Η εξήγηση της στήριξης στον Αναστασίου!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την επιλογή του Γιάννη Αλαφούζου, η οποία δεν έχει ούτε ποδοσφαιρική ούτε “πολιτική”, παρά μόνο την “ηθική” λογική μιας τελευταίας ζαριάς.

Στα μάτια του παρατηρητή που κοιτάζει από απόσταση όσα συμβαίνουν στη ζωή του Παναθηναϊκού η επιλογή του Γιάννη Αλαφούζου να διατηρεί τον Γιάννη Αναστασίου στη θέση του μοιάζει ανεξήγητη. Διότι ο πρόεδρος φαίνεται να στηρίζει έναν προπονητή που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και έχει πάψει να παρακινεί αποτελεσματικά τους ποδοσφαιριστές με συνέπεια να αποδεικνύεται ως στιγμής αναποτελεσματικός σε κάθε του προσπάθεια να αλλάξει την εικόνα του Παναθηναϊκού.

ADVERTISEMENT

Γιατί μπαίνει σε τέτοιο ψυχικό κόπο και παίρνει το ρίσκο να πληρώσει ακριβά – ο ίδιος και η διοίκησή του – το “πολιτικό κόστος” αυτής της επιλογής ο Αλαφούζος; Γιατί δεν συμπεριφέρεται σαν τον κλασικό Ελληνα πρόεδρο ΠΑΕ και δεν ακολουθεί τον “όταν η εξέδρα κράζει, φάε τον προπονητή και κρύψε πίσω από την απόλυσή του όλες σου τις ευθύνες” κανόνα;
Προτού καταλήξω, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:
Σε μια ποδοσφαιρική εταιρεία που λειτουργεί με επιστημονικό και επιχειρηματικό πλάνο, ο πρόεδρος δεν βασίζει την επιλογή του για την στήριξη ή την απόλυση του προπονητή πάνω στις φωνές της κερκίδας, στα συναισθήματα του περίγυρού του και στις homepages των sites και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Εχει προσλάβει στελέχη που έχουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου για να τους βάλει πάνω τους αυτή την ευθύνη που είναι ικανοί, βάσει βιογραφικού, να αναλάβουν. Γι' αυτό, ή πιο σωστά και για αυτό τον λόγο δημιουργήθηκε στο ποδόσφαιρο η θέση του τεχνικού διευθυντή, γι' αυτό δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας που σχηματίζουν το επιτελείο της τεχνικής διεύθυνσης στις ποδοσφαιρικές εταιρείες. Επειδή οι μεγαλομέτοχοι και οι πρόεδροι συνήθως δεν έχουν ούτε σπουδές ούτε προσωπική εμπειρία εργασίας στο ποδόσφαιρο ώστε να έχουν τα απαιτούμενα εφόδια για να λαμβάνουν μόνοι τόσο σοβαρές αποφάσεις.
Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός πληρώνει (και) για αυτή τη δουλειά τον Φύσσα, τον Βόκολο και τον Σαραβάκο, Κι αν ο πρόεδρος χρειάζεται παραπάνω γνωματεύσεις για την φαινομενικά άρρωστη ομάδα του έχει την ευχέρεια να αποταθεί σε αρκετούς ακόμη επιστήμονες, δηλαδή προπονητές, που εργάζονται σε διαφορετικά πόστα για τον Παναθηναϊκό και παρατηρούν από κοντά σε καθημερινή βάση την εξέλιξη της δουλειάς που κάνει ο Αναστασίου.
Αν η “αντιλαϊκή” επιλογή που υποστηρίζει μέχρι σήμερα ο Αλαφούζος βασίζεται στις απαντήσεις που παίρνει από όλους τους παραπάνω, και ειδικά από τους έχοντες την βασική ευθύνη να απαντούν τεκμηριωμένα σε τέτοιες ερωτήσεις, τότε η εξήγηση είναι πειστική. Αν όλοι αυτοί ή η πλειονότητα αυτών του δείχνουν ως προτιμότερη την επιλογή της απομάκρυνσης του Αναστασίου, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού έχει πάρει ένα αλόγιστο ρίσκο σε μια εποχή που έχει, ως φαίνεται, για πρώτη φορά αντιπολίτευση, και μάλιστα με τον λάθος τρόπο.
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει γυρέψει αντικαταστάτη του Αναστασίου, όπως δείχνει η ιστορία της στενής παρακολούθησης της δουλειάς του Μαρίνου Ουζουνίδη, οδηγεί στην εκτίμηση ότι το τεχνικό επιτελείο ετοιμάζει πλάνο επόμενης ημέρας. Ακόμη και αν ο Αλαφούζος δεν το ήξερε ή δεν το είχε παραγγείλει, όσο ο ίδιος δεν τελειώνει το θέμα του προπονητή με μια πειστική στάση ουσιαστικής στήριξης του Αναστασίου όχι απλώς δεν δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν μια προσπάθεια του προπονητή να το “γυρίσει” αλλά στην πραγματικότητα αφαιρεί πιθανότητες και κάνει πιο δύσκολη την δουλειά και τη ζωή του Αναστασίου. Διότι προπονητής τον οποίο οι ποδοσφαιριστές αισθάνονται ως αναλώσιμο πολύ σπάνια επιβιώνει.
Και καταλήγω:
Τα όσα έχω ακούσει μου δημιουργούν την εντύπωση ότι ο Αλαφούζος δίνει μια τελευταία ευκαιρία στον Αναστασίου από ηθική υποχρέωση, δηλαδή του δίνει το ματς στην Ξάνθη ως τελευταίο κανονάκι πριν από το game over επειδή νιώθει ότι το οφείλει αυτό σε έναν προπονητή που στη διετία πέτυχε περισσότερα από όσα εκείνος προσδοκούσε και στήριξε, με την εικόνα της ομάδας, το εγχείρημα του Αλαφούζου. Οι εισηγήσεις δεν είναι υπέρ της παραμονής του προπονητή, ο πρόεδρος έχει μόλις πάρει την κρύα διαπίστωση ότι η Λεωφόρος δεν αντέχει, τα αποδυτήρια δεν δηλώνουν πίστη στο προπονητικό πλάνο, αλλά ο Αλαφούζος αφήνει τον Αναστασίου στην θέση του με την ελπίδα αυτός να αγοράσει χρόνο με το “διπλό” στην Ξάνθη και να προλάβει να φτάσει μέχρι την Τούμπα για να ξαναπαίξει τα ρέστα του για τον πρωταθλητισμό. Συνεπώς δεν πρόκειται για μια ποδοσφαιρικά τεκμηριωμένη επιλογή, αλλά για μια τελευταία ζαριά που δίνει ένας πρόεδρος σε έναν προπονητή, για την οποία ηθικά δεν μπορείς να τον ψέξεις, αλλά δεν μπορείς να μην σχολιάσεις ότι ποντάρει πλέον μόνο σε ένα γέννημα της τύχης, δηλαδή σε ένα αποτέλεσμα που θα αποφασίσει για την παράταση ζωής του Αναστασίου στον Παναθηναϊκό.

*Πηγή: gazzetta.gr*