Ο Μιχάλης Τσόχος αφήνει τους υπόλοιπους να… κόψουν τα ένοχα
κεφάλια του αποκλεισμού και αναρωτιέται αν ο Σαββίδης βλέπει το δέντρο ή
το δάσος;
Mετά το πρώτο ματς της Τούμπας, όπου ο ΠΑΟΚ
νίκησε, όπως νίκησε (συμπτωματικά δηλαδή), τον Αστέρα Τρίπολης με 2-1,
στην ομάδα της Θεσσαλονίκης έγιναν όλα κι από όλους, λάθος. Όλα όμως...
Πρώτα από την διοίκηση που αντί να επικεντρωθεί στο ματς, δηλαδή να αφήσει ήσυχη την ομάδα να κάνει focus
στη ρεβάνς, άρχισε να ασχολείται με όλα τα γύρω γύρω. Πρώτα ήταν το
πότε θα αρχίσουν τα πλέι οφ, γιατί ο ΠΑΟΚ είχε κι’ έναν τελικό Κυπέλλου
στις 11 Μαϊού. Αυτό το τελευταίο δεν το έλεγαν, αλλά το εννοούσαν. Μετά
πότε θα γίνει ο έλεγχος ντόπινγκ, ακολούθως ποιος θα είναι ο διαιτητής
που θα οριστεί, μετά γιατί ήταν ο Σπάθας ο διαιτητής που ορίστηκε. Κάπου
ενδιάμεσα ο ΠΑΟΚ γκρίνιαξε, επειδή ακούστηκε ότι ο τελικός ίσως να μην
διεξαγόταν στο ΟΑΚΑ, αλλά στον Βόλο…
Όλα αυτά τα μηνύματα πέρασαν και στην ίδια την ομάδα. Μην έχει κανείς
αμφιβολία, όταν μιλάμε για ελληνική ομάδα, η οποία τρέφεται από την
επικαιρότητα, τις εφημερίδες και τον τύπο γενικότερα, ότι αυτό συνέβη.
Και τι εξέπεμπαν όλα αυτά τα μηνύματα; Πρώτον μία υπερβολική σιγουριά
ότι η ομάδα θα περάσει και δεύτερον και σημαντικότερον: πολλά άλλοθι αν
αυτό δεν συμβεί. Αν αποκλείονταν ο ΠΑΟΚ θα έφταιγε ο διαιτητής ή ότι οι
αντίπαλοι ήταν ανεξήγητα γρήγοροι και με υπερφυσικές αντοχές…
Επιπλέον η διοίκηση του ΠΑΟΚ είχε μετατρέψει αυτά τα δύο ματς με τον
Αστέρα, πολύ πριν καν γίνει η κλήρωση (όχι η διεξαγωγή τους), σε ματς
ζωής και θανάτου. Η συμμετοχή στο φετινό τελικό και η κατάκτηση του
φετινού Κυπέλλου, είχε προσδιοριστεί σχεδόν ως υπόθεση ανωτέρας βίας.
Σαν να μην είναι απολύτως βέβαιο ότι ΠΑΟΚ, με ιδιοκτήτη τον Σαββίδη, τα
επόμενα χρόνια θα διεκδικήσει τίτλους και σχεδόν βέβαιο ότι θα
κατακτήσει και μερικούς. Σαν να επρόκειτο να αλλάξει η ιστορία του
συλλόγου από ένα Κύπελλο. Τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε φυσικά και
τίποτα δεν δικαιολογούσε τον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης από
πλευράς ΠΑΟΚ.
Είναι στα όρια του ανεξήγητου, γιατί η διοίκηση του ΠΑΟΚ και ο ίδιος ο
Ιβάν Σαββίδης ήθελαν επιτακτικά ο πρώτος τίτλος, να έρθει τους πρώτους
μήνες. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Δεν συνέβη σε κανέναν αυτό. Δεν συνέβη στον
Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη, στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη, στον
μπασκετικό Ολυμπιακό του Κόκκαλη και του Ιωαννίδη, στον μπασκετικό
Παναθηναϊκό των Γιαννακόπουλων. Ούτε στους Αραβες της Σίτι ή της Παρί
συνέβη για να έρθουμε και στο σήμερα, ούτε στην Τσέλσι του Αμπράμοβιτς
για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα, πιο κοντά στο ρώσικο μοντέλο. Αυτή η
ανυπόφορη ψύχωση (στα δικά μου μάτια ήταν ψύχωση) ο ΠΑΟΚ των τριών
μηνών (γιατί σε αγωνιστικό επίπεδο, τριών μηνών ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ του
Σαββίδη) να πάρει πάση θυσία τίτλο, έκανε κακό σε όλους στο σύλλογο.
Στην διοίκηση, στον κόσμο, στην ομάδα, στο club γενικότερα.
Τώρα λοιπόν έχουν να διαχειριστούν όλοι τους, από τον Ιβάν Σαββίδη
μέχρι τον τελευταίο στον ΠΑΟΚ μία τεράστια αποτυχία, ενώ θα έπρεπε να
έχουν να διαχειριστούν έναν αποκλεισμό. Οδυνηρό, θέλετε να πω, οδυνηρό,
αλλά πάντως αποκλεισμό. Αυτό το λάθος είναι πιθανό να παρουσιάσει μία
άδεια Τούμπα στα πλέι οφ και να τινάξει στον αέρα την προσπάθεια της
ομάδας και σε αυτά.
Αφήνω δε στην άκρη, αυτό που έχω γράψει πολλές φορές, πριν καν
φτάσουμε στον αποκλεισμό από τον Αστέρα, ότι δηλαδή στον ΠΑΟΚ έκαναν
λάθος ιεράρχηση. Πολύ πιο σημαντική, είναι κατά την άποψη μου, η
προοπτική να παίξει η ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, παρά να πάρει ένα
Κύπελλο Ελλάδας. Τίποτα δεν θα άλλαζε στο μέγεθος του club
που λέγεται ΠΑΟΚ, ένας τελικός, ή έστω ένα Κύπελλο Ελλάδας. Πολλά, πάρα
πολλά θα αλλάξουν όσον αφορά το μέγεθός του, αν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο
στην Τούμπα κουνηθεί σεντόνι. Και δεν μιλώ μόνο οικονομικά που είναι το
προφανές, αλλά σε πολλούς τομείς. Το καλοκαίρι για παράδειγμα, ο ΠΑΟΚ
είναι έτοιμος να πληρώσει για να κάνει την υπέρβαση και να φέρει δύο
παίκτες παγκόσμιου επιπέδου. Μόνο με την μορφή παραδείγματος, επειδή
κάπου το πήρε το μάτι μου (δεν θεωρώ σοβαρές τις πιθανότητες να γίνει)
χρησιμοποιώ το όνομα του Αρσάβιν. Τι πιστεύουν στον ΠΑΟΚ; Ο,τι θα τον
έπειθαν λέγοντάς του «έλα στην ομάδα γιατί πέρυσι πήραμε το Κύπελλο
Ελλάδας» ή μήπως με την φράση «έλα στην ομάδα, παίζουμε προκριματικά
Τσάμπιονς Λιγκ και θέλουμε μαζί σου να φτάσουμε στους ομίλους…»;
Ξεπερνώ,
τον τελείως λάθος τρόπο με τον οποίο η διοίκηση του ΠΑΟΚ χειρίστηκε το
θέμα και μπαίνω και στο αγωνιστικό μέρος της υπόθεσης. Εκεί όπου ο κάθε
φίλος του ΠΑΟΚ θέλει να δει το αίμα από τα κομμένα κεφάλια, να κυλάει
στις σκάλες άφθονο…
Καταρχάς
η άποψη μου είναι ότι προκρίθηκε η καλύτερη ομάδα. Όχι μόνο στο ματς
της Τρίπολης, ούτε καν στα δύο ματς του Κυπέλλου. Η καλύτερη ομάδα σε
όλη την διάρκεια της χρονιάς. Αν θυμηθεί κανείς και τα τέσσερα ραντεβού
του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα, θα διαπιστώσει ότι ανεξαρτήτου αποτελέσματος, ο
Αστέρας και στα τέσσερα ήταν καλύτερος! Δεύτερον προκρίθηκε η ομάδα που
έχει χτιστεί βήμα βήμα εδώ και δύο χρόνια, όχι εδώ και δύο τρεις μήνες.
Στην ενδεκάδα του Αστέρα το Σάββατο υπήρχε μόνο ο Κοντοές από τις
μεταγραφές του Ιανουαρίου. Στην ενδεκάδα του ΠΑΟΚ ξεκίνησαν οι Ιτάνζ,
Κατσουράνης, Σιλντεφέλντ, Καμαρά και μπήκε ως αλλαγή για να γυρίσει την
κατάσταση ο Ολίσε. Και επειδή κάποιος θα υποθέσει, ότι όλα αυτά τα
γράφω για να δικαιολογήσω τον Δώνη, το αντίθετο συμβαίνει.
Ο
Δώνης όφειλε, ανεξάρτητα από τι έλεγε στις επίσημες τοποθετήσεις του,
να κάνει δύο πράγματα. Το πρώτο, όλη αυτή την πίεση από την διοίκηση και
τον κόσμο να προσπαθήσει να την κρατήσει μακριά από την ομάδα. Ο Δώνης
όμως όχι μόνο την μετέφερε στην ομάδα, αλλά την ασπάστηκε, την έκανε και
δική του άποψη, με αποτέλεσμα να βαρύνει και τον ίδιο. Το «συγγνώμη από
τον ιδιοκτήτη» που είπε στη συνέντευξη Τύπου στα δικά μου αυτιά
ακούστηκε πολύ άσχημα. Που είναι ο Δώνης που έλεγε την αλήθεια μέχρι
πριν δύο μήνες σε κάθε ευκαιρία. Ότι δηλαδή φέτος ο ΠΑΟΚ φτιάχνει ομάδα,
βάζει τις βάσεις για να μπορέσει την επόμενη σεζόν να διεκδικήσει και
να πάρει τρόπαια; Προφανώς χάθηκε από την πίεση για «εδώ και τώρα
τίτλο».
Εκανε
όμως κι’ ένα δεύτερο λάθος. Δεν κατάλαβε ότι κυνηγούσε την πρόκριση
κόντρα σε μία ομάδα καλύτερη από την δικιά του. Πίστεψε ότι το βάρος της
φανέλας του ΠΑΟΚ, η δεδομένη μεγάλη ποιότητα κάποιων παικτών του, και η
επιθυμία του Ιβάν Σαββίδη η οποία μεταφέρονταν με κάθε τρόπο σε όλους,
να παίξει η ομάδα τελικό, ήταν αρκετά για να του δώσουν την πρόκριση.
Και το λάθος, έγινε διπλό μετά το πρώτο ματς της Τούμπας. Εκεί που ήταν
πλέον πασιφανές ότι ο Αστέρας, σήμερα, είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τον
ΠΑΟΚ. Αντί λοιπόν μετά το ματς της Τούμπας να χτυπήσει συναγερμό ο
Δώνης στην ομάδα «πρέπει να υπερβάλουμε εαυτό για να προκριθούμε στην
Τρίπολη», κρύφτηκε, μαζί με όλους τους άλλους, πίσω από το αποτέλεσμα
του πρώτου ματς. «Κερδίσαμε 2-1, θα περάσουμε εύκολα ή δύσκολα» ήταν το
πνεύμα με το οποίο μπήκε ο ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο για να παίξει τη
ρεβάνς. Και το πνεύμα με το οποίο μπαίνει μια ομάδα σε ένα ματς, το
καθορίζει ΠΑΝΤΑ ο προπονητής.
Κανένας
καμικάζι παίκτης του ΠΑΟΚ στο γήπεδο, καμία προσωπική μονομαχία
κερδισμένη, καμία διάθεση να παίξει η ομάδα για να βάλει γκολ. Μία και
μόνη διάθεση. «Να αμυνθούμε, να κρατήσουμε το 0-0, για να πάμε σπίτι με
την πρόκριση». Με τέτοια λογική καλύτερη ομάδα από την δικιά σου δεν την
κερδίζεις. Χώρια που αυτή η λογική δεν ήταν ποτέ λογική του κόουτς
Δώνη. Δεν το έκανε στον Ηλυσιακό, στην Λάρισα, στον Ατρόμητο, θα το
κάνει στον ΠΑΟΚ; Είπαμε, όμως η πίεση τον λύγισε κι’ αυτόν, τον έκανε να
βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος.
Θα μπορούσα να κάνω κουβέντα και για πολλά άλλα αγωνιστικά ζητήματα
του ΠΑΟΚ και επιλογές του Δώνη. Κατά την άποψη μου είναι πολύ λανθασμένη
η επιλογή του να παίζει τόσο πολλά ματς με 4-4-2, όπως είναι πολύ
λανθασμένη η επιλογή του να θυσιάζει τον Κατσουράνη στα στόπερ, αλλά όλα
αυτά εγώ τα ανέφερα και όταν ο ΠΑΟΚ νικούσε και όταν ο ΠΑΟΚ έπαιρνε
ισοπαλία στο Καραϊσκάκη από τον Ολυμπιακό, ενώ τους περισσότερους τους
ακούω και τους διαβάζω, σαν να τα είδαν τώρα για πρώτη φορά, μετά την
Τρίπολη και αυτός είναι ένας λάθος τρόπος προσέγγισης.
Όπως λάθος θα είναι (κωμικό ή τραγικό όπως το προτιμάτε) να φύγει ο
Δώνης τώρα. Όταν τελειώσουν τα πλέι οφ, μπορούν στον ΠΑΟΚ να καθίσουν
γύρω από ένα τραπέζι, να κρίνουν συνολικά το έργο του προπονητή τη
φετινή σεζόν, να ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά της παραμονής του ή της
απομάκρυνσής του και να καταλήξουν σε αυτό που θα εκτιμήσουν ως καλύτερο
για τον σύλλογο.
Το τρένο που λέγεται ΠΑΟΚ, λόγω του ιδιοκτήτη του και της δεδομένης
δυναμικής που έχει χάρη στον κόσμο του, έχει μπει πάνω στις ράγες, είναι
ανακαινισμένο, έχει νέες μηχανές και έχει όλες τις πιθανότητες με το
μέρος του, να κάνει ένα υπέροχο ταξίδι και να φτάσει στον προορισμό του.
Ο μόνος τρόπος να μην συμβεί αυτό είναι να εκτροχιαστεί. Και ο μόνος
τρόπος για να εκτροχιαστεί είναι να πάει με μεγαλύτερη ταχύτητα από
αυτήν που επιτρέπεται. Στον ΠΑΟΚ ένα μόνο πράγμα τους λείπει. Κάποιος να
τους πει τη φράση «πάω αργά γιατί βιάζομαι», και κάποιος να την
ακούσει, να την ασπαστεί και να την εφαρμόσει στην πράξη. Τότε όλα θα
γίνουν σωστά και πιο εύκολα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου