρια στη φανέλα του». Με δεδομένο λοιπόν αυτό, θεωρώ πως η μέχρι τώρα πορεία του Παναθηναϊκού αποτελεί μεγάλη υπέρβαση και το γεγονός αυτό το πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό ο Ιβάνοβιτς.
Γιατί; Γιατί ξεκίνησε με βασικό σέντερ έναν ψηλό που ήταν εφεδρεία σε όλη του την καριέρα, γιατί προώθησε για βασικό φόργουορντ έναν παίκτη που πέρυσι ήταν στην εξέδρα, γιατί εμπιστεύτηκε και ανέδειξε παιδιά που δεν είχαν... μυρωδιά από Ευρωλίγκα (π.χ. Σλότερ), γιατί κατάφερε να αντιμετωπίσει τους δεκάδες τραυματισμούς χωρίς μεγάλες απώλειες, διατηρώντας έναν σταθερό ρυθμό από τον Οκτώβριο μέχρι σήμερα.
Ετσι, ο Παναθηναϊκός που ξεκίνησε βαριά - βαριά να περάσει στους «16» (για να μην ξεχνιόμαστε...), τώρα κρατάει στο χέρι του την πρόκριση στους «8» και από λεπτομέρειες θα μπορούσε να είχε κάνει και το κάτι παραπάνω, αποκτώντας προβάδισμα για μία από τις δύο πρώτες θέσεις.
Θα απαντήσει κάποιος «καλά όλα αυτά, αλλά κάνει και λάθη» και η απάντηση είναι πως «φυσικά και κάνει λάθη», με τη διαφορά πως όποιος μένει στα λάθη και ξεχνάει τα υπόλοιπα, κοιτάζει το δέντρο και χάνει το δάσος. Και το δάσος είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε ένα σημείο που το καλοκαίρι έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.
Οσο για το αν έχει ευθύνη ο Ιβάνοβιτς γι' αυτές τις τις «λεπτομέρειες»;  Ακόμη κι αν συμφωνήσουμε σ' ένα βαθμό σ' αυτό, θα πρέπει να συμφωνήσετε κι εσείς πως για να φτάσει αυτός ο Παναθηναϊκός, των επτά παικτών σε κάποια παιχνίδια, να κοιτάει στα μάτια την Μπαρτσελόνα, που πλέον ξεκινάει με τον Ναβάρο στον πάγκο, δεν αποτελεί απλά επιτυχία, αλλά κατόρθωμα.
Και δυο λόγια για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ...
Τα «δυο λόγια» αυτά έχουν σχέση με τα προηγούμενα για τον απλούστατο λόγο ότι ο Παναθηναϊκός έχει μια σταθερή φιλοσοφία σε όλα τα παιχνίδια που μπορούν να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο, ακόμη κι αν δεν είναι στην καλύτερή του μέρα.
Η αρχή και το τέλος αυτής της φιλοσοφίας λέγεται «πίεση στην άμυνα» και είναι το πρώτο πράγμα που καθιέρωσε ο Ιβάνοβιτς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, αντιλαμβανόμενος πως δεν έχει το ρόστερ εκείνο που θα μπορούσε να κερδίζει όλα τα ματς από την επίθεσή του.
Για 30 λεπτά λοιπόν ο Παναθηναϊκός δεν έβαζε, αλλά έκανε τον ΠΑΟΚ να... αναστενάζει σε κάθε επίθεσή του. Τον οδηγούσε σε λάθη, έκλεβε μπάλες, έτρεχε στον αιφνιδιασμό κι όταν δύο - τρεις επιπλέον παίκτες (π.χ. Μαυροκεφαλίδης, Νέλσον) βρήκαν τον τρόπο να βοηθήσουν επιθετικά τον Παππά και τον Γιάνκοβιτς, τότε έγιναν όλα εύκολα και απλά.
Ο Ιβάνοβιτς κρατάει από το συγκεκριμένο ματς την πολύ καλή εμφάνιση του Παππά, την άνοδο του Μαυροκεφαλίδη στο δεύτερο ημίχρονο που θα τον βοηθήσει ψυχολογικά, τον Νέλσον που πήρε τις προσπάθειες από τα 6,75μ., προσπαθώντας να τιμωρήσει το (δικαιολογημένο) ρίσκο της αντίπαλης άμυνας και την προσπάθεια του Λαουάλ να μπει στο πετσί του ρόλου. Σε δύο εβδομάδες από σήμερα ο Νιγηριανόαμερικανός θα είναι αυτό που φανταζόταν ο Μαυροβούνιος τεχνικός, όταν είπε το «ναι» για την απόκτησή του.
*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: