Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Χρυσαυγίτες, αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά!!

Αντίθετα από τον ποδοσφαιρικό οπαδό, γράφει ο Αποδυτηριάκιας, οι ψηφοφόροι προδίδουν το κόμμα τους.
Γκάλοπ. Δεν περνάει μήνας χωρίς να σκάσει μύτη κι ένα γκάλοπ. Να ξέρουμε που βρισκόμαστε κι αν προκύψει γεγονός μπουμπουνητό, όπως η δολοφονία Φύσσα από αληταρά χρυσαυγίτη, επιτόπου θα παραγγελθεί έκτακτη σφυγμομέτρηση. Είπαμε. Να μην παίζουμε στα τυφλά. Να βλέπουμε τι δείχνει η βελόνα. Πόσο ζυγίζει κάθε κόμμα, κάθε στιγμή.
Η αποθέωση της αναξιοπιστίας των πολιτών. Ένα μεγάλο τμήμα του λαού συνεχώς μετακινείται. Ασταμάτητα. Σήμερα ψηφίζει αυγά, αύριο καλάθια.
Τα νούμερα δεν εκφράζουν το μέγεθος των άπιστων ψηφοφόρων που προδίδουν το κόμμα τους. Το ΠΑΣΟΚ π.χ βρίσκεται στο 6% και μετά από μια βδομάδα ανεβαίνει στο 6,5%. Δεν σημαίνει ότι «κέρδισε» μισή μονάδα. Πιθανότα να ενισχύθηκε 1,5% και να έχασε ένα τα εκατό.
Δεν αποκλείεται κάποιοι να την κοπάνησαν από ένα κόμμα και να ξαναεπέστρεψαν μερικοί στο προηγούμενο. Αυτή η «κυκλοφορική σύγχυση» δεν καταγράφεται στα γκάλοπ.
Το κόμμα που πραγματικά εντυπωσίασε με την ανοδική του πορεία τα δύο τελευταία χρόνια είναι η Χρυσή Αυγή. Καμμία σχέση μ’ ότι υπάρχει. Ακραίο κόμμα, σκληροπυρηνικό, αντισυμβατικό, το έβαλαν στο σημάδι όλα τα άλλα κόμματα. Ο κόσμος, όμως, το αγκάλιασε και του έδωσε θέση καλύτερη απ΄ ό,τι  άλλες παραδοσιακές κομματικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ.
Μαγκιά του κόσμου, λέει ο αποδυτηριάκιας, που σε κάποια φάση αλλάζει κόμμα, ακόμα και χωρίς να αρνείται την όποια ιδεολογία του σαν άτομο. Μαγκιά να ψηφίζει σήμερα έτσι κι αύριο γιουβέτσι. Γιατί, όχι;
Γιατί να ‘ναι προσκολημένος ο άλλος σ’ ένα κόμμα; Σήμερα π.χ παίζει μπάλλα με τη Χρυσή Αυγή κι αύριο της γυρίζει την πλάτη.

Πόσο έξυπνο, πόσο ρομαντικό είναι να μην αλλάζει ομάδα ο φίλαθλος, γράφει ο apodytiriakias.gr

Έγινες παοκτσής; Θα πεθάνεις παοκτσής. Έτυχε να κολλήσεις στον Ολυμπιακό; Μια ζωή θα ‘σαι γάβρος. Την βρίσκεις με τον Παναθηναϊκό; Αυτή είναι η καλύτερη ομάδα. Έτσι πάει. Μοναδική αγάπη η ΑΕΚ για τον αεκτζή. Ο Άρης για τον αρειανό. Ο Πανιώνιος για τον πανιώνιο.
Γιατί ο οπαδός δεν αλλάζει ομάδα; Τον απογοητεύει, τίποτα αυτός. Η ομαδάρα  είναι τσίρκουλο, δεν καταλαβαίνει ο οπαδός. Υποφέρει, βλέπει ότι δύσκολα η ομάδα θα γίνει όπως την θέλει, εκεί αυτός. Δεν την βγάζει από την καρδιά του την αγαπημένη του ομάδα.
Η επιλογή κόμματος, ακόμα κι αν προέκυψε με κριτήρια παραδοσιακά, με δήθεν ταύτιση ιδεολογικού χαρακτήρα, πιθανότατα πάει περίπατο. Γιατί; Μιλάει το προσωπικό συμφέρον. Η αγωνία του αύριο. Ο ψηφοφόρος θα το ρίξει στην κάλπη ανάλογα τις περιστάσεις.
Στο ποδόσφαιρο το έργο έχει ατελείωτο ρομαντισμό. Η σχέση του οπαδού με την ομάδα είναι ολότελα συναισθηματική. Θρησκευτικής υπόστασης. Γιατί;
Ακόμα και αν η ομάδα είναι κατώτερη των απαιτήσεων του οπαδού, ο δεσμός μαζύ της είναι δια βίου. Γιατί; Η απάντηση, θαρρώ, βρίσκεται στο ότι πρόκειται για αυστηρά προσωπικό ζήτημα. Η ομάδα είναι ένα δικό του «φάντασμα», μόνο δικό του. Άσχετο ότι την ίδια ομάδα την ακολουθούν κι άλλοι.
Αν ρωτήσεις οπαδό γιατί είναι μ’ αυτήν την ομάδα, θα σου δώσει την ίδια απάντηση που θα εισπράξεις από οπαδό δέκα άλλων ομάδων.
Τι θα πει «Γιατί είναι μ’αυτήν ή, άλλη ομάδα;» Γιατί, έτσι! Δεν χρειάζεται κανείς να πει το «Γιατί» θα εκτεθεί. Είναι με την δική του ομάδα γιατί έτσι. Γιατί μ’ αυτήν έχει αναπτύξει μια ψυχική, μια πνευματική επικοινωνία και καλύπτει μια χαρά το κενό. Ποιο κενό; Αυτό που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος.

Πηγή: gazzetta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: