Ο Τάσος Νικολόπουλος γράφει στο www.sport-fm.gr για τα έργα και
τις ημέρες ενός… ωραίου τύπου, όπως ήταν ο αείμνηστος Γιώργος Δέδες,
στην ΕΠΑΕ τα πρώτα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Έμεινε στην ιστορία ως ο «παππούς» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επί
των ημερών του στην προεδρία της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων
Εταιρειών (Ε.Π.Α.Ε.) το άθλημα έκανε τα πρώτα του «νηπιακά» βήματα σε
επαγγελματικό επίπεδο, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και
συγκεκριμένα το 1995, ως πρόεδρος της Λίγκας συνέδεσε το όνομά του με
την υπογραφή της πρώτης τηλεοπτικής σύμβασης (συμφωνία 1,2 δισ. δρχ. με
το SuperSport) και την υλοποίηση του αιτήματος των Ποδοσφαιρικών
Ανωνύμων Εταιριών για ποσοστό από το ΠΡΟ-ΠΟ. Μέχρι τότε, τα ποσά που
λάμβαναν οι ομάδες ήταν επιεικώς αμελητέα.
Ο Γιώργος Δέδες ήταν ένας από τους παράγοντες του χώρου, το όνομα του οποίου έμεινε ανεξίτηλο στην ιστορία για τους παραπάνω και όχι μόνο λόγους. Ήταν ίσως από τους λίγους - βοήθησε και η εποχή βέβαια -, που το όνομα του δεν συνδέθηκε με σκάνδαλα, παράγκες και όλα τα σχετικά. Ο «παππούς», που υπηρέτησε πιστά και ανελλιπώς το ποδόσφαιρο από διάφορες θέσεις, ήταν δημιουργικός και καλός διαπραγματευτής και κατέχει μέχρι και σήμερα το ρεκόρ του μακροβιότερου προέδρου της ΕΠΑΕ (1981-1983 και 1989-1997).
Επίσης, το 1969 ορίστηκε πρόεδρος της ΕΠΟ, θέση την οποία κατείχε μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974, ενώ σε ό,τι αφορά την… διεθνή του δράση, από το 1970 έως το 1974 υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA και τακτικό μέλος της Επιτροπής Διεξαγωγής των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, ενώ τον Μάιο του 1974 εξελέγη εκπρόσωπος της UEFA στην Εκτελεστική Επιτροπή της FIFA. Παράλληλα ορίστηκε μέλος της Πειθαρχικής και Υγειονομικής Επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Το 1980 η FIFA, εκτιμώντας τις δυνατότητές του σε διοικητικά θέματα, τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.
Είχα την τύχη στα πρώτα μου βήματα στον χώρο να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο, που έφυγε από την ζωή σαν σήμερα (11 Οκτωβρίου 1999) πριν από δεκατέσσερα χρόνια. Δυστυχώς τον γνώρισα στα… τελευταία του και δεν πρόλαβα να τον ζήσω πολύ. Μια συνέντευξη μαζί του έμεινε ανεκπλήρωτο όνειρο (ίσως και από ντροπή ως νέος στον χώρο, δεν το κυνήγησα πολύ), αλλά θα έχω να θυμάμαι τις αυθόρμητες συζητήσεις που κάναμε μαζί του με τους άλλους συναδέλφους που κάλυπταν το ρεπορτάζ. Ένα ρεπορτάζ που ήταν καθημερινό, όπως και η παρουσία μας κάθε μεσημέρι στα γραφεία της ΕΠΑΕ στη Θεμιστοκλέους.
Τα τηλέφωνα για τα… περαιτέρω γίνονταν τις απογευματινές και τις βραδινές ώρες. Νωρίτερα, δίναμε το παρών στα γραφεία και ένας από τους λόγους της παρουσίας μας ήταν ο Γιώργος Δέδες. Ένας άνθρωπος που μας έβλεπε σαν παιδιά του ανεξαρτήτως της ηλικίας του καθενός. Ένας άνθρωπος, που θα θυμούνται όλοι όσοι τον γνώρισαν. Ένας ωραίος τύπος…
Ο Γιώργος Δέδες ήταν ένας από τους παράγοντες του χώρου, το όνομα του οποίου έμεινε ανεξίτηλο στην ιστορία για τους παραπάνω και όχι μόνο λόγους. Ήταν ίσως από τους λίγους - βοήθησε και η εποχή βέβαια -, που το όνομα του δεν συνδέθηκε με σκάνδαλα, παράγκες και όλα τα σχετικά. Ο «παππούς», που υπηρέτησε πιστά και ανελλιπώς το ποδόσφαιρο από διάφορες θέσεις, ήταν δημιουργικός και καλός διαπραγματευτής και κατέχει μέχρι και σήμερα το ρεκόρ του μακροβιότερου προέδρου της ΕΠΑΕ (1981-1983 και 1989-1997).
Επίσης, το 1969 ορίστηκε πρόεδρος της ΕΠΟ, θέση την οποία κατείχε μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974, ενώ σε ό,τι αφορά την… διεθνή του δράση, από το 1970 έως το 1974 υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA και τακτικό μέλος της Επιτροπής Διεξαγωγής των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, ενώ τον Μάιο του 1974 εξελέγη εκπρόσωπος της UEFA στην Εκτελεστική Επιτροπή της FIFA. Παράλληλα ορίστηκε μέλος της Πειθαρχικής και Υγειονομικής Επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Το 1980 η FIFA, εκτιμώντας τις δυνατότητές του σε διοικητικά θέματα, τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.
Είχα την τύχη στα πρώτα μου βήματα στον χώρο να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο, που έφυγε από την ζωή σαν σήμερα (11 Οκτωβρίου 1999) πριν από δεκατέσσερα χρόνια. Δυστυχώς τον γνώρισα στα… τελευταία του και δεν πρόλαβα να τον ζήσω πολύ. Μια συνέντευξη μαζί του έμεινε ανεκπλήρωτο όνειρο (ίσως και από ντροπή ως νέος στον χώρο, δεν το κυνήγησα πολύ), αλλά θα έχω να θυμάμαι τις αυθόρμητες συζητήσεις που κάναμε μαζί του με τους άλλους συναδέλφους που κάλυπταν το ρεπορτάζ. Ένα ρεπορτάζ που ήταν καθημερινό, όπως και η παρουσία μας κάθε μεσημέρι στα γραφεία της ΕΠΑΕ στη Θεμιστοκλέους.
Τα τηλέφωνα για τα… περαιτέρω γίνονταν τις απογευματινές και τις βραδινές ώρες. Νωρίτερα, δίναμε το παρών στα γραφεία και ένας από τους λόγους της παρουσίας μας ήταν ο Γιώργος Δέδες. Ένας άνθρωπος που μας έβλεπε σαν παιδιά του ανεξαρτήτως της ηλικίας του καθενός. Ένας άνθρωπος, που θα θυμούνται όλοι όσοι τον γνώρισαν. Ένας ωραίος τύπος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου