FC: Ο ταπεινός «βασιλιάς Ούλοφ»

Αν ήταν λιγότερο καλός ως ποδοσφαιριστής, θα «είχε περάσει και δεν θα είχε ακουμπήσει» στον κόσμο των αναμνήσεων των ποδοσφαιρόφιλων. Παρότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, οι εικόνες με τις οποίες συνδέουμε τον Ούλοφ Μέλμπεργκ είναι κατά βάση λιτές: Δεν περιέχουν γηπεδικές εξάρσεις, φονικά τάκλιν, κεφαλοκλειδώματα και άλλα ζογκλερικά -που είναι ίδιον των κεντρικών αμυντικών. Μα και έξω από το γήπεδο, πάλι μετρημένος είναι: Με δηλώσεις ολίγον τι κλισέ αλλά straight to the point, εύστοχες απαντήσεις, ευγένεια στο λόγο που συνάδει με τη φυσιογνωμία του.

Σχολιάζει το Fight Club.

Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι όλοι οι Σκανδιναβοί είναι κάπως έτσι. Συχνά τους αποκαλούμε «ψυχρούς» και «ρομπότ» και έχουμε την αίσθηση ότι τίποτα απ’ όσα γίνονται γύρω τους δεν τους αγγίζει «αρκεί να μπαίνουν τα λεφτά στην τράπεζα στο τέλος του μήνα». Στην περίπτωση του Σουηδού του Ολυμπιακού πάντως, ο ισχυρισμός αυτός πάει περίπατο. Εδώ είναι θέμα χαρακτήρα, θέμα οπτικής, θέμα του με ποιον τρόπο ενέταξε το ποδόσφαιρο στην προσωπική του κοσμοθεωρία και πορεύτηκε πιστά μαζί της μέχρι τα τώρα, τα ποδοσφαιρικά του «γεράματα».

Σ’ αυτό όχι μόνο δεν τον βρίσκουμε λειψό, αλλά παρατηρούμε ότι η εν γένει δημόσια συμπεριφορά του την τελευταία τριετία που βρίσκεται εδώ, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ο Μέλμπεργκ ήρθε στην Ελλάδα μετά από 11 χρόνια ποδοσφαιρικής περιπλάνησης σε Ισπανία, Αγγλία και Ιταλία, η οποία τον αντάμειψε με καθολική και παγκόσμια αναγνώριση για το ταλέντο που κατέθετε εντός αγωνιστικών χώρων. Δεν ήρθε με τουπέ όμως, αν και θα μπορούσε λόγω ειδικού βάρους στο ποδοσφαιρικό ζύγι. Ήρθε για να δουλέψει και να ξαναχτίσει από την αρχή. Να κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση και όχι να τα απαιτήσει. Και αυτό ακριβώς έκανε.

Στην εκπληκτική πρώτη του χρονιά κατόρθωσε -μεταξύ άλλων- κάτι μοναδικό: Να φτάσει θεατές και δημοσιογράφους να τον αποθέωνουν, όχι για το γεγονός ότι έδειχνε απροσπέλαστος αλλά, διότι είχε αρκετές εκατοντάδες αγωνιστικά λεπτά να υποπέσει σε φάουλ! Πέρυσι, λόγω και τραυματισμών, ήταν -συγκριτικά- λιγότερο καλός, ενώ φέτος έχει επανέλθει στα γνωστά, υψηλότατα στάνταρ απόδοσης και αγωνιστικής συγκέντρωσης.

Στη χθεσινή συνέντευξή του στη σουηδική εφημερίδα Sportbladet, ο Μέλμπεργκ είπε ότι δεν έχει σκεφτεί ακόμα τι θα κάνει μετά το Euro, τόσο σε ό,τι αφορά την εθνική του ομάδα, όσο και σε ό,τι αφορά τον Ολυμπιακό. Είτε παραμέινει πάντως είτε φύγει σίγουρο είναι πως, μαζί με τον Ρενέ Χένρικσεν, τον Κάρλος Γκαμάρα και τον Πάμπλο Κοντρέρας, αποτελούν την «αγία τετράδα» των κορυφαίων ξένων αμυντικών που έχουν αγωνιστεί στην Ελλάδα. Η αναγνώριση αυτή περιποιεί τιμή όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τους εκάστοτε συμπαίκτες τους, που κοντά τους έγιναν καλύτεροι. Μα πιο πολύ τελικά για όλους εμάς, που αγαπάμε το ποδόσφαιρο, διότι βλέποντάς τους νιώσαμε πληρέστεροι -σίγουρα ως θεατές μα πάνω απ’ όλα ως άνθρωποι.


πηγή: sport-fm.gr