Ο Γιάννης Λαμπίρης γράφει για τη μεγάλη νίκη επί
της Κροατίας και τον Φερνάντο Σάντος που εν αντιθέσει με την Ελλάδα
δεν... τρώει κανέναν.
Η Ελλάδα ενωμένη ποτέ δεν πεθαίνει. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που
περνά η χώρα το να μείνουμε όλοι ενωμένοι είναι ίσως το καλύτερο
αντίδοτο στην κρίση και οι διεθνείς μας το έδειξαν με τον καλύτερο
τρόπο.
Αν οι πολιτικοί μας, αλλά και εμείς οι ίδιοι πάρουμε το μήνυμα, τότε ίσως το φως στο βάθος του τούνελ να φανεί πιο νωρίς.
Η διαφαινόμενη πρόκριση σε ένα ακόμα EURO, το τρίτο συνεχόμενο αν δεν το καταλάβατε (αν το έλεγε κάποιος πριν από μια δεκαετία θα τον έλεγαν τρελό) δεν θα μας γεμίσει τις...τσέπες, αλλά αναμφίβολα μας γεμίζει υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Σε μια χώρα που...τρώει τα παιδιά της το συγκρότημα του Φερνάντο Σάντος δεν τρώει κανέναν. Ακόμα και ο...άσωτος υιός, Φάνης Γκέκας επέστρεψε με τον καλύτερο τρόπο με ένα γκολ και η ομάδα από την πρώτη στιγμή τον δέχτηκε και πάλι στην αγκαλιά της με τις απαραίτητες αμοιβαίες εξηγήσεις. Είπαμε αυτή την ώρα δεν περισσεύει κανείς και αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που περνάνε αυτά τα παιδιά.
Ο Πορτογάλος που με τόσα χρόνια στη χώρα μας, είναι σχεδόν πλέον δικός μας, πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος της διαφαινόμενης (δεν πιστεύουμε πως μπορεί η εθνική μας να χάσει την Τρίτη στην Τιφλίδα) επιτυχίας.
Όταν ανέλαβε είχε την βαρύτερη κληρονομιά που είχε ποτέ προπονητής στην Ελλάδα σε οποιοδήποτε άθλημα. Και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων κόντρα στη Γεωργία θα σπάσει και ένα επικό ρεκόρ του Οττο Ρεχάγκελ, αυτό των 15 συνεχόμενων αήττητων αγώνων (ήδη το ισοφάρισε χθες). Μακάρι να τον ισοφαρίσει και σε τίτλους, σε λίγους μήνες στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας. Σπατάλησε εν γνώσει του το πρώτο –αναγνωριστικό- ημίχρονο για να δώσει την εντολή για ασφυκτική πίεση στο δεύτερο μέρος.
Τη δόξα ο... Παπαδόπουλος
Χθες τη δόξα των σκόρερ, την πήραν οι Σαμαράς (επανήλθε στα γκολ μετά από μήνες με τον καλύτερο τρόπο) και Γκέκας, αλλά το ίδιο σημαντικό ήταν το γκολ ενός παίκτη που δεν έπαιζε χθες λόγω καρτών.
Η ισοφάριση του Κυριάκου Παπαδόπουλου στη Ρίγα, πριν λίγο καιρό είναι αυτή που μας επιτρέπει (μετά και τη νίκη επί της Κροατίας) να πάμε πλέον για δύο αποτελέσματα στη Γεωργία.
Μπράβο στην ΕΠΟ για την βράβευση των Ζαγοράκη, Μπασινά και Καραγκούνη με τις τιμές που αρμόζουν σε παίκτες-σημαίες και πολύ όμορφο το εξώφυλλο με τους τρεις τους στο πρόγραμμα του αγώνα. Είπαμε σε αυτή την εθνική έχει αλλάξει η αύρα εδώ και μια δεκαετία και το ποτάμι δεν γυρίζει πλέον πίσω.
Στη φισούνα παρακολουθούσε με αγωνία το ματς ο ήρωας του Ισραήλ και συνάμα τόσο άτυχος Σωτήρης Νίνης. Πρώτα ο θεός θα είναι σιδερένιος στα τελικά.
Πηγή: Sport24.gr
Αν οι πολιτικοί μας, αλλά και εμείς οι ίδιοι πάρουμε το μήνυμα, τότε ίσως το φως στο βάθος του τούνελ να φανεί πιο νωρίς.
Η διαφαινόμενη πρόκριση σε ένα ακόμα EURO, το τρίτο συνεχόμενο αν δεν το καταλάβατε (αν το έλεγε κάποιος πριν από μια δεκαετία θα τον έλεγαν τρελό) δεν θα μας γεμίσει τις...τσέπες, αλλά αναμφίβολα μας γεμίζει υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.
Σε μια χώρα που...τρώει τα παιδιά της το συγκρότημα του Φερνάντο Σάντος δεν τρώει κανέναν. Ακόμα και ο...άσωτος υιός, Φάνης Γκέκας επέστρεψε με τον καλύτερο τρόπο με ένα γκολ και η ομάδα από την πρώτη στιγμή τον δέχτηκε και πάλι στην αγκαλιά της με τις απαραίτητες αμοιβαίες εξηγήσεις. Είπαμε αυτή την ώρα δεν περισσεύει κανείς και αυτό είναι το σημαντικότερο μήνυμα που περνάνε αυτά τα παιδιά.
Ο Πορτογάλος που με τόσα χρόνια στη χώρα μας, είναι σχεδόν πλέον δικός μας, πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος της διαφαινόμενης (δεν πιστεύουμε πως μπορεί η εθνική μας να χάσει την Τρίτη στην Τιφλίδα) επιτυχίας.
Όταν ανέλαβε είχε την βαρύτερη κληρονομιά που είχε ποτέ προπονητής στην Ελλάδα σε οποιοδήποτε άθλημα. Και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων κόντρα στη Γεωργία θα σπάσει και ένα επικό ρεκόρ του Οττο Ρεχάγκελ, αυτό των 15 συνεχόμενων αήττητων αγώνων (ήδη το ισοφάρισε χθες). Μακάρι να τον ισοφαρίσει και σε τίτλους, σε λίγους μήνες στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας. Σπατάλησε εν γνώσει του το πρώτο –αναγνωριστικό- ημίχρονο για να δώσει την εντολή για ασφυκτική πίεση στο δεύτερο μέρος.
Τη δόξα ο... Παπαδόπουλος
Χθες τη δόξα των σκόρερ, την πήραν οι Σαμαράς (επανήλθε στα γκολ μετά από μήνες με τον καλύτερο τρόπο) και Γκέκας, αλλά το ίδιο σημαντικό ήταν το γκολ ενός παίκτη που δεν έπαιζε χθες λόγω καρτών.
Η ισοφάριση του Κυριάκου Παπαδόπουλου στη Ρίγα, πριν λίγο καιρό είναι αυτή που μας επιτρέπει (μετά και τη νίκη επί της Κροατίας) να πάμε πλέον για δύο αποτελέσματα στη Γεωργία.
Μπράβο στην ΕΠΟ για την βράβευση των Ζαγοράκη, Μπασινά και Καραγκούνη με τις τιμές που αρμόζουν σε παίκτες-σημαίες και πολύ όμορφο το εξώφυλλο με τους τρεις τους στο πρόγραμμα του αγώνα. Είπαμε σε αυτή την εθνική έχει αλλάξει η αύρα εδώ και μια δεκαετία και το ποτάμι δεν γυρίζει πλέον πίσω.
Στη φισούνα παρακολουθούσε με αγωνία το ματς ο ήρωας του Ισραήλ και συνάμα τόσο άτυχος Σωτήρης Νίνης. Πρώτα ο θεός θα είναι σιδερένιος στα τελικά.
Πηγή: Sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου