Όταν αναφερόμαστε σε αποτελέσματα κληρώσεων, γενικά η άποψη μου είναι ότι ελάχιστη σημασία έχουν οι πολλές αναλύσεις, τα εμπεριστατωμένα σχόλια, οι όποιες προβλέψεις. Από όπου κι αν τις πιάσεις, όπως κι αν επιχειρήσεις να τις τεκμηριώσεις.
Οι ελληνικές ομάδες ποτέ δεν ξεκινούν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από την πηδαλιούχο θέση. Κι όταν του… γάμου είναι όλα δύσκολα, πώς αλήθεια να μπορεί κανείς να μιλάει για εύκολα;
Εντάξει, ο Ολυμπιακός απέφυγε τα μεγαθήρια. Τις κλασικές υπερδυνάμεις. Τις ομάδες εκείνες που κουβαλούν την πολύ βαριά ιστορία, τους αμέτρητους τίτλους, τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ της αξίας των διάσημων παικτών τους. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη είναι αυτή που έχουμε ως δεδομένη εικόνα στον αγωνιστικό χάρτη που θα ταξιδέψει τους πρωταθλητές Ελλάδας για ένα δίμηνο, αρχής γενομένης από τα μέσα Σεπτεμβρίου στο φετινό ευρωπαϊκό όνειρο: Μπενφίκα, Παρί Σεν Ζερμέν, Άντερλεχτ.
Τρία ονόματα που δεν είναι της κλάσης και της εμπειρίας μιας Μπάγερν, μιας Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα, της Γιουνάιτεντ ή της Τσέλσι ή και της Γιουβέντους.
Δεν φοβίζουν, δεν τρομάζουν δηλαδή. Ωστόσο έχουν κι αυτές τα δικά τους ονόματα και τη δική τους χάρη. Και τα δικά τους προσόντα.
Με βασικότερο όλων ότι πρόκειται για γνήσιους αντιπροσώπους του επιθετικού ποδοσφαίρου. Η Παρί των ζάμπλουτων Σαουδαράβων, με Ιμπραίμοβιτς, Καβάνι και… σία, η Μπενφίκα (και) του Λιούμπο Φέισα πια, καθώς και η Άντερλεχτ, είναι χαρακτηριστικοί εκφραστές του «φουλ επίθεση» παιχνιδιού κι αυτό υποχρεώνει τον Ολυμπιακό και την τεχνική του ηγεσία, να βρουν γρήγορα το… αντίδοτο: Την εύρυθμη ανασταλτική λειτουργία. Αυτή την καλή, επιτυχημένη συνταγή των βραδιών Champions League. Το «φάρμακο» για τους αμυντικούς πονοκεφάλους.
Των φρονίμων τα παιδιά μαγειρεύουν καιρό τώρα πριν πεινάσουν και η άφιξη των δύο ενισχύσεων από Γαλλία μεριά, του κλασικού αμυντικού μέσου (Ντινγκά) καθώς και του «6αρο-8αριού» (Γιαταμπαρέ;), θα «κλειδώσουν» τη βεβαιότητα ενίσχυσης των Πειραιωτών στην αχίλλειο πτέρνα τους.
Το βελγικό κλειδί και η πρεμιέρα με το φαβορί
Νομίζω ότι από τη στιγμή που η κληρωτίδα παρέκαμψε για λογαριασμό του Ολυμπιακού τα… φοβερά και τρομερά «σκιάχτρα», το μεγάλο ζητούμενο και το χαμόγελο της τύχης ήταν η «απόκριση» του 4ου γκρουπ δυναμικότητας. Από εκεί που οι ερυθρόλευκοι δεν πάει πολύς καιρός, προ διετίας τέτοιες μέρες, είχαν… ψωνίσει από σβέρκο, πέφτοντας πάνω στην… ανίσχυρη Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Τι θα λέγαμε τώρα, δηλαδή, αν η ομάδα που συμπλήρωνε την «ερυθρόλευκη» παρέα ήταν η Νάπολι; Ή η Ρεάλ Σοσιεδάδ; Ακόμα και η Σέλτικ θα πω ή η Στεάουα ή ίσως κι αυτή η… περίεργη τσεχική Βικτόρια; Μα πιο πολύ οι δύο πρώτες;
Ένας από τους καθοριστικούς, ρυθμιστικούς παράγοντες της τύχης του Ολυμπιακού στους ομίλους είναι το «ψάρεμα» από το 4ο γκρουπ. Κάπου εκεί εστιάζω περισσότερο τα καλά μαντάτα που ήρθαν από το Μονακό. Γιατί η Άντερλεχτ είναι πάντα ένα κλαμπ με τεράστια ιστορία, η πιο γνωστή ομάδα του Βελγίου, αλλά κάλλιστα μπορεί να την αποκαλέσει κανείς και ως μια «ρυτιδωμένη αρχόντισσα».
Οι Βέλγοι είναι του χεριού των πρωταθλητών Ελλάδας. Θα είναι – υπό λογικές συνθήκες και εξέλιξη – ο αδύναμος κρίκος της «συντροφιάς» του 3ου ομίλου και το πιο ελκυστικό δόλωμα για να κάνει ο Ολυμπιακός το «2Χ2», μέσα-έξω.
Κάτι που σημαίνει ότι με ακόμα δύο νίκες στο φαληρικό «καμίνι» (επί Μπενφίκα, Π.Σ.Ζ.), σύνολο 4, με 12 συνολικά βαθμούς θα κρατηθεί ψηλά στα αστέρια της διοργάνωσης. Κι ας χάσει σε Λισαβόνα και Παρίσι. Σκοτίστηκε!
Η πρεμιέρα με τους Παριζιάνους στο Καραϊσκάκη, στις 17 Σεπτεμβρίου, δεν είναι δίκοπο μαχαίρι όπως άλλες χρονιές. Κι αυτό γιατί όταν αντιμετωπίζεις το φαβορί του ομίλου για πρωτιά, δεν έχεις πολλά πράματα να χάσεις. Αντίθετα να κερδίσεις έχεις πάρα πολλά, αφού με νίκη η ψυχολογία ανεβαίνει πολύ ψηλά στέλνοντας μήνυμα σε όλους για το ποιος είναι εξ αρχής το πραγματικό «αφεντικό» του γκρουπ…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου