Θα
μπορούσαμε εύκολα να συνεχίσουμε στους... ρυθμούς των προηγούμενων
μπλοκ και να γράψουμε το «ο Ολυμπιακός φταίει για όλα Νο3», ωστόσο θα
σταθούμε περισσότερο στο αγωνιστικό κομμάτι και στον τρόπο με τον οποίο
οι Πειραιώτες πήραν την πρόκριση.
Ενενήντα χρόνια ένδοξης ιστορίας γιόρτασε η οικογένεια του Ολυμπιακού και την γιορτή αυτή δεν γινόταν να την χαλάσει η ΑΕΚ, έστω και αν οι γηπεδούχοι είχαν στήσει το δικό τους πάρτι. Ο Θρύλος πήρε την πρόκριση, επειδή οι παίκτες του δεν λύγισαν, δεν «μάσησαν», δεν γονάτισαν. Ούτε από την ατμόσφαιρα, ούτε από τους τραυματισμούς, ούτε από την απίστευτη ατυχία του Ντοσεβί, στη φάση του 76'.
Μπορεί ο χρόνος να πίεζε, αλλά ο Ολυμπιακός έβγαζε μια εμπιστοσύνη στους φίλους του, ότι θα έβαζε γκολ. Οι «ερυθρόλευκοι» συνέχιζαν να πιέζουν και να ψάχνουν με κάθε τρόπο το «χρυσό» γκολ, απέναντι σε μια ομάδα που κατά τη γνώμη μας λύγισε από το άγχος και από την ιδέα της επιτυχίας.
Η ΑΕΚ έπαιζε για να κρατήσει το 0-0 και ο Ολυμπιακός για να βάλει γκολ. Ο Περέιρα ρίσκαρε - ίσως και αναγκαστικά - αφήνοντας την ομάδα χωρίς καθαρό αμυντικό χαφ, αλλά η απουσία ενός παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν φάνηκε στο γήπεδο. Ίσως γιατί έβαλε το... χεράκι του ο Δέλλας που όταν τραυματίστηκε ο Μάνταλος δεν έβαλε χαφ, αλλά επιθετικό με συνέπεια να χάσει τη μεσαία γραμμή. Το γκολ, που έκρινε τα πάντα, μπήκε από το στήθος του Χάρα (αυτά περί χεριού είναι ανέκδοτα, κατά τη γνώμη μας, όπως και αυτό το ότι η μπάλα είχε βγει άουτ στην προσπάθεια του Αφελάι) και εκεί τελείωσαν όλα. Γιατί, κάποιοι δεν βάζουν ποτέ μυαλό και αποφάσισαν να μπουν μέσα και να στερήσουν από την ομάδα τους, έστω τις λίγες πιθανότητες ισοφάρισης, στα τελευταία λεπτά του ματς.
Και επειδή το παραμυθάκι με τον διαιτητή δεν έχει δράκο, αλλά... τίγρη (ο οποίος πρέπει να είναι ο μοναδικός που είδε ότι η ΑΕΚ αδικήθηκε και προφανώς δεν έχει δει την φάση του 34' με την ανατροπή του Μποτία), το ρίξαμε στις προκλήσεις. Από πότε έχει βγει σαβούαρ βιβρ στους πανηγυρισμούς των γκολ; Μήπως. δεν έχετε δει ποτέ στο παρελθόν παίκτη να βγάζει τη φανέλα και να κλωτσά το σημαιάκι του κόρνερ; Ή μήπως απαγορεύεται ο προπονητής να πανηγυρίζει, ακόμα και έξαλλα και με τη συγκεκριμένη κίνηση των χεριών. Εάν αυτοί είναι λόγοι για να μπαίνει όποιος του καπνίσει στο γήπεδο και να πετά φωτοβολίδες, τότε πάμε πάσο.
Υ.Γ. Φυσικά και μέχρι το 60' η εμφάνιση του Ολυμπιακού δεν ήταν ανάλογη με αυτή που περιμένουν και απαιτούν οι φίλοι του. Αλλά δε νομίζουμε ότι τώρα είναι η ώρα για γκρίνιες...
Ενενήντα χρόνια ένδοξης ιστορίας γιόρτασε η οικογένεια του Ολυμπιακού και την γιορτή αυτή δεν γινόταν να την χαλάσει η ΑΕΚ, έστω και αν οι γηπεδούχοι είχαν στήσει το δικό τους πάρτι. Ο Θρύλος πήρε την πρόκριση, επειδή οι παίκτες του δεν λύγισαν, δεν «μάσησαν», δεν γονάτισαν. Ούτε από την ατμόσφαιρα, ούτε από τους τραυματισμούς, ούτε από την απίστευτη ατυχία του Ντοσεβί, στη φάση του 76'.
Μπορεί ο χρόνος να πίεζε, αλλά ο Ολυμπιακός έβγαζε μια εμπιστοσύνη στους φίλους του, ότι θα έβαζε γκολ. Οι «ερυθρόλευκοι» συνέχιζαν να πιέζουν και να ψάχνουν με κάθε τρόπο το «χρυσό» γκολ, απέναντι σε μια ομάδα που κατά τη γνώμη μας λύγισε από το άγχος και από την ιδέα της επιτυχίας.
Η ΑΕΚ έπαιζε για να κρατήσει το 0-0 και ο Ολυμπιακός για να βάλει γκολ. Ο Περέιρα ρίσκαρε - ίσως και αναγκαστικά - αφήνοντας την ομάδα χωρίς καθαρό αμυντικό χαφ, αλλά η απουσία ενός παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν φάνηκε στο γήπεδο. Ίσως γιατί έβαλε το... χεράκι του ο Δέλλας που όταν τραυματίστηκε ο Μάνταλος δεν έβαλε χαφ, αλλά επιθετικό με συνέπεια να χάσει τη μεσαία γραμμή. Το γκολ, που έκρινε τα πάντα, μπήκε από το στήθος του Χάρα (αυτά περί χεριού είναι ανέκδοτα, κατά τη γνώμη μας, όπως και αυτό το ότι η μπάλα είχε βγει άουτ στην προσπάθεια του Αφελάι) και εκεί τελείωσαν όλα. Γιατί, κάποιοι δεν βάζουν ποτέ μυαλό και αποφάσισαν να μπουν μέσα και να στερήσουν από την ομάδα τους, έστω τις λίγες πιθανότητες ισοφάρισης, στα τελευταία λεπτά του ματς.
Και επειδή το παραμυθάκι με τον διαιτητή δεν έχει δράκο, αλλά... τίγρη (ο οποίος πρέπει να είναι ο μοναδικός που είδε ότι η ΑΕΚ αδικήθηκε και προφανώς δεν έχει δει την φάση του 34' με την ανατροπή του Μποτία), το ρίξαμε στις προκλήσεις. Από πότε έχει βγει σαβούαρ βιβρ στους πανηγυρισμούς των γκολ; Μήπως. δεν έχετε δει ποτέ στο παρελθόν παίκτη να βγάζει τη φανέλα και να κλωτσά το σημαιάκι του κόρνερ; Ή μήπως απαγορεύεται ο προπονητής να πανηγυρίζει, ακόμα και έξαλλα και με τη συγκεκριμένη κίνηση των χεριών. Εάν αυτοί είναι λόγοι για να μπαίνει όποιος του καπνίσει στο γήπεδο και να πετά φωτοβολίδες, τότε πάμε πάσο.
Υ.Γ. Φυσικά και μέχρι το 60' η εμφάνιση του Ολυμπιακού δεν ήταν ανάλογη με αυτή που περιμένουν και απαιτούν οι φίλοι του. Αλλά δε νομίζουμε ότι τώρα είναι η ώρα για γκρίνιες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου