Τα πρώτα χρόνια
Ο Μισέλ Φρανσουά Πλατινί γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου το 1958 στην επαρχία Ζοέφ λίγο έξω απ’ το Νανσί. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από τον πατέρα του. Ο Άλντο Πλατινί αγωνιζόταν στην Νανσί και έτσι ο Πλατινί τζούνιορ δεν μπορούσε να μην κολλήσει το μικρόβιο.
Σε ηλικία 11 χρονών γράφεται στις ακαδημίες της τοπικής Ζοέφ. Η πρώτη στιγμή που έκανε τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί του ήταν το 1969 σε έναν αγώνα νέων ανάμεσα στην Ζοέφ και την Μετς. Τότε ο Πλατινί αγωνιζόταν ως επιτελικός μέσος, μια θέση που αργότερα θα έγραφε ιστορία με χρυσά γράμματα. Το προπονητικό τιμ της Μετς εντυπωσιάστηκε από την απόδοση του νεαρού απ’ το Ζοέφ που τον κάλεσε για δοκιμαστικό. Η ευκαιρία όμως πήγε χαμένη, καθώς ο Πλατινί τραυματίζεται και οι ιθύνοντες της Μετς δεν τον καλούν για άλλο δοκιμαστικό. Έτσι επιστρέφει στην Ζοέφ όπου έμεινε μέχρι το 1972 όταν και έκανε το μεγάλο βήμα για την Νανσί.
Η λαμπρή καριέρα
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε ηλικία 17 ετών. Το 1972 η Νανσί τον κάνει δικό της και του δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Στην πρώτη του εμφάνιση με την δεύτερη ομάδα της Νανσί, ο Πλατινί σημειώνει χατ-τρικ δείχνοντας πως αξίζει προσοχής. Ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα έκανε στις 3 Μαϊου του 1973 σε ένα παιχνίδι κόντρα στη Νιμ. Στην ομάδα της Λωρραίνης παρέμεινε μέχρι το 1979. Συνολικά είχε 181 συμμετοχές και 98 τέρματα. Παράλληλα, βοήθησε την ομάδα του να τερματίσει πρώτη στην δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας το 1975 (και παράλληλα να ανέβει κατηγορία) αλλά και να σηκώσει το Κύπελλο Γαλλίας την σεζόν 1978 κόντρα στην Σεντ Ετιέν.
Το 1979 αποχώρησε απ’ τον σύλλογο της Νανσύ για να πάρει μεταγραφή στην Σεντ Ετιέν, η οποία εκείνη την περίοδο ήταν το μεγαθήριο της Γαλλίας. Με τους πράσινους γεύτηκε αρκετές επιτυχίες τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ευρώπη (το μαρτυρούν άλλωστε οι νίκες με 6-0 και 5-0 κόντρα σε PSV και Αμβούργο αντίστοιχα). Παρέμεινε στους πράσινους 3 χρόνια έχοντας 104 συμμετοχές και 58 τέρματα.
Οι διακρίσεις πάντως δεν σταμάτησαν σε συλλογικό επίπεδο, καθώς ο Πλατινί με την Σεντ Ετιέν πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 1981 ενώ πήρε μέρος και σε 2 τελικούς κυπέλλου (1981,1982). Από την επόμενη σεζόν όμως θα έγραφε για τα καλά το όνομα του στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ο λόγος; Η μεταγραφή του στην Μεγάλη Κυρία, την Γιουβέντους. Ο πρώτος καιρός πάντως δεν ήταν και ο ιδανικότερος δυνατός για τον Γάλλο επιτελικό μέσο. Αρχικά, υπήρξε πρόβλημα προσαρμογής τόσο γι’ αυτόν όσο και για τον συμπαίκτη του Ζμπίνιεβ Μπόνιεκ (ήρθε την ίδια σεζόν με τον Πλατινί). Εν τέλει, άλλαξε το σύστημα της ομάδας ώστε να χωρέσουν και οι δύο στο ίδιο σχήμα και έτσι η Γιούβε άρχισε να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.
Ο Πλατινί έκανε αρχή με τους τίτλους το 1983 όταν και πανηγύρισε το Κύπελλο Ιταλίας. Παρ’ όλα αυτά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ της ίδιας περιόδου(τότε ονομαζόταν European Cup) η Μεγάλη Κυρία ηττήθηκε από το Αμβούργο. Έκτοτε και για τα επόμενα τρία χρόνια η καριέρα του θα είναι γεμάτη από τίτλους και διακρίσεις. Στο διάστημα αυτό ο Πλατινί πανηγύρισε την κατάκτηση του European’s Cup Winner’s Cup, του UEFA Super Cup(1984 και οι δυο τίτλοι), 2 πρωταθλήματα Ιταλίας(1984,1985) καθώς επίσης και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1985 στον καταραμένο τελικό του Χέιζελ κόντρα στην Λίβερπουλ. Παράλληλα, κατέκτησε και το διηπειρωτικό την ίδια σεζόν(1985). Το 1987 ολοκλήρωσε την καριέρα του όντας ποδοσφαριστής. Στην Γιουβέντους κατέγραψε 147 συμμετοχές και 68 τέρματα.
Διακρίσεις σε προσωπικό επίπεδο
Κάθε χρονιά, ο Πλατινί κατόρθωνε και κέρδισε κάποιο βραβείο αντίστοιχο της συνεισφοράς του. Τις σεζόν 1976-77 ο Πλατινί αναδεικνύεται ποδοσφαιριστής της χρονίας στην Γαλλία ενώ το 1977 η L’Equipe τον βραβεύει ως τον πρωταθλητή των πρωταθλητών. Το 1979 ο Πλατινί συμπεριλαμβάνεται στους 11 καλύτερους παίκτες στον κόσμο σύμφωνα με την FIFA και για τον λόγο αυτό θα αγωνιστεί σε φιλικό φιλανθρωπικού χαρακτήρα στην Αργεντινή. Το 1982 συμπεριλαμβάνεται στους 11 καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες και δίνει φιλικό του οποίου τα έσοδα πηγαίνουν στην UNICEF κόντρα στην επίλεκτη κόσμου.
Η σεζόν 1982 είναι μια απ’ τις σημαντικότερες στην καριέρα του Πλατινί. Αρχικά, κερδίζει το βραβείο του πρώτου σκόρερ του Ιταλικού πρωταθλήματος χάρις τα 16 τέρματα που σημείωσε. Εν συνεχεία κερδίζει το βραβείο για τον καλύτερο παίκτη του θεσμού του Κυπέλλου Ιταλίας. Τέλος, βραβεύεται(πρώτη απ’ τις τρεις συνεχόμενες φορές) με την Χρυσή Μπάλα, αλλά και με το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη. Οι δύο επόμενες σεζόν (1984,1985) θα είναι και οι πλέον πετυχημένες για τον Πλατινί.
Ο Γάλλος θα κερδίσει τις δύο αυτές χρονιές το βραβείο του πρώτου σκόρερ της σεζόν, την Χρυσή Μπάλα (μοιράζεται το ρεκόρ των τριών συνεχόμενων κατακτήσεων με τον Μέσι πλέον), το βραβείο του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, ενώ την σεζόν 1984 θα κερδίσει τα βραβεία του καλύτερου παίκτη του European Cup, του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης αυτής, το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη της χρονιάς, ενώ και τα έντυπα Guerin Sportivo και L’ Equipe θα τον ψηφίσουν ως τον ποδοσφαιριστή της χρονιάς.
Όσο για το 1985, ο Πλατινί κέρδισε το βραβείο Chevron(σχετικά με τον καλύτερο μέσο όρο τερμάτων ανά παιχνίδι στην Serie A), κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού του διηπειρωτικού κυπέλλου ενώ του απονεμείθει παράσημο της λεγεώνας της τιμής. Το παράσημο αυτό ονομάζεται Chevalier. Οι διακρίσεις δν σταμάτησαν εδώ, καθώς το 1987 σε αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα στην Αγγλία ψηφίστικε ως ο πολυτιμότερος του αγώνα. Το 1988 εξελέγη πρόεδρος της Λεγεώνας της Τιμής. Από το 1991 μέχρι σήμερα ο Πλατινί μετράει άλλες 7 διακρίσεις με κορυφαίες την είσοδο του στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές της FIFA αλλά και την εκλογή του ως πρόεδρος της UEFA το 2007.
Η εθνική ομάδα
Σε μια τόσο λαμπρή καριέρα δε θα μπορούσε να απουσιάσει η παρουσία από την εθνική της χώρας του. Με τους Τρικολόρ έκανε ντεμπούτο το 1976 και αγωνίστηκε μέχρι το 1987 συμπληρώνοντας 72 παιχνίδια στα οποία σκόραρε 41 φορές. Ντεμπούτο με το εθνόσημο έκανε στις 27 Μάρτη του 1976 σε ένα φιλικό κόντρα στην Τσεχοσλοβακία που έληξε ισόπαλο 2-2. Μάλιστα, ο Πλατινί σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Κορυφαία στιγμή του με το εθνόσημο η κατάκτηση του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος το 1984. Με αρχηγό τον Πλατινί και με μια ομάδα γεμάτη από πολύ καλούς ποδοσφαιριστές όπως ήταν ο Αλεν Ζιρές και ο Ζαν Φερναντέζ, η Γαλλία πήγαινε με αρκετές βλέψεις στα τελικά.
Το σύστημα διεξαγωγής ήταν ίδιο με εκείνο της προηγούμενης διοργάνωσης μόνο που τώρα οι 2 πρώτοι κάθε ομίλου θα τίθενταν αντιμέτωποι σε ημιτελικούς. Η τελική φάση διεξήχθη στην Γαλλία. Οι δυο όμιλοι που συγκρωτήθηκαν για τα τελικά ήταν: Γαλλία, Δανία, Βέλγιο, Γιουγκοσλαβία από την μία και Ισπανία, Πορτογαλία, Δυτική Γερμανία και Ρουμανία απ’ την άλλη. Την πρόκριση από τον πρώτο όμιλο εξασφάλισαν Γαλλία και Δανία ενώ από τον δεύτερο Ισπανία και Πορτογαλία.
Τα ζευγάρια των προημιτελικών ήταν Γαλλία-Πορτογαλία και Δανία-Ισπανία. Στον πρώτο ημιτελικό που διεξήχθει στο Βελοντρόμ και είχε συναρπαστική εξέλιξη, οι Γάλλοι με 2 τέρματα στα τελευταία 6 λεπτά της παράτασης(1 του Ντομέρζ κι 1 του Πλατινί -στο 119 χτύπησε ο δεύτερος) επιβλήθηκαν με 3-2 των Πορτογάλων εξασφαλίζοντας την πρόκριση. Στον δεύτερο εξίσου συναρπαστικό ημιτελικό, οι Ισπανοί αφού πήγαν στα πέναλτι χρειάστηκαν μία άστοχη εκτέλεση του Πρέμπεν Έλκιερ για να πάρουν την πρόκριση με 5-4 στην διαδικασία των πέναλτι(1-1 η κανονική διάρκεια με τέρματα των Μάκεντα(67′) και Λέρμπυ(7′)).
Μικρός τελικός δεν διεξήχθει στην διοργάνωση αυτή. Στον τελικό του -κατάμεστου- Παρκ ντε Πρενς οι Γάλλοι τέθηκαν αντιμέτωποι με τους Ισπανούς. Το παιχνίδι αυτό ήταν ένας μονόλογος από πλευράς Τρικολόρ όπου χάρις σε τέρματα των Πλατινί και Μπελόν κατάφεραν να επικρατήσουν με 2-0 των Ιβήρων και να κατακτήσουν το πρώτο Euro της ιστορίας τους. Πρώτος σκόρερ στην διοργάνωση ήταν ο Πλατινί με 9 τέρματα, ο οποίος κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης αλλά και του πρώτου σκόρερ αυτής.
Τελευταία του εμφάνιση με τους Τρικολόρ ήταν στις 29 Απρίλη του 1987 λίγες ημέρες αφ’ ότου είχε ανακοινώσει την απόφαση του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Το παιχνίδι αυτό ήταν για τα προκριματικά του Euro κόντρα στην Ισλανδία. Ο Πλατινί είχε 49 συμμετοχές ως αρχηγός. Τα 41 του τέρματα αποτελούσαν ως τις 17 Οκτώβρη του 2007 ρεκόρ, μέχρι που ο Τιερί Ανρί σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Λιθουανία τον προσπέρασε στην σχετική λίστα του πίνακα των σκόρερ.
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Πλατινί δεν έμεινε για πολύ καιρό μακριά απ’ τους αγωνιστικούς χώρους. Πιο συγκεκριμένα, την 1η Νοεμβρίου του 1988 αναλαμβάνει προπονητής στην εθνική Γαλλίας αντικαθιστώντας τον Ανρί Μισέλ στον πάγκο των Τρικολόρ. Οι διακρίσεις δεν έλειψαν ούτε και τότε όμως καθώς το 1991 ο Πλατινί ψηφίζεται ως προπονητής της χρονιάς. Ο λόγος; Το σερί 19 αγώνων χωρίς ήττα που έτρεχαν οι Τρικολόρ με τον Πλατινί στον πάγκο τους. Παρ’ όλα αυτά όμως μετά τον αποκλεισμό της Γαλλίας από την φάση των ομίλων κατά την διάρκεια του Euro ο Πλατινί απομακρύνθηκε από τον πάγκο της ομάδας.
Πλέον, ο Πλατινί είναι πρόεδρος της UEFA νικώντας μάλιστα στην εκλογική διαδικασία τον Λέναρντ Γιόχανσον που κατείχε την θέση αυτή για περίπου 16 χρόνια. Η σημαντική αυτή για τον Πλατινί ημέρα είναι η 26η Ιανουαρίου του 2007.
πηγή: overlap.gr
Ο Μισέλ Φρανσουά Πλατινί γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου το 1958 στην επαρχία Ζοέφ λίγο έξω απ’ το Νανσί. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από τον πατέρα του. Ο Άλντο Πλατινί αγωνιζόταν στην Νανσί και έτσι ο Πλατινί τζούνιορ δεν μπορούσε να μην κολλήσει το μικρόβιο.
Σε ηλικία 11 χρονών γράφεται στις ακαδημίες της τοπικής Ζοέφ. Η πρώτη στιγμή που έκανε τον κόσμο να ασχοληθεί μαζί του ήταν το 1969 σε έναν αγώνα νέων ανάμεσα στην Ζοέφ και την Μετς. Τότε ο Πλατινί αγωνιζόταν ως επιτελικός μέσος, μια θέση που αργότερα θα έγραφε ιστορία με χρυσά γράμματα. Το προπονητικό τιμ της Μετς εντυπωσιάστηκε από την απόδοση του νεαρού απ’ το Ζοέφ που τον κάλεσε για δοκιμαστικό. Η ευκαιρία όμως πήγε χαμένη, καθώς ο Πλατινί τραυματίζεται και οι ιθύνοντες της Μετς δεν τον καλούν για άλλο δοκιμαστικό. Έτσι επιστρέφει στην Ζοέφ όπου έμεινε μέχρι το 1972 όταν και έκανε το μεγάλο βήμα για την Νανσί.
Η λαμπρή καριέρα
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε ηλικία 17 ετών. Το 1972 η Νανσί τον κάνει δικό της και του δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Στην πρώτη του εμφάνιση με την δεύτερη ομάδα της Νανσί, ο Πλατινί σημειώνει χατ-τρικ δείχνοντας πως αξίζει προσοχής. Ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα έκανε στις 3 Μαϊου του 1973 σε ένα παιχνίδι κόντρα στη Νιμ. Στην ομάδα της Λωρραίνης παρέμεινε μέχρι το 1979. Συνολικά είχε 181 συμμετοχές και 98 τέρματα. Παράλληλα, βοήθησε την ομάδα του να τερματίσει πρώτη στην δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας το 1975 (και παράλληλα να ανέβει κατηγορία) αλλά και να σηκώσει το Κύπελλο Γαλλίας την σεζόν 1978 κόντρα στην Σεντ Ετιέν.
Το 1979 αποχώρησε απ’ τον σύλλογο της Νανσύ για να πάρει μεταγραφή στην Σεντ Ετιέν, η οποία εκείνη την περίοδο ήταν το μεγαθήριο της Γαλλίας. Με τους πράσινους γεύτηκε αρκετές επιτυχίες τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ευρώπη (το μαρτυρούν άλλωστε οι νίκες με 6-0 και 5-0 κόντρα σε PSV και Αμβούργο αντίστοιχα). Παρέμεινε στους πράσινους 3 χρόνια έχοντας 104 συμμετοχές και 58 τέρματα.
Οι διακρίσεις πάντως δεν σταμάτησαν σε συλλογικό επίπεδο, καθώς ο Πλατινί με την Σεντ Ετιέν πανηγύρισε το πρωτάθλημα του 1981 ενώ πήρε μέρος και σε 2 τελικούς κυπέλλου (1981,1982). Από την επόμενη σεζόν όμως θα έγραφε για τα καλά το όνομα του στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ο λόγος; Η μεταγραφή του στην Μεγάλη Κυρία, την Γιουβέντους. Ο πρώτος καιρός πάντως δεν ήταν και ο ιδανικότερος δυνατός για τον Γάλλο επιτελικό μέσο. Αρχικά, υπήρξε πρόβλημα προσαρμογής τόσο γι’ αυτόν όσο και για τον συμπαίκτη του Ζμπίνιεβ Μπόνιεκ (ήρθε την ίδια σεζόν με τον Πλατινί). Εν τέλει, άλλαξε το σύστημα της ομάδας ώστε να χωρέσουν και οι δύο στο ίδιο σχήμα και έτσι η Γιούβε άρχισε να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο.
Ο Πλατινί έκανε αρχή με τους τίτλους το 1983 όταν και πανηγύρισε το Κύπελλο Ιταλίας. Παρ’ όλα αυτά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ της ίδιας περιόδου(τότε ονομαζόταν European Cup) η Μεγάλη Κυρία ηττήθηκε από το Αμβούργο. Έκτοτε και για τα επόμενα τρία χρόνια η καριέρα του θα είναι γεμάτη από τίτλους και διακρίσεις. Στο διάστημα αυτό ο Πλατινί πανηγύρισε την κατάκτηση του European’s Cup Winner’s Cup, του UEFA Super Cup(1984 και οι δυο τίτλοι), 2 πρωταθλήματα Ιταλίας(1984,1985) καθώς επίσης και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1985 στον καταραμένο τελικό του Χέιζελ κόντρα στην Λίβερπουλ. Παράλληλα, κατέκτησε και το διηπειρωτικό την ίδια σεζόν(1985). Το 1987 ολοκλήρωσε την καριέρα του όντας ποδοσφαριστής. Στην Γιουβέντους κατέγραψε 147 συμμετοχές και 68 τέρματα.
Διακρίσεις σε προσωπικό επίπεδο
Κάθε χρονιά, ο Πλατινί κατόρθωνε και κέρδισε κάποιο βραβείο αντίστοιχο της συνεισφοράς του. Τις σεζόν 1976-77 ο Πλατινί αναδεικνύεται ποδοσφαιριστής της χρονίας στην Γαλλία ενώ το 1977 η L’Equipe τον βραβεύει ως τον πρωταθλητή των πρωταθλητών. Το 1979 ο Πλατινί συμπεριλαμβάνεται στους 11 καλύτερους παίκτες στον κόσμο σύμφωνα με την FIFA και για τον λόγο αυτό θα αγωνιστεί σε φιλικό φιλανθρωπικού χαρακτήρα στην Αργεντινή. Το 1982 συμπεριλαμβάνεται στους 11 καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες και δίνει φιλικό του οποίου τα έσοδα πηγαίνουν στην UNICEF κόντρα στην επίλεκτη κόσμου.
Η σεζόν 1982 είναι μια απ’ τις σημαντικότερες στην καριέρα του Πλατινί. Αρχικά, κερδίζει το βραβείο του πρώτου σκόρερ του Ιταλικού πρωταθλήματος χάρις τα 16 τέρματα που σημείωσε. Εν συνεχεία κερδίζει το βραβείο για τον καλύτερο παίκτη του θεσμού του Κυπέλλου Ιταλίας. Τέλος, βραβεύεται(πρώτη απ’ τις τρεις συνεχόμενες φορές) με την Χρυσή Μπάλα, αλλά και με το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη. Οι δύο επόμενες σεζόν (1984,1985) θα είναι και οι πλέον πετυχημένες για τον Πλατινί.
Ο Γάλλος θα κερδίσει τις δύο αυτές χρονιές το βραβείο του πρώτου σκόρερ της σεζόν, την Χρυσή Μπάλα (μοιράζεται το ρεκόρ των τριών συνεχόμενων κατακτήσεων με τον Μέσι πλέον), το βραβείο του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, ενώ την σεζόν 1984 θα κερδίσει τα βραβεία του καλύτερου παίκτη του European Cup, του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης αυτής, το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη της χρονιάς, ενώ και τα έντυπα Guerin Sportivo και L’ Equipe θα τον ψηφίσουν ως τον ποδοσφαιριστή της χρονιάς.
Όσο για το 1985, ο Πλατινί κέρδισε το βραβείο Chevron(σχετικά με τον καλύτερο μέσο όρο τερμάτων ανά παιχνίδι στην Serie A), κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του τελικού του διηπειρωτικού κυπέλλου ενώ του απονεμείθει παράσημο της λεγεώνας της τιμής. Το παράσημο αυτό ονομάζεται Chevalier. Οι διακρίσεις δν σταμάτησαν εδώ, καθώς το 1987 σε αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα στην Αγγλία ψηφίστικε ως ο πολυτιμότερος του αγώνα. Το 1988 εξελέγη πρόεδρος της Λεγεώνας της Τιμής. Από το 1991 μέχρι σήμερα ο Πλατινί μετράει άλλες 7 διακρίσεις με κορυφαίες την είσοδο του στους 100 καλύτερους ποδοσφαιριστές της FIFA αλλά και την εκλογή του ως πρόεδρος της UEFA το 2007.
Η εθνική ομάδα
Σε μια τόσο λαμπρή καριέρα δε θα μπορούσε να απουσιάσει η παρουσία από την εθνική της χώρας του. Με τους Τρικολόρ έκανε ντεμπούτο το 1976 και αγωνίστηκε μέχρι το 1987 συμπληρώνοντας 72 παιχνίδια στα οποία σκόραρε 41 φορές. Ντεμπούτο με το εθνόσημο έκανε στις 27 Μάρτη του 1976 σε ένα φιλικό κόντρα στην Τσεχοσλοβακία που έληξε ισόπαλο 2-2. Μάλιστα, ο Πλατινί σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Κορυφαία στιγμή του με το εθνόσημο η κατάκτηση του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος το 1984. Με αρχηγό τον Πλατινί και με μια ομάδα γεμάτη από πολύ καλούς ποδοσφαιριστές όπως ήταν ο Αλεν Ζιρές και ο Ζαν Φερναντέζ, η Γαλλία πήγαινε με αρκετές βλέψεις στα τελικά.
Το σύστημα διεξαγωγής ήταν ίδιο με εκείνο της προηγούμενης διοργάνωσης μόνο που τώρα οι 2 πρώτοι κάθε ομίλου θα τίθενταν αντιμέτωποι σε ημιτελικούς. Η τελική φάση διεξήχθη στην Γαλλία. Οι δυο όμιλοι που συγκρωτήθηκαν για τα τελικά ήταν: Γαλλία, Δανία, Βέλγιο, Γιουγκοσλαβία από την μία και Ισπανία, Πορτογαλία, Δυτική Γερμανία και Ρουμανία απ’ την άλλη. Την πρόκριση από τον πρώτο όμιλο εξασφάλισαν Γαλλία και Δανία ενώ από τον δεύτερο Ισπανία και Πορτογαλία.
Τα ζευγάρια των προημιτελικών ήταν Γαλλία-Πορτογαλία και Δανία-Ισπανία. Στον πρώτο ημιτελικό που διεξήχθει στο Βελοντρόμ και είχε συναρπαστική εξέλιξη, οι Γάλλοι με 2 τέρματα στα τελευταία 6 λεπτά της παράτασης(1 του Ντομέρζ κι 1 του Πλατινί -στο 119 χτύπησε ο δεύτερος) επιβλήθηκαν με 3-2 των Πορτογάλων εξασφαλίζοντας την πρόκριση. Στον δεύτερο εξίσου συναρπαστικό ημιτελικό, οι Ισπανοί αφού πήγαν στα πέναλτι χρειάστηκαν μία άστοχη εκτέλεση του Πρέμπεν Έλκιερ για να πάρουν την πρόκριση με 5-4 στην διαδικασία των πέναλτι(1-1 η κανονική διάρκεια με τέρματα των Μάκεντα(67′) και Λέρμπυ(7′)).
Μικρός τελικός δεν διεξήχθει στην διοργάνωση αυτή. Στον τελικό του -κατάμεστου- Παρκ ντε Πρενς οι Γάλλοι τέθηκαν αντιμέτωποι με τους Ισπανούς. Το παιχνίδι αυτό ήταν ένας μονόλογος από πλευράς Τρικολόρ όπου χάρις σε τέρματα των Πλατινί και Μπελόν κατάφεραν να επικρατήσουν με 2-0 των Ιβήρων και να κατακτήσουν το πρώτο Euro της ιστορίας τους. Πρώτος σκόρερ στην διοργάνωση ήταν ο Πλατινί με 9 τέρματα, ο οποίος κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης αλλά και του πρώτου σκόρερ αυτής.
Τελευταία του εμφάνιση με τους Τρικολόρ ήταν στις 29 Απρίλη του 1987 λίγες ημέρες αφ’ ότου είχε ανακοινώσει την απόφαση του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Το παιχνίδι αυτό ήταν για τα προκριματικά του Euro κόντρα στην Ισλανδία. Ο Πλατινί είχε 49 συμμετοχές ως αρχηγός. Τα 41 του τέρματα αποτελούσαν ως τις 17 Οκτώβρη του 2007 ρεκόρ, μέχρι που ο Τιερί Ανρί σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Λιθουανία τον προσπέρασε στην σχετική λίστα του πίνακα των σκόρερ.
Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο
Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο Πλατινί δεν έμεινε για πολύ καιρό μακριά απ’ τους αγωνιστικούς χώρους. Πιο συγκεκριμένα, την 1η Νοεμβρίου του 1988 αναλαμβάνει προπονητής στην εθνική Γαλλίας αντικαθιστώντας τον Ανρί Μισέλ στον πάγκο των Τρικολόρ. Οι διακρίσεις δεν έλειψαν ούτε και τότε όμως καθώς το 1991 ο Πλατινί ψηφίζεται ως προπονητής της χρονιάς. Ο λόγος; Το σερί 19 αγώνων χωρίς ήττα που έτρεχαν οι Τρικολόρ με τον Πλατινί στον πάγκο τους. Παρ’ όλα αυτά όμως μετά τον αποκλεισμό της Γαλλίας από την φάση των ομίλων κατά την διάρκεια του Euro ο Πλατινί απομακρύνθηκε από τον πάγκο της ομάδας.
Πλέον, ο Πλατινί είναι πρόεδρος της UEFA νικώντας μάλιστα στην εκλογική διαδικασία τον Λέναρντ Γιόχανσον που κατείχε την θέση αυτή για περίπου 16 χρόνια. Η σημαντική αυτή για τον Πλατινί ημέρα είναι η 26η Ιανουαρίου του 2007.
πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου