Πρώτα απ' ΄όλα, ως μερακλής του μπάσκετ, οφείλω να ευχαριστήσω τον Πανιώνιο και τον Αρη για το θρίλερ που μας πρόσφεραν χθες το βράδυ, αποδεικνύοντας μάλιστα ότι το μεγαλείο ενός αγώνα μπορεί να οφείλεται και στα λάθη! Αλλά, διάβολε, ουδείς άσφαλτος που έλεγε κάποτε και η Αντζελα Δημητρίου, οπότε συχωρεμένοι κι οι δυο τους...
Οι δυο που συγχωρούνται είναι αφενός ο Πάσαλιτς και αφετέρου ο Παππάς, καθώς πρώτα αμάρτησαν και εν συνεχεία εξαγνίστηκαν, απλώς, σε αντίθεση με τον Μοχάμεντ, ο Νίκος καθαγιάστηκε κιόλας! Το εννοώ αυτό διότι στη λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα, συντελέστηκε μια συγκλονιστική σκυταλοδρομία ανάμεσα σε παίκτες που τη μια στιγμή γίνονταν μοιραίοι και την άλλη αναδεικύονταν σε ήρωες!
Αυτό, σε τελική ανάλυση, είναι το "ζουμί" του αθλητισμού...
Πρώτα λοιπόν ο Πανιώνιος με μια υποδειγματική άμυνα παγιδεύει στην πλάγια γραμμή τον Πάσαλιτς, που χρεώνεται με καθυστέρηση πέντε δευτερολέπτων, όμως, ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη! Στην αμέσως επόμενη φάση ο Πάσαλιτς και οι συμπαίκτες του παίρνουν το αίμα του(ς) πίσω με την παγίδα που στήνουν οι ίδιοι στον Παππά, φάση από την οποία προέκυψαν το καλάθι της ισοφάρισης του Αρη και η παράταση.
Χθες το βράδυ ο Παππάς ήταν παντού και -υπερβάλλοντας εν γνώσει μου, ένεκα του επηρεασμού που δέχομαι από τις αλλεπάλληλες μεταδόσεις των πλέι οφς της εκείθεν του Ατλαντικού πλευράς-θαρρώ πως -τηρουμένων των αναλογιών- η εμφάνιση του ήταν βγαλμένη από μια βραδιά ενός σταρ του ΝΒΑ!
Οντως υπερβάλλω, μπορεί να αυθαδιάζω κιόλας, αλλά σε αυτή τη ραψωδία του που διήρκεσε 36 λεπτά και 24 δευτερόλεπτα, ο χαρισματικός γκαρντ του Πανιωνίου "'έγραψε" 28 πόντους (με 3/11 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 13/16 βολές) , 4 ριμπάουντ, 11 κερδισμένα φάουλ, 3 ασίστ, ένα κλέψιμο, βαθμό 32 στο ranking, 3 λάθη (για το ξεκάρφωμα από την τελειότητα, σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό στα δίποντα) και last but not least: δύο τάπες!
Πλάκα πλάκα το μόνο που δεν έκανε ήταν (όπως το καλοκαίρι στο Ζάππειο με τη Σωτηρίου) ν' αφήσει κι ένα λουλούδι με ένα ραβασάκι δίκην συγνώμης προς τον Πελεκάνο!
Απ' όλα τα ανωτέρω στατιστικά στοιχεία, νομίζω ότι το πλέον αξιοσημείωτο, που μάλιστα απέβη καταλυτικός παράγων για την επικράτηση του Πανιωνίου ήταν οι δυο τάπες: την πρώτη ο Παππάς την έκανε στον (υποψιασμένο αλλά συνάμα φοβισμένο, όπως υποδήλωνε η αργή κίνηση του) Σωτήρη Καραποστόλου και τη δεύτερη, που σφράγισε κιόλας τη νίκη της ομάδας του, με αντίπαλο τον (ανέκαθεν διακρινόμενο για τα αθλητικά προσόντα του) Μιχάλη Πελεκάνο, μόλις 16 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της παράτασης κι ενώ το σκορ ήταν 79-76!
Στο μεσοδιάστημα των δυο λεπτών ο Παππάς έκανε κι άλλα από αυτά που σε ανάλογες περιπτώσεις, οι Αμερικανοί αποκαλούν "heroics": μια ασίστ με ακρίβεια μοιρογνωμονίου προς τον Αθανασούλα, δυο κρίσιμα ριμπάουντ, άλλη μια ασίστ, τρεις βολές!
Ηταν όντως ένας παίκτης-ορχήστρα χθες το βράδυ ο Παππάς, που (με το συμπάθιο και πάλι για την ιεροσυλία) φρόντισε να τιμήσει δεόντως και προτρέχοντας μερικές ώρες, τα γενέθλια του Φάνη Χριστοδούλου, ο οποίος σήμερα (ο θεός να τον έχει γερό και δυνατό) κλείνει τα 48 χρόνια του. Βεβαίως σε αντίθεση με τον αγαπημένο μου "Μπέμπη", που έπαιζε και στις πέντε θέσεις, ο Παππάς λόγω ύψους δεν μπορεί να περάσει πάνω από το "3" (στα χαμηλά σχήματα), αλλά διαθέτει έναν κάποιον πλουραλισμό που μάλιστα μπορεί να τον προσφέρει με θεαματικό περιτύλιγμα...
Αγαπώ πολύ τους παλιούς παίκτες, διότι μεγάλωσα μαζί τους, αλλά αγαπώ πολύ και τους νέους, διότι χωρίς αυτούς το ρετρό θα ήταν πολύ βαρετό και η ρουτίνα ανυπόφορη. Ο Παππάς ανήκει σε αυτή την κατηγορία των νεαρών παικτών, οι οποίοι έστω και την ύστατη στιγμή κατάφεραν ενσυνειδήτως κι όχι κατά τύχη, να διασώσουν την καριέρα τους και να παραμείνουν (σύμφωνα με τον διαχωρισμό που έκανε ένας αντίπαλος του Τσόρτσιλ) πολλά υποσχόμενοι κι όχι κάποιοι που απλώς υπόσχονταν πολλά!
Δυο μήνες προτού κλείσει τα 23 χρόνια του, ο πρώτος σκόρερ, πολυτιμότερος παίκτης και πέμπτος πασέρ του πρωταθλήματος είναι ακόμη πολλά υποσχόμενος τόσο στον Πανιώνιο, όσο και στην εθνική ομάδα, στην οποία (χωρίς να ξέρω το σκεπτικό του Τρινκιέρι) ψάχνω να βρω πώς δεν θα χωρέσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου