Εκτός αυτών, άφησε και αποχαιρετιστήριο δώρο τα 64 εκατ. της ρήτρας του, τα οποία πλήρωσε η Παρί Σεν Ζερμέν για να τον αποκτήσει. Η Νάπολι έχει περάσει πλέον στη μετά-Καβάνι εποχή, όμως τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με τότε πριν έρθει ο Ουρουγουανός, αφού ο Ντε Λαουρέντις δήλωσε ότι το κλαμπ έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει 124 εκατ. ευρώ για μεταγραφές.
Η πολιτική στις κινήσεις έγινε διαφορετική, αφού με τόσο μετρητό η Νάπολι ξεκίνησε να αγοράζει παίκτες που είναι πολύ γνωστοί και όχι αθόρυβα -για την υπόλοιπη Ευρώπη- ονόματα τύπου Ινλέρ και Μπεχράμι. Με τον Μπενίτεθ στο τιμόνι, άλλαξε και κάτι άλλο. Αυτοί που περνούν την πόρτα του «Σαν Πάολο» είναι όλοι Ισπανόφωνοι.
Το τέλος εποχής και η αλλαγή φρουράς σφραγίζεται με πολύ εμφατικό τρόπ, ενώ ο Ράφα θα αφήσει πίσω το 3-5-2 του Ματσάρι και θα πάει με ένα πιο «κοινό» 4-2-3-1. Και μπορεί μέχρι στιγμής να έχει αγοράσει κυρίως από το καλύτερο μαγαζί της πιάτσας, όμως τα ψώνια που έχει κάνει δεν είναι τέτοιας ποιότητας που να του εγγυηθούν ότι του χρόνου θα είναι σίγουρα φόβητρο στο Campionato.
Πρώτος αποκτήθηκε ο Ντρίες Μέρτενς. Ο 26χρονος αριστερός και δεξιός εξτρέμ ανήκει στη μαγική φουρνιά που έχουν βγάλει οι Βέλγοι, είναι πολύ γρήγορος και με τη φανέλα της PSV ολοκλήρωσε τη σεζόν με 16 γκολ και 16 ασίστ. Αρνητικό; Αυτό που του χρέωναν οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι, ότι στα μεγάλα ματς είναι εξαφανισμένος.
Και πάμε στους Ισπανούς. Καγιεχόν. Το ποσό που δόθηκε αλλά και αυτό που θα δίνεται κάθε χρόνο, ξεπερνάει κάθε λογική. Ο 26χρονος εξτρέμ ήταν η ξεκούραση των βασικών στην Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία πριν δύο χρόνια τον απέκτησε αντί 5.5 εκατ. από την Εσπανιόλ μόνο και μόνο επειδή ήταν προϊόν των ακαδημιών της. Οι Μερένγκες έκαναν σούπερ deal εισπράττωντας 10 εκατ., ενώ ο Χοσέ δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι θα παίρνει 3.5 εκατ. τον χρόνο.
Σειρά πήρε ο Ραούλ Αλμπιόλ, επίσης αλλαγή στο «Μπερναμπέου» αφού η Ρεάλ έχει παικταράδες στα στόπερ. Ο υψηλόσωμος άσος έχει σούπερ παραστάσεις στην καριέρα του και αποτελεί αξιόπιστη επιλογή για το κέντρο της άμυνας στην 4άδα που θα παίξει ο Μπενίτεθ, ειδικά μετά την αποχώρηση Καμπανιάρο. Κανένας πάντως δεν μπορεί να πει ότι η μεταγραφή προκαλεί τρόμο στους επιθετικούς.
Και πάμε κάτω από τα δοκάρια. Ποτέ δεν είχα σε καμία εκτίμηση τον Ντε Σάνκτις. Αν η Νάπολι δεν είχε αυτόν στο τέρμα, ίσως να είχε ανέβει ακόμα περισσότερο επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Το βιογραφικό του σε γκάφες και κακές επιλογές είναι πλούσιο με τους Παρτενοπέι, ενώ όσες φορές έπαιξε με την Εθνική, πρόλαβε να δείξει πόσο επικίνδυνος είναι. Οταν λοιπόν έγινε γνωστό ότι θα αποχωρήσει, θεώρησα ότι κάποιος -σίγουρα- καλύτερος θα πάει στο «Σαν Πάολο» με τους Ζούλιο Σέζαρ και Βιβιάνο να έχουν ακουστεί.
Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ, αφού Ράφα και Ντε Λαουρέντις συμφώνησαν ότι ο κατάλληλος να πάρει τα γάντια είναι ο Πέπε Ρέινα. Πιστεύω ότι ο Ισπανός δεν πρόκειται να δώσει τη σιγουριά που ψάχνουν οι Ναπολιτάνοι και ότι η αντικατάσταση κάτω από τα δοκάρια -πέρα από το πρεστίζ που δίνει ότι πήρε τον επί χρόνια βασικό της Λίβερπουλ- δεν θα βελτιώσει την Νάπολι.
Κράτησα για το τέλος τον Ιγουαΐν, η απόκτηση του οποίου αποτελεί επικοινωνιακά τεράστια κίνηση. Μόνο και μόνο το ότι στην ίδια μεταγραφική τον είχαν μέσα στους 1-2 πρώτους στόχους τους Γιουβέντους και Αρσεναλ, λέει πολλά. Ο «Πιπίτα» έχει το ένστικτο του killer, τελειώνει πωρωτικά τις φάσεις, όμως δεν είναι το ίδιο γρήγορος, ούτε λειτουργεί τόσο καλά εκτός περιοχής, κάτι που έκανε εξαιρετικά ο Καβάνι.
Με τα 40 εκατ. ευρώ η Νάπολι έκανε μία μίνι επίδειξη δύναμης στην αγορά, όμως ήταν περισσότερο η «ετικέτα» που έστειλε τόσο ψηλά το ποσό. Ο Αργεντίνος είναι καταδικασμένος να γεμίσει την πολύ βαριά φανέλα που άφησε πίσω του ο Matador και σε κάθε αγωνιστική θα συγκρίνεται μαζί του.
Εκτός όμως από τις μέχρι στιγμής κινήσεις, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που κάνουν τη σεζόν που έρχεται δύσκολη για τους Ναπολιτάνους. Η αλλαγή προπονητή και τα πολλά νέα πρόσωπα είναι δεδομένο ότι βάζουν την ομάδα σε ένα μεταβατικό στάδιο, οπότε πάμε παρακάτω.
Φέτος το «Σαν Πάολο» θα φιλοξενήσει αγώνες Champions League, γεγονός το οποίο θα επηρεάσει κατά πολύ την πορεία στην Serie A. Και αυτό δεν είναι μόνο θεωρία. Τη σεζόν 2011-12, όταν η Νάπολι έπαιξε στην κορυφαία διοργάνωση, μπορεί να έφτασε κοντά στους «8» όμως εντός συνόρων δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστική. Οχι μόνο έμεινε στην 5η θέση του Campionato αλλά τερμάτισε 23 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια, Γιουβέντους.
Ο φόβος για το ότι κάτι ανάλογο είναι πιθανό να συμβεί, γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν ρίξουμε μία ματιά στο ποιος κάθεται στον πάγκο. Ο Μπενίτεθ έχει αποδείξει σε όλες τις ομάδες του ότι ρίχνει το βάρος στην Ευρώπη και ακόμα και αν το φετινό ρόστερ έχει αποκτήσει βάθος που δεν είχε τα προηγούμενα χρόνια, αν χρειαστεί να διαλέξει, είναι σίγουρο ότι θα προτιμήσει τα αστέρια.
Και κάτι ακόμα. Η Νάπολι φέτος θα έχει να αντιμετωπίσει πολύ πιο δυνατούς αντιπάλους σε σχέση με πέρυσι και δεν πρόκειται να κερδίσει χαλαρά τη 2η θέση. Η Μίλαν μετά την αναδόμηση δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει ξεκίνημα σαν το περσινό, η Ιντερ θα είναι σαφώς ανώτερη με Ματσάρι και θα έχει μόνο ένα ματς την εβδομάδα, ενώ υπάρχει και η Φιορεντίνα. Οι Βιόλα έπαιξαν πέρυσι την καλύτερη μπάλα στην Ιταλία, φέτος ενισχύθηκαν και θα κάνουν τα πάντα για να κουνήσουν το σεντόνι που τους τράβηξαν την τελευταία αγωνιστική.
Γράφεται τις τελευταίες μέρες ότι η Νάπολι προσπαθεί να πάρει τον Τζάκσον Μαρτίνες από την Πόρτο. Γνώμη μου είναι ότι αν είναι να δώσει ακόμα 30-35 εκατ. ευρώ -έτσι όπως είναι τώρα το ρόστερ- καλύτερο θα ήταν να τα σκάσει για να πάρει χαφάρα και όχι έναν ακόμα επιθετικό. Το παράδειγμα προς μίμηση δεν είναι μακριά, η Γιουβέντους χωρίς τον μεγάλο επιθετικό και με σχετικά αργή άμυνα πήρε δύο σερί πρωταθλήματα χάρη στο ζηλευτό της από πολλές ομάδες κέντρο.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου