Αν είναι να ζήσω εγώ, ας πεθάνει ο άλλος…!!

Χθες το μεσημέρι από την ΕΠΟ διέρρευσε ότι μπορεί στη σημερινή της συνέλευση να περάσουν άρθρα που να «μαλακώσουν» τις ποινές για τις μη αδειοδοτούμενες ομάδες–να τους δοθεί π.χ. η δυνατότητα να ανανεώνουν τα συμβόλαια με τους παίκτες που ήδη έχουν κι ας είναι μεγαλύτεροι από 22 χρονών ή να τους παραχωρηθεί το δικαίωμα να μπορούν να αποκτούν ελεύθερους παίκτες ή έστω ελεύθερους ξένους κάτω των 22. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος

Η ΕΠΟ καταλαβαίνει ότι καταδικάζοντας έξι ομάδες σε αργό θάνατο διαλύεις ουσιαστικά το πρωτάθλημα, αφού το ξεκινάς με έξι που είναι σχεδόν αδύνατο να είναι εξίσου ανταγωνιστικές με τις αδειοδοτημένες δέκα. Πριν καλά καλά αυτό κυκλοφορήσει στην παρουσίαση του Γιώργου Δώνη, ο κατά τα άλλα μετριοπαθής Ζήσης Βρύζας δήλωσε ότι είναι αστείο ακόμα και να συζητάμε για αλλαγή των ποινών που έχουν αποφασιστεί και ότι ο ΠΑΟΚ για να συνετιστεί με τη νέα πραγματικότητα πούλησε παίκτες κι έχασε άλλους με μεγάλα συμβόλαια.
Δίκιο
Το κακό είναι ότι έχουν όλοι δίκιο: και αυτοί που λένε ότι διαλύεται το πρωτάθλημα και αυτοί που απαιτούν να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, γιατί δεν είναι κορόιδα όσοι πληρώνουν στην ώρα τους. Γιατί αυτό είναι κακό; Διότι η πειστικότητα των εκατέρωθεν επιχειρημάτων οδηγεί στα άκρα: όποιος είναι σίγουρος ότι έχει δίκιο δεν κάνει πίσω. Η δε διαφωνία είναι τόσο κάθετη και τόσο μεγάλη ώστε μοιάζει σχεδόν αδύνατο να προκύψουν λύσεις συμβιβαστικές. Στη Λίγκα θα υπάρξει καβγάς και η εγγύηση για αυτό είναι πλέον και η παρουσία του Γιάννη Αλαφούζου: λένε όλοι ότι ένας λόγος που ανέλαβε πρωτοβουλίες για τη σωτηρία του ΠΑΟ είναι ότι χαίρεται να τσακώνεται και με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Η κόντρα τους θα μεταφερθεί και στο ποδόσφαιρο –μοιάζει δεδομένο.
Το κακό
Οταν προκύπτουν τέτοιες καταστάσεις, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μετράς ποιο είναι το κακό που μπορεί να συμβεί αν επικρατήσει η μία άποψη και ποιο αν επικρατήσει η άλλη. Αν οι μη αδειοδοτημένοι μείνουν να παίζουν με εικοσάχρονα, θα έχουμε ένα πρωτάθλημα με έξι μη ανταγωνιστικές ομάδες με στόχο την παραμονή και πάντα χωρίς μέλλον –αφού τα έσοδά τους θα πέσουν κι άλλο. Αυτή ωστόσο η πληγή θα κάνει ζημιά και στους άλλους: η Nova θα ζητήσει μειώσεις, ο ΟΠΑΠ θα δώσει λιγότερα, χορηγοί σε ένα de facto υποβιβασμένο πρωτάθλημα δεν θα υπάρξουν, τα εισιτήρια όλων θα μειωθούν και το χειρότερο, διάφορες αγέλες οπαδών θα νιώσουν ότι νομιμοποιούνται να αντιδρούν βίαια ύστερα από ήττες και διασυρμούς. Από την άλλη, αν οι μη αδειοδοτημένοι δεν έχουν την παραμικρή κύρωση, του χρόνου δεν θα πληρώνει κανένας! Νομίζω πως χρέος της Λίγκας είναι να φτιάξει ένα ποινολόγιο δίκαιο ώστε και ποινές να υπάρχουν και το πρωτάθλημα να μην γίνει οπερέτα. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι καθόλου δίκαιο η Κέρκυρα (που πληρώνει την πρόσληψη του χωρίς δίπλωμα προπονητή Καβακά) και η ΑΕΚ (των εκατομμυρίων χρεών) να τιμωρούνται με τον ίδιο τρόπο.
Εφυγαν
Πώς όμως να υπάρξει συναίνεση όταν αυτοί που την έφτιαξαν τη Λίγκα δεν υπάρχουν πια; Η Λίγκα ήταν αποτέλεσμα της διάθεσης για συνεργασία που έδειξαν ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Τζίγκερ, ο Ντέμης, ο Πηλαδάκης, ο Μπέος και ο Πανόπουλος: από όλους αυτούς έχει απομείνει μόνο ο μεγαλομέτοχος της Ξάνθης. Στην πορεία χάθηκαν κι άλλοι που τουλάχιστον καταλάβαιναν την αξία του συνεταιρισμού και δεν κοίταζαν αυστηρά την πάρτη τους: έφυγε ο Τσακίρης, ο Ρέμος, ο Κανελλάκης, ο Σκόρδας και πρόσφατα ο Παπουτσάκης του οποίου ο Εργοτέλης βρίσκεται στη Β' Εθνική. Σήμερα οι πιο πολλοί από τους παρευρισκόμενους κοιτάζουν την πάρτη τους: η κρίση τούς έκανε όλους περισσότερο σκληρούς και καχύποπτους. Το μότο είναι «αν είναι να ζήσω εγώ, ας πεθάνει ο άλλος».
Δρόμοι
Στην πραγματικότητα υπήρχαν δυο δρόμοι. Ο ένας να πέφτουν όλοι όσοι δεν παίρνουν άδεια: είναι σκληρό, οδυνηρό, αλλά έχει λογική και σου εξασφαλίζει ένα πρωτάθλημα με ομάδες τακτοποιημένες. Ο δεύτερος να δημιουργούνταν από τη λίγκα ένας μηχανισμός υποστήριξης όσων έχουν οικονομικά προβλήματα, ένα είδος «ταμείου πρόνοιας» –αυτό το επιβάλλει η ίδια η λογική του συνεταιρισμού, που για να υπάρχει, πρέπει τα μέλη του να σέβονται το ένα το άλλο. Αλλά, τι λέω τώρα…


Τι πλήρωσαν
Ολο το ζήτημα στις αδειοδοτήσεις ήταν ο περίφημος έλεγχος βιωσιμότητας των ΠΑΕ. Ο ΠΑΟ ξόφλησε εκπρόθεσμα παίκτες και προμηθευτές και σε αυτό ο Ολυμπιακός έχει ένα δίκιο να φωνάζει, αλλά εκπρόθεσμοι ήταν φέτος σχεδόν όλοι. Επίσης χρειάστηκε πολύ καλή θέληση από την πλευρά των δικαστών για να γίνουν δεκτοί κάποιοι από τους ισχυρισμούς των «πρασίνων» που περιείχε ο φάκελος, όπως π.χ. ότι θα υπάρξει στο ταμείο πακτωλός χρημάτων από την εταιρεία λαϊκής βάσης: πάλι καλά που συγκρατήθηκαν στον ΠΑΟ και δεν ανέφεραν και τα χρήματα του πρίγκιπα. Ωστόσο μεταξύ των δικαστών υπήρχε η βεβαιότητα ότι ο Παναθηναϊκός χρήματα θα βρει κι άλλα μέχρι το τέλος του Ιουνίου όταν και θα κριθεί ο φάκελός του από την ΟΥΕΦΑ: κι αυτή ήταν η διαφορά του από τους υπόλοιπους.
Ο Αρης εμφάνισε διαχειρίσιμες οφειλές στο Δημόσιο, αλλά ήταν δύσκολο να πείσει ότι θα βρει χρήματα όταν ακόμα δεν έχει ξοφλήσει ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν σε αυτόν δυο ολόκληρα χρόνια πριν: αυτό ήταν το πιο μεγάλο του πρόβλημα, καθώς δίνει την εντύπωση εταιρείας που κάθε χρόνο δημιουργεί νέα χρέη σε παίκτες. Η Κέρκυρα πλήρωσε ακριβά την ιστορία του Καβακά και ο Πανιώνιος ότι πρωτόδικα δεν είχε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Τέλος, ενώ η περίπτωση του ΠΑΣ είναι περίεργη και δεν αποκλείεται να καταλήξει στο διαιτητικό δικαστήριο (αφού η ομάδα είχε πρωτοβάθμια πάρει πιστοποιητικό), ο ΟΦΗ είναι αυτός που πλήρωσε πιο πολύ από όλους την κρίση. Οι νομικοί του ισχυρίστηκαν ότι έχει περιουσία, δηλαδή ιδιόκτητο γήπεδο, το οποίο αν εκποιηθεί μπορεί να βοηθήσει την ΠΑΕ να σβήσει τις οφειλές. Αλλά στην ερώτηση «ποιος αυτή την εποχή θα το αγοράσει;» δεν υπήρχε απάντηση…
Πηγή: sday.gr