Τομαράς και τομάρια!

Έχει Πανσέληνο απόψε και θα ήταν ωραία… Τα ρομαντικά λόγια της Χάρις Αλεξίου δεν ταιριάζουν όμως καθόλου στην περίπτωση την δική μας, όταν οι πράξεις βίας στο συνάδελφο Δημήτρη Τομαρά και άλλους δημοσιογράφους μπαίνουν στην καθημερινότητά μας.

Πήρα πρωϊνό, έκανα αυτό, έγραψα εκείνο, το μεσημέρι είδα τη γυναίκα και τα παιδιά μου, το βράδυ πήγα γήπεδο, έφαγα… ξύλο! Κάτι σαν το τυρί, ρύζι, γάλα, Κα…τραπακιά!
        Κουκουλοφόροι, κράνη, κρυμμένα πρόσωπα, ψεύδη, απειλές, η κριτική προφανώς ρίχνει αλάτι σε πληγές και πονάει πολύ. Στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ κυρίως, εκεί δηλαδή που υπάρχει ο περισσότερος λαός. Η δημοσιογραφία έχει αλλάξει πολύ, τα χρόνια της αθωότητας εκείνα  που είχαμε στο μυαλό μας όταν αρχίζαμε το επάγγελμα, μοιάζει πλέον πολλά χρόνια μετά να τα έχει πάρει ο άνεμος. Πέταξαν σαν τον «κλέφτη» που πετάει εδώ κι εκεί, με ελαφρύ αεράκι, αλλά και δυνατούς βοριάδες.
Όχι γιατί άλλαξαν οι αρχές του επαγγέλματος, αλλά γιατί πολλοί επέλεξαν να πάνε με τον δυνατό, να επιλέξουν χρώμα, να ξεχάσουν την κριτική, να σιγουρέψουν ίσως τη δουλειά τους σε δύσκολους καιρούς, να βρουν ένα απάνεμο λιμάνι, δένοντας για τα καλά. Στη σιγουριά, κοντά σε μία ξυλόσομπα που σε καλεί κάθε λίγο και λιγάκι ή και πιο αραιά, να βάλεις τα ειδικά ξύλα, που δήθεν καίνε καλύτερα. Όταν έξω φυσούν μανιασμένα οι βοριάδες, εσύ κοιτάς τα ξύλα, την ψεύτικη θαλπωρή, ρίχνεις κλεφτές ματιές από το σπασμένο σου το τζάμι και κάνεις ό,τι δεν βλέπεις!
        Ξεχνάς τις αρχές σου, όταν κάνεις τα στραβά μάτια. Κάποια στιγμή τα ειδικά και χρωματιστά ξύλα θα τελειώσουν και τότε θα δείς σιγά-σιγά ότι η παράγκα δεν ήταν τόσο ζεστή, το κρύο και η βροχή διαπερνάνε τα ελενίτ όπως το μαχαίρι ένα μαλακωμένο βούτυρο.
         Εκεί, θα διαπιστώσεις ότι είσαι μόνος, κυρίως γιατί πρόδωσες τις αρχές σου. Θα ανακαλύψεις ότι μπορούσες να βοηθήσεις όλοι μαζί να βρείτε μία λύση, να παλέψεις ομαδικά το κακό, το βοριά, το νοτιά και όποιον άλλο κατά καιρούς βρίσκεται απέναντι στο δημοσιογραφικό κλάδο. Απέναντι σε μία αλήθεια που για κάποιους είναι ψέμα, ίσως γιατί δεν τους βολεύει ή δεν μπορούν να το χωνέψουν.  Αρρώστεια; Ακόμη και μία λάθος κριτική μπορεί να ωφελήσει κάποιον, μία λάθος κριτική μπορεί να κάνει τον δημοσιογράφο να ζητήσει συγγνώμη, να ρίξει νερό στο κρασί του.
Ο τσαμπουκάς, όμως, οι απειλές, οι μηνύσεις κυρίως όμως οι πράξεις βίας που συνεχίζονται με θύματα λειτουργούς του επαγγέλματος, θυμίζουν εποχή Χίτλερ και φασισμό. Κάποια στιγμή ο Φύρερ έπεσε και όλοι τον θυμούνται ως το σατανά, μισάνθρωπο, εγκληματία και ρατσιστή της ανθρωπότητας.


πηγή: gazzetta.gr