Ήταν
πραγματικά μια ξεχωριστή βραδιά. Δεν σου δίνεται κάθε μέρα η δυνατότητα
να γνωρίσεις από κοντά και να μιλήσεις με έναν άνθρωπο που εκτός από
προπονητής του Ολυμπιακού είναι κι ένας ζωντανός θρύλος μιας ομάδας όπως
η Ρεάλ Μαδρίτης. Για τους περισσότερους εδώ στην Ελλάδα, ο Μίτσελ είναι
ο άνθρωπος που βρίσκεται στο τιμόνι του Ολυμπιακό. Για πολύ κόσμο όμως
είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι ένας άνθρωπος που έχει γράψει τη
δική του ιστορία στη Ρεάλ και ως μέλος της περίφημης “πεντάδας του
Μπουίτρε”, την οδήγησε στις μεγάλες επιτυχίες της δεκαετίας του '80.
Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα δέκα
χρόνια λειτουργίας της, η Λέσχη Φίλων Ρεάλ Μαδρίτης “Χαράλαμπος
Τσιριμωνάκης” διοργάνωσε μία μοναδική βραδιά για να τιμήσει έναν άνθρωπο
που ακόμα και σήμερα, έστω και μακριά από τη Ρεάλ και την Ισπανία,
παραμένει ένα αναπόσπαστο κομμάτι του “madridismo”. Η εκδήλωση έγινε σε
πολυτελές εστιατόριο κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας και ήταν αντάξια
της παράδοσης που έχει δημιουργήσει η Λέσχη στις βραβεύσεις ανθρώπων που
έχουν προσφέρει στη Ρεάλ κι έχουν περάσει από τη χώρα μας. Η λίστα
είναι μεγάλη και συμπεριλαμβάνει ονόματα όπως Πέτζα Μιγιάτοβιτς, Ζέλικο
Ομπράντοβιτις, Κριστιάν Καρεμπέ, Βίκτορ, Ραούλ Μπράβο, Πάμπλο Γκαρσία.
Όπως μας είπε όμως και ο πρόεδρος της Λέσχης, Βασίλης Σιούφας, η
περίπτωση του Μίτσελ είναι ξεχωριστή. Ως όνομα και ως προσφορά στη Ρεάλ,
μπαίνει πιο ψηλά απ' όλους και και αυτό φάνηκε από τη λάμψη και την
επισημότητα που είχε η βραδιά.
Τα παιδιά της Λέσχης μου κάνουν εδώ και
χρόνια τη τιμή να με καλούν στις εκδηλώσεις τους κι εννοείται ότι δεν θα
μπορούσα να πω όχι στην πρόσκληση να γνωρίσω το Μίτσελ από κοντά. Και
όπως όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από αυτό που
συνάντησα. Ο Μίτσελ σε μανητίζει. Με εμφάνιση που ακόμα και τώρα στα
πενήντα του θυμίζει μοντέλο, έχει όλα τα χαρίσματα ενός μεγάλου σταρ
χωρίς όμως τον ενοχλητικό αέρα της βεντέτας που συναντά κανείς συχνά σε
τέτοια άτομα. Και για ποδόσφαιρο, μπορείς να μιλάς μαζί του ατελείωτες
ώρες.
Φιλικός, χαμογελαστός και προσιτός, δεν
χάλασε χατήρι σε κανέναν. Φωτογραφήθηκε με όλους, υπέγραψε δεκάδες
αυτόγραφα κι έδειξε να απολαμβάνει μια βραδιά που φάνηκε ότι και γι'
αυτόν ήταν ξεχωριστή. “Είναι μεγάλη τιμή για μένα που ακόμα και σήμερα ο
κόσμος με θυμάται ως παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτή η ομάδα μου έδωσε
τα πάντα και με συγκινεί αφάνταστα η αγάπη που μου δείχνει ακόμη ο
κόσμος, σε κάθε γωνιά της γης όπου υπάρχουν “μαδριδίστας”. Σας ευχαριστώ
για την τιμή που μου κάνατε κι εύχομαι να βρεθούμε ξανά και στο μέλλον.
Μακάρι να παραμείνω προπονητής του Ολυμπιακού και να συνεχίσει έτσι η
Λέσχη ώστε να τα ξαναπούμε και στα επόμενα γενέθλιά σας!”.
Ήταν δεδομένο ότι μία από τις πρώτες
ερωτήσεις που του έγιναν θα αφορούσε τη πιθανότητα να αναλάβει κάποια
μέρα τη τεχνική ηγεσία της Ρεάλ. “Προσπαθώ να απολαμβάνω κάθε στιγμή,
μέρα με τη μέρα. Μακάρι κάποια στιγμή να μου δοθεί η ευκαιρία να αναλάβω
της Ρεάλ. Θα ήταν ένα όνειρο. Αλλά το να μιλάω γι' αυτό αποτελεί
έλλειψη σεβασμού τόσο για τη Ρεάλ, όσο και για την ομάδα που δουλεύω
τώρα, τον Ολυμπιακό”.
Ρωτήθηκε επίσης αν θα “υπέγραφε” για μία
συνάντηση Ρεάλ – Ολυμπιακού στο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και πως θα
αισθανόταν γι' αυτό. “Δώστε μου ένα στυλό και πείτε μου που υπογράφω!
(γέλια). Εννοείται ότι θα ήταν φανταστικό. Για τον Ολυμπιακό θα ήταν
κάτι πρωτόγνωρο ενώ για τη Ρεάλ κάτι...συνηθισμένο. Δεν θα είχα όμως
κανένα πρόβλημα. Θα έκανα αυτό που μου έχει μάθει σε όλη μου τη ζωή η
Ρεάλ: να παίζω για τη νίκη. Πάντως σε αυτή τη περίπτωση, για πρώτη φορά
θα είμαι με τους “ροχιμπλάνκος”!
Στο δείπνο που ακολούθησε ο Μίτσελ έδειχνε
να απολαμβάνει τη παρέα όπως όλοι οι υπόλοιποι και είχε τη διάθεση να
μιλήσει για τα πάντα. Από τον Τάσο, τον παππού της παρέας, που ήθελε να
μάθει για τον Πούσκας, τον Ντι Στέφανο και τη “πεντάδα του Μπουίτρε”,
μέχρι το Μιχάλη, τη ψυχή της “πένιας”, που ζήτησε να μάθει και τη
τελευταία λεπτομέρεια για τον Πέρεθ, το Βαλντάνο, το Μοουρίνιο, το Μάτα
και τον Καμπιάσο, ο Ισπανός απάντησε με υπομονή και κέφι σε όλες τις
ερωτήσεις χωρίς να αφήσει ούτε μία απορία να πάει αναπάντητη. Σε βαθμό
πού όταν όλοι είχαν φτάσει στο επιδόρπιο, αυτός δεν είχε προλάβει καν να
αγγίξει το ορεκτικό του. “Βρε, αφήστε τον άνθρωπο να φάει” ακούστηκε
κάποια στιγμή αλλά... μάταια.
Ο βομβαρισμός συνεχίστηκε έως ότου ο
Μιχάλης (λάτρης του ποδοσφαίρου αλλά και... αθεράπευτα φανατικός
“μαδριδίστα”) αποφάσισε να μιλήσει για τον Κασίγιας. “Να φύγει! Δεν το
θέλουμε! Ο προδότης!”. “Σοβαρά; να φύγει ο Κασίγιας;”, απάντησε ο Μίτσελ
κι έβγαλε το κινητό του. “Να τον πάρω να του το πω;”.“Πάρτον τώρα!”. Ο
Μίτσελ άρχισε να καλεί. Όλοι πάγωσαν. “Έλα Ίκερ, είμαι εδώ στην Αθήνα κι
έχω κάποιον που λέει να φύγεις από τη Ρεάλ. Τι; θες να στον δώσω;
Έλα!”, και άπλωσε το χέρι του για να δώσει το κινητό στο Μιχάλη. Όλοι
ξέραμε ότι δεν το είχε σε τίποτα να πάρει στο τηλέφωνο τον Κασίγιας.
Ξέραμε επίσης ότι ο Μιχάλης δεν το είχε σε τίποτα να του τα “ψάλλει” και
απ' ευθείας! Μόνο όταν αποδέχθηκε την πρόκληση και άπλωσε το χέρι για
να πάρει το κινητό έκανε τελικά πίσω ο Μίτσελ. “Είσαι τρελός εσύ!” είπε
κι έσκασε στα γέλια βάζοντας ξανά το κινητό στην τσέπη. Ήταν επίσημο
πια. Ο Μίτσελ βρισκόταν ανάμεσα σε πραγματικούς “μαδριδίστας”. Με όλα τα
θετικά τους και τα στραβά τους!
Η συζήτηση, αναπόφευκτα έφτασε κάποια
στιγμή και στον Ολυμπιακό. Ο Μίτσελ δεν έκρυψε το πόσο καλά αισθάνεται
στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το
Μήτρογλου και το Σάμαρη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν συνεχίσουν να
δουλεύουν έτσι μπορούν να φτάσουν πολύ ψηλά. Μιλώντας κάποια στιγμή για
την αδυναμία της Ρεάλ στα χαφ, είπε χαρακτηριστικά για το Σάμαρη:
“Ακούει προσεκτικά και δουλεύει πολύ σκληρά. Αν συνεχίσει έτσι μπορεί να
παίξει ακόμα και στη Ρεάλ”. “Εϊ! Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τη
Ρεάλ” ακούστηκε κάποια στιγμή και όλοι συμμορφώθηκαν.
Σε μια κουβέντα που κράτησε παραπάνω από δύο ώρες ειπώθηκαν πολλά. Παραθέτω μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του.
Για τον Μπέιλ: “Η Ρεάλ πρέπει να διεκδικεί
πάντα τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Ο Μπέιλ είναι ένας από
αυτούς. Δυστυχώς στη Ρεάλ έχουμε το κακό να τους κριτικάρουμε όλους,
πριν ακόμα προλάβουν να δείξουν τι μπορούν να πετύχουν. Ο Μπέιλ είναι
μια πολύ καλή μεταγραφή, αλλά υπήρχαν και άλλες ανάγκες στην ομάδα που
έπρεπε να καλυφθούν”.
Για το Μοουρίνιο: “Δεν μου άρεσε αυτό που
έγινε με το Μοουρίνιο. Σε ένα τέτοιο σύλλογο δεν δίνεις ποτέ τα κλειδιά
σε έναν άνθρωπο για να κάνει ότι θέλει. Στο τέλος αυτό που μένει τι
είναι; Ο Μοουρίνιο ή η Ρεάλ Μαδρίτης. Αν κοιτάξετε την ιστορία της Ρεάλ
θα δείτε ότι οι οι πιο πετυχημένοι προπονητές ήταν άνθρωποι που βγήκαν
μέσα από το σύλλογο. Ο Μιγκέλ Μουνιόθ, ο Λουίς Μολόβνι, ο Βιθέντε Ντελ
Μπόσκε. Δυστυχώς πάντα υπάρχει μια φαγωμάρα στο εσωτερικό του συλλόγου.
Πάντα πρέπει να τσακωνόμαστε για κάτι. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε
είναι ότι η Ρεάλ μπαίνει πάνω απ' όλους.”
Για τον Κασίγιας: “Ο Κασίγιας δεν παίζει
επειδή έτσι κρίνει ο Αντσελότι. Μην ακούτε αυτά που λένε. Κανένας
προπονητής που σέβεται τον εαυτό του δεν παίρνει “χαρτάκι” από τον
πρόεδρο. Ο καλύτερος πρόεδρος που είχα, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ήταν
ο Ντελ Νίδο της Σεβίλλης”.
Για την Μπαρτσελόνα και την Ατλέτικο: “Για
μας το μεγάλο ντέρμπι είναι πάντα με την Ατλέτικο. Μετά έρχεται η
Μπαρτσελόνα. Τον οπαδό της Ατλέτικο βλέπεις κάθε μέρα στο δρόμο, στη
δουλειά, στο μπαρ. Είναι πολύ τυχεροί που έχουν έναν προπονητή σαν τον
Ντιέγο Σιμεόνε”.
Για τους παλιούς θρύλους της Ρεάλ: “Ο
σπουδαιότερος σέντερ φορ που είχαμε ποτέ ήταν ο Ούγκο Σάντσες. Δεύτερος
έρχεται ο Ρονάλντο (το “φαινόμενο”). Ο πιο αδικημένος ήταν ο Φερνάντο
Ιέρο. Όλοι μιλούν για τον Μπαρέζι αλλά για μένα ο Ιέρο ήταν μοναδικός.
Κατέκτησε τα πάντα με τη Ρεάλ”.
Για τον Φλορεντίνο Πέρεθ: “Ό Φλορεντίνο
Πέρεθ έχει κάνει λάθη. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει όταν ένας πρόεδρος βλέπει
την ομάδα όχι σαν δουλειά αλλά σαν παιχνίδι”.
Για τον Κάρλο Αντσελότι και τη σημερινή
Ρεάλ: “Πρέπει να του δοθεί πίστωση χρόνου. Είναι ακόμα νωρίς να κρίνουμε
τη φετινή Ρεάλ. Είμαι σίγουρος ότι θα βελτιωθεί. Το πρωτάθλημα δεν έχει
τελειώσει ακόμα. Οι πέντε βαθμοί από την κορυφή μπορούν να καλυφθούν”.
Gallery
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου