Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Θρίαμβος «τρισδιάστατης» σημασίας, ένεση ηθικού για Τούντορ και παίκτες!!

Αρθρογραφεί ο Στέλιος Γρηγοριάδης 
Μόνο νίκη «χωρούσε» στο πρόγραμμα του Ιγκορ Τούντορ στο χθεσινό παιχνίδι, ώστε με μία ακόμη, επί του Αστέρα Τρίπολης, να περάσει πάνω από τον πήχη των 12 βαθμών που του είχε βάλει ο Ιβάν Σαββίδης για ένα σερί έξι αγώνων.

Μόνο με νίκη ή ισοπαλία θα «καταλάγιαζε», από την άλλη πλευρά, το θέμα προπονητή που μονίμως υπάρχει φέτος στον Παναθηναϊκό. Ο Γιάννης Αναστασίου διώκεται αλύπητα από τους φανατικούς οπαδούς του Παναθηναϊκού και μια ήττα από τον ΠΑΟΚ δύσκολα θα του τη συγχωρούσαν. Ισως να... την περίμεναν κιόλας για να πιέσουν ακόμη πιο έντονα τον Γιάννη Αλαφούζο να τους κάνει επιτέλους το χατίρι.

Τελικά, ο ΠΑΟΚ δεν έχασε την ευκαιρία να δημιουργήσει νέα αναταραχή στον Παναθηναϊκό, εκτός από το να πάρει τους τρεις πολύτιμους βαθμούς και να αποδείξει ότι είναι ανώτερος από τον αντίπαλό του, τονώνοντας τη δική του αυτοπεποίθηση. Ταυτόχρονα, με τη μεγάλη νίκη στο χθεσινό ντέρμπι επιτρέπει στον δικό του προπονητή να νιώσει πολύ πιο άνετα, καθώς ήταν ολοφάνερο τις τελευταίες μέρες ότι αισθανόταν μεγάλη πίεση.

Ο Τούντορ επέλεξε να αρχίσει με Μπερμπάτοφ (για δεύτερη μόλις φορά από τη στιγμή που αποκτήθηκε ο Βούλγαρος φορ) και με Ροντρίγκες, Ζάιρο και Μακ μπροστά, που σημαίνει ότι επιστράτευσε όλα τα επιθετικά όπλα του πλην Αθανασιάδη. Τζιόλης και Σάμπο ανέλαβαν, μοιραία, τον ρόλο των δημιουργών, με τη συνδρομή του Μπερμπάτοφ που έβαινε συνεχώς από την περιοχή για να μοιράσει την μπάλα, αλλά και των τριών άλλων επιθετικών που στριφογύριζαν συνεχώς έξω από τα καρέ του Παναθηναϊκού, αλλάζοντας θέσεις. Με Γλύκο, Τζαβέλλα, Κόστα, Βίτορ και Λέοβατς στις υπόλοιπες θέσεις και με δεδομένες τις απουσίες Κάτσε, Κίτσιου και Κωνσταντινίδη, νομίζω ότι ο Κροάτης παρέταξε την καλύτερη ενδεκάδα που θα μπορούσε, αν δεχτούμε βέβαια ότι φυσιολογικά κάθισε στον πάγκο ο Πέλκας και ότι καλώς «περίσσεψε» ο Αθανασιάδης. Ούτε ήταν λανθασμένος ο τρόπος με τον οποίο ζήτησε από τους παίκτες του να κινηθούν. Απόδειξη η φάση που βρήκε την ευκαιρία να «τρυπώσει» ο Ροντρίγκες και να κερδίσει το πέναλτι, με το οποίο ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή και χωρίς να έχει χάσει έως τότε την κλασική ευκαιρία.

Το δυστύχημα ήταν ότι έχασε αμέσως μετά τον Μπερμπάτοφ, που αποχώρησε τραυματισμένος, για να περάσει στο ματς ο Πέλκας απόδειξη ότι από τον Μπερμπάτοφ ο Τούντορ ήθελε περισσότερο βοήθεια στην οργάνωση), αλλά κανείς δεν έμεινε εκεί. Ηρθε αμέσως ο Ροντρίγκες για να... ξανασηκώσει την Τούμπα στον αέρα. Αξιοποίησε τον ωραίο συνδυασμό Μακ - Ζάιρο και με διπλή προσπάθεια, χάρη κυρίως στην ταχύτητά του, να «έγραψε» το 2-0.

Λογικά, το ματς είχε ήδη κριθεί λίγο μετά τη συμπλήρωση των 30 πρώτων λεπτών και εκείνο που απέμενε να δούμε ήταν πώς θα διαχειριστεί ο ΠΑΟΚ το πολύ σημαντικό προβάδισμα των δύο γκολ. Τα οποία, πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο, έγιναν τρία, με την υπέροχη κεφαλιά του Βίτορ. Επιτέλους, ο ΠΑΟΚ πέτυχε γκολ από «στημένο». Και, επιτέλους, ήρθε ένα ματς στο οποίο η μπάλα τού έκανε τα χατίρια...

Το δεύτερο ημίχρονο, μολονότι η μπάλα παίχτηκε ελεύθερα πάνω – κάτω, έγινε για να γίνει. Ο Λέοβατς, με το άγαρμπο πέναλτι που παραχώρησε, έδωσε τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να μειώσει, αλλά επί της ουσίας τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε δεν θα μπορούσε να αλλάξει. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι ο ΠΑΟΚ κινδύνευσε μόνο σε μία περίπτωση (εκτός του πέναλτι) και στη θετική εμφάνισή του δεν πιστώνονται μόνο τα γκολ που πέτυχε, αλλά και η πολύ καλή αμυντική λειτουργία του, με την οποία εξουδετέρωσε πλήρως τον αντίπαλό του. Η συνέχεια μόνο καλύτερη πρέπει να είναι. Αν μη τι άλλο, αυτό το 3-1 αποτελεί ένεση ηθικού και για τον Τούντορ και για τους παίκτες του.


ΥΓ. Βλέποντας πέντε - έξι φορές σε αργή κίνηση τη φάση του πέναλτι που κερδίζει ο Ροντρίγκες, διαπιστώνει κανείς ότι το σπρώξιμο γίνεται λίγα εκατοστά εκτός περιοχής. Ωστόσο, αυτό είναι ένα λάθος για το οποίο κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει πρόθεση ούτε στον διαιτητή ούτε στον βοηθό. Μόνο η κάμερα (και όχι το ανθρώπινο μάτι) μπορεί να «συλλάβει» το σημείο εκκίνησης της ανατροπής όταν ο επιτιθέμενος, με τη φόρα που έχει πέφτει πέντε - έξι μέτρα εντός περιοχής. Τέτοια λάθη είναι, αυτονόητα, ανθρώπινα.

*Πηγή: metrosport.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: