Ο Βασίλης Σαμπράκος πιάνεται από τον καημό του Μπενίτεθ για το
καθεστώς που δημιουργούν στην μπάλα το twitter και το facebook και
στέκεται στην έλλειψη εκπαίδευσης για τα social media στην Ελλάδα.
Διαβάζοντας τον Ράφα Μπενίτεθ, ένα από τα τελευταία θύματα των social
media, όπως τουλάχιστον ο ίδιος ισχυρίζεται, να γράφει στο site του τον
καημό του για αυτό που τραβάει από τους οπαδούς της Τσέλσι επειδή, όπως
εκείνος λέει, πληρώνει μια ψεύτικη δήλωσή του που επινόησε ένας blogger
από την Τσεχία, έφερα στο κεφάλι μου όσα τραβούν τα πρόσωπα του
αθλητισμού από τα social media.Ναι, πολύ πιθανόν ο Μπενίτεθ να μην είχε πολλά περιθώρια να αντιδράσει όταν άρχισε να κυκλοφορεί η “δεν θα αναλάμβανα ποτέ την Τσέλσι, από σεβασμό προς την Λίβερπουλ” δήλωσή του, την οποία, όπως ωρύεται ο Ισπανός, επινόησε ένας Τσέχος έφηβος, την πόσταρε στο blog του και ακολούθησε η διασπορά και διάχυση αυτής της δήλωσης μέσω των social media. “Πες πες, έγινε αλήθεια αυτή η δήλωση παρ' όλο που δεν την έκανα ποτέ”, επιμένει, μέσες άκρες, ακόμη και σήμερα ο Μπενίτεθ. Ποιος όμως του δίνει σημασία; Πολύ πρόσφατα είχα διαβάσει τον διάλογο δύο δημοσιογράφων που παρατηρούν στενά τη δουλειά του και τον τρόπο του Μπενίτεθ να επικοινωνεί μέσω των media. Συμφωνούσαν ότι ο Ισπανός θα έπρεπε να έχει επιμείνει προτού καν παρουσιαστεί από την Τσέλσι στον ισχυρισμό ότι δεν είχε κάνει ποτέ τη δήλωση που του χρέωναν προ 6ετίας. Στη ζυγαριά του Ισπανού όμως όλο αυτό που είχε αρχίσει να εξελίσσεται στα social media δεν είχε μεγάλο βάρος.
Σκεφθείτε, αν δεν μπόρεσε να τα ζυγίσει και να τα διαχειριστεί καλά όλα αυτά στην αντιμετώπιση μιας άλλης διάστασης του ίδιου, social, προβλήματος ένας άνθρωπος 53 ετών, με τόσο μεγάλη εμπειρία σε δημόσια προβολή και ζωή σε μεγάλα κλαμπ, πώς να τα καταφέρουν παιδιά της σημερινής Ελλάδας, των +- 20 ετών που στα προηγούμενα χρόνια της ζωής τους έδωσαν το βάρος της αφοσίωσης στο παιχνίδι με την μπάλα και όχι στο διάβασμα και την επιμόρφωσή τους;
Τι θα 'πρεπε να συμβαίνει με αυτά τα παιδιά, της Ελλάδας; Αυτό που συμβαίνει στην πλειονότητα των μεγάλων συλλόγων στην Ευρώπη. Θα έπρεπε να επιμορφώνονται, να βοηθούνται από τον σύλλογό τους στην εξοικείωση με τα social media, για να συνειδητοποιούν εγκαίρως το μέγεθος του αντίκτυπου μιας κουταμάρας που θα γράψουν, θα πουν ή θα φωτογραφίσουν στο twitter και το facebook. Πώς όμως να περιμένει κανείς να συμβεί αυτό στην Ελλάδα, σε συλλόγους που δεν βρίσκουν νόημα να επιμορφώσουν τους ποδοσφαιριστές για πιο βασικά, τα στοιχειώδη, τα ιστορικά; Κι από ποιον να την περιμένει ο πιτσιρικάς ποδοσφαιριστής την “εκπαίδευση” στην χρήση των social media; Από στελέχη που δεν ξέρουν τι είναι, πώς και γιατί χρησιμοποιούνται; Στην πλειοψηφία τους, οι ΠΑΕ της πρώτης κατηγορίας έχουν διοικήσεις που δεν έχουν σχέση, δεν είναι καν χρήστες των social media.
Σε μια συνέντευξη, ο Τραϊανός Δέλλας μου είχε πει το “η σιωπή δεν κάνει γκάφες”. Τον έχω θυμηθεί πάρα πολλές φορές, με αυτά που βλέπω να τραβάνε οι πιτσιρικάδες που πειράζουν το twitter και το facebook δίχως συναίσθηση της έκθεσής τους σε δημόσια θέα. Θα 'θελα να τους βλέπω όλους να επικοινωνούν με τον κόσμο και να παίρνουν θέση μέσα από τα social media, όπως κάνουν ένα σωρό ξένοι ποδοσφαιριστές που “ακολουθώ”. Θα τους πρότεινα όμως, εφόσον δεν είναι σίγουροι, να ακούσουν τον Δέλλα. Η σιωπή, συνήθως, δεν κάνει γκάφες.
* Αν θέλεις να διαβάσεις τη σκέψη του Μπενίτεθ, πάτα εδώ.πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου