Ο Κώστας Νικολακόπουλος σχολιάζει στο blog του στο gazzetta την κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη να φέρει τώρα στον Ολυμπιακό τον Μίτσελ για την θέση του προπονητή.
Σκεφτόμουν πόσες φορές εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια είχα ακούσει από πάρα πολλούς στον Ολυμπιακό την ατάκα, «δεν παίρνουμε ένα προπονητή να μάθει την ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν, το καλοκαίρι να κάνει τις μεταγραφές που χρειαζόμαστε και του χρόνου να μην ξεκινάμε φτου κι από την αρχή».
Πολλές φορές, για τον απλούστατο λόγο ότι πολλές φορές ο Ολυμπιακός είχε διώξει προπονητή μεσούσης της σεζόν. Ποτέ, όμως, για διάφορους λόγους, δεν εφαρμόζονταν ένα τέτοιο «σχέδιο». Και φέτος ήρθαν έτσι τα πράγματα, που ο Ολυμπιακός αποφασίζει να κάνει τέτοια κίνηση σε τέτοια χρονική περίοδο, δηλαδή προς το τέλος της σεζόν, τώρα, πρώτη φορά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια! Ήταν μία απόφαση του Μαρινάκη, με το σκεπτικό να έχει ακριβώς και ορίζοντα προοπτικής. Δηλαδή, αφενός μεν να βγει όσο το δυνατό καλύτερα η τρέχουσα σεζόν, στην οποία η ομάδα από πλευράς αποτελεσμάτων είναι μια χαρά μέχρι τώρα, αφετέρου δε να προετοιμαστεί η ομάδα ενόψει της νέας σεζόν.
Κακά τα ψέματα, θα μπορούσε ο Ολυμπακός να κρατήσει το Ζαρντίμ ως το καλοκαίρι. Δε νομίζω να αμφιβάλλει κανείς γι’ αυτό. Όπως θα μπορούσε και να την βγάλει με το Νικοπολίδη ως το τέλος της σεζόν. Σάμπως πόσες φορές ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε σεζόν με «υπηρεσιακό» τεχνικό; Πιο πρόσφατα με Μπάντοβιτς, λίγο πιο πριν με Σεγκούρα, ακόμη πιο πίσω με Προτάσοφ, Μαντζουράκη, Λεμονή κ.ο.κ. Και με τέτοιες λύσεις πήρε πρωταθλήματα και νταμπλ-πλην της περίπτωσης του 2010.
Ο Μαρινάκης θέλησε το πάει αλλιώς. Παρότι για το ταμείο της ΠΑΕ δεν ήταν…ευχάριστο, καθώς το μπάτζετ του Μίτσελ είναι τρεις τέσσερις φορές πάνω από του Ζαρντίμ, που φυσικά θα αποζημιωθεί κιόλας. Σκεφθείτε δε πως το 1,5 εκ. Ευρώ του Μίτσελ, ισοδυναμεί πλέον με οκτώ, εννιά, ξέρω γω δέκα συμβόλαια παικτών φετινού Παναθηναϊκού!...
Προτίμησε λοιπόν ο Ολυμπιακός μία επιλογή ενός προπονητή που τον έφερε με ορίζοντα 2,5 ετών. Να δει την ομάδα στα υπόλοιπα φετινά παιχνίδια της, να την μάθει σαν την παλάμη του και την άνοιξη να πει τι χρειάζεται το ρόστερ, ώστε να την ανεβάσει από τη νέα χρονιά επίπεδο, με τη σωστή δουλειά βέβαια.
Τελευταία φορά που στον Ολυμπιακό είχε υπάρξει τέτοιο πλάνο ήταν πριν 20 χρόνια! Φλεβάρη του 1993, όταν τότε οι Νταϊφάς, Κόκκαλης που ήταν στην ηγεσία του συλλόγου είχαν πάρει τον Λιούπκο Πέτροβιτς, ο οποίος είχε νωρίτερα εργαστεί στον ΠΑΟΚ. Έκτοτε, ξένοι προπονητές μεσούσης της σεζόν έρχονταν μόνο φθινόπωρο. Λίμπρεχτς, Μπιγκόν, Κάταντς, Ζίκο. Κι έφευγαν μέσα σε τρεις, τέσσερις, το πολύ πέντε μήνες! Δεν έβγαζαν καν τη σεζον δηλαδή!
Η μόνη φορά που στον Ολυμπιακό πήραν προπονητή στα μέσα της σεζόν, ως μόνιμη λύση κι όχι προσωρινή και έμεινε στη θέση του και μετά το καλοκαίρι, ήταν στην περίπτωση του Λεμονή, στο δεύτερο πέρασμά του. Είχε κλείσει νωρίτερα, τέλη Δεκέμβρη κι όχι αρχές Φλεβάρη, αλλά με προοπτική παραμονής και την επόμενη σεζόν. Κι έτσι έγινε, με αποτέλεσμα μάλιστα η ομάδα να φτάσει στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά από οκτώ χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών…
Τώρα, υπάρχει μία λύση, του Μίτσελ, ξένου τεχνικού, που δεν είναι ξαναδοκιμασμένη, όπως του Λεμονή. Ούτε καν με την γνώση του ελληνικού πρωταθλήματος, που είχε τότε, το μακρινό 1993, ο Πέτροβιτς. Είναι ουσιαστικά κάτι που γίνεται πρώτη φορά!
Και σαν πλάνο, αυτό που ακολουθεί τώρα ο Μαρινάκης, ακόμη κι ο πιο αμφισβητίας, δεν μπορεί παρά να το χαρακτηρίσει καλό. Μένει να δούμε αν θα «δουλέψει». Θα χρειαστεί προπάντων καλή δουλειά, στήριξη απ΄ όλους μέσα και γύρω από τον Ολυμπιακό και τις σωστές διορθωτικές κινήσεις το καλοκαίρι.
Φυσικά και τύχη, ειδικά ως το τέλος αυτής της σεζόν, που δε θα είναι εύκολη για ένα προπονητή, που πρέπει παράλληλα να μάθει την ομάδα, Φλεβάρη μήνα, αλλά και να φέρνει αποτελέσματα.