Το ποδοσφαιρικό bullying των ΑΕΚτσήδων έλαβε τέλος!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την επιστροφή της ΑΕΚ μετά από – τουλάχιστον – μια 5ετία σε μια μορφή για την οποία δεν ντρέπονται οι φίλοι της και την προοπτική της να λύσει το πρόβλημα υπογεννητικότητας οπαδών.

Διαβάζω και ακούω ότι η ΑΕΚ επιστρέφει μετά από δύο χρόνια, από δύο δύσκολα χρόνια. Στο δικό μου μυαλό όμως η ΑΕΚ επιστρέφει μετά από τουλάχιστον 5-6 χρόνια, για να μην πω περισσότερα. Διότι η ΑΕΚ είχε αρχίσει να υποφέρει πολύ από το 2010, από τον καιρό που η οικονομία της έδειχνε, για την ακρίβεια φώναζε για το κακό που ερχόταν επειδή οι χρηματοδότες της είχαν πάψει να την υποστηρίζουν και αυτοί που διοικούσαν φρόντιζαν να συντηρούν μια ψεύτικη ζωή με δάνεια και απλήρωτα χρέη για να κάνουν show off την ώρα που όχι απλώς υποθήκευαν το μέλλον της αλλά υπέγραφαν την εταιρική καταδίκη της ΠΑΕ και έστελναν τον σύλλογο σε ερασιτεχνική κατηγορία.

ADVERTISEMENT

Στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας ο ΑΕΚτσής δεν ντρεπόταν που ήταν ΑΕΚ. Ντρεπόταν όμως για αυτούς που “υπηρετούσαν” την ΑΕΚ. Αποστρεφόταν όλους αυτούς που παρίσταναν την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είχε πάψει να θυμίζει ΑΕΚ. Γι' αυτό και τελικώς, τώρα που η δοκιμασία είναι πλέον πίσω, εξάγεται το συμπέρασμα ότι η τριετία 2010-2013 ήταν πολύ χειρότερη από την διετία 2013-2015 που η ΑΕΚ ταλαιπωρήθηκε στην Γ' και την Β' Εθνική. Διότι στη διάρκεια αυτής της διετίας η ψυχή δοκιμαζόταν μεν βλέποντας τη φανέλα στις χαμηλές κατηγορίες κόντρα σε αντιπάλους – άγνωστες λέξεις, αλλά ο ΑΕΚτσής δεν ένιωθε ντροπή για αυτούς που ήταν η ΑΕΚ και για αυτό που πρέσβευε η ΑΕΚ αυτής της εποχής. Κι επειδή η ταλαιπωρημένη ψυχή τρεφόταν από το όραμα της επανόδου μιας ΑΕΚ που θα σφύζει από οικονομική και εταιρική υγεία και θα ετοιμάζεται να χτίσει το νέο γήπεδό της, υπήρχε πολύ κουράγιο. Κουράγιο που αποδείχθηκε κινητήριος δύναμη για μια περήφανη επιστροφή.
Την πλήρωσε πολύ ακριβά η ΑΕΚ την ζημιά που της έκαναν αυτοί που φούνταραν την ΠΑΕ και καταδίκασαν τον σύλλογο στον υποβιβασμό στην Γ' Εθνική. Το πιο σκληρό αντίτιμο που κατέβαλε και συνεχίζει να καταβάλει για αυτή την οικονομική κάθαρσή της είναι το πρόβλημα υπογεννητικότητας, το οποίο άρχισε να δημιουργείται προ 5ετίας και έφτασε, στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, να γίνει μεγαλύτερο από ποτέ στην ιστορία της. Η ΑΕΚ δεν κέρδισε τους νέους οπαδούς που γεννούν οι αγωνιστικές επιτυχίες, η κατάκτηση τίτλων, οι ευρωπαϊκές πορείες. Κράτησε με το ζόρι τα παιδιά που έγιναν ΑΕΚ λόγω επιρροής του οικογενειακού περιβάλλοντος. Γι' αυτό κι έμοιαζε με φιλί ζωής αυτό που πήρε χάρη στην υπερβατικά καλή εμφάνισή της στην διπλή αναμέτρηση με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, διότι – σαν να τους το χρωστούσε η ΑΕΚ για την προσπάθεια που έκαναν – οι γονείς βρήκαν μια αναγκαία παράσταση για να την προβάλουν στα παιδιά τους, τα οποία γίνονταν θύματα ... ποδοσφαιρικού bullying στο σχολείο από τους συμμαθητές - “οπαδούς” των άλλων ομάδων. Γι' αυτό και ήταν το ΟΑΚΑ στις 11 Μαρτίου πλημμυρισμένο από οικογένειες και μικρά παιδιά, τα οποία γονείς, νονοί και θείοι είχαν πάρει μαζί για να τα μυήσουν ή να τα κρατήσουν κοντά στην ΑΕΚ.
Θα χρειαστεί πολλά χρόνια, καλές πορείες και μεγάλες επιτυχίες η ΑΕΚ για να θεραπεύσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας οπαδών και να ξαναβρεί το πληθυσμιακό μέγεθος που διαχρονικά της αντιστοιχούσε στην ποδοσφαιρική Ελλάδα των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι όμως δεδομένο νομοτελειακά ότι θα της συμβεί αυτό στην πορεία του χρόνου. Αρκεί να ξαναφτιάξει το γήπεδό της και να εξελίξει το σημερινό εταιρικό και ποδοσφαιρικό της μοντέλο προκειμένου να ξαναμεγαλώσει, να εκσυγχρονιστεί, να εξευρωπαϊστεί ώστε να καταφέρει να φτάσει στην ημέρα που θα μπορεί να εγγυηθεί στον εαυτό της ότι δεν θα της ξανασυμβεί να χρεοκοπήσει εταιρικά και να ξεπέσει αγωνιστικά.
Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό που έχει μπροστά της η ΑΕΚ, με κόσμο που ζει με την πρεμούρα έως και την απαίτηση του πρωταθλητισμού – αυτοσκοπού, με οπαδούς που διψούν για εκδίκηση και αύριο θα προτρέπουν την διοίκηση να “δουλέψει στο παρασκήνιο”, με αντιπάλους που έχουν την δύναμη του χρήματος και την δύναμη της επιρροής στη διοίκηση του εθνικού ποδοσφαίρου. Μήπως όμως ήταν εύκολο αυτό που έκανε στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών;
Το μεγαλύτερο στοίχημα για την ΑΕΚ που “ήρθε” είναι να συνεχίσει να κάνει αληθινή ζωή: να απλώνει τα πόδια μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα, να μην τάζει λαγούς με πετραχήλια, να δημιουργεί σύγχρονα και ρεαλιστικά σχέδια, να βάζει ρεαλιστικούς στόχους. Να κάνει όλα αυτά που δεν έκανε στον προηγούμενο καιρό της πριν από την πτώση, αυτά που την οδήγησαν στην χρεοκοπία και άφησαν για χρόνια τον κόσμο της χωρίς όνειρα να ζει τον εφιάλτη.
Και για να ολοκληρώσω τον συλλογισμό μου επέλεξα μια πιο πρακτική κατάληξη: αν ήμουν η διοίκηση, θα κρατούσα τον Τραϊανό Δέλλα, ο οποίος είναι το μεγαλύτερο όφελος που είχε η ΑΕΚ από αυτή την πικρή δοκιμασία, μόνο αν σκόπευα να μιλήσω ειλικρινά στον κόσμο για τον ρεαλιστικό στόχο της ερχόμενης σεζόν και να στηρίξω τον προπονητή στις εισηγήσεις του για την δημιουργία μιας ομάδας με ευρωπαϊκή προοπτική σε λειτουργία από το Α ως το Ω και από την βάση μέχρι την πρώτη ομάδα. Διαφορετικά, αν στο μυαλό μου είχα την απαίτηση για πρωταθλητισμό σε χρόνο dt κι αν επέλεγα ένα πλάνο για την δημιουργία μιας ομάδας μικρής διάρκειας που θα σήκωνε στην πλάτη την απαίτηση για στιγμιαίο πρωταθλητισμό, θα άλλαζα προπονητή. Για να στείλω τον Δέλλα σε sabbatical, με την έννοια της εκπαιδευτικής άδειας, προκειμένου αυτός να κάνει τον γύρο της Ευρώπης και να αποκτήσει παραστάσεις δίπλα σε κορυφαίους προπονητές, και τη σιγουριά ότι αυτός θα επιστρέψει μετά από μερικά χρόνια για να εξελιχθεί σε αγγλικού ή και γερμανικού πλέον τύπου μάνατζερ της ΑΕΚ.
Στο μυαλό μου μια ΑΕΚ που θα ζει με τον εκνευρισμό του ψυχαναγκαστικού πρωταθλητισμού την ερχόμενη σεζόν θα κάψει σε διάρκεια λίγων μηνών τον όποιο προπονητή της διότι δεν θα έχει την υπομονή και την ψυχραιμία να τον στηρίξει στα σκαμπανεβάσματα και τις δοκιμασίες. Συνεπώς, αν αυτό σκοπεύει να κάνει η ΑΕΚ, δηλαδή να διακηρύξει την στόχευση στην κατάκτηση του τίτλου με απαίτηση να το κατορθώσει με την πρώτη, θα κάνει λάθος αν πάρει το ρίσκο να κάψει σε διάστημα τριών τεσσάρων μηνών τον προπονητή που δημιουργούσε επενδύοντας πάνω του για μια διετία.

*Πηγή: gazzetta.gr*