Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει στο blog του πως ο προπονητής που θα επιλέξει ο πρόεδρος του ΠΑΟ, δεν φτάνει να είναι καλός, πρέπει να φαίνεται και τέτοιος.
Τι έμεινε στον κόσμο του Παναθηναϊκού για να περιμένει από την ποδοσφαιρική ομάδα; Μόνο η ελπίδα και η προοπτική. Ποιος μπορεί να την δώσει αυτή, τώρα που ο Τσάκας δεν θα φέρει τους Αραβες... Μήπως οι μεταγραφές; Δύσκολο, όταν δεν υπάρχουν λεφτά. Μήπως η διοίκηση; Ακόμη πιο δύσκολο με τις επιλογές που έχει κάνει τους τελευταίους μήνες. Τι μένει; Ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής που θα αναλάβουν την ομάδα. Μόνο αυτοί μπορούν να εμπνεύσουν, να δώσουν ελπίδα και όραμα, να κάνουν τους φίλους του ΠΑΟ να πιστέψουν ότι το νερό θα μπει στο αυλάκι και η ομάδα θα αρχίζει να μοιάζει ξανά με Παναθηναϊκός.
Πώς θα συμβεί αυτό; Μα φυσικά αν οι επιλογές που θα κάνει ο Γιάννης Αλαφούζους εμπνεύσουν. Προσοχή όμως, να εμπνεύσουν τον κόσμο του ΠΑΟ, όχι τον ίδιο τον Γιάννη Αλαφούζο. Στην ποδοσφαιρική παιδεία του Νίκου Νταμπίζα και του Γιάννη Αναστασίου έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη. Αρα και στην θεωρητική γνώση του ποδοσφαίρου. Μέχρι εκεί όμως. Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσουν κάτω από συνθήκες πίεσης. Και στην Ελλάδα οι συνθήκες πίεσης σε μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό θα ξεκινούσαν και για τους δύο πριν καν ανακοινωθεί η συνεργασία τους. Οσο δε για την πίστωση χρόνου που θα είχαν για να φανεί η δουλειά τους, θεωρώ ότι θα τελείωνε στο πρώτο φιλικό παιχνίδι της χρονιάς. Από το τέλος του και μετά θα άρχιζε η κριτική, η γκρίνια, ότι θέλετε βάλτε. Αν μπορούσα να πω κάτι και στους δύο, θα ήταν “μην το κάνετε, γιατί θα σας... φάνε ζωντανούς, πριν καν περάσετε την πόρτα της Παιανίας”. Αν μπορούσα να πω κάτι στον Αλαφούζο θα έλεγα: “Μην το κάνεις, διότι ακόμη κι' αν είναι οι πιο κατάλληλοι για την δουλειά, είναι πολύ δύσκολο να πετύχουν”.
Θυμηθείτε τι έγινε για παράδειγμα στον Ολυμπιακό με τον Κετσπάγια. Πριν έρθει, είχε δεχτεί απίστευτη κριτική και πίεση και όσο καλός και να ήταν στην δουλειά του, αποκλείεται να την άντεχε... Φυσικά, δεν την άντεξε. Στην Ελλάδα όταν πας σε μεγάλη ομάδα για ένα τόσο σημαντικό πόστο δύο πράγματα πρέπει να συμβαίνουν. Είτε να ανήκεις στο... παρελθόν του συλλόγου, είτε εκτός από το να είσαι καλός, να φαίνεσαι και τέτοιος. Και ο Αναστασίου με τον Νταμπίζα δεν έχουν ούτε... παναθηναϊκό παρελθόν, ούτε φαίνονται καλοί, ανεξάρτητα από το αν είναι...

Αν λοιπόν ο Γιάννης Αλαφούζος δεν αντιληφθεί ότι πρέπει να καταλήξει για τη θέση του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή σε δύο πρόσωπα που να την έχουν κάνει την δουλειά στο παρελθόν και μάλιστα με μία σχετική επιτυχία ώστε να πείσουν τον κόσμο ότι μπορούν να την κάνουν και στον ΠΑΟ, δεν θα έχουν τύχη αυτές οι επιλογές του. Και το λέω αυτό γιατί εκτός από τους Νταμπίζα, Αναστασίου διάβασα στο ρεπορτάζ του Νίκου Αθανασίου ότι εξετάζεται από το εξωτερικό η περίπτωση του Σκωτσέζου Στηβ Κιν!!! Από που και ως που, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Τι έχει κάνει στην καριέρα του; Εκτός από το να ρίξει δια περιπάτου την Μπλάκμπερν από την Πρέμιερ Λιγκ και χάρη στις δικές του επιλογές να είναι έτοιμη η ομάδα να πέσει και δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, τίποτα άλλο.
Αν είναι να πάει σε τέτοιου είδους επιλογές ο Αλαφούζος, χίλιες φορές τεχνικός διευθυντής ο Ρότσα και προπονητής ο Τσιώλης που μπορεί να μην ξετρελάνουν και εμπνεύσουν κανέναν οπαδό του ΠΑΟ, αλλά προσφέρουν το μίνιμουμ ασφάλειας για την ομάδα. Δεν λέω ότι είναι οι καλύτερες επιλογές, αλλά λέω ότι ο ΠΑΟ δεν έχει περιθώρια για ρίσκα, κι' αν είναι ο Αλαφούζος να επιλέξει για επόμενο προπονητή τον νέο Φάμπρι και για επόμενο τεχνικό διευθυντή τον νέο Βαρέλα, χίλιες φορές οι δοκιμασμένες λύσεις.