Σούπερ Κονέ, “έγκλημα” με Κάτσε!!

Ο Γιάννης Σερέτης μοιράζεται τις εντυπώσεις του από το σημερινό φιλικό “Μεγάλων – Μικρών” στον Αγιο Κοσμά και... διαμαρτύρεται για την απώλεια του Εργκούς Κάτσε.

Ηταν ωραίο το πρωινό στον Αγιο Κοσμά. Το γηπεδάκι άψογο, η μουσική να παραπέμπει σε Ρίο από τα ηχοσυστήματα της ΕΠΟ που σε ορισμένους λιγοστούς τομείς κάνει βήματα προς τα μπρος (live στην web tv της το φιλικό, 9:45 το πρωί).

Οι διεθνείς είχαν καλή διάθεση, τα “παγκόσμια” πιτσιρίκια της U-20 που ετοιμάζονται από τον Κώστα Τσάνα με τρία επιπλέον φιλικά πριν το World Cup της Τουρκίας που σαρώνει στις αθλητικές διοργανώσεις όλων των σπορ στοχεύοντας με επενδύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 (152 νέα αθλητικά κέντρα από το 2003 ως το 2012, 3 εκατ. νέοι αθλητές και 6.000 καινούρια αθλητικά κλαμπ την τελευταία δεκαετία!) είχαν διάθεση να τους τρέξουν, όχι όμως και να τους τραυματίσουν.

Το φιλικό για πολλά – πολλά συμπεράσματα δεν ήταν, μιας και αμφότερες οι ομάδες πρόσεχαν τα πόδια τους. Ομως πάντα όταν έχεις την δυνατότητα – πολυτέλεια να παρακολουθείς παιχνίδι στα “κάγκελα” και να ακούς τα πάντα, κάτι σου μένει.

Η σταθερότητα του Καρνέζη, τα απίστευτα... ολόσωμα τατουάζ του Χολέμπας, το καταπληκτικό επιτόπιο άλμα του Μανωλά στις “γιόμες”, η άνεση του Παπασταθόπουλου, ο σεβασμός που εκπέμπει σε όλους ο “Τυπάρας” (ο μοναδικός Ελλην παίκτης από τον οποίο μπορείς να ακούσεις τη φράση “κύριε διαιτητά” μέσα στο ματς), τα σπριντ του Μανιάτη, τα “τρελά” (καλά και στραβά) του Λάζαρου, ο συνδυασμός αέρινων κινήσεων – μαγνητσιμού της μπάλας του Σαμαρά (που καλείται επιτέλους να μάθει να σηκώνει και το κεφάλι από τη μπάλα αν θέλει να ξεφύγει από το επίπεδο της Σέλτικ και να στοχεύσει την Premier League), η έλλειψη αυτοπεποίθησης του φανερά διψασμένου για ποδόσφαιρο Νίνη, η ταχυδακτειλουργική τεχνική του Μήτρογλου που βελτιώνεται δεύτερη σερί σεζόν στις κινήσεις χωρίς τη μπάλα, ήταν κάποια από τα στοιχεία της σημερινής εικόνας των διεθνών.

Και από την άλλη πλευρά, οι ικανότητες και των τριών γκολκίπερς (Καπίνο, Διούδης, Γιαννακόπουλος), η εκτυφλωτική για την ηλικία του σωματοδομή του Κολοβού, η ενεργητικότητα των Φούντα – Φουρλάνου - Μπουχαλάκη και το τρίπτυχο “πειθαρχία – προσανατολισμός – ομαδικότητα” των “μπέμπηδων” (δεν ακούστηκε ούτε... κιχ κατά τη διάρκεια του 70λεπτου) ήταν αυτά που κατέγραψε ο “σκληρός” από μια ομάδα που φανερά βασίζεται στο σύνολο και όχι στο άτομο, αλλά σήμερα μου φάνηκε κάπως “ψαρωμένη” και άτολμη, ίσως επειδή όλοι είχαν σε μια άκρη του μυαλού τους το ενδεχόμενο τραυματισμού κάποιου από τους “μεγάλους” ενόψει του αγώνα της προσεχούς Παρασκευής στο Βίλνιους με τους τρεχαλατζήδες (και... μέχρι εκεί) Λιθουανούς.

Από τους 35 παίκτες που αγωνίστηκαν σήμερα ας κρατήσουμε στο νου τα ονόματα του πανήψυλου Βοσνακίδη της Μπάρι (που δεν έπαιξε ως στόπερ, αλλά στό δεξί άκρο της άμυνας των μεγάλων για 15 λεπτά) και τον Κώστα Παναγιωτούδη του ΠΑΟΚ που πήρε εφέτος 10 συμμετοχές ως δανεικός στον Πανιώνιο. Ερχονται τα “μωρά” της U-19 του Θοδωρή Παχατουρίδη...

Αν υπήρχε, πάντως, ένας που ξεχώρισε σήμερα σαν τη μύγα μες στο γάλα ήταν ο Παναγιώτης Κονέ. Δεξιός μπακ στο πρώτο ημίχρονο. Χωρίς Τοροσίδη και Βύντρα, ο Σάντος αποφάσισε να βάλει τον “Μπολονέζο” πίσω από το Λάζαρο και τον Μανιάτη μαζί με τον “Κάρα” στο “2” της μεσαίας γραμμής. Αν στραβομουτσούνιασε; Πιο μαχητικός και από τον Μπουγαϊδη. Πιο παρεμβατικός και “φωνακλάς” από τον... Καραγκούνη. Πιο ενθουσιώδης και από τον Φούντα. Πιο πολλές “πάνω – κάτω” κούρσες και από τον Χολέμπας.

Στο δεύτερο μέρος, ως χαφ; Sorry προς τους υπόλοιπους, αλλά το παλικάρι μου φαίνεται μια ταχύτητα πάνω από όλους τους μέσους, και ένα επίπεδο πάνω από όλους στον μέσο όρο έντασης – ρυθμού – φρεσκάδας – σωματικής δύναμης. Με 93 ματς στην Serie (31 – 31 – 31, μια σεζόν με τη Μπρέσια, δύο με την Μπολόνια) τα τρία τελευταία χρόνια, λογικό.

Είναι ο Ελληνας παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές τα τρία τελευταία χρόνια σε “επιπεδάτο” πρωτάθλημα. Περισσότερες και από του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, του οποίου το κοντέρ γράφει 61 συμμετοχές στην Βέρντερ την τελεταία διετία, μετά το αποτυχημένο πέρασμα από τη Μίλαν. Μόνο τα 112 ματς του Γιώργου Σαμαρά με την Σέλτικ σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά όχι σε πρωτάθλημα με τον βαθμό δυσκολίας του Καμπιονάτο, μπορούν να μπουν σε σύγκριση.

Χάρηκα πολύ για τον Κονέ. Ακόμη θυμάμαι τον περυσινό αποκλεισμό του από το Euro μετά την ανόητη αποβολή του στο φιλικό με τη Σλοβενία. Χάρηκα γιατί έμαθα και τρία – τέσσερα καλά για το πόσο διαφήμισε και πώς υποδέχθηκε τον Λάζαρο στην Μπολόνια. Χάρηκα ακόμη και για το ότι η Μπρέσια στην οποία ανήκει το 50% των δικαιωμάτων του, ζητά 2,5 εκατ. ευρώ από την Μπολόνια για να συμφωνήσουν σε ενδεχόμενη πώλησή του: αν είναι να πάει κάπου καλύτερα, ας πάει σε ράφια πολύ ψηλά...

Στονοχωρήθηκα, όμως, αναλογιζόμενος για πολλοστή φορά το πρόβλημα στη μεσαία γραμμή μετά και την επικείμενη αποχώρηση του “Κάρα” και του Κατσουράνη. Ναι στον Ταχτσίδη, ναι στον Φορτούνη, ναι στη σταθερή αξία του Μανιάτη. Μα τον παίκτη που λείπει, τον χάσαμε. Γιατί “Κάτσε” αυτή η Εθνική (και η επόμενη και η μεθεπόμενη) δεν διαθέτει!

Τρεις φορές είχε έρθει μέσα σε έναν χρόνο για να πείσει το παλικαράκι ο τεχνικός της Αλβανίας, Τζίτζι Ντε Μπιάζι. Πίεση στο παιδί, πίεση και στην οικογένεια. Περίμενε ο Κάτσε. Δεν ήθελε το “μη κοινοτικό” διαβατήριο σε μια ομάδα που δεν έχει πάει ποτέ σε Μundial και Euro. Προφανώς, η μπάλα χάθηκε κάπου μεταξύ ΕΠΟ και ΠΑΟΚ. Το τηλεφώνημα του Ιβάν δεν έγινε ποτέ, τα “κονέ” και τα αντανακλαστικά της ομοσπονδίας δεν λειτούργησαν σωστά, παρά την... κινητοποίηση από την αρχή της εφετινής σεζόν. Το “μηχανάκι” θα τρέχει με κόκκινη και όχι με γαλάζια φανέλα. Την Παρασκευή ντεμπούτο, εναντίον της Νορβηγίας. Κρίμα.

πηγή: gazzetta.gr