Έπαιξε εξαιρετική άμυνα και κάλυψε (έως και εξαφάνισε) όλα τα ατού του
Παναθηναϊκού. Έκλεψε μπάλες. Πήρε τα ριμπάουντ. Έτρεξε εντυπωσιακά το
γήπεδο παίρνοντας πόντους από αιφνιδιασμούς. Ήταν εντυπωσιακά εύστοχος
τόσο από τα 6 και 75, όσο και από μέση απόσταση. Εν ολίγοις ήταν
πραγματικά να τον πιεις στο ποτήρι, γι' αυτό και δημιούργησε μεγάλες
διαφορές. Εντούτοις, κατάφερε πάλι να κάνει ένα ματς του θρίλερ.
Πώς; Με την παντελώς λάθος απόφαση απλώς να διαχειριστεί την μεγάλη διαφορά που είχε εξασφαλίσει στην τρίτη περίοδο. Τουλάχιστον αυτό μετέφερε στο τηλεοπτικό κοινό ο ρεπόρτερ της ΝΕΤ και αυτό ήταν που είδαμε στον αγωνιστικό χώρο. Εν ολίγοις οι ερυθρόλευκοι κατέβασαν ταχύτητα και έπαιζαν από πολύ νωρίς με το ρολόι. Ο πολύ κακός Παναθηναϊκός προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί, αλλά ο Μπατίστ πάτησε την γραμμή (ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ) και η προσπάθεια να στείλει το ματς στην παράταση έπεσε στο κενό. Έτσι το 78-77 (σκορ με το οποίο έχασε στην Ευρωλίγκα από την Γαλατά) έφερε τους 2 βαθμούς που (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) οδηγεί στο απόλυτο πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Ο Ολυμπιακός πλέον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έκανε 3 πιτσιρίκια μεγάλους άνδρες, με όλες τις προδιαγραφές να γίνουν μεγάλοι παίκτες. Φέτος θαυμάσαμε πρώτα τον Σλούκα, μετά τον Παπανικολάου και απόψε τον Μάντζαρη. Ο Βαγγελάρας εξαφάνισε με την άμυνά του τον Διαμαντίδη πιέζοντας στην μπάλα και τιμώρησε την επιλογή του Παναθηναϊκού να του αφήνει τα ελεύθερα σουτ. Ήξερε ότι απόψε ήταν η ευκαιρία της ζωής του και έπαιξε με αυτοπεποίθηση. Θυμάμαι ότι πάντα στις συζητήσεις μας προσπαθούσα να τον πείσω να μην ''κιτρινίζει'' και να μην φοβάται στο παρκέ.
Ε την βρήκε την αυτοπεποίθηση και κόλλησε τα τριποντάκια και τα διποντάκια του! Στάθηκε όρθιος απέναντι στον κορυφαίο Έλληνα παίκτη, έβγαλε τρομερή ενέργεια σ' ένα μεγάλο ματς (στο μεγαλύτερο που 'χει παίξει στην καριέρα του και μάλιστα πενταδάτος) και απέδειξε (μεταξύ άλλων) ότι επόμενη μέρα στο ελληνικό μπάσκετ ΥΠΑΡΧΕΙ! Στα δικά μου μάτια ο Μάντζαρης ήταν απόψε ο MVP του Ολυμπιακού, χωρίς να παραγνωρίζω ούτε την σπουδαία εμφάνιση του Πρίντεζη, ούτε την καθοριστική συμμετοχή του Ντόρσι. Όλοι οι παίκτες του Ίβκοβιτς έβαλαν το λιθαράκι τους (επιθετικά ή αμυντικά) σε αυτή τη νίκη. Ο Σπανούλης στα δύσκολα και πάλι δεν βροντοφώναξε ''παρών'', αλλά μην ξεχνάμε ότι μέχρι και πριν λίγες ημέρες σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του ολομόναχος.
Τώρα όμως ο Ολυμπιακός μεγάλωσε (επί της ουσίας) το ροτέισον με τις προσθήκες Ντόρσι (κυρίως) και Λο (δευτερευόντος) και με τον απολύτως πρωταγωνιστικό ρόλο που αναλαμβάνουν (με απόλυτη επιτυχία) οι πιτσιρικάδες Σλούκας, Μάντζαρης και Παπανικολάου. Έχει δυναμώσει πολύ και κοιτάζει στα μάτια των αιώνιο αντίπαλο. Η διαφορά σε σχέση με τον πρώτο γύρο αποτυπώθηκε απολύτως για τρεις περιόδους στον αγωνιστικό χώρο κι αν δεν υπήρχε η ''διαχείριση'' ίσως το βλέπαμε σε όλο το σαραντάλεπτο.
Ο Παναθηναϊκός για 30 λεπτά ήταν απών. Κακές επιλογές από όλους, λάθη από όλους. Ο Διαμαντίδης εγκλωβισμένος, οι σουτέρ άστοχοι, οι δημιουργοί με πολλά λάθη, οι ψηλοί (ο Μπατίστ δηλαδή) απολύτως υποταγμένοι στην άμυνα του Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα περί... Γκόντα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και τα ακούω βερεσέ. Ο Ολυμπιακός κέρδισε δίκαια. Τελεία και παύλα.
Το μόνο που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε είναι μια φάση με αντιαθλητικό που δεν δόθηκε στον Βουγιούκα. Πάντως δεν έκρινε κάτι, ούτε θα άλλαζε (πιστεύω) την ροή του αγώνα. Άλλωστε έγινε πολύ νωρίς στις αρχές της τέταρτης περιόδου.
Όπως επίσης δεν αντιλαμβάνομαι και τον σκοτωμό Τόμιτς-Σχινά στα αποδυτήρια. Όλα κρίνονται στον αγωνιστικό χώρο κι εκεί ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος. Επιμένω σε αυτό που είχα γράψει πριν το ντέρμπι. Ο καλύτερος 9/10 φορές θα νικήσει ότι κι αν κάνουν οι γκρίζοι λύκοι.
Τέλος, η ατμόσφαιρα (τουλάχιστον από την τηλεόραση) ήταν (για τα ελληνικά δεδομένα) καλή και μακάρι όλα τα αιώνια ντέρμπι να πάνε κάπως έτσι. Το φύλλο αγώνα πάντως καίει τον Ολυμπιακό για τις ''πασχαλιάτικες'' συνήθειες που έχουν θέση μόνο στο Βροντάδο.
Μην ξεχνάτε όμως κάποια βασικά δεδομένα:
1) Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αυτός που είδαμε απόψε.
2) Η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Ούτε καν η κανονική περίοδος. Μια γκέλα του Ολυμπιακού θα ενεργοποιήσει το πράσινο προβάδισμα του +4 από το ΟΑΚΑ.
3) Το πλεονέκτημα έδρας δεν είναι το παν σε τελικούς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία. Αυτό υπαγορεύει η λογική.
Αυτή τη φορά (σε αντίθεση με τον πρώτο γύρο) πιστοποιήθηκε ότι πρόκειται περί του κορυφαίου ντέρμπι της Ευρώπης, το οποίο φιλοξενείται στο χειρότερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Παρ' όλα αυτά η μπασκετική Ελλάδα είναι δυναμικά παρούσα. Τόσο δια των δύο μεγάλων εκπροσώπων της, όσο και δια των πιτσιρικάδων που αποδεικνύνουν καθημερινώς πλέον ότι η επόμενη ημέρα υπάρχει για την εθνική ομάδα, ανεξαρτήτως αν κάποιοι κακομαθημένοι αποφασίζουν να μην προσφέρουν προφασιζόμενοι τον όποιονδήποτε λόγο. Σε αντίθεση με την ρήση ΓΑΠ για τα λεφτά, στην Ελλάδα μπασκετμπωλίστες ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
Υ.Γ (1): Δείτε το photo-story με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στις εξέδρες του ΣΕΦ δίπλα στον Γιώργο Σαλονίκη. Έζησαν με ένταση κάθε στιγμή του ντέρμπι. Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που το μπάσκετ του Ολυμπιακού σάρωνε τα πάντα; Όταν είχε την αύρα της ΠΑΕ, Σαλονίκη παρόντος!!! Δεν θέλω να πω κάτι, ούτε καν το σκέφτομαι. Απλώς η ΠΑΕ έφερε ξανά κάτι από Glory Days στο Ειρήνης και Φιλίας. Αν και επαναλαμβάνω, είμαστε ακόμα στην αρχή!!!!
Υ.Γ (2): Επιτρέψτε μου μια προσθήκη γιατί τη θεωρώ απαραίτητη. Μετά την λήξη του ντέρμπι και μέχρι τώρα έχει ανοίξει μια ανούσια κουβέντα για τον τρόπο που οι διαιτητές πήραν την απόφαση να μετρήσουν (σωστά!) για 2 πόντους το σουτ του Μάικ Μπατίστ στην εκπνοή του ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, που έτσι ολοκληρώθηκε με νίκη των ερυθρόλευκων 78-77. Είναι χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε τρία αυταπόδεικτα πράγματα:
1) Όταν η τηλεόραση έδειξε το σωστό ριπλέι (μετά από 3 ριπλέι στα οποία δεν φαινόταν αν ο Μπατίστ πατάει την γραμμή ή όχι) οι διαιτητές είχαν ήδη αποφασίσει και υποδείξει την απόφασή τους με την οποία ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής από το ΣΕΦ. Επομένως οποιαδήποτε συζήτηση έκαναν μετά ήταν απλώς για να επιβεβαιώσουν την ήδη ειλημμένη απόφασή τους. Ανθρώπινο και καθόλου κακό.
2) Η συζήτηση (εκ των υστέρων) έγινε με τους ρεπόρτερ της δημόσιας τηλεόρασης, ακριβώς όπως έγινε και με όλους τους υπόλοιπους. Σε τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει ή να διαμορφώσει την απόφασή τους. Δεν θα μπορούσαν οι διαιτητές να έρθουν σε επαφή (ούτε καν οπτική) με τους σχολιαστές της αναμέτρησης. Βλέπετε τα δημοσιογραφικά πέφτουν λιγουλάκι μακρυά. Επίσης ουδεμία διακοπή υπήρξε στην τηλεοπτική μετάδοση , επομένως δεν θα μπορούσε να υπάρξει (ούτως ή άλλως) επικοινωνία, ακόμα κι αν δημοσιογράφος και διαιτητές είχαν υπερφυσικές δυνάμεις.
3) Και κάτι τελευταίο. Το instant replay σωστά δεν χρησιμοποιήθηκε, διότι οι διαιτητές δικαιούνται να το δουν μόνο αν υπάρχει αμφιβολία για το χρονόμετρο. Δεν ήταν για τον χρόνο η... ταμπακιέρα, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, εκτός κι αν υπήρχε αμφιβολία, αλλά αυτό δεν θα βόλευε τον Παναθηναϊκό.
Το σουτ ήταν εμπρόθεσμο και για 2 πόντους. Όλα τ' άλλα δεν έχουν καμία θέση στην συζήτηση.
Κι επειδή το σινάφι μας μπαίνει πολύ στην κουβέντα και νομίζω ότι παραπάει το πράγμα. θέλω να καταθέσω την άποψη ότι είναι απαράδεκτο να υπάρχει στη συνέντευξη τύπου απάντηση σε δημοσιογράφο επί προσωπικού με την απαξιωτική έκφραση: «Δεν είχες εδώ απόψε τον Μπουρούση φιλαράκο». Δεν μειώνεται ο συνάδελφος έτσι κύριοι. Αντιθέτως, δείχνει αδικαιολόγητη μικρότητα αυτός που επικαλείται ένα παντελώς ατυχές περιστατικό (που χωράει πολλή συζήτηση και ανήκει στο παρελθόν) για να απαντήσει σε μια κανονική ερώτηση. Εκτός κι αν επίλέγουμε να απαντάμε μόνο σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους.
Ουδείς δημοσιογράφος φταίει όταν η διαφορά φτάνει στους 19 πόντους και για ένα σουτ δεν ολοκληρώνεται μια ανατροπή. Και κατά την ταπεινή μου άποψη δεν φταίει ούτε ένα αντιαθλητικό που δεν δόθηκε.
Όλα αυτά είναι απλώς παιχνίδια εντυπώσεων που δημιουργούν αναίτια ένταση. Εξάλλου δεν κρίθηκε κάτι απόψε.
Πηγή: pamesports.gr
Πώς; Με την παντελώς λάθος απόφαση απλώς να διαχειριστεί την μεγάλη διαφορά που είχε εξασφαλίσει στην τρίτη περίοδο. Τουλάχιστον αυτό μετέφερε στο τηλεοπτικό κοινό ο ρεπόρτερ της ΝΕΤ και αυτό ήταν που είδαμε στον αγωνιστικό χώρο. Εν ολίγοις οι ερυθρόλευκοι κατέβασαν ταχύτητα και έπαιζαν από πολύ νωρίς με το ρολόι. Ο πολύ κακός Παναθηναϊκός προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί, αλλά ο Μπατίστ πάτησε την γραμμή (ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ) και η προσπάθεια να στείλει το ματς στην παράταση έπεσε στο κενό. Έτσι το 78-77 (σκορ με το οποίο έχασε στην Ευρωλίγκα από την Γαλατά) έφερε τους 2 βαθμούς που (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) οδηγεί στο απόλυτο πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Ο Ολυμπιακός πλέον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έκανε 3 πιτσιρίκια μεγάλους άνδρες, με όλες τις προδιαγραφές να γίνουν μεγάλοι παίκτες. Φέτος θαυμάσαμε πρώτα τον Σλούκα, μετά τον Παπανικολάου και απόψε τον Μάντζαρη. Ο Βαγγελάρας εξαφάνισε με την άμυνά του τον Διαμαντίδη πιέζοντας στην μπάλα και τιμώρησε την επιλογή του Παναθηναϊκού να του αφήνει τα ελεύθερα σουτ. Ήξερε ότι απόψε ήταν η ευκαιρία της ζωής του και έπαιξε με αυτοπεποίθηση. Θυμάμαι ότι πάντα στις συζητήσεις μας προσπαθούσα να τον πείσω να μην ''κιτρινίζει'' και να μην φοβάται στο παρκέ.
Ε την βρήκε την αυτοπεποίθηση και κόλλησε τα τριποντάκια και τα διποντάκια του! Στάθηκε όρθιος απέναντι στον κορυφαίο Έλληνα παίκτη, έβγαλε τρομερή ενέργεια σ' ένα μεγάλο ματς (στο μεγαλύτερο που 'χει παίξει στην καριέρα του και μάλιστα πενταδάτος) και απέδειξε (μεταξύ άλλων) ότι επόμενη μέρα στο ελληνικό μπάσκετ ΥΠΑΡΧΕΙ! Στα δικά μου μάτια ο Μάντζαρης ήταν απόψε ο MVP του Ολυμπιακού, χωρίς να παραγνωρίζω ούτε την σπουδαία εμφάνιση του Πρίντεζη, ούτε την καθοριστική συμμετοχή του Ντόρσι. Όλοι οι παίκτες του Ίβκοβιτς έβαλαν το λιθαράκι τους (επιθετικά ή αμυντικά) σε αυτή τη νίκη. Ο Σπανούλης στα δύσκολα και πάλι δεν βροντοφώναξε ''παρών'', αλλά μην ξεχνάμε ότι μέχρι και πριν λίγες ημέρες σήκωνε την ομάδα στις πλάτες του ολομόναχος.
Τώρα όμως ο Ολυμπιακός μεγάλωσε (επί της ουσίας) το ροτέισον με τις προσθήκες Ντόρσι (κυρίως) και Λο (δευτερευόντος) και με τον απολύτως πρωταγωνιστικό ρόλο που αναλαμβάνουν (με απόλυτη επιτυχία) οι πιτσιρικάδες Σλούκας, Μάντζαρης και Παπανικολάου. Έχει δυναμώσει πολύ και κοιτάζει στα μάτια των αιώνιο αντίπαλο. Η διαφορά σε σχέση με τον πρώτο γύρο αποτυπώθηκε απολύτως για τρεις περιόδους στον αγωνιστικό χώρο κι αν δεν υπήρχε η ''διαχείριση'' ίσως το βλέπαμε σε όλο το σαραντάλεπτο.
Ο Παναθηναϊκός για 30 λεπτά ήταν απών. Κακές επιλογές από όλους, λάθη από όλους. Ο Διαμαντίδης εγκλωβισμένος, οι σουτέρ άστοχοι, οι δημιουργοί με πολλά λάθη, οι ψηλοί (ο Μπατίστ δηλαδή) απολύτως υποταγμένοι στην άμυνα του Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα περί... Γκόντα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και τα ακούω βερεσέ. Ο Ολυμπιακός κέρδισε δίκαια. Τελεία και παύλα.
Το μόνο που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε είναι μια φάση με αντιαθλητικό που δεν δόθηκε στον Βουγιούκα. Πάντως δεν έκρινε κάτι, ούτε θα άλλαζε (πιστεύω) την ροή του αγώνα. Άλλωστε έγινε πολύ νωρίς στις αρχές της τέταρτης περιόδου.
Όπως επίσης δεν αντιλαμβάνομαι και τον σκοτωμό Τόμιτς-Σχινά στα αποδυτήρια. Όλα κρίνονται στον αγωνιστικό χώρο κι εκεί ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος. Επιμένω σε αυτό που είχα γράψει πριν το ντέρμπι. Ο καλύτερος 9/10 φορές θα νικήσει ότι κι αν κάνουν οι γκρίζοι λύκοι.
Τέλος, η ατμόσφαιρα (τουλάχιστον από την τηλεόραση) ήταν (για τα ελληνικά δεδομένα) καλή και μακάρι όλα τα αιώνια ντέρμπι να πάνε κάπως έτσι. Το φύλλο αγώνα πάντως καίει τον Ολυμπιακό για τις ''πασχαλιάτικες'' συνήθειες που έχουν θέση μόνο στο Βροντάδο.
Μην ξεχνάτε όμως κάποια βασικά δεδομένα:
1) Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αυτός που είδαμε απόψε.
2) Η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Ούτε καν η κανονική περίοδος. Μια γκέλα του Ολυμπιακού θα ενεργοποιήσει το πράσινο προβάδισμα του +4 από το ΟΑΚΑ.
3) Το πλεονέκτημα έδρας δεν είναι το παν σε τελικούς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία. Αυτό υπαγορεύει η λογική.
Αυτή τη φορά (σε αντίθεση με τον πρώτο γύρο) πιστοποιήθηκε ότι πρόκειται περί του κορυφαίου ντέρμπι της Ευρώπης, το οποίο φιλοξενείται στο χειρότερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Παρ' όλα αυτά η μπασκετική Ελλάδα είναι δυναμικά παρούσα. Τόσο δια των δύο μεγάλων εκπροσώπων της, όσο και δια των πιτσιρικάδων που αποδεικνύνουν καθημερινώς πλέον ότι η επόμενη ημέρα υπάρχει για την εθνική ομάδα, ανεξαρτήτως αν κάποιοι κακομαθημένοι αποφασίζουν να μην προσφέρουν προφασιζόμενοι τον όποιονδήποτε λόγο. Σε αντίθεση με την ρήση ΓΑΠ για τα λεφτά, στην Ελλάδα μπασκετμπωλίστες ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!
Υ.Γ (1): Δείτε το photo-story με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στις εξέδρες του ΣΕΦ δίπλα στον Γιώργο Σαλονίκη. Έζησαν με ένταση κάθε στιγμή του ντέρμπι. Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που το μπάσκετ του Ολυμπιακού σάρωνε τα πάντα; Όταν είχε την αύρα της ΠΑΕ, Σαλονίκη παρόντος!!! Δεν θέλω να πω κάτι, ούτε καν το σκέφτομαι. Απλώς η ΠΑΕ έφερε ξανά κάτι από Glory Days στο Ειρήνης και Φιλίας. Αν και επαναλαμβάνω, είμαστε ακόμα στην αρχή!!!!
Υ.Γ (2): Επιτρέψτε μου μια προσθήκη γιατί τη θεωρώ απαραίτητη. Μετά την λήξη του ντέρμπι και μέχρι τώρα έχει ανοίξει μια ανούσια κουβέντα για τον τρόπο που οι διαιτητές πήραν την απόφαση να μετρήσουν (σωστά!) για 2 πόντους το σουτ του Μάικ Μπατίστ στην εκπνοή του ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, που έτσι ολοκληρώθηκε με νίκη των ερυθρόλευκων 78-77. Είναι χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε τρία αυταπόδεικτα πράγματα:
1) Όταν η τηλεόραση έδειξε το σωστό ριπλέι (μετά από 3 ριπλέι στα οποία δεν φαινόταν αν ο Μπατίστ πατάει την γραμμή ή όχι) οι διαιτητές είχαν ήδη αποφασίσει και υποδείξει την απόφασή τους με την οποία ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής από το ΣΕΦ. Επομένως οποιαδήποτε συζήτηση έκαναν μετά ήταν απλώς για να επιβεβαιώσουν την ήδη ειλημμένη απόφασή τους. Ανθρώπινο και καθόλου κακό.
2) Η συζήτηση (εκ των υστέρων) έγινε με τους ρεπόρτερ της δημόσιας τηλεόρασης, ακριβώς όπως έγινε και με όλους τους υπόλοιπους. Σε τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει ή να διαμορφώσει την απόφασή τους. Δεν θα μπορούσαν οι διαιτητές να έρθουν σε επαφή (ούτε καν οπτική) με τους σχολιαστές της αναμέτρησης. Βλέπετε τα δημοσιογραφικά πέφτουν λιγουλάκι μακρυά. Επίσης ουδεμία διακοπή υπήρξε στην τηλεοπτική μετάδοση , επομένως δεν θα μπορούσε να υπάρξει (ούτως ή άλλως) επικοινωνία, ακόμα κι αν δημοσιογράφος και διαιτητές είχαν υπερφυσικές δυνάμεις.
3) Και κάτι τελευταίο. Το instant replay σωστά δεν χρησιμοποιήθηκε, διότι οι διαιτητές δικαιούνται να το δουν μόνο αν υπάρχει αμφιβολία για το χρονόμετρο. Δεν ήταν για τον χρόνο η... ταμπακιέρα, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, εκτός κι αν υπήρχε αμφιβολία, αλλά αυτό δεν θα βόλευε τον Παναθηναϊκό.
Το σουτ ήταν εμπρόθεσμο και για 2 πόντους. Όλα τ' άλλα δεν έχουν καμία θέση στην συζήτηση.
Κι επειδή το σινάφι μας μπαίνει πολύ στην κουβέντα και νομίζω ότι παραπάει το πράγμα. θέλω να καταθέσω την άποψη ότι είναι απαράδεκτο να υπάρχει στη συνέντευξη τύπου απάντηση σε δημοσιογράφο επί προσωπικού με την απαξιωτική έκφραση: «Δεν είχες εδώ απόψε τον Μπουρούση φιλαράκο». Δεν μειώνεται ο συνάδελφος έτσι κύριοι. Αντιθέτως, δείχνει αδικαιολόγητη μικρότητα αυτός που επικαλείται ένα παντελώς ατυχές περιστατικό (που χωράει πολλή συζήτηση και ανήκει στο παρελθόν) για να απαντήσει σε μια κανονική ερώτηση. Εκτός κι αν επίλέγουμε να απαντάμε μόνο σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους.
Ουδείς δημοσιογράφος φταίει όταν η διαφορά φτάνει στους 19 πόντους και για ένα σουτ δεν ολοκληρώνεται μια ανατροπή. Και κατά την ταπεινή μου άποψη δεν φταίει ούτε ένα αντιαθλητικό που δεν δόθηκε.
Όλα αυτά είναι απλώς παιχνίδια εντυπώσεων που δημιουργούν αναίτια ένταση. Εξάλλου δεν κρίθηκε κάτι απόψε.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου