Υπάρχει στην Ελλάδα παίκτης για Μπάρτσα;

«Ντου στα Αποδυτήρια» με αφορμή την κουβέντα που μονοπώλησε σήμερα το ενδιαφέρον περί Σαμαρά και Μπαρτσελόνα. Ποιοι δείχνουν ότι μπορούν; Από την ώρα που έσκασε αυτή η είδηση περί Σαμαρά και Μπαρτσελόνα, έχει ανάψει για τα καλά η κουβέντα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και ο καθένας το βλέπει από την δικιά του πλευρά, όπως είναι λογικό.
Εγώ, όμως, δεν θέλω να σταθώ σ’ αυτό το σενάριο, αλλά σε κάτι άλλο. Κατά καιρούς αξιόλογοι Έλληνες ποδοσφαιριστές έχουν παίξει σε πολύ σημαντικούς ευρωπαϊκούς συλλόγους. Από πού να ξεκινήσουμε; Από τον Γεωργάτο στην Ίντερ, τον Ζήκο που έφτασε τελικό τσάμπιονς λιγκ με την Μονακό, τον Κατσουράνη στην Μπενφίκα, τον Καραγκούνη σε Ίντερ – Μπενφίκα, τον Κυργιάκο στην Λίβερπουλ, τον Δέλλα στην Ρόμα και τόσους ακόμα.
Όπως, βέβαια, είναι σημαντικό ότι ο Παπασταθόπουλος παίζει από φέτος στην φιναλίστ τσάμπιονς λιγκ Ντόρτμουντ ή ο Κυριάκος Παπαδόπουλος στην Σάλκε κλπ.
Δείχνουν ότι μπορούν!
Όλο και περισσότεροι Έλληνες, λοιπόν, αποδεικνύουν πως μπορούν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Και τα δείγματα γίνονται κάθε χρόνο και πιο ενθαρρυντικά. Αυτό, λοιπόν, δεν το συζητάμε.
Δεν το έχουμε δει
Αυτό, όμως, που δεν έχουμε δει ακόμα είναι να πρωταγωνιστεί ένας Έλληνας παίκτης σε μια ομάδα που και τεράστια φανέλα έχει, αλλά και να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή πάνω στα ντουζένια της για να κάνει πρωταθλητισμό στην Ευρώπη αρκετά χρόνια μαζεμένα. Σε μια Μπαρτσελόνα, για παράδειγμα. Σε μια Ρεάλ Μαδρίτης. Σε μια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σε μια Μπάγερν Μονάχου.
Πρώτο βιολί
Κατ’ εμέ είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο. Να βγάλει, δηλαδή, η Ελλάδα έναν παίκτη για ενδεκαδάτο και πρώτο βιολί ώστε να κτυπήσει την πόρτα μιας τέτοιας «βαριάς» ομάδας που να κάνει τοπ πρωταθλητισμό. Κι όχι απλά να παίξει μια, δυο σεζόν ή να περάσει ξώφαλτσα, αλλά να ταυτιστεί κιόλας με τον σύλλογο. Να μπει για τα καλά στην ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα ή της Ρεάλ. Της Γιουνάιτεντ ή της Μπάγερν και κάποιας άλλης βαριάς φανέλας που θα πετάει εκείνη την εποχή. Ή ακόμα και μιας ομάδας που αυξάνει ξαφνικά τη δυναμική της λόγω μεγάλης οικονομικής εμβέλειας, όπως π.χ. η Σίτι των τελευταίων ετών.
Διαφήμιση…
Νομίζω ότι αυτή θα ήταν μια υπέρβαση – διαφήμιση για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να έβλεπες π.χ. στην ενδεκάδα της Μπάρτσα έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή. Προφανώς, βρισκόμαστε μόνο κάποια χρόνια μακριά από κάτι τέτοιο. Κάποτε η απόσταση ήταν… δεκαετίες.
Πηγή: sportdog.gr