Ο Μιχάλης Τσόχος εξηγεί γιατί ο εξάστερος, ακόμη κι' αν δεν
καταφέρει κάτι περισσότερο την φετινή σεζόν, μπορεί ήδη να θεωρείται
επιτυχημένος...
Η αλήθεια είναι ότι σπανίως γράφω για μπάσκετ. Και επίσης αλήθεια είναι
ότι δεν το ξέρω καλά το άθλημα. Υπάρχουν ορισμένα όμως πράγματα στον
αθλητισμό, μάλλον πιο σωστά στον πρωταθλητισμό, που είναι πολύ
ευδιάκριτα, για να μην πω αυτονόητα...Ενα από αυτά είναι ο φετινός μπασκετικός Παναθηναϊκός. Κατά την άποψη μου, ότι κι' αν συμβεί στο υπόλοιπο της σεζόν για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού η χρονιά δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί πετυχημένη, με αυτά που έχει καταφέρει ως τώρα.
Πρώτον πήρε τίτλο. Το Κύπελλο Ελλάδος, θα μου πει κάποιος; Ναι το Κύπελλο Ελλάδας θα απαντήσω εγώ. Μήπως πέρυσι με το διπλάσιο μπάτζετ και με τελείως διαφορετικών προδιαγραφών ομάδα, πήρε κάτι περισσότερο...
Δεύτερον επιβεβαίωσε ότι παραμένει απολύτως ανταγωνιστικός στο κορυφαίο επίπεδο με την πρόκρισή του και με άνεση μάλιστα στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Τι άλλο δηλαδή θα υπήρχε ως απαίτηση από τον φετινό μπασκετικό Παναθηναϊκό, πέρα από αυτά. Να πάρει δηλαδή έναν τίτλο και να παραμείνει απολύτως ανταγωνιστικός σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Αυτό που συνέβη πέρυσι το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό, δεν ήταν απλά ένα σοκ, αλλά πολύ χειρότερο. Η ομάδα άλλαξε ιδιοκτήτη, τον προπονητή μύθο Ομπράντοβιτς και φάρο αυτής της ομάδας για πάνω από 10 χρόνια, αλλά και όλο το ρόστερ της με εξαίρεση τον Διαμαντίδη και τον Τσαρτσαρή. Επιπλέον λόγω της κρίσης η νέα ομάδα που έφτιαξε είχε σχεδόν το μισό μπάτζετ.
Για να το βάλω σε ποδοσφαιρικές διαστάσεις το πράγμα θα χρησιμοποιήσω ένα αντίστοιχο παράδειγμα. Αν το περασμένο καλοκαίρι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άλλαζε ιδιοκτήτη και έρχονταν ο γιος του παλιού ιδιοκτήτη να αναλάβει τις τύχες της ομάδας για να μην την αφήσει να διαλυθεί. Αν ταυτόχρονα αποχωρούσε ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον και στη θέση του έρχονταν ένας ικανός Βρετανός προπονητής που όμως δεν είχε ποτέ του διαχειριστεί τέτοια μεγέθη. Ας πούμε για παράδειγμα ο Μόγιες της Εβερτον. Αν η Γιουνάιτεντ πωλούσε όλους τους παίκτες πλην του Ρούνεϊ και του Γκιγκς και έπαιρνε νέους οι οποίοι θα κόστιζαν στην ομάδα τα μισά χρήματα από αυτά που κόστιζαν αυτοί που έφυγαν, τι θα περιμέναμε να συμβεί;
Αν μη τι άλλο να πάψει να είναι κυρίαρχος, για να μην πω και πρωταγωνίστρια. Αν αυτή η ομάδα στο τέλος της φετινής σεζόν τερμάτιζε δεύτερη στην Αγγλία χάνοντας τον τίτλο στις λεπτομέρειες από την Σίτι, όπως τον είχε χάσει και πέρυσι. Αν έφτανε μέχρι τους οκτώ του Τσάμπιονς Λιγκ και έπαιρνε το Κύπελλο Αγγλίας, πώς θα την χαρακτηρίζαμε; Μα φυσικά επιτυχημένη, αφού παρά τις κοσμογονικές αλλαγές παρέμεινε στο επίπεδο που ήταν.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει κατά την άποψη μου και με τον φετινό μπασκετικό Παναθηναϊκό. Ακόμη κι' αν χάσει την πρόκριση για το φάιναλ φορ του Λονδίνου στις λεπτομέρειες και ταυτόχρονα χάσει και το πρωτάθλημα στις λεπτομέρειες και επειδή ο Ολυμπιακός του είχε πάρει το πλεονέκτημα της έδρας από την αρχή της σεζόν όταν τον κέρδισε στο ΟΑΚΑ την εποχή που οι νέοι παίκτες του ΠΑΟ δεν ήξεραν καλά καλά τα ονόματα των συμπαικτών τους, θα έχει αποτύχει; Φυσικά όχι.
Δεν συζητώ φυσικά πως θα πρέπει να χαρακτηριστεί έτσι και πάει στο Λονδίνο ή αν σηκώσει είτε το ελληνικό πρωτάθλημα, είτε το ευρωπαϊκό. Εκεί όλοι θα σπεύσουν να τον χαρακτηρίσουν σούπερ επιτυχημένο, όποτε το θεωρώ αυτονόητο να μην ασχοληθώ με αυτό το ενδεχόμενο, αλλά να μείνω στο σενάριο, ότι θα μείνει στο τέλος της χρονιάς με όσα έχει πετύχει ως σήμερα. Και επιμένω. Είναι ήδη επιτυχημένος.
Το στοίχημα του φετινού ΠΑΟ, ήταν να παραμείνει ΠΑΟ. Και αυτό το πέτυχε και με το παραπάνω ότι και αν συμβεί από εδώ και στο εξής. Και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί σε όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτήν την προσπάθεια. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου