Ευτυχώς (για τον ίδιο και τον κόσμο του) ο ΠΑΟΚ εκτός από ανώτερος, κατάφερε να πάρει και τους τρεις βαθμούς, ξεπερνώντας τις λεπτομέρειες που τους στέρησαν νίκες σε άλλες περιπτώσεις. Έτσι, τώρα αναγνωρίζεται η προσπάθεια, η οργάνωση, η επιθετικότητα, το πλάνο, η δημιουργία που χαρακτηρίζει σχεδόν όλα τα ματς του νέου ΠΑΟΚ.
Αυτής της ομάδας που παίζει μαζί ΜΟΝΟ 70 μέρες, αλλά μετά τα προκριματικά του καλοκαιριού στην Ευρώπη που τον έφεραν στους ομίλους, μετά τα πιο πολλά ματς στο πρωτάθλημα με δυνατούς αντιπάλους, μετά την ΑΕΚ, παρουσιάστηκε καλύτερος και από τον Παναθηναϊκό που αποτελεί μία από τις πιο δυνατές ομάδες της χώρας και φέτος.
Επί 60 λεπτά στην Τούμπα ΜΟΝΟ ο ΠΑΟΚ δημιουργούσε, μόνο ο ΠΑΟΚ έκανε φάσεις (ήταν περίπου 10-1 οι τελικές σε εκείνο το σημείο) ΜΟΝΟ ο ΠΑΟΚ έδειχνε ότι μπήκε για να κερδίσει ουσιαστικά τον αντίπαλο, αλλά και τυπικά με βάση το σκορ. (Τα ξεχωρίζουμε εδώ και λίγες μέρες μετά το θαύμα του Καυταντζογλείου….). Και όλα τα παραπάνω, λειτουργώντας άψογα και σε ανασταλτικό επίπεδο.
Το ποδόσφαιρο όμως είναι 90 λεπτά, ο Παναθηναϊκός αντέδρασε και ο ΠΑΟΚ έβγαλε έναν φόβο, μία κακή νοοτροπία που του στέρησε το θριαμβευτικό φινάλε. (Ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, άλλοι θα σχολίαζαν ότι…. έκανε συντήρηση δυνάμεων, φερ πλέι, έδωσε χώρο στον αντίπαλο, έβαλε φρένο και άλλα τέτοια ψεύτικά ποδοσφαιρικά σχόλια, που είναι για τις εντυπώσεις).
ΟΧΙ! Ο ΠΑΟΚ ήταν κακός στο τελείωμα του αγώνα και έδειξε να χάνει τον στόχο του μέσα στο γήπεδο.
Μετά από δύο μήνες δουλειάς όμως… αυτό έλειπε να τα είχε όλα λυμένα.
Στο τέρμα πάντως και στις στημένες μπάλες του αντιπάλου… ένα ζήτημα ήδη διορθώνεται. Και εφόσον ξεπεράσει αυτές τις λεπτομέρειες πίσω ο ΠΑΟΚ, εφόσον γίνει και πιο εύστοχος μπροστά (χρειάζονταν 1/10 τελικές να σκοράρει) τότε φθάνει σε φοβερά επίπεδα, για το διάστημα όπου ο Τούντορ είναι στον πάγκο του.
Οι ΠΑΟΚτσήδες αξίζει να χαίρονται γι’ αυτή τη νέα προσπάθεια και να κάνουν πιο πολλά για να την ενισχύσουν (τα 15 χιλιάδες εισιτήρια είναι λίγα για τέτοιο ματς) απομονώνοντας και τις απαξιωτικές φωνές που τόλμησαν να γράψουν… όργια την περασμένη εβδομάδα, όταν το ματς του 2-4 έτυχε και έληξε 3-3.
* Για την διαιτησία και τον Αρετόπουλο: Έχουμε συμφωνήσει (νομίζω) ότι η νέα παράγκα, το λεγόμενο σύστημα που έχει «σκίσει» το ποδόσφαιρό μας, στις εντός γηπέδου καταστάσεις, βασίζεται στα μικρά, μη τηλεοπτικά σφυρίγματα που δίνονται κατά δεκάδες από πρόθεση και ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ την ροή και την εικόνα των αναμετρήσεων. Αυτό πιστεύω, αυτό βλέπω και ΜΟΝΟ για τέτοιου είδους διαιτησίες(άπειρες πέρυσι) συγκεκριμένων διαιτητών, ανοίγω θέμα. (Τα γράφω κάθε εβδομάδα αυτά, ακόμη και μετά το 3-3 του Καυταντζογλείου όπως διαμορφώθηκε στο τέλος).
ADVERTISEMENT
Το… τι θα γίνονταν αν ο ΠΑΟΚ δεν προηγούνταν σε εκείνη την φάση είναι… υπόθεση. Αυτό που είδαμε, είναι ότι πριν και μετά την φάση μόνο ο ΠΑΟΚ επιτίθονταν με πλάνο και έκανε φάσεις, ενώ ο Παναθηναϊκός την πρώτη τελική, την έκανε στο 33΄ ενώ την περιοχή του Γλύκου επισκέφθηκε μόνο μετά το 60΄ χωρίς και πάλι να γίνουν μεγάλες φάσεις.
Σε κάθε περίπτωση, σε ματς όπου δεν υπήρχαν 10-15-20- μονόπατα λάθη (ακόμη και τα φάουλ ήταν 10-17 υπέρ του Παναθηναϊκού, οι κάρτες 4-1) δεν μπορεί να κυριαρχεί η κουβέντα για διαιτησία. (Κάτι χέρια του Ζέκα στο 12΄, κάτι πεσίματα του Μακ, του Ροντρίγκεζ που λένε οι ΠΑΟΚτσήδες, αλλά και του Μπεργκ, είναι να χαμε να λέγαμε…). Αυτό ξέρει ο ΚΑΙ Αναστασίου που μίλησε σωστά στην συνέντευξη Τύπου. Αυτό ξέρουν και οι παίκτες του Παναθηναϊκού που «φαγώνονταν» μεταξύ τους και στο τέλος του άκουγαν μέχρι και στη Χαριλάου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου