Ικανοποιεί ταυτόχρονα δυο πάθη των ανδρών: Και μεγάλη μπάλα και… μπανιστήρι.
Η πρώην σύζυγος Σιλβί ωστόσο δεν είναι ο μόνος λόγος για να θαυμάσεις τον Ράφαελ Φαν Ντερ Φάαρτ.
Γιατί μεγαλύτερο όπλο κι απ’ το «μπλα-μπλα» (που πάντα απαιτείται για να ρίξεις τέτοιο κανόνι) ήταν ανέκαθεν το αριστερό του πόδι…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Δεκάρι που μιλάει στην μπάλα, με παρελθόν σε συλλόγους που προκαλούν ζαλάδα (Άγιαξ, Ρεάλ, Τότεναμ) και παραστάσεις σε τρία Euro (2004, 2008, 2012) και δυο Μουντιάλ (2006, 2010), ο νυν αρχηγός του Αμβούργου έφτιαξε -με την είδηση και μόνο ότι προτάθηκε και υπήρξαν συζητήσεις- τους φίλους της ΑΕΚ.
Διότι ο πιτσιρικάς που ξεκίνησε απ’ τις περίφημες ακαδημίες του Άγιαξ μπορεί να μην έγινε ο «νέος Κρόιφ», όπως ακούστηκε στο θορυβώδες ξεπέταγμά του. Ίσως δεν έγινε είδωλο αναλόγου βεληνεκούς με τον Ρομάριο, τον οποίο θαύμαζε μικρός.
Δεν απέκτησε τη λάμψη του Ιμπραΐμοβιτς (με τον οποίο η κόντρα τους απασχόλησε για χρόνια τα media). Έκανε όμως μια καριέρα που υπόσχεται ότι -στην Ελλάδα τουλάχιστον- μπορεί να ρίξει τα τσιμέντα.
Το υπόσχονται οι 117 συμμετοχές, τα 52 γκολ και τα δυο πρωταθλήματα (2002, 2004) με τον Άγιαξ. Το επιβεβαιώνουν τα 5,5 εκατ. ευρώ που κόστισε στο Αμβούργο για να κάνει παπάδες (74 συμμετοχές, 30 γκολ) με τη φανέλα του.
Διαλύουν κάθε αμφιβολία τα 13 εκατ. ευρώ που έβγαλε απ’ την τσέπη η Ρεάλ, για να μη στεριώσει μεν στο «Μπερναμπέου», αλλά να προλάβει 58 συμμετοχές και 11 τέρματα. Και το σφραγίζει η διετία στην Τότεναμ, όπου πρόλαβε σε 63 συμμετοχές να βάλει 24 γκολ, αλλά και υποψηφιότητα (μαζί με τον Γκάρεθ Μπέιλ) για καλύτερος παίκτης της Premier League.
Κι αν η τριετία του… σίκουελ στο Αμβούργο δεν είναι εξίσου εκτυφλωτική (με 74 συμμετοχές και 16 γκολ που δεν μπόρεσαν ν’ αποτρέψουν τη δεύτερη παρουσία της ομάδας στα πλέι-οφ του υποβιβασμού) ο αρχηγός παραμένει σημείο αναφοράς. Είναι απ’ τις μεγαλύτερες ελπίδες να μη σταματήσει ούτε φέτος το περίφημο ρολόι στο γήπεδο, που μετρά το χρόνο της συνεχούς παρουσίας του συλλόγου στην Bundesliga.
Ανεξαρτήτως όμως του τι θα γίνει- το δικό του ρολόι πιθανότατα θα δείξει στο τέλος της σεζόν ότι είναι ώρα γι’ άλλες πολιτείες. Που αν είναι κιτρινόμαυρες θα προκαλέσουν φθορές στο αεροδρόμιο και ανησυχία σε αντιπάλους: Ότι το «ερχόμαστε» μπορεί να γραφτεί και με καλλιγραφικά. Από έναν Ολλανδό που δεν πετάει, αλλά ζωγραφίζει…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου