Ο ΑΡΗΣ είναι για την
Μακεδονία, για την Ελλάδα κάτι το διαφορετικό από όλες τις υπόλοιπες
ομάδες. Άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο είχαν και έχουν τις
επιτυχίες τους σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλει, πόλο, χάντμπολ και
οποιοδήποτε άλλο άθλημα.
ΑΡΗΣ είναι κάτι διαφορετικό και αυτό το ξέρουν καλά όσοι έζησαν
τα χρόνια του Αυτοκράτορα. Παναθηναικός και Ολυμπιακός τα τελευταία
χρόνια από άποψη τίτλων έχουν πετύχει πολλά περισσότερα. Κανείς όμως δεν
κατάφερε να τους ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ η έννοια του ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ του ελληνικού
μπάσκετ. Μόνο ο ΑΡΗΣ το κατάφερε αυτό. ΜΟΝΟ Ο ΓΚΑΛΗΣ έχει αναγνωριστεί
ως ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ. Από όλους εκτός από αυτούς που έβριζαν
χθες την συγχωρεμένη μητέρα του. Πόσο κακό αλήθεια μπορεί να σου έχει
κάνει ένας αθλητής που έχει αποσυρθεί κοντά στα 20 χρόνια ώστε να τον
θυμάσαι και να βρίζεις την μητέρα του;
Αν το σκεφτεί κανείς βέβαια θα το καταλάβει. 21 τρόπαια ο ΑΡΗΣ, το ένα τρίτο η ομάδα τους. Το ΠΟΤΕ; ΠΟΤΕ να δονεί το Παλέ που πλέον έχει πάρει την ονομασία του Νίκου Γκάλη. Μπαίνεις στο γήπεδο, κοιτάς το ταβάνι και ανατριχιάζεις. Από περηφάνια αν είσαι Αρειανός, από ντροπή και… αναμνήσεις μόνιμης ήττας αν είσαι οπαδός του συμπολίτη. Ακόμα και η διαφήμιση στα διαρκείας του ΠΑΟΚ φέτος είναι από ματς με τον ΑΡΗ, με τον Μπάνε να κάνει βήματα για να κερδίσει η ομάδα του στην εκπνοή με το σουτ από το κέντρο.
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό γεγονός. Να νικήσουν τον ΑΡΗ, να νικήσουν τον Αυτοκράτορα. Να γίνουν οι πρώτοι στην πόλη και κατ’ επέκταση οι πρώτοι στην Ελλάδα. Μάταια όμως. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φιλίππου και τα άλλα παιδιά ήταν ο εφιάλτης τους.
Βρήκαν νίκες τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύτηκαν τα πολλά προβλήματα του ΑΡΗ. Πανηγύρισαν επιτυχίες στο μοναδικό παιχνίδι τον χρόνο που γέμιζαν το κλειστό της Πυλαίας (αυτό που ανήκει στην ΓΓΑ, αλλά έχει το όνομά τους- παρεμπιπτόντως τα σπασμένα και το… νερό ποιος θα το πληρώσει;). Ξέχασαν όμως στο χθεσινό παιχνίδι το DNA που έχει ο ΑΡΗΣ.
Στην σύνθεση του μεγαλύτερου συλλόγου της Μακεδονίας χθες υπήρχαν πιτσιρίκια και ελληνάκια. Ο μοναδικός ξένος, ο Τζέρεμι Χαντ τραυματίας και φαβορί ο… ΠΑΟΚ του Κοντομηνά. Γηπεδούχος σε… καυτή ατμόσφαιρα υπόσχονταν από ραδιοφώνου και… fb 30αρες και άλλα παρόμοια. Εδώ έφτασαν ορισμένοι φίλοι του στο blog μου για τη νίκη στη Νέα Σμύρνη να μου γράφουν για τις δικαιολογίες που θα βρω για την πανοπλία του ΑΡΗ και άλλα ωραία.
Η αλήθεια είναι ότι η πανοπλία του Θεού του Πολέμου έπαιξε τον ρόλο της. Μέχρι να την συνηθίσουν τα παιδιά όπως ο Γκίκας, ο Πουλιανίτης, ο Μποχώριδης, ο Μούρτος, ο Βεζένκοφ, παλικαράκια δηλαδή 17, 18 και 20 χρονών, φάγαμε το πρώτο δεκάλεπτο.
Στην συνέχεια την χρησιμοποίησαν στην μάχη τους. Με πάθος, με τσαμπουκά, με σιγουριά και οδηγούς τους πιο έμπειρους Πελεκάνο, Ασημακόπουλο, Χαρίση, Αθηναίου και τα άλλα παιδιά πήραν το διπλό και την πρόκριση.
Πρόκριση ψυχολογίας, πρόκριση με σημασία γιατί η υπεροψία των μονίμως δεύτερων είχε ξεπεράσει κάθε όριο, πρόκριση που ίσως ανοίξει στους συναρειανούς τα μάτια για να πάρουν το… στεναχωρημένο διαρκείας και να δώσουν οικονομικό οξυγόνο στον Αυτοκράτορα.
Αυτό είναι το μπράβο που θέλουν να ακούσουν ο Αγγέλου και οι παίκτες του. Στις 19 Οκτωβρίου ο ΑΡΗΣ φιλοξενεί τον ΠΑΟΚ στην σάλα Νίκος Γκάλης. Το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο με… διαρκείας. Οι συμπολίτες θα έρθουν για την ρεβάνς, μήπως πρέπει να αντιληφθούν για μία ακόμα φορά ότι αυτή η πόλη έχει έναν… Αυτοκράτορα.
Σε αυτή την πόλη ακόμα και σήμερα υπάρχει μία ομάδα στο μπάσκετ. Το μαρτυρούν οι 21 τίτλοι του. Και αυτοί οι τίτλοι αποτελούν την πιστοποίηση του DNA του συλλόγου. Του DNA που μπορεί να αλλάξει την μοίρα και του ποδοσφαίρου. Και στο μπάσκετ υπάρχει απαγόρευση, χρέη, 99, προβλήματα.
Υπάρχει όμως η φανέλα, η ιστορία και η προσπάθεια να ξαναγραφτούν χρυσές σελίδες. Ο Θεός του Πολέμου είναι ο ίδιος. Δεν αλλάζει στην φανέλα του Πελεκάνου από την φανέλα του Αγκάνθο. Η διαφορά είναι οι τίτλοι, είναι το όραμα, είναι το πιστεύω. Ο Αρβανίτης, ο Αγγέλου το πίστεψαν. Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Ο Μιλίνκοβιτς δείχνει να ξέρει. Δείχνει ότι μπορεί. Δείχνει ότι είναι σε θέση να κάνει τον ΑΡΗ να παίζει με τον τρόπο που έπαιζε ο Αλεξιάδης, ο Κούης, ο Μπαλλής. Αρκεί στο ποδόσφαιρο να υπάρξει η πίστη, η διάθεση, ο τσαμπουκάς που έδειξαν ότι έχουν στην ομάδα μπάσκετ.
Όποιος αμφιβάλει μπορεί να κοιτάξει στο ταβάνι. Ο Γκάλης με την φανέλα του ΑΡΗ μεγαλούργησε, τα τρόπαια είναι κιτρινόμαυρα και ΑΡΗΣ. Το DNA δεν… κοιτά τμήματα. Είναι το ίδιο για όλο τον σύλλογο. Οι… παράγοντες κατά καιρούς μπορούν να το αλλοιώσουν. Αυτό όμως συνέβη και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Ο… μπαμπάς σας Αρειανός οφείλει να πάρει θέση δίπλα στον Θεό του Πολέμου. Με αφορμή τον κάθε Γκίκα και Πουλιανίτη, να πάρει τα πάνω του ο κάθε Σουνάς και Σταυρόπουλος. Γιατί ΑΡΗΣ δεν γίνεσαι. ΕΙΣΑΙ ΑΡΗΣ από την μέρα που γεννήθηκες. Είναι θέμα DΝΑ…
Αν το σκεφτεί κανείς βέβαια θα το καταλάβει. 21 τρόπαια ο ΑΡΗΣ, το ένα τρίτο η ομάδα τους. Το ΠΟΤΕ; ΠΟΤΕ να δονεί το Παλέ που πλέον έχει πάρει την ονομασία του Νίκου Γκάλη. Μπαίνεις στο γήπεδο, κοιτάς το ταβάνι και ανατριχιάζεις. Από περηφάνια αν είσαι Αρειανός, από ντροπή και… αναμνήσεις μόνιμης ήττας αν είσαι οπαδός του συμπολίτη. Ακόμα και η διαφήμιση στα διαρκείας του ΠΑΟΚ φέτος είναι από ματς με τον ΑΡΗ, με τον Μπάνε να κάνει βήματα για να κερδίσει η ομάδα του στην εκπνοή με το σουτ από το κέντρο.
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό γεγονός. Να νικήσουν τον ΑΡΗ, να νικήσουν τον Αυτοκράτορα. Να γίνουν οι πρώτοι στην πόλη και κατ’ επέκταση οι πρώτοι στην Ελλάδα. Μάταια όμως. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φιλίππου και τα άλλα παιδιά ήταν ο εφιάλτης τους.
Βρήκαν νίκες τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύτηκαν τα πολλά προβλήματα του ΑΡΗ. Πανηγύρισαν επιτυχίες στο μοναδικό παιχνίδι τον χρόνο που γέμιζαν το κλειστό της Πυλαίας (αυτό που ανήκει στην ΓΓΑ, αλλά έχει το όνομά τους- παρεμπιπτόντως τα σπασμένα και το… νερό ποιος θα το πληρώσει;). Ξέχασαν όμως στο χθεσινό παιχνίδι το DNA που έχει ο ΑΡΗΣ.
Στην σύνθεση του μεγαλύτερου συλλόγου της Μακεδονίας χθες υπήρχαν πιτσιρίκια και ελληνάκια. Ο μοναδικός ξένος, ο Τζέρεμι Χαντ τραυματίας και φαβορί ο… ΠΑΟΚ του Κοντομηνά. Γηπεδούχος σε… καυτή ατμόσφαιρα υπόσχονταν από ραδιοφώνου και… fb 30αρες και άλλα παρόμοια. Εδώ έφτασαν ορισμένοι φίλοι του στο blog μου για τη νίκη στη Νέα Σμύρνη να μου γράφουν για τις δικαιολογίες που θα βρω για την πανοπλία του ΑΡΗ και άλλα ωραία.
Η αλήθεια είναι ότι η πανοπλία του Θεού του Πολέμου έπαιξε τον ρόλο της. Μέχρι να την συνηθίσουν τα παιδιά όπως ο Γκίκας, ο Πουλιανίτης, ο Μποχώριδης, ο Μούρτος, ο Βεζένκοφ, παλικαράκια δηλαδή 17, 18 και 20 χρονών, φάγαμε το πρώτο δεκάλεπτο.
Στην συνέχεια την χρησιμοποίησαν στην μάχη τους. Με πάθος, με τσαμπουκά, με σιγουριά και οδηγούς τους πιο έμπειρους Πελεκάνο, Ασημακόπουλο, Χαρίση, Αθηναίου και τα άλλα παιδιά πήραν το διπλό και την πρόκριση.
Πρόκριση ψυχολογίας, πρόκριση με σημασία γιατί η υπεροψία των μονίμως δεύτερων είχε ξεπεράσει κάθε όριο, πρόκριση που ίσως ανοίξει στους συναρειανούς τα μάτια για να πάρουν το… στεναχωρημένο διαρκείας και να δώσουν οικονομικό οξυγόνο στον Αυτοκράτορα.
Αυτό είναι το μπράβο που θέλουν να ακούσουν ο Αγγέλου και οι παίκτες του. Στις 19 Οκτωβρίου ο ΑΡΗΣ φιλοξενεί τον ΠΑΟΚ στην σάλα Νίκος Γκάλης. Το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο με… διαρκείας. Οι συμπολίτες θα έρθουν για την ρεβάνς, μήπως πρέπει να αντιληφθούν για μία ακόμα φορά ότι αυτή η πόλη έχει έναν… Αυτοκράτορα.
Σε αυτή την πόλη ακόμα και σήμερα υπάρχει μία ομάδα στο μπάσκετ. Το μαρτυρούν οι 21 τίτλοι του. Και αυτοί οι τίτλοι αποτελούν την πιστοποίηση του DNA του συλλόγου. Του DNA που μπορεί να αλλάξει την μοίρα και του ποδοσφαίρου. Και στο μπάσκετ υπάρχει απαγόρευση, χρέη, 99, προβλήματα.
Υπάρχει όμως η φανέλα, η ιστορία και η προσπάθεια να ξαναγραφτούν χρυσές σελίδες. Ο Θεός του Πολέμου είναι ο ίδιος. Δεν αλλάζει στην φανέλα του Πελεκάνου από την φανέλα του Αγκάνθο. Η διαφορά είναι οι τίτλοι, είναι το όραμα, είναι το πιστεύω. Ο Αρβανίτης, ο Αγγέλου το πίστεψαν. Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Ο Μιλίνκοβιτς δείχνει να ξέρει. Δείχνει ότι μπορεί. Δείχνει ότι είναι σε θέση να κάνει τον ΑΡΗ να παίζει με τον τρόπο που έπαιζε ο Αλεξιάδης, ο Κούης, ο Μπαλλής. Αρκεί στο ποδόσφαιρο να υπάρξει η πίστη, η διάθεση, ο τσαμπουκάς που έδειξαν ότι έχουν στην ομάδα μπάσκετ.
Όποιος αμφιβάλει μπορεί να κοιτάξει στο ταβάνι. Ο Γκάλης με την φανέλα του ΑΡΗ μεγαλούργησε, τα τρόπαια είναι κιτρινόμαυρα και ΑΡΗΣ. Το DNA δεν… κοιτά τμήματα. Είναι το ίδιο για όλο τον σύλλογο. Οι… παράγοντες κατά καιρούς μπορούν να το αλλοιώσουν. Αυτό όμως συνέβη και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Ο… μπαμπάς σας Αρειανός οφείλει να πάρει θέση δίπλα στον Θεό του Πολέμου. Με αφορμή τον κάθε Γκίκα και Πουλιανίτη, να πάρει τα πάνω του ο κάθε Σουνάς και Σταυρόπουλος. Γιατί ΑΡΗΣ δεν γίνεσαι. ΕΙΣΑΙ ΑΡΗΣ από την μέρα που γεννήθηκες. Είναι θέμα DΝΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου