Για να μην παρεξηγηθώ, τέλος πάντων, ως Έλληνας και ποδοσφαιρόφιλος, είναι περιττό να πω ότι νοιάζομαι και εύχομαι να πάρουμε τους τρεις βαθμούς. Να νικήσουμε τους Σλοβάκους, όπως και το Λιχτενστάιν, την Τρίτη, ώστε να τελειώνει κιόλας αυτή η ανούσια και άχαρη – όπως εξελίχθηκε ύστερα από εκείνη την ήττα μας με 3-1, στη Ζένιτσα, στις 22 του περασμένου Μαρτίου – διαδικασία της προκριματικής φάσης.
Το «πουλάκι» της απευθείας πρόκρισης πέταξε ουσιαστικά τότε, αφού σε συνδυασμό με την αποτυχία να εκμεταλλευθούμε την έδρα μας, πέρσι, τέτοια εποχή (12 Οκτωβρίου του ’12 ήρθε εκείνο το 0-0 στο Καραϊσκάκη) δεν πήραμε «ντέρμπι» στον όμιλο. Οπότε… πού πας ρε Καραμήτρο, δηλαδή!
Κάπως έτσι, το ελληνικό φίλαθλο κοινό «ξενέρωσε» με το εθνικό συγκρότημα, φθάνοντας σε ένα εύλογο συμπέρασμα, που λέει ότι αφού η Βοσνία διατηρήθηκε αήττητη στις μεταξύ μας αναμετρήσεις, με το σπαθί της μπαίνει κατευθείαν στο αεροπλάνο για την μακρινή Βραζιλία. Και ό,τι μας απέμεινε είναι πια η εθνική συνείδηση, το γόητρο και ο εγωισμός των διεθνών ποδοσφαιριστών ενώπιον του αγωνιστικού επιμύθιου του προκριματικού σκέλους.
Σε ένα γκρουπ ομάδων όπου δεν νοείται μετά την – τουλάχιστον εξαιρετικά – βατή κλήρωση να αποποιηθεί η Ελλάδα τον τίτλο του φαβορί και τελικά υποσκελίζεται από το πρώτο αουτσάιντερ, δεν δικαιούται καν διά να ομιλεί στο τέλος της ημέρας.
Όταν δεν μπορούμε να πανηγυρίσουμε μια ακόμα παρουσία μας σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, με αντιπάλους πλην της Βοσνίας και της Σλοβακίας - δύο απλά καλών ομάδων δηλαδή που δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο ούτε έχουν καταγράψει διεθνείς περγαμηνές στο παρελθόν τους – τη Λετονία, τη Λιθουανία και το Λιχτενστάιν, τρεις κομπάρσους, με τον έναν χειρότερο από τον άλλο, ποιος να ήταν δηλαδή ο αντίκτυπος στην κοινή γνώμη;
Αυτός που υφίσταται τώρα που η κατάσταση δεν φαίνεται με την καμία να γυρίζει - καθώς οι Βόσνιοι φυσικά και δεν φέρονται διατεθειμένοι να πάρουν ένα πιστόλι και να το βάλουν στον κρόταφό τους – και που είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με άλλες περιόδους που τέτοιες ώρες θα σήμαινε συναγερμός.
Κάτι τρέχει στα γύφτικα
Ακούω, περισσότερο βεβαίως και το καταλαβαίνω, για ψυχολογικούς λόγους και επειδή δεν διαφωνώ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, ότι οι Λιθουανοί θα παίξουν για το «ονόρε». Τη σημαία και το εθνικό φιλότιμο τους.
Ε και; Ναι, κάτι τρέχει στα γύφτικα τώρα. Εντάξει, οπωσδήποτε και δεν στερούνται κινήτρου οι άνθρωποι, ακόμα κι αν παίξουν αποκλειστικά για τους εαυτούς τους και την καριέρα τους οι διεθνείς της Λιθουανίας.
Η Βοσνία όμως είναι ανώτερη, η Βοσνία έχει σφιχταγκαλιάσει την πρόκριση, της… μυρίζει κιόλας ο βραζιλιάνικος καφές και εντάξει, τι να πει κανείς αν «κατορθώσει» και σκοντάψει; Άξια της τύχης της θα είναι.
Την Παρασκευή το βράδυ, πάντως, οι πρωτοπόροι του ομίλου μας θα έχουν κάνει λογικά ένα «ξεμούδιασμα» κόντρα στο Λιχτενστάιν στην έδρα τους, πριν αναχωρήσουν για το Κάουνας για να κλειδώσουν και τυπικά την 1η θέση και την παρουσία τους στο Μουντιάλ 2014, γνωρίζοντας μάλιστα και το δικό μας αποτέλεσμα με την Σλοβακία.
Ένα παιχνίδι όπου έτσι ξενερωμένος που είναι ο κόσμος με την Εθνική – η οποία έχει ανεβάσει τον πήχη της, έχει φέρει αποτελέσματα, έχει πετύχει ανατροπές και θριάμβους στην μετά Euro και Ότο εποχή, οπότε έχει «δυναμώσει και τις προσδοκίες και ως εκ τούτου δεν πρέπει να ψάχνει κανείς τα «γιατί» της μερικής αδιαφορίας προς τη γαλανόλευκη… - μου φαίνεται ότι τα βλέμματα θα πέσουν αλλού.
Τι καλύτερο, πέστε μου, έχει να δει κανείς στο Καραϊσκάκη από τη συνύπαρξη στο απέναντι από εμάς «στρατόπεδο», το σλοβακικό, των Βάις και Στοχ;
Στον Πειραιά δεν μπαίνουν καν σε διαδικασία συγκρίσεων των δύο παικτών, ενώ στη Θεσσαλονίκη θεωρούν από τη δική τους σκοπιά, τον Μίρο καλύτερο από τον Βλάντο. Ο καθείς το δικό του σπίτι παινεύει…
Σε κάθε περίπτωση, με την επιστροφή του «άσωτου» Στοχ στην Εθνική Σλοβακίας και με αφορμή την καλή φόρμα στην οποία αμφότεροι βρίσκονται και αποδίδουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, το διδυμάκι αυτό κάνει… γκελ.
Και έχει… τζέρτζελο. Θα δούμε, φερ’ ειπείν, τον Κατσουράνη και τον Τζιόλη να προσπαθούν να μη φτάσει ποτέ η μπάλα στον συμπαίκτη τους στον ΠΑΟΚ και τον Σιόβα με τον Μανιάτη, ίσως και τον Μανωλά, να επιχειρούν να ανακόψουν το «ερυθρόλευκο αδέρφι» τους.
Στην Ευελπίδων
* Όταν λέμε φιάσκο, εννοούμε φιάσκο. Να δείτε που όπως πάει το πράμα στην Ευελπίδων για τα «στημένα», εκείνο που θα προκύψει από τις καταθέσεις των μαρτύρων είναι αυτό που γνωρίζαμε. Ότι δηλαδή ο Μάκαρος είναι παπαδοπαίδι! Πολύ γέλιο.
* Ο συνήγορος του Μάκη, ο κ. Γιάννης Ηρειώτης, που κάνει επί τούτου προφανώς (διότι τι σχέση έχει το θέμα με την υπεράσπιση του πελάτη του;), τις επίμονες ερωτήσεις σ’ εκείνο το διαιτητή τον Κύρκο - με την λαμπρά και μακρά καριέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε σημείο που και όσοι ασχολούνται με τις σφυρίχτρες και τα… στραγάλια στύβουν το κεφάλι τους για να τον θυμηθούν (!..) – για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και τα αποδυτήρια του Αστέρα, δεν είναι το «Νο 8» στον κατάλογο των ιδρυτικών μελών της ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ; Δεν είναι Παναθηναϊκός ο άνθρωπος και θιασώτης και υποστηρικτής του οράματος Αλαφούζου να γίνει ο ΠΑΟ… Μπαρτσελόνα με 100.000 και πλέον μέλη;
Όλα εξηγούνται κάπως. Και με κάποιο τρόπο…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου