Ο Σπύρος Καβαλιεράτος και ο Θανάσης Ασπρούλιας γράφoυν για το...
μήνυμα που δεν πήρε ο Παναθηναϊκός από την νίκη της Τρίτης επί της
Μπαρτσελόνα και το πλήρωσε με μια οδυνηρή ήττα στο παιχνίδι της
Πέμπτης!
Η Μπαρτσελόνα είχε ρίξει την προειδοποιητική βολή στο δεύτερο ημίχρονο
της αναμέτρησης της Τρίτης... Ο Παναθηναϊκός δεν διάβασε σωστά ό,τι
έγινε τότε, επαναπαύτηκε στις δάφνες της νίκης και το πλήρωσε δύο μέρες
μετά.
Διότι στο ΟΑΚΑ ο Πασκουάλ έχει πάρει τη δική του προπονητική ρεβάνς. Εσπευσαν πολλοί να τον καταδικάσουν επειδή δεν είχε απάντηση στα τρικ του Πεδουλάκη στα παιχνίδια της Βαρκελώνης, αλλά ο Ισπανός βρήκε τον τρόπο να απαντήσει. Αλλωστε είναι μετρ της τακτικής στη χώρα του.
Η ζώνη, λοιπόν, που έπαιξε η Μπαρτσελόνα την Τρίτη εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό, που νίκησε χάρη στο 6-0 σερί στο καθοριστικό σημείο. Ομως το σκορ στο δεύτερο μέρες ήταν 27-34. Το πρόβλημα εντοπίστηκε, αλλά δεν λύθηκε. "Θα μπουν τα σουτ στο επόμενο", προέβλεψαν οι περισσότεροι, αλλά τα σουτ δεν μπήκαν. Τα 5 στα 23 των πράσινων δεν δείχνουν καν την πραγματική εικόνα, γιατί τα 4 τρίποντα μπήκαν πολύ αργά. Και φυσικά δεν ήταν μια απλή ζώνη αυτή που επέλεξε ο Πασκουάλ.
Ηταν προσαρμοσμένη στον Διαμαντίδη, που δεν είχε ποτέ πεδίο δράσης. Σε κάθε πικ υπήρχε αμέσως απάντηση, στις διεισδύσεις των συμπαικτών του, ο παίκτης της πλευράς του δεν έδινε ποτέ βοήθεια. Ο Διαμαντίδης βγήκε εντελώς εκτός ρυθμού, ακόμα κι όταν είχε σουτ, ήταν άστοχος. Στο πιο καθοριστικό φετινό ματς - μέχρι τώρα τουλάχιστον - στην Ευρωλίγκα έμεινε στο 0. Είχε 0/5 τρίποντα... Η Μπαρτσελόνα εξουδετέρωσε τον πιο μεγάλο της εφιάλτη κι αυτό γιατί δεν φοβήθηκε. Εψαξε τη λύση και τη βρήκε στην άμυνα.
Οσο για την επίθεση; Ε, δεν χρειάστηκε και μπόλικη σκέψη. Εξω ο Σάδα... Κάπως έτσι η αμυντική τακτική του Παναθηναϊκού έπρεπε να αλλάξει. Ο Διαμαντίδης δεν μπορούσε να παίξει λίμπερο, ο Χουέρτας έμεινε 32 λεπτά στο παρκέ και είχε 10 πόντους και 6 ασίστ.
Ο Τόμιτς έκανε ζημιά μέσα στη ρακέτα, ο Λόρμπεκ ξύπνησε και ο Ναβάρο έγινε ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Οι 17 πόντοι του πόνεσαν τους πράσινους, ειδικά όμως οι 11 στο τελευταίο δεκάλεπτο έγειραν οριστικά την πλάστιγγα. Οταν ο Παναθηναϊκός έκανε την ύστατη προσπάθεια, ο Ναβάρο έγινε πραγματικός ηγέτης.
Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του δεν είχε παίκτη να βγει μπροστά. Ή μάλλον είχε, αλλά τον άφησε στον πάγκο. Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης είχε 13 πόντους σε 12 λεπτά συμμετοχής αλλά ο Πεδουλάκης δεν τον προτίμησε επειδή ήθελε βοήθεια στην άμυνα.
Από το 23΄ και μετά ο κορυφαίος - επιθετικά - παίκτης των πρασίνων ήταν εκτός παιχνιδιού, αφού ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να σπάσει τη ζώνη από την περιφέρεια και να αλλάξει τη ροή από την άμυνά του. Δεν τα κατάφερε. Το επί μέρους σκορ των τελευταίων 60 λεπτών της σειράς είναι 87-104. Τελικά η άμυνα του Πασκουάλ έκανε τη διαφορά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Κέρδισε στον παίκτη ...παραπάνω!
Το εισιτήριο του Φάιναλ Φορ δεν βρήκε παραλήπτη στην Αθήνα και οι ταξιδευτές πρέπει να επιστρέψουν στην Βαρκελώνη. Εκεί όπου και για τις δύο ομάδες ο δρόμος δεν θα έχει επιστρεφεί. Do or ...nothing! Μέχρι πρότινος ο Αργύρης Πεδουλάκης ήταν αυτός που κέρδιζε τις μονομαχίες. Αυτή τη φορά, ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν έτοιμος να αντιδράσει. Διότι έμαθε. Τι συνέβη λοιπόν στο ΟΑΚΑ; Ο,τι ακριβώς και στο τρίτο ματς, με τη μόνη διαφορά όμως, ότι η Μπαρτσελόνα είχε 9/28 τρίποντα με πολύ καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και πιο εύκολες στοχεύσεις στον Τόμιτς και πολύ χειρότερα close out από τους παίκτες των πράσινων.
Εν ολίγοις! Στην Μπαρτσελόνα υπάρχει μία τριάδα παικτών, όπου ο αντίπαλος προπονητής, μπορεί να ρισκάρει (λιγότερο ή περισσότερο)... Ο Σάντα, ο Γουάλας και ο Ινγκλις! Διότι δεν είναι σούπερ επιθετικοί, ή τέλος πάντων, δεν έχουν το μέγεθος ή την εμπειρία να ανταπεξέλθουν σε τόσο σημαντικά παιχνίδια. Οι τρεις τους, στο πρώτο ματς της Βαρκελώνης, απόλαυσαν ούτε λίγο ούτε πολύ 80 λεπτά από τα 225 του παιχνιδιού. Στο δεύτερο ματς, που εξελίχθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πήραν και οι τρεις μαζί 65 λεπτά αγώνα, ενώ συνολικά η τριάδα στο δεύτερο παιχνίδι του ΟΑΚΑ στερήθηκαν τη μισή συμμετοχή τους. Δηλαδή, Σάντα, Ουάλας και Ινγκλις έπαιξαν (όλοι μαζί) μόνο 30 λεπτά, τα 10 εκ των οποίων πήρε ο Σάντα, στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν η διαφορά είχε ανέβει στους 14 πόντους και το ματς είχε πάρει το δρόμο του. Τι κατάφερε λοιπόν ο Πασκουάλ; Απλά να στερήσει από τον Παναθηναϊκό έναν παίκτη παραπάνω στην άμυνά του. Να στερήσει τον λίμπερο που "βούλωνε" όλες τις τρύπες, που έκλεινε διαδρόμους, που ντούμπλαρε στους ψηλούς, που έκλεβε, που μάζευε ριμπάουντ πιο εύκολα.
Ο Πεδουλάκης, προσπάθησε να το κάνει, αλλά αυτή τη φορά σκόνταψε και στην ποιότητα των παικτών της Μπαρτσελόνα. Διότι τα close out (η απόσταση δηλαδή στην οποία πλησίαζε ο -από θέση βοήθειας- αμυντικός του Παναθηναϊκού στον αντίπαλό του όταν αυτός δεχόταν την πάσα)
ήταν ασφαλώς πιο αργά και οι παίκτες της Μπάρτσα πιο έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τις αποστάσεις. Η μπάλα χτυπούσε πιο εύκολα στον Τόμιτς, που τελείωσε τις φάσεις και δημιούργησε πολλά προβλήματα. Μην σπεύσει κανείς να ισχυριστεί ότι το ματς χάθηκε στην επίθεση. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι ήταν η πρώτη φορά, στο τέταρτο ματς, που οι Καταλανοί σκόραραν σε τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα 20 πόντους, ενώ στα προηγούμενα, μόλις και μετά βίας ξεπερνούσαν, ή προσέγγιζαν τους 20π. Στο ματς που νίκησαν οι Ισπανοί, είναι 20 πόντους στην πρώτη περίοδο, 20 στην τρίτη και 19 στην τέταρτη, ενώ μόνο στη δεύτερη είχαν μόλις 11 και ήταν τότε που ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς. Παρότι συνέχιζε να αστοχεί στα τρίποντα. Το μεγαλύτερο πλήγμα για τους πράσινους ήταν ότι μέσω της άμυνας δεν κατάφεραν να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα, να καλύψουν την αστοχία τους στην επίθεση και κυρίως να πάρουν αυτοπεποίθηση για να λειτουργήσουν στο μπροστινό μέρος του γηπέδου. Οταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω ο Παναθηναϊκός, ακόμα και στο ματς που έχασε, έδειχνε ότι ήταν καλύτερος. Και για να μην ξεχνιόμαστε με ...παίκτη λιγότερο ο Πεδουλάκης έπαιξε και στο τρίτο ματς όπου η περίφημη τριάς της Μπαρτσελόνα πήρε και πάλι 30 λεπτά συμμετοχής από τα 80 και τα 65 των δύο πρώτων αγώνων. Αλλά εκεί ήταν το τρίποντο του Διαμαντίδη που τους έκοψε τα πόδια. Ηταν όμως και το γεγονός ότι στο τρίτο ματς, οι γηπεδούχοι είχαν 7/19 σουτ τριών πόντων και όχι 5/23, τα 3 εκ των οποίων ήρθαν μετά το +17 της Μπάρτσα στην τέταρτη περίοδο. Και στις φορές που η άμυνα λειτούργησε, οι Καταλανοί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ανανέωσαν με επιθετικό ριμπάουντ τις επιθέσεις τους. Διπλό το κακό δηλαδή.
Η ζώνη του Πασκουάλ προκαλεί προβλήματα στον Παναθηναϊκό και μάλιστα πολύ έντονα με πιο βασικό το γεγονός ότι αφαιρεί από τον Διαμαντίδη μεγάλο μέρος της επιθετικότητάς του. Ωστόσο, ο αρχηγός (όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του τρίτου αγώνα), ήταν πάρα πολύ διστακτικός, δεν ανέλαβε πρωτοβουλίες, προτίμησε να μείνει σε ρόλο δημιουργού, αλλά χωρίς επιθετικά ένστικτα. Κι αυτό έκανε ακόμα πιο εύκολο το έργο της άμυνας της Μπαρτσελόνα.
Πλέον τα πράγματα ξαναγίνονται πολύ δύσκολα, αλλά όχι αδύνατα. Ο Πεδουλάκης θα προσαρμοστεί (είναι σίγουρο) και το άγχος πια περνάει στους Ισπανούς που θα παίξουν στην έδρα τους και μπροστά στον κόσμο τους. Ο Παναθηναϊκός έχει ξανακερδίσει στη Βαρκελώνη. Γιατί όχι να το ξανακάνει; Σίγουρα δεν είναι απίθανο!
Υ.Γ. Τα social media, κάτι τέτοιες ημέρες πίκρας για τον ελληνικό αθλητισμό, πρέπει να κλειδώνουν στην Ελλάδα. Να απαγορεύεται η χρησιμοποίησή τους. Τόση αηδία και τόση ανοησία συσσωρευμένη, δεν μπορείς να συναντήσει κανείς πουθενά αλλού...
Υ.Γ. 2: Sorry, αλλά στην παράνοια δεν απαντήσω. Ούτε γιατί δεν έπαιξε ο Μπανκς, ούτε γιατί πήρε χρόνο συμμετοχής ο Ούκιτς, ούτε γιατί δεν έπαιξε ο Γιαννόπουλος, ούτε για τους λόγους που ο Πεδουλάκης έγινε μέσα σε ένα βράδυ άσχετος. Με ξεπερνούν. Εμένα. Και προσπερνούν... Τα όρια της ανοησίας!
Διότι στο ΟΑΚΑ ο Πασκουάλ έχει πάρει τη δική του προπονητική ρεβάνς. Εσπευσαν πολλοί να τον καταδικάσουν επειδή δεν είχε απάντηση στα τρικ του Πεδουλάκη στα παιχνίδια της Βαρκελώνης, αλλά ο Ισπανός βρήκε τον τρόπο να απαντήσει. Αλλωστε είναι μετρ της τακτικής στη χώρα του.
Η ζώνη, λοιπόν, που έπαιξε η Μπαρτσελόνα την Τρίτη εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό, που νίκησε χάρη στο 6-0 σερί στο καθοριστικό σημείο. Ομως το σκορ στο δεύτερο μέρες ήταν 27-34. Το πρόβλημα εντοπίστηκε, αλλά δεν λύθηκε. "Θα μπουν τα σουτ στο επόμενο", προέβλεψαν οι περισσότεροι, αλλά τα σουτ δεν μπήκαν. Τα 5 στα 23 των πράσινων δεν δείχνουν καν την πραγματική εικόνα, γιατί τα 4 τρίποντα μπήκαν πολύ αργά. Και φυσικά δεν ήταν μια απλή ζώνη αυτή που επέλεξε ο Πασκουάλ.
Ηταν προσαρμοσμένη στον Διαμαντίδη, που δεν είχε ποτέ πεδίο δράσης. Σε κάθε πικ υπήρχε αμέσως απάντηση, στις διεισδύσεις των συμπαικτών του, ο παίκτης της πλευράς του δεν έδινε ποτέ βοήθεια. Ο Διαμαντίδης βγήκε εντελώς εκτός ρυθμού, ακόμα κι όταν είχε σουτ, ήταν άστοχος. Στο πιο καθοριστικό φετινό ματς - μέχρι τώρα τουλάχιστον - στην Ευρωλίγκα έμεινε στο 0. Είχε 0/5 τρίποντα... Η Μπαρτσελόνα εξουδετέρωσε τον πιο μεγάλο της εφιάλτη κι αυτό γιατί δεν φοβήθηκε. Εψαξε τη λύση και τη βρήκε στην άμυνα.
Οσο για την επίθεση; Ε, δεν χρειάστηκε και μπόλικη σκέψη. Εξω ο Σάδα... Κάπως έτσι η αμυντική τακτική του Παναθηναϊκού έπρεπε να αλλάξει. Ο Διαμαντίδης δεν μπορούσε να παίξει λίμπερο, ο Χουέρτας έμεινε 32 λεπτά στο παρκέ και είχε 10 πόντους και 6 ασίστ.
Ο Τόμιτς έκανε ζημιά μέσα στη ρακέτα, ο Λόρμπεκ ξύπνησε και ο Ναβάρο έγινε ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Οι 17 πόντοι του πόνεσαν τους πράσινους, ειδικά όμως οι 11 στο τελευταίο δεκάλεπτο έγειραν οριστικά την πλάστιγγα. Οταν ο Παναθηναϊκός έκανε την ύστατη προσπάθεια, ο Ναβάρο έγινε πραγματικός ηγέτης.
Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του δεν είχε παίκτη να βγει μπροστά. Ή μάλλον είχε, αλλά τον άφησε στον πάγκο. Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης είχε 13 πόντους σε 12 λεπτά συμμετοχής αλλά ο Πεδουλάκης δεν τον προτίμησε επειδή ήθελε βοήθεια στην άμυνα.
Από το 23΄ και μετά ο κορυφαίος - επιθετικά - παίκτης των πρασίνων ήταν εκτός παιχνιδιού, αφού ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να σπάσει τη ζώνη από την περιφέρεια και να αλλάξει τη ροή από την άμυνά του. Δεν τα κατάφερε. Το επί μέρους σκορ των τελευταίων 60 λεπτών της σειράς είναι 87-104. Τελικά η άμυνα του Πασκουάλ έκανε τη διαφορά.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Κέρδισε στον παίκτη ...παραπάνω!
Το εισιτήριο του Φάιναλ Φορ δεν βρήκε παραλήπτη στην Αθήνα και οι ταξιδευτές πρέπει να επιστρέψουν στην Βαρκελώνη. Εκεί όπου και για τις δύο ομάδες ο δρόμος δεν θα έχει επιστρεφεί. Do or ...nothing! Μέχρι πρότινος ο Αργύρης Πεδουλάκης ήταν αυτός που κέρδιζε τις μονομαχίες. Αυτή τη φορά, ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν έτοιμος να αντιδράσει. Διότι έμαθε. Τι συνέβη λοιπόν στο ΟΑΚΑ; Ο,τι ακριβώς και στο τρίτο ματς, με τη μόνη διαφορά όμως, ότι η Μπαρτσελόνα είχε 9/28 τρίποντα με πολύ καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και πιο εύκολες στοχεύσεις στον Τόμιτς και πολύ χειρότερα close out από τους παίκτες των πράσινων.
Εν ολίγοις! Στην Μπαρτσελόνα υπάρχει μία τριάδα παικτών, όπου ο αντίπαλος προπονητής, μπορεί να ρισκάρει (λιγότερο ή περισσότερο)... Ο Σάντα, ο Γουάλας και ο Ινγκλις! Διότι δεν είναι σούπερ επιθετικοί, ή τέλος πάντων, δεν έχουν το μέγεθος ή την εμπειρία να ανταπεξέλθουν σε τόσο σημαντικά παιχνίδια. Οι τρεις τους, στο πρώτο ματς της Βαρκελώνης, απόλαυσαν ούτε λίγο ούτε πολύ 80 λεπτά από τα 225 του παιχνιδιού. Στο δεύτερο ματς, που εξελίχθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πήραν και οι τρεις μαζί 65 λεπτά αγώνα, ενώ συνολικά η τριάδα στο δεύτερο παιχνίδι του ΟΑΚΑ στερήθηκαν τη μισή συμμετοχή τους. Δηλαδή, Σάντα, Ουάλας και Ινγκλις έπαιξαν (όλοι μαζί) μόνο 30 λεπτά, τα 10 εκ των οποίων πήρε ο Σάντα, στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν η διαφορά είχε ανέβει στους 14 πόντους και το ματς είχε πάρει το δρόμο του. Τι κατάφερε λοιπόν ο Πασκουάλ; Απλά να στερήσει από τον Παναθηναϊκό έναν παίκτη παραπάνω στην άμυνά του. Να στερήσει τον λίμπερο που "βούλωνε" όλες τις τρύπες, που έκλεινε διαδρόμους, που ντούμπλαρε στους ψηλούς, που έκλεβε, που μάζευε ριμπάουντ πιο εύκολα.
Ο Πεδουλάκης, προσπάθησε να το κάνει, αλλά αυτή τη φορά σκόνταψε και στην ποιότητα των παικτών της Μπαρτσελόνα. Διότι τα close out (η απόσταση δηλαδή στην οποία πλησίαζε ο -από θέση βοήθειας- αμυντικός του Παναθηναϊκού στον αντίπαλό του όταν αυτός δεχόταν την πάσα)
ήταν ασφαλώς πιο αργά και οι παίκτες της Μπάρτσα πιο έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τις αποστάσεις. Η μπάλα χτυπούσε πιο εύκολα στον Τόμιτς, που τελείωσε τις φάσεις και δημιούργησε πολλά προβλήματα. Μην σπεύσει κανείς να ισχυριστεί ότι το ματς χάθηκε στην επίθεση. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι ήταν η πρώτη φορά, στο τέταρτο ματς, που οι Καταλανοί σκόραραν σε τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα 20 πόντους, ενώ στα προηγούμενα, μόλις και μετά βίας ξεπερνούσαν, ή προσέγγιζαν τους 20π. Στο ματς που νίκησαν οι Ισπανοί, είναι 20 πόντους στην πρώτη περίοδο, 20 στην τρίτη και 19 στην τέταρτη, ενώ μόνο στη δεύτερη είχαν μόλις 11 και ήταν τότε που ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς. Παρότι συνέχιζε να αστοχεί στα τρίποντα. Το μεγαλύτερο πλήγμα για τους πράσινους ήταν ότι μέσω της άμυνας δεν κατάφεραν να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα, να καλύψουν την αστοχία τους στην επίθεση και κυρίως να πάρουν αυτοπεποίθηση για να λειτουργήσουν στο μπροστινό μέρος του γηπέδου. Οταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω ο Παναθηναϊκός, ακόμα και στο ματς που έχασε, έδειχνε ότι ήταν καλύτερος. Και για να μην ξεχνιόμαστε με ...παίκτη λιγότερο ο Πεδουλάκης έπαιξε και στο τρίτο ματς όπου η περίφημη τριάς της Μπαρτσελόνα πήρε και πάλι 30 λεπτά συμμετοχής από τα 80 και τα 65 των δύο πρώτων αγώνων. Αλλά εκεί ήταν το τρίποντο του Διαμαντίδη που τους έκοψε τα πόδια. Ηταν όμως και το γεγονός ότι στο τρίτο ματς, οι γηπεδούχοι είχαν 7/19 σουτ τριών πόντων και όχι 5/23, τα 3 εκ των οποίων ήρθαν μετά το +17 της Μπάρτσα στην τέταρτη περίοδο. Και στις φορές που η άμυνα λειτούργησε, οι Καταλανοί σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ανανέωσαν με επιθετικό ριμπάουντ τις επιθέσεις τους. Διπλό το κακό δηλαδή.
Η ζώνη του Πασκουάλ προκαλεί προβλήματα στον Παναθηναϊκό και μάλιστα πολύ έντονα με πιο βασικό το γεγονός ότι αφαιρεί από τον Διαμαντίδη μεγάλο μέρος της επιθετικότητάς του. Ωστόσο, ο αρχηγός (όπως και στο μεγαλύτερο μέρος του τρίτου αγώνα), ήταν πάρα πολύ διστακτικός, δεν ανέλαβε πρωτοβουλίες, προτίμησε να μείνει σε ρόλο δημιουργού, αλλά χωρίς επιθετικά ένστικτα. Κι αυτό έκανε ακόμα πιο εύκολο το έργο της άμυνας της Μπαρτσελόνα.
Πλέον τα πράγματα ξαναγίνονται πολύ δύσκολα, αλλά όχι αδύνατα. Ο Πεδουλάκης θα προσαρμοστεί (είναι σίγουρο) και το άγχος πια περνάει στους Ισπανούς που θα παίξουν στην έδρα τους και μπροστά στον κόσμο τους. Ο Παναθηναϊκός έχει ξανακερδίσει στη Βαρκελώνη. Γιατί όχι να το ξανακάνει; Σίγουρα δεν είναι απίθανο!
Υ.Γ. Τα social media, κάτι τέτοιες ημέρες πίκρας για τον ελληνικό αθλητισμό, πρέπει να κλειδώνουν στην Ελλάδα. Να απαγορεύεται η χρησιμοποίησή τους. Τόση αηδία και τόση ανοησία συσσωρευμένη, δεν μπορείς να συναντήσει κανείς πουθενά αλλού...
Υ.Γ. 2: Sorry, αλλά στην παράνοια δεν απαντήσω. Ούτε γιατί δεν έπαιξε ο Μπανκς, ούτε γιατί πήρε χρόνο συμμετοχής ο Ούκιτς, ούτε γιατί δεν έπαιξε ο Γιαννόπουλος, ούτε για τους λόγους που ο Πεδουλάκης έγινε μέσα σε ένα βράδυ άσχετος. Με ξεπερνούν. Εμένα. Και προσπερνούν... Τα όρια της ανοησίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου