Όταν πριν από λίγο καιρό έγραφα ότι αυτό που χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ είναι
υπομονή και τίποτε άλλο, ομολογώ ότι δεν είχα φανταστεί αυτό που θα
συνέβαινε. Έβλεπα τα θέματα, υπολόγιζα ότι στο δρόμο θα προκύψουν
προβλήματα (και μάλιστα σοβαρά), αλλά επ' όυδενί φανταζόμουν το μέγεθος
της κακοκαιρίας και της θύελλας που θα ξεσπούσε. Η ρήξη των σχέσεων του
Θόδωρου Ζαγοράκη με τους οργανωμένους οπαδούς έχει δύο διαστάσεις: Την
τωρινή και την μέλλουσα.
Για την τωρινή (και παρά το γεγονός ότι παρακολουθώ ανελλιπώς την αρθρογραφία του Νικολάκη) έχω να πω ότι κατά την ταπεινή μου άποψη κρύβει παραπάνω πράγματα απ' όσα φαίνονται και βγαίνουν προς τα έξω. Δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό, ούτε καν να επιχειρηματολογήσω πειστικά για το δίκιο της άποψής μου. Όμως με το λίγο μυαλό που διαθέτω και με μια εμπειρία πια 26 ετών σε αυτή την δουλειά αντιλαμβάνομαι ότι:
1) Δεν μπορεί ακόμη κι ανοήτοι ή τραμπούκοι ή απλά τύποι που τα 'χουν χαμένα να μην αναγνωρίζουν το καλό που έχει κάνει ο Ζαγοράκης στην ομάδα.
2) Με παραξενεύει πολύ πώς ένας τόσο κωλοπετσωμένος τύπος ,όπως ο αρχηγός της εθνικής του Euro 2004, ''δαγκώνει'' (και μάλιστα με τόσο μεγάλη δύναμη) το δόλωμα που βρίσκει μπροστά του, καταπίνοντάς το μάλιστα μαζί με το αγκίστρι.
Είναι πολύ απλό για να το πιστέψω, είναι πολύ απλοϊκό για το πιστέψω. Και σας βεβαιώνω πως δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων που υποπτεύονται συνομωσία ακόμη κι όταν ακούνε μια καλημέρα από τον απέναντί τους.
Όσον αφορά τη μελλοντική διάσταση του θέματος είναι απολύτως προφανές ότι ο ΠΑΟΚ θα τη βρει μπροστά του με τρόπο που δεν θα αρέσει σε κανέναν, σε φίλους, εχθρούς κι ουδέτερους. Η παρουσία του Ζαγοράκη στην ομάδα (με τα καλά της και τα κακά της, γιατί αμφότερα υπήρξαν) έδινε στην εταιρεία ένα συγκεκριμένο χρώμα και ένα ''brand'' που σίγουρα θα λείψει. Μένει να φανεί αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ελπίδα να ξανακολλήσει το γυαλί.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι ισορροπίες που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις είναι λεπτές και δύσκολες. Αυτό όμως που όλοι οφείλουν να σκεφτούν πριν και πάνω απ' όλα (και μάλιστα σε ένα δυσμενέστατο περιβάλλον όπως αυτό) είναι το μέλλον του ΠΑΟΚ. Και να το σκεφτούν ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ πολύ καλά. Γιατί δεν αποκλείεται ο ΠΑΟΚ να προσεγγίσει το σημείο (κι ας ακούγεται βαρύ ή υπερβολικό) του ''ζω ή πεθαίνω''. Να το 'χει κατά νου αυτό ο Ζαγοράκης, να το 'χει και η Θύρα 4 ή όποια άλλη είναι απέναντί του.
Η ιστορία σπανίως συγχωρεί τους δημίους.
Πηγή: pamesports.gr
Για την τωρινή (και παρά το γεγονός ότι παρακολουθώ ανελλιπώς την αρθρογραφία του Νικολάκη) έχω να πω ότι κατά την ταπεινή μου άποψη κρύβει παραπάνω πράγματα απ' όσα φαίνονται και βγαίνουν προς τα έξω. Δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό, ούτε καν να επιχειρηματολογήσω πειστικά για το δίκιο της άποψής μου. Όμως με το λίγο μυαλό που διαθέτω και με μια εμπειρία πια 26 ετών σε αυτή την δουλειά αντιλαμβάνομαι ότι:
1) Δεν μπορεί ακόμη κι ανοήτοι ή τραμπούκοι ή απλά τύποι που τα 'χουν χαμένα να μην αναγνωρίζουν το καλό που έχει κάνει ο Ζαγοράκης στην ομάδα.
2) Με παραξενεύει πολύ πώς ένας τόσο κωλοπετσωμένος τύπος ,όπως ο αρχηγός της εθνικής του Euro 2004, ''δαγκώνει'' (και μάλιστα με τόσο μεγάλη δύναμη) το δόλωμα που βρίσκει μπροστά του, καταπίνοντάς το μάλιστα μαζί με το αγκίστρι.
Είναι πολύ απλό για να το πιστέψω, είναι πολύ απλοϊκό για το πιστέψω. Και σας βεβαιώνω πως δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων που υποπτεύονται συνομωσία ακόμη κι όταν ακούνε μια καλημέρα από τον απέναντί τους.
Όσον αφορά τη μελλοντική διάσταση του θέματος είναι απολύτως προφανές ότι ο ΠΑΟΚ θα τη βρει μπροστά του με τρόπο που δεν θα αρέσει σε κανέναν, σε φίλους, εχθρούς κι ουδέτερους. Η παρουσία του Ζαγοράκη στην ομάδα (με τα καλά της και τα κακά της, γιατί αμφότερα υπήρξαν) έδινε στην εταιρεία ένα συγκεκριμένο χρώμα και ένα ''brand'' που σίγουρα θα λείψει. Μένει να φανεί αν υπάρχει έστω και η παραμικρή ελπίδα να ξανακολλήσει το γυαλί.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι ισορροπίες που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις είναι λεπτές και δύσκολες. Αυτό όμως που όλοι οφείλουν να σκεφτούν πριν και πάνω απ' όλα (και μάλιστα σε ένα δυσμενέστατο περιβάλλον όπως αυτό) είναι το μέλλον του ΠΑΟΚ. Και να το σκεφτούν ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ πολύ καλά. Γιατί δεν αποκλείεται ο ΠΑΟΚ να προσεγγίσει το σημείο (κι ας ακούγεται βαρύ ή υπερβολικό) του ''ζω ή πεθαίνω''. Να το 'χει κατά νου αυτό ο Ζαγοράκης, να το 'χει και η Θύρα 4 ή όποια άλλη είναι απέναντί του.
Η ιστορία σπανίως συγχωρεί τους δημίους.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου