Μετά την πρώτη του και πολλά υποσχόμενη σεζόν με τους «Demon Deacons» (9,6 πόντοι με 38% στα τρίποντα, 4,5 ριμπάουντ σε 22 λεπτά κατά μέσο όρο), ο 18χρονος πάουερ φόργουορντ ανοίγει την καρδιά του και μιλά για τα όσα τον εντυπωσίασαν στο NCAA, τη συνεργασία του με τον Ντάνι Μάνινγκ στο κολέγιο που ανέδειξε Τιμ Ντάνκαν και Κρις Πολ, το δύσκολο συνδυασμό μπάσκετ-σπουδών, το όνειρο του ΝΒΑ και της Εθνικής, αλλά και το αν θα επέστρεφε «πρόωρα» στην Ελλάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξη στον Χρήστο Ρομπόλη
-Τώρα που η σεζόν ολοκληρώθηκε, πες μας για το πώς έζησες την εμπειρία της πρώτης σου χρονιάς στο NCAA. «Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Μια φοβερή εμπειρία και ήδη έχω κερδίσει πολλά πράγματα από αυτή».
-Τι είναι αυτό που σε εξέπληξε περισσότερο; Τα γεμάτα γήπεδα, το επίπεδο του ανταγωνισμού, η προβολή του κολεγιακού πρωταθλήματος; «Αυτό που μου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι τα γεμάτα γήπεδα. Όπου κι αν παίζαμε, είτε στην έδρα μας είτε εκτός, πάντα οι κερκίδες ήταν γεμάτες, από φοιτητές, από τις οικογένειες και τους φίλους των αθλητών, αλλά και από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που αγαπούν το μπάσκετ. Φυσικά με έχουν εντυπωσιάσει και οι αθλητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν. Έχουν καταπληκτικές υποδομές τα κολέγια των ΗΠΑ».
-Σε προσωπικό επίπεδο, πώς κρίνεις την πρώτη του σεζόν; Για πρωτοετής είχες πολύ χρόνο συμμετοχής και καλούς αριθμούς… «Είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Βελτιώθηκα σε κάποιους τομείς αγωνιστικά, αλλά και σωματικά, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για τη συνέχεια. Είμαι μόνο στην αρχή».
-Πώς ήταν η συνεργασία με τον Ντάνι Μάνινγκ; Σε ποια σημεία του παιχνιδιού σου λέει ο προπονητής σου και βλέπεις κι εσύ πως χρειάζεσαι βελτίωση; «Ήταν καταπληκτική η συνεργασία μου με τον κόουτς Μάνινγκ. Είναι ένας άνθρωπος με σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ και πορεία στο μπάσκετ γενικότερα. Καθημερινά μαθαίνω δίπλα του, όχι μόνο τι πρέπει να κάνω εντός, αλλά και τι πρέπει να κάνω εκτός γηπέδου. Πιστεύω πως χρειάζομαι δουλειά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, κυρίως στο παιχνίδι κοντά στο καλάθι, και γι’ αυτό δουλεύω καθημερινά».
-Το πρόγραμμά σου πρέπει να είναι πολύ φορτωμένο. Προλαβαίνεις να συνδυάσεις μπάσκετ με σπουδές; Υπάρχει χρόνος για ξεκούραση και προσωπική ζωή; «Η αλήθεια είναι πως το πρόγραμμα είναι βαρύ. Δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος, αφού ο χρόνος που απαιτείται να αφιερώσεις τόσο στο μπάσκετ όσο και στα μαθήματα είναι πολύς. Το Wake Forest είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο αγωνιστικά και ακαδημαϊκά. Μη νομίζει ο κόσμος πως ασχολούμαστε μόνο με το μπάσκετ, αφού οφείλουμε να είμαστε συνεπείς και στις σπουδές μας».
-Είδαμε πως έκανες μέχρι και μαθήματα ελληνικών στους συμφοιτητές σου. Αλήθεια, πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες εκεί; Γιατί με αυτά που ακούγονται για τη χώρα λόγω κρίσης δεν έχουμε και την καλύτερη φήμη στο εξωτερικό… «Η Ελλάδα έχει πολύ καλό όνομα στις ΗΠΑ, ειδικά στο μπάσκετ. Οι Αμερικανοί πολίτες όταν ακούνε για τη χώρα μας ενθουσιάζονται και διακρίνεις ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους. Φυσικά γνωρίζουν την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, αλλά δεν μας αντιμετωπίζουν με προκατάληψη ή διαφορετικά από τους άλλους. Οι περισσότεροι μας συμπαθούν πολύ και θεωρούν πως είμαστε ένας καταπληκτικός λαός. Μάλιστα είχαν διοργανώσει και μια ελληνική βραδιά σε έναν αγώνα με το Πίτσμπουργκ και υπήρχαν πολλοί ομογενείς στις κερκίδες».
-Ελληνικό μπάσκετ παρακολουθείς; Ενημερώνεσαι για τις εξελίξεις, την πρώην ομάδα σου ή τι κάνουν οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη; «Ενημερώνομαι για τα πάντα από το διαδίκτυο και όσο μπορώ παρακολουθώ κάποια παιχνίδια, τόσο του ελληνικού πρωταθλήματος, όσο και διεθνή. Έχω δει και τον Άρη και χαίρομαι για την πορεία του. Δεν είναι εύκολο να παρακολουθείς όλα τα ματς, καθώς υπάρχει η μεγάλη διαφορά της ώρας και το πρόγραμμά μας είναι γεμάτο με μαθήματα και προπονήσεις στη διάρκεια της ημέρας, αλλά ενδιαφέρομαι για όσα συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ».
-Υπάρχει περίπτωση επιστροφής σου στην Ευρώπη άμεσα; Για παράδειγμα ο Νικ Καλάθης παλαιότερα και ο Ιωάννης Παπαπέτρου πιο πρόσφατα έφυγαν νωρίτερα από το κολέγιο έχοντας πολύ καλές προτάσεις από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα… «Στόχος μου είναι να μείνω εδώ τέσσερα χρόνια, να γίνω όσο καλύτερος παίκτης μπορώ και να πάρω το πτυχίο μου. Δεν σκέφτομαι κάτι άλλο για την ώρα».
-Το ΝΒΑ πόσο κοντινός ή μακρινός στόχος είναι για σένα; Δεδομένου ότι ήδη σε παρακολουθούν αρκετές ομάδες εν όψει των μελλοντικών ντραφτ… «Είναι πολύ μακρινός και δύσκολος στόχος. Βρίσκομαι μόλις στο πρώτο έτος των σπουδών μου και είμαι εδώ για να βελτιωθώ όσο περισσότερο μπορώ. Είναι πολύ νωρίς να μιλάμε γι’ αυτό. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και πρέπει να είσαι έτοιμος από κάθε άποψη για να κάνεις αυτό το άλμα. Ο Αντετοκούνμπο κι όσα έχει καταφέρει αποτελεί παράδειγμα για όλους και είναι πολύ δημοφιλής εδώ. Βήμα-βήμα και θα δούμε στο μέλλον».
-Το καλοκαίρι σου θα είναι αρκετά φορτωμένο, αφού έχεις υποχρεώσεις με την Εθνική Εφήβων. Ανυπομονείς; Σκέφτεσαι μελλοντικά και τη «μεγάλη» Εθνική; «Πράγματι, υπάρχουν αρκετές υποχρεώσεις. Έχουμε την Εθνική Εφήβων και παρά την κούραση από τη δύσκολη σεζόν είναι χαρά και τιμή μου εκπροσωπώ τη χώρα μου σε διεθνείς διοργανώσεις. Πιστεύω πως θα έχουμε μια καλή ομάδα και μπορούμε να κάνουμε μια καλή πορεία. Όσο για την Εθνική Ανδρών, αποτελεί μεγάλο όνειρο για μένα. Και στόχος μελλοντικά είναι να καταφέρω να αγωνιστώ με τη φανέλα της. Όμως χρειάζεται δουλειά και χρόνος γι’ αυτό, καθώς οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και ο ανταγωνισμός πολύ υψηλού επιπέδου». *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου