Το ξημέρωμα της Κυριακής βρήκε τους αναρίθμητους
φίλους της Μπαρτσελόνα στην Ευρώπη να πανηγυρίζουν ακόμη έναν τίτλο.
Γράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας.
Αυτήν τη φορά μάλλον το σπουδαιότερο, καθώς η ομάδα του Γκουαρδιόλα δεν
είναι μόνο στην πεποίθηση των ποδοσφαιρόφιλων η κορυφαία του πλανήτη,
αλλά έχει και ένα βαρύτιμο τρόπαιο για να το αποδείξει.
Η περιπέτεια των Καταλανών στα γήπεδα της Ιαπωνίας ξεκίνησε πριν από μία εβδομάδα, με τους καλύτερους δυνατούς οιωνούς, καθώς ο θρίαμβος επί της Ρεάλ στο «Μπερναμπέου» επιβεβαίωσε όσους μιλούσαν για την «παγκόσμια Μπάρτσα». Στην περίπτωση των Μπλαουγκράνα, η διαφορά επιπέδου με κάθε αντίπαλο κατέστησε αχρείαστη τη… θυσία μιας Ιφιγένειας ώστε να πάει κατ’ ευχήν το ταξίδι στην Απω Ανατολή. Ωστόσο, ο Νταβίντ Βίγια δεν είχε την ίδια τύχη με τη νεαρή κόρη, η οποία τη σκαπούλαρε την τελευταία στιγμή λόγω του οίκτου της θεάς Αρτέμιδος.
«Η δαπανηρή νίκη της Μπαρτσελόνα στην Ιαπωνία» ήταν ο τίτλος των «New York Times» την επομένη της πρεμιέρας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Συλλόγων και –δυστυχώς για τον Βίγια– το κακό ξέσπασε στο αριστερό του πόδι. Αυτό που οι σοφές γιαγιάδες λένε πως θα χτυπήσει όποιον βιώνει μια υπερβολική καλοτυχία. Λίγες ημέρες αργότερα, το αρχικό σοκ για το κάταγμα που υπέστη ο χαρισματικός στράικερ, διαδέχτηκε και πάλι η ευφορία από την κατάκτηση του δεύτερου κατά σειρά παγκόσμιου τίτλου.
Ο Βίγια δεν ήταν καν επί ιαπωνικού εδάφους για να χαρεί, έστω και κουτσαίνοντας, το Κύπελλο. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος φόβος που –πλέον– τον διακατέχει, δεν είναι πότε θα ξαναπατήσει γερός και δυνατός το χορτάρι του «Καμπ Νου». Είναι το πόσο γρήγορα θα ξεχαστεί από συμπαίκτες, προπονητή και ένα σύλλογο που το όνομά του θα σημαίνει πάντα πολλά περισσότερα από κάθε ποδοσφαιριστή, όσο ταλέντο κι αν διαθέτει.
Γιατί, όμως, είναι τόσο θλιβερά πιθανό αυτός ο σοβαρός τραυματισμός του 30χρονου Ισπανού να τον αφήσει –αν μη τι άλλο– πολύ πίσω από μια Μπαρτσελόνα, η οποία τρέχει με ασύλληπτους ρυθμούς; Μια καλή εξήγηση είναι εκείνη του βρετανικού «Guardian». «Ο τραυματισμός του Βίγια ενδέχεται να είναι μεγαλύτερο χτύπημα για την Ισπανία παρά για την Μπαρτσελόνα», ήταν ο τίτλος ενός άρθρου, που αφενός έδειχνε να υιοθετεί το ανθρώπινο σκέλος της ιστορίας, αφετέρου όφειλε να δει κατάματα την πραγματικότητα.
«Θα τον χάσουμε για πολύ καιρό», δήλωσε ο Πεπ Γκουαρδιόλα αποδίδοντας τον τραυματισμό που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό κόσμο στην τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλε τους τελευταίους μήνες ο παίκτης του να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, ενώ τον ταλαιπωρούσε η κνήμη.
Ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στην Ιβηρική δεν στέκεται τόσο στις προφανείς ευθύνες του ιατρικού και προπονητικού τιμ των Μπλαουγκράνα, όσο στο ερώτημα «και τώρα τι;». Η απάντηση του Γκουαρδιόλα –που ελάχιστες ημέρες πριν από το μοιραίο παιχνίδι έσπευσε να διαψεύσει δημοσιεύματα που ήθελαν τον Βίγια εκτός Βαρκελώνης– κάθε άλλο παρά καθησυχαστική ήταν.
«Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να συζητήσουμε τις εναλλακτικές. Ας είμαστε λίγο πιο ευαίσθητοι», παρακάλεσε. Αλλά το θέμα έκαιγε και οι Ισπανοί –λίγο παραπάνω εξαιτίας του λατινικού αίματος– δεν μπορούσαν να μην αναλωθούν σε μία ατέλειωτη συζήτηση.
Οι πιο συναισθηματικοί υπερασπίζονται με θέρμη τον καλύτερο στράικερ της τελευταίας πενταετίας λέγοντας πως δεν μπορεί η Μπαρτσελόνα να τον πουλήσει στην πιο δύσκολη στιγμή του. Ενώ οι κυνικοί του Τύπου, αλλά και των καφενείων, λένε πως η ποδοσφαιρική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα αστέρων που μια κλωτσιά αντιπάλου ή ένα δικό τους στραβοπάτημα τούς «έκοψε την μπάλα».
Ως λαός που έχει γευτεί, όμως, την κορυφαία χαρά, εκείνη της κατάκτησης ενός Μουντιάλ, οι Ισπανοί όσο κι αν μεθούν προσωρινά από το οπαδικό μίσος, ξέρουν καλά πως η άτυχη στιγμή του Βίγια αποτελεί μια ατυχία για τη χώρα– και κυρίως την εθνική ομάδα τους που τον έχει τόση ανάγκη– παρά για τους Μπλαουγκράνα.
Διότι, αν στη ζωή ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος», πολύ περισσότερο φαίνεται αυτό στη μοναδική Μπαρτσελόνα, όπου παίκτες του βεληνεκούς του Νταβίντ Βίγια δεν βρίσκουν συχνά θέση στην ενδεκάδα. Τα αστέρια, όσο κι αν λάμπουν, είναι αναλώσιμα…
Πηγή: Εξέδρα
Η περιπέτεια των Καταλανών στα γήπεδα της Ιαπωνίας ξεκίνησε πριν από μία εβδομάδα, με τους καλύτερους δυνατούς οιωνούς, καθώς ο θρίαμβος επί της Ρεάλ στο «Μπερναμπέου» επιβεβαίωσε όσους μιλούσαν για την «παγκόσμια Μπάρτσα». Στην περίπτωση των Μπλαουγκράνα, η διαφορά επιπέδου με κάθε αντίπαλο κατέστησε αχρείαστη τη… θυσία μιας Ιφιγένειας ώστε να πάει κατ’ ευχήν το ταξίδι στην Απω Ανατολή. Ωστόσο, ο Νταβίντ Βίγια δεν είχε την ίδια τύχη με τη νεαρή κόρη, η οποία τη σκαπούλαρε την τελευταία στιγμή λόγω του οίκτου της θεάς Αρτέμιδος.
«Η δαπανηρή νίκη της Μπαρτσελόνα στην Ιαπωνία» ήταν ο τίτλος των «New York Times» την επομένη της πρεμιέρας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Συλλόγων και –δυστυχώς για τον Βίγια– το κακό ξέσπασε στο αριστερό του πόδι. Αυτό που οι σοφές γιαγιάδες λένε πως θα χτυπήσει όποιον βιώνει μια υπερβολική καλοτυχία. Λίγες ημέρες αργότερα, το αρχικό σοκ για το κάταγμα που υπέστη ο χαρισματικός στράικερ, διαδέχτηκε και πάλι η ευφορία από την κατάκτηση του δεύτερου κατά σειρά παγκόσμιου τίτλου.
Ο Βίγια δεν ήταν καν επί ιαπωνικού εδάφους για να χαρεί, έστω και κουτσαίνοντας, το Κύπελλο. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος φόβος που –πλέον– τον διακατέχει, δεν είναι πότε θα ξαναπατήσει γερός και δυνατός το χορτάρι του «Καμπ Νου». Είναι το πόσο γρήγορα θα ξεχαστεί από συμπαίκτες, προπονητή και ένα σύλλογο που το όνομά του θα σημαίνει πάντα πολλά περισσότερα από κάθε ποδοσφαιριστή, όσο ταλέντο κι αν διαθέτει.
Γιατί, όμως, είναι τόσο θλιβερά πιθανό αυτός ο σοβαρός τραυματισμός του 30χρονου Ισπανού να τον αφήσει –αν μη τι άλλο– πολύ πίσω από μια Μπαρτσελόνα, η οποία τρέχει με ασύλληπτους ρυθμούς; Μια καλή εξήγηση είναι εκείνη του βρετανικού «Guardian». «Ο τραυματισμός του Βίγια ενδέχεται να είναι μεγαλύτερο χτύπημα για την Ισπανία παρά για την Μπαρτσελόνα», ήταν ο τίτλος ενός άρθρου, που αφενός έδειχνε να υιοθετεί το ανθρώπινο σκέλος της ιστορίας, αφετέρου όφειλε να δει κατάματα την πραγματικότητα.
«Θα τον χάσουμε για πολύ καιρό», δήλωσε ο Πεπ Γκουαρδιόλα αποδίδοντας τον τραυματισμό που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό κόσμο στην τεράστια προσπάθεια που κατέβαλλε τους τελευταίους μήνες ο παίκτης του να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, ενώ τον ταλαιπωρούσε η κνήμη.
Ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στην Ιβηρική δεν στέκεται τόσο στις προφανείς ευθύνες του ιατρικού και προπονητικού τιμ των Μπλαουγκράνα, όσο στο ερώτημα «και τώρα τι;». Η απάντηση του Γκουαρδιόλα –που ελάχιστες ημέρες πριν από το μοιραίο παιχνίδι έσπευσε να διαψεύσει δημοσιεύματα που ήθελαν τον Βίγια εκτός Βαρκελώνης– κάθε άλλο παρά καθησυχαστική ήταν.
«Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να συζητήσουμε τις εναλλακτικές. Ας είμαστε λίγο πιο ευαίσθητοι», παρακάλεσε. Αλλά το θέμα έκαιγε και οι Ισπανοί –λίγο παραπάνω εξαιτίας του λατινικού αίματος– δεν μπορούσαν να μην αναλωθούν σε μία ατέλειωτη συζήτηση.
Οι πιο συναισθηματικοί υπερασπίζονται με θέρμη τον καλύτερο στράικερ της τελευταίας πενταετίας λέγοντας πως δεν μπορεί η Μπαρτσελόνα να τον πουλήσει στην πιο δύσκολη στιγμή του. Ενώ οι κυνικοί του Τύπου, αλλά και των καφενείων, λένε πως η ποδοσφαιρική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα αστέρων που μια κλωτσιά αντιπάλου ή ένα δικό τους στραβοπάτημα τούς «έκοψε την μπάλα».
Ως λαός που έχει γευτεί, όμως, την κορυφαία χαρά, εκείνη της κατάκτησης ενός Μουντιάλ, οι Ισπανοί όσο κι αν μεθούν προσωρινά από το οπαδικό μίσος, ξέρουν καλά πως η άτυχη στιγμή του Βίγια αποτελεί μια ατυχία για τη χώρα– και κυρίως την εθνική ομάδα τους που τον έχει τόση ανάγκη– παρά για τους Μπλαουγκράνα.
Διότι, αν στη ζωή ισχύει το «ουδείς αναντικατάστατος», πολύ περισσότερο φαίνεται αυτό στη μοναδική Μπαρτσελόνα, όπου παίκτες του βεληνεκούς του Νταβίντ Βίγια δεν βρίσκουν συχνά θέση στην ενδεκάδα. Τα αστέρια, όσο κι αν λάμπουν, είναι αναλώσιμα…
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου