Μια απαραίτητη διευκρίνιση ως
παραδοχή γεωγραφικής ανακρίβειας: η ιστορία μου πάσχει από την αρχή
διότι ενώ η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη (και μάλιστα εις την Δύσιν, όπως
βροντοφώναζε κάποτε ο Καραμανλής), δεν συμβαίνει το ίδιο και με το
Ισραήλ, που είναι ένας... λαθρεπιβάτης στα αθλητικά δρώμενα της Γηραιάς
Ηπείρου. Αλλά αυτή είναι μια παλιά υπόθεση, η οποία μετά από τόσα χρόνια
έχει παραγραφεί, οπότε αφενός λόγω των χρωμάτων τους και αφετέρου
εξαιτίας της βεντέτας που έχουν οικοδομήσει, ο Παναθηναϊκός και η
Μακαμπί δικαιούνται να προβαίνουν σε... αντιποίηση της αρχής του ΝΒΑ,
όπως πρώτος τη λανσάρισε ο (νυν προπονητής των Ισραηλινών) Ντέηβιντ
Μπλατ...
Το γιαπί, η χειραψία του Νταγιάν και το "colpo grosso" του Μουρούζη
Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά (στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης) τη σεζόν 1971-72, όταν ο μεν «Τάφος του Ινδού» είχε ήδη αρχίσει να παλιώνει, το δε «Γιαντ Ελιάου» βρισκόταν ακόμη στα...μπετά. Σοβαρολογώ επ' αυτού, διότι (ενώ ο Παναθηναϊκός νίκησε στον πρώτο αγώνα, στην έδρα του, με 81-73), ο επαναληπτικός της 9ης Δεκεμβρίου συνέπεσε με τα εγκαίνια της έδρας της Μακαμπί! Όταν η αποστολή των «πρασίνων» έφτασε στο Τελ Αβίβ, το γήπεδο ήταν ακόμη γιαπί, οι εργασίες συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα και το γήπεδο παραδόθηκε μόλις λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να μένουν με το στόμα ανοιχτό από το θέαμα: πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι στις εξέδρες, κατά μήκος του αγωνιστικού χώρου κάθονταν πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια μερικοί από τους ακρωτηριασμένους ήρωες του ισραηλίτικου στρατού, ενώ στο κέντρο στεκόταν αγέρωχος (για να χαιρετήσει τις δυο ομάδες) ο διαβόητος μονόφθαλμος Υπουργός Αμυνας Μοσέ Νταγιάν, ο οποίος τον Ιούνιο του '67 υπήρξε ο αρχιτέκτονας της νίκης στον Πόλεμο των Εξι Ημερών.
Το ματς εξελίχθηκε σε θρίλερ, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μουρούζη, που όντας κιόλας θυμωμένος επειδή οι Ισραηλινοί τον κορόιδεψαν και τον έστειλαν σε άλλη πόλη όταν, μερικές μέρες, νωρίτερα, πήγε στο Ισραήλ για να κατασκοπεύσει τη Μακαμπί, είχε έναν λόγο παραπάνω για να θέλει να τους νικήσει. Τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη (κι ενώ το σκορ ήταν 81-80) ο πανούργος «Ντίνο» κάλεσε τάιμ άουτ και διέταξε τον Κρις Κέφαλο να αστοχήσει επίτηδες στις δυο βολές, που επρόκειτο να σουτάρει.
Ο ομογενής γκαρντ που δεν φημιζόταν για το κουβαρνταλίκι του και υπολόγιζε ακόμη και το πενηνταράκι, άκουσε τον Μουρούζη να του λέει «εάν βάλεις έστω και μία, θα φας πρόστιμο εκατό χιλιάδες δραχμές» και ακολούθησε πιστά την οδηγία του: αστόχησε καις τις δυο βολές, το σκορ παρέμεινε 81-80 και ο Παναθηναϊκός προτίμησε να ηττηθεί, παρά να ρισκάρει το - 9 στην παράταση! Ο τότε Γενικός Γραμματέας της FIBA, Γουίλιαμ Τζόουνς, που ήταν παρών, δεν δίστασε να δώσει συγχαρητήρια στον Μουρούζη για την επιλογή του, εξαιτίας της οποίας αποφάσισε να αλλάξει τον ισχύοντα κανονισμό, καταργώντας την παράταση σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος.
Η επιδρομή του Ερλ Γουίλιαμς στην εξέδρα του "Τάφου του Ινδού"
Τη σεζόν 1980-81 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε πάλι της Μακαμπί στον Τάφο του Ινδού με σκορ 81-76 σε αγώνα στο πλαίσιο ομίλου του Κυπέλλου Κυπελλούχων, που σημαδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια. Τότε οι Ισραηλινοί είχαν στη διάθεση τους τον Ολσι Πέρι και τον θηριώδη Ερλ Γουϊλιαμς, ο οποίος τσατισμένος από τις αποδοκιμασίες των θεατών, σε μια φάση έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο, όρμησε στην εξέδρα κι άρχισε να πλακώνει όποιον έβρισκε μπροστά του! Για να αναχαιτιστεί ο Αμερικανός σέντερ χρειάστηκε να παρέμβει μια ολόκληρη διμοιρία από ΜΑΤ, ενώ η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου διανυκτέρευσε, λόγω των μηνύσεων, ο Γουίλιαμς.
Ο Πανιώνιος, ο Αρης και ο μοιραίος Γιαννάκης
Η πρώτη ελληνική ομάδα η οποία κατάφερε να νικήσει τη Μακαμπί στην έδρα της όπου μάλιστα παρέμενε αήττητη επί πέντε συναπτά έτη ήταν ο Αρης τη σεζόν 1983-84 με 76-75. Δέκα χρόνια αργότερα (1983-84, Κύπελλο Κόρατς) βάδισε στα χνάρια του ο Πανιώνιος ο οποίος επιβλήθηκε με 77-74, σε ένα ματς που εξελίχθηκε σε ρεσιτάλ του Παναγιώτη Γιαννάκη. Την επόμενη χρονιά ο "δράκος" επέστρεψε στο "Γιαντ Ελιάου" για να επαναλάβει το ίδιο κατόρθωμα με τον Παναθηναϊκό, αλλά ατύχησε και μάλιστα υπήρξε ο μοιραίος παίκτης στην τελευταία φάση ενός συγκλονιστικού ματς, που έληξε με σκορ 92-91. Εκείνο το βράδυ ο Οικονόμου είχε 23 πόντους και 6 ριμπάουντ, ο Ζάρκο Πάσπαλι 20 πόντους και ο Στόγιαν Βράνκοβιτς 19 πόντους και 13 ριμπάουντ.
Τα όργια του Οικονόμου μπροστά στον Τομ Τσέιμπερς!
Εντέλει το απωθημένο που κατέτρυχε τον Παναθηναϊκό από το 1971 εκπληρώθηκε μετά από 13 μήνες, καθ' οδόν προς το Παρίσι και τον θρόνο της Ευρώπης. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1996, λοιπόν, οι "πράσινοι" κατάφεραν να αλώσουν για πρώτη φορά το γήπεδο - ταμπού νικώντας τη Μακαμπί με 86-79, χάρη στην ονειρώδη και συνάμα... οργιώδη εμφάνιση του Νίκου Οικονόμου, ο οποίος ένιωθε πως είχε ένα ανεξόφλητο γραμμάτιο να εισπράξει από την προηγούμενη σεζόν. Ο Νικαιώτης φόργουορντ πέτυχε 35 πόντους με 6/11 δίποντα, 6/7 τρίποντα και 5/5 βολές, ενώ ο Ντομινίκ Γουίλκινς πρόσθεσε 28 με 7/16δ., 3/4τρ., 5/6β. και 10 ριμπάουντ. Εκείνη τη σεζόν η Μακαμπί φιλοδοξούσε να φτάσει στο Φάιναλ Φορ και να κατακτήσει τον τίτλο, προς τούτο μάλιστα είχε εντάξει στο ρόστερ της τον επί 15 συναπτά έτη σταρ του ΝΒΑ (Σαν Ντιέγκο, Σιάτλ, Φοίνιξ, Γιούτα, Σάρλοτ, Φιλαδέλφεια) Τομ Τσέιμπερς, ο οποίος είχε 20 πόντους και 8 ριμπάουντ.
Οι λυγμοί του Κάτας στην Πυλαία και το ... "αγορασμένο Κύπελλο"
Οι "πράσινοι" και οι "κίτρινοι" είχαν συναντηθεί ήδη 14 φορές (αρχής γενομένης από το 1971), όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με θέα το τρόπαιο. Κεντρική φιγούρα στον τελικό του 2000 στο νεότευκτο γήπεδο της Πυλαίας αποτελεί ο Οντεντ Κάτας, ο οποίος οδήγησε τον Παναθηναϊκό στη νίκη και εν συνεχεία βίωσε μοναδικά και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα: στο γήπεδο αποθεώθηκε από τους φιλάθλους του "τριφυλλιού" και στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" τον σήκωσαν στα χέρια οι συμπατριώτες του που μάλιστα τον έκαναν να κλαίει με λυγμούς, αφιερώνοντας του το συγκινητικό "τραγούδι της μάνας"!
Την ίδια στιγμή ο Πίνι Γκέρσον, που ούτως ή άλλως φημίζεται για την αμετροέπεια του δεν μπόρεσε να χωνέψει την ήττα και με το που επέστρεψε στο Τελ Αβίβ έριξε τη χολή του. «Καλέ, εσείς δεν καταλάβατε ότι αυτός ο τελικός ήταν... πουλημένος;» ρώτησε τους δημοσιογράφους. «Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες ήταν οι διαιτητές! Ο Παναθηναϊκός άξιζε να κατακτήσει το τρόπαιο, αλλά αυτοί οι διαιτητές δεν άξιζαν να σφυρίξουν στον τελικό. Κατόπιν αυτού είπα στον Μισράχι ότι δεν υπάρχει λόγος να δαπανάμε τόσα λεφτά για να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Μας συμφέρει περισσότερο να τα ξοδέψουμε για να το... αγοράσουμε»!
Το "νυν απολύοις τον... Πίνι σου, Κύριε" και το ιπτάμενο κινητό του Θανάση!
Την επόμενη χρονιά, όντως η Μακαμπί (με την εκπεφρασμένη λογική του Γκέρσον) ξόδεψε τα λεφτά της για να... αγοράσει το Κύπελλο! Στο remake του τελικού της Πυλαίας, στο Παρίσι, οι Ισραηλινοί νίκησαν τον Παναθηναϊκό με 81-67 κι ο Πίνι, κορδωμένος σαν παγόνι (μετά το συγχαρητήριο τηλεφώνημα του τότε πρωθυπουργού της χώρας, Αριέλ Σαρόν) είπε «Νικήσαμε σε αυτόν τον πόλεμο και από εδώ και πέρα θα νικάμε σε όλους τους πολέμους. Τώρα λοιπόν μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένος»! Ο Πίνι δεν πέθανε, ίσα ίσα ζει και βασιλεύει, αλλά εκείνο το βράδυ ήταν η σειρά του Παναθηναϊκού να φωνάζει για τη διαιτησία, μάλιστα στη λήξη του ημιχρόνου κι ενώ οι διαιτητές (ο Ισπανός Σάντσα και ο Γάλλος Ντοριζόν) κατευθύνονταν προς τα αποδυτήρια, τους την έπεσε χοντρά ο Ομπράντοβιτς !
Νωρίτερα ένα από τα πολλά άσχημα σφυρίγματα του Πασκάλ Ντοριζόν (του διαιτητή ο οποίος είχε συνδεθεί στο ίδιο γήπεδο το 1996 με την τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο) προκάλεσε την οργή του Θανάση Γιαννακόπουλου ο οποίος εκσφενδόνισε το κινητό τηλέφωνο του, το οποίο πάντως δεν. βρήκε στόχο και «προσγειώθηκε» στο παρκέ!
Η θραύση του side pick n' roll και το "μη 12" του Μακ Ντόναλντ
Μετά τους back to back τελικούς στην Πυλαία και στο Παρίσι, οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του 2002 στην Μπολόνια, που εξελίχθηκε σε μια ραψωδία του Ντέγιαν Μποντιρόγκα (26 πόντοι), αλλά κυρίως σε ένα ρεσιτάλ (προσχεδιασμένων) ή απλώς ενστικτωδών) επιλογών του Ομπράντοβιτς, ο οποίος ξεπέρασε τον εαυτό του στον τελικό με την οικοδέσποινα Κίντερ. Οι "πράσινοι" ξεχαρβάλωσαν τη ζώνη προσαρμογής του Μπλατ (που είχε αντικαταστήσει για έναν χρόνο τον ευρισκόμενο σε... αγρανάπαυση Γκέρσον) σκοράροντας με αλλεπάλληλα side pick n' roll, ενώ ακολούθησαν κατά γράμμα την εντολή δίκην προφητείας του προπονητή τους. Στον πίνακα των αποδυτηρίων , ο Ζοτς είχε γράψει με μεγάλα γράμματα τα οποία μάλιστα κύκλωσε μια και μοναδική εντολή: "Κρατήστε τον Μακ Ντόναλντ κάτω από τους 12 πόντους". Οπερ και εγένετο με μαθηματική ακρίβεια, διότι ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού σημείωσε έντεκα!
Το "μπρος πίσω" του Χατζηβρέττα και ο εφιάλτης του Λάκοβιτς
Δύο χρόνια αργότερα οι δυο ομάδες ξαναπήγαν παρέα σε ένα Φάιναλ Φορ, αυτή τη φορά στη Μόσχα, όπου η (ανυπέρβλητη εκείνη την περίοδο) Μακαμπί, παρόντος και του Νέστορα Κόμματου, νίκησε τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό, τον οποίο δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του ο Γιάκα Λάκοβιτς! Εκείνο το απόγευμα ο Σλοβένος βρισκόταν σε άλλο γήπεδο (όπως μαρτυρούν οι μόλις 4 πόντοι του με 1/6 σουτ σε 17 λεπτά) και το επόμενο μεσημέρι (στη διάρκειας της ζωντανής "Κερκίδας του Σαββάτου" της ΕΤ-1) είπε ότι « δεν έκλεισα μάτι όλη τη νύχτα από τη στενοχώρια μου κι όταν πήγε να με πάρει για λίγο ο ύπνος είδα στον ύπνο μου ότι ξαναπαίξαμε και αυτή τη φορά τους νικήσαμε»!
Σαν να μην έφτανε η σκιώδης παρουσία του Λάκοβιτς, στο κρισιμότερο σημείο του ημιτελικού κι ενώ το σκορ ήταν μόλις 51- 50 υπέρ της Μακαμπί, ο Νίκος Χατζηβρέττας έκανε "μπρος πίσω" και λίγο έλειψε ο Ομπράντοβιτς να μπει στο γήπεδο και να τον... καρυδώσει!
Η αγκαλιά του Ομπράντοβιτς και ο... πήδος του Διαμαντίδη
Πέρασαν έξι χρόνια (μετά τη Μόσχα) και το πεπρωμένο του Παναθηναϊκού και της Μακαμπί ήταν απίκο στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης. Με την κεκτημένη ταχύτητα από την επική πρόκριση απέναντι στην Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Σιένα στον ημιτελικό και στον τελικό δεν άφησε τους Ισραηλινούς να του χαλάσουν τη...ζαχαρένια. Η κορυφαία εικόνα αυτού του αγώνα δεν είναι αγωνιστική, αλλά συναισθηματική: λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη κι ενώ όλα είχαν κριθεί υπέρ των "πρασίνων", όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς τον πάγκο του Παναθηναϊκού, όπου ο Ομπράντοβιτς είχε ανοίξει μια τεράστια αγκαλιά και περίμενε με λαχτάρα τον ακριβοθώρητο σε τέτοιες συναισθηματικές εξάρσεις αρχηγό του. Ο Διαμαντίδης που είχε... ξεσαλώσει και στον ημιτελικό (βάζοντας το χέρι του στο τριφύλλι μετά από μια εντυπωσιακή αμυντική προσπάθεια) είδε τη λαχτάρα του προπονητή του και όρμησε πάνω του συνθέτοντας μια εικόνα η οποία παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στην πινακοθήκη της Ευρωλίγκας.
Ο ορισμός του "clutch player" και η προαναγγελία της φυγής
Ο πέμπτος αγώνας των πλέι οφς της σεζόν 2011-12 (με λάφυρο μια θέση στο Φάιναλ Φορ της Πόλης) εξελίχθηκε σε μια από τις κορυφαίες παραστάσεις στην καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Το βράδυ της 5ης Απριλίου του 2012 βράδυ ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Μακαμπί (που είχε στις τάξεις της τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη και τον Θοδωρή Παπαλουκά) δια πυρός και σιδήρου (86-85) με τον αρχηγό του να «γράφει» 25 πόντους, ευστοχώντας σε 15/18 βολές, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα, μια τάπα και 34 βαθμούς στο ranking. Στον επίλογο αυτής της εμφάνισης του που αποτελεί τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του "clutch player", ο Καστοριανός γκαρντ κέρδισε φάουλ, έβαλε την πρώτη βολή, αστόχησε στη δεύτερη και στο καπάκι έκλεψε την μπάλα από τον Ταλ Μποιυρνστάιν, κλειδώνοντας τη νίκη και την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Πόλης. Λίγα λεπτά μετά τη λήξη του ματς ο μεν Ντέηβιντ Μπλατ είπε «δεν θέλω να ξαναδώ τον Διαμαντίδη μπροστά μου και αν θα μπορούσα ν' αλλάξω κάτι στο ματς θα ήταν να τον κλείδωνα στο ξενοδοχείο», ο δε Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, οργισμένος από τη συμπεριφορά των θεατών έριξε μια βόμβα μεγατόνων: «Δέκα τρία χρόνια που είμαι εδώ αυτοί που σημαδεύουν με λέιζερ τους αντιπάλους και στη λήξη των αγώνων μπαίνουν στο γήπεδο, δεν μας έχουν αφήσει να πανηγυρίσουμε όπως θέλουμε. Ισως αυτή η συμπεριφορά να με αναγκάσει να πάρω πιο εύκολα την απόφαση μου να φύγω από την ομάδα»!
Το γιαπί, η χειραψία του Νταγιάν και το "colpo grosso" του Μουρούζη
Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά (στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης) τη σεζόν 1971-72, όταν ο μεν «Τάφος του Ινδού» είχε ήδη αρχίσει να παλιώνει, το δε «Γιαντ Ελιάου» βρισκόταν ακόμη στα...μπετά. Σοβαρολογώ επ' αυτού, διότι (ενώ ο Παναθηναϊκός νίκησε στον πρώτο αγώνα, στην έδρα του, με 81-73), ο επαναληπτικός της 9ης Δεκεμβρίου συνέπεσε με τα εγκαίνια της έδρας της Μακαμπί! Όταν η αποστολή των «πρασίνων» έφτασε στο Τελ Αβίβ, το γήπεδο ήταν ακόμη γιαπί, οι εργασίες συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα και το γήπεδο παραδόθηκε μόλις λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να μένουν με το στόμα ανοιχτό από το θέαμα: πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι στις εξέδρες, κατά μήκος του αγωνιστικού χώρου κάθονταν πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια μερικοί από τους ακρωτηριασμένους ήρωες του ισραηλίτικου στρατού, ενώ στο κέντρο στεκόταν αγέρωχος (για να χαιρετήσει τις δυο ομάδες) ο διαβόητος μονόφθαλμος Υπουργός Αμυνας Μοσέ Νταγιάν, ο οποίος τον Ιούνιο του '67 υπήρξε ο αρχιτέκτονας της νίκης στον Πόλεμο των Εξι Ημερών.
Το ματς εξελίχθηκε σε θρίλερ, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μουρούζη, που όντας κιόλας θυμωμένος επειδή οι Ισραηλινοί τον κορόιδεψαν και τον έστειλαν σε άλλη πόλη όταν, μερικές μέρες, νωρίτερα, πήγε στο Ισραήλ για να κατασκοπεύσει τη Μακαμπί, είχε έναν λόγο παραπάνω για να θέλει να τους νικήσει. Τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη (κι ενώ το σκορ ήταν 81-80) ο πανούργος «Ντίνο» κάλεσε τάιμ άουτ και διέταξε τον Κρις Κέφαλο να αστοχήσει επίτηδες στις δυο βολές, που επρόκειτο να σουτάρει.
Ο ομογενής γκαρντ που δεν φημιζόταν για το κουβαρνταλίκι του και υπολόγιζε ακόμη και το πενηνταράκι, άκουσε τον Μουρούζη να του λέει «εάν βάλεις έστω και μία, θα φας πρόστιμο εκατό χιλιάδες δραχμές» και ακολούθησε πιστά την οδηγία του: αστόχησε καις τις δυο βολές, το σκορ παρέμεινε 81-80 και ο Παναθηναϊκός προτίμησε να ηττηθεί, παρά να ρισκάρει το - 9 στην παράταση! Ο τότε Γενικός Γραμματέας της FIBA, Γουίλιαμ Τζόουνς, που ήταν παρών, δεν δίστασε να δώσει συγχαρητήρια στον Μουρούζη για την επιλογή του, εξαιτίας της οποίας αποφάσισε να αλλάξει τον ισχύοντα κανονισμό, καταργώντας την παράταση σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος.
Η επιδρομή του Ερλ Γουίλιαμς στην εξέδρα του "Τάφου του Ινδού"
Τη σεζόν 1980-81 ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε πάλι της Μακαμπί στον Τάφο του Ινδού με σκορ 81-76 σε αγώνα στο πλαίσιο ομίλου του Κυπέλλου Κυπελλούχων, που σημαδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια. Τότε οι Ισραηλινοί είχαν στη διάθεση τους τον Ολσι Πέρι και τον θηριώδη Ερλ Γουϊλιαμς, ο οποίος τσατισμένος από τις αποδοκιμασίες των θεατών, σε μια φάση έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο, όρμησε στην εξέδρα κι άρχισε να πλακώνει όποιον έβρισκε μπροστά του! Για να αναχαιτιστεί ο Αμερικανός σέντερ χρειάστηκε να παρέμβει μια ολόκληρη διμοιρία από ΜΑΤ, ενώ η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου διανυκτέρευσε, λόγω των μηνύσεων, ο Γουίλιαμς.
Ο Πανιώνιος, ο Αρης και ο μοιραίος Γιαννάκης
Η πρώτη ελληνική ομάδα η οποία κατάφερε να νικήσει τη Μακαμπί στην έδρα της όπου μάλιστα παρέμενε αήττητη επί πέντε συναπτά έτη ήταν ο Αρης τη σεζόν 1983-84 με 76-75. Δέκα χρόνια αργότερα (1983-84, Κύπελλο Κόρατς) βάδισε στα χνάρια του ο Πανιώνιος ο οποίος επιβλήθηκε με 77-74, σε ένα ματς που εξελίχθηκε σε ρεσιτάλ του Παναγιώτη Γιαννάκη. Την επόμενη χρονιά ο "δράκος" επέστρεψε στο "Γιαντ Ελιάου" για να επαναλάβει το ίδιο κατόρθωμα με τον Παναθηναϊκό, αλλά ατύχησε και μάλιστα υπήρξε ο μοιραίος παίκτης στην τελευταία φάση ενός συγκλονιστικού ματς, που έληξε με σκορ 92-91. Εκείνο το βράδυ ο Οικονόμου είχε 23 πόντους και 6 ριμπάουντ, ο Ζάρκο Πάσπαλι 20 πόντους και ο Στόγιαν Βράνκοβιτς 19 πόντους και 13 ριμπάουντ.
Τα όργια του Οικονόμου μπροστά στον Τομ Τσέιμπερς!
Εντέλει το απωθημένο που κατέτρυχε τον Παναθηναϊκό από το 1971 εκπληρώθηκε μετά από 13 μήνες, καθ' οδόν προς το Παρίσι και τον θρόνο της Ευρώπης. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1996, λοιπόν, οι "πράσινοι" κατάφεραν να αλώσουν για πρώτη φορά το γήπεδο - ταμπού νικώντας τη Μακαμπί με 86-79, χάρη στην ονειρώδη και συνάμα... οργιώδη εμφάνιση του Νίκου Οικονόμου, ο οποίος ένιωθε πως είχε ένα ανεξόφλητο γραμμάτιο να εισπράξει από την προηγούμενη σεζόν. Ο Νικαιώτης φόργουορντ πέτυχε 35 πόντους με 6/11 δίποντα, 6/7 τρίποντα και 5/5 βολές, ενώ ο Ντομινίκ Γουίλκινς πρόσθεσε 28 με 7/16δ., 3/4τρ., 5/6β. και 10 ριμπάουντ. Εκείνη τη σεζόν η Μακαμπί φιλοδοξούσε να φτάσει στο Φάιναλ Φορ και να κατακτήσει τον τίτλο, προς τούτο μάλιστα είχε εντάξει στο ρόστερ της τον επί 15 συναπτά έτη σταρ του ΝΒΑ (Σαν Ντιέγκο, Σιάτλ, Φοίνιξ, Γιούτα, Σάρλοτ, Φιλαδέλφεια) Τομ Τσέιμπερς, ο οποίος είχε 20 πόντους και 8 ριμπάουντ.
Οι λυγμοί του Κάτας στην Πυλαία και το ... "αγορασμένο Κύπελλο"
Οι "πράσινοι" και οι "κίτρινοι" είχαν συναντηθεί ήδη 14 φορές (αρχής γενομένης από το 1971), όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με θέα το τρόπαιο. Κεντρική φιγούρα στον τελικό του 2000 στο νεότευκτο γήπεδο της Πυλαίας αποτελεί ο Οντεντ Κάτας, ο οποίος οδήγησε τον Παναθηναϊκό στη νίκη και εν συνεχεία βίωσε μοναδικά και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα: στο γήπεδο αποθεώθηκε από τους φιλάθλους του "τριφυλλιού" και στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" τον σήκωσαν στα χέρια οι συμπατριώτες του που μάλιστα τον έκαναν να κλαίει με λυγμούς, αφιερώνοντας του το συγκινητικό "τραγούδι της μάνας"!
Την ίδια στιγμή ο Πίνι Γκέρσον, που ούτως ή άλλως φημίζεται για την αμετροέπεια του δεν μπόρεσε να χωνέψει την ήττα και με το που επέστρεψε στο Τελ Αβίβ έριξε τη χολή του. «Καλέ, εσείς δεν καταλάβατε ότι αυτός ο τελικός ήταν... πουλημένος;» ρώτησε τους δημοσιογράφους. «Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες ήταν οι διαιτητές! Ο Παναθηναϊκός άξιζε να κατακτήσει το τρόπαιο, αλλά αυτοί οι διαιτητές δεν άξιζαν να σφυρίξουν στον τελικό. Κατόπιν αυτού είπα στον Μισράχι ότι δεν υπάρχει λόγος να δαπανάμε τόσα λεφτά για να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Μας συμφέρει περισσότερο να τα ξοδέψουμε για να το... αγοράσουμε»!
Το "νυν απολύοις τον... Πίνι σου, Κύριε" και το ιπτάμενο κινητό του Θανάση!
Την επόμενη χρονιά, όντως η Μακαμπί (με την εκπεφρασμένη λογική του Γκέρσον) ξόδεψε τα λεφτά της για να... αγοράσει το Κύπελλο! Στο remake του τελικού της Πυλαίας, στο Παρίσι, οι Ισραηλινοί νίκησαν τον Παναθηναϊκό με 81-67 κι ο Πίνι, κορδωμένος σαν παγόνι (μετά το συγχαρητήριο τηλεφώνημα του τότε πρωθυπουργού της χώρας, Αριέλ Σαρόν) είπε «Νικήσαμε σε αυτόν τον πόλεμο και από εδώ και πέρα θα νικάμε σε όλους τους πολέμους. Τώρα λοιπόν μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένος»! Ο Πίνι δεν πέθανε, ίσα ίσα ζει και βασιλεύει, αλλά εκείνο το βράδυ ήταν η σειρά του Παναθηναϊκού να φωνάζει για τη διαιτησία, μάλιστα στη λήξη του ημιχρόνου κι ενώ οι διαιτητές (ο Ισπανός Σάντσα και ο Γάλλος Ντοριζόν) κατευθύνονταν προς τα αποδυτήρια, τους την έπεσε χοντρά ο Ομπράντοβιτς !
Νωρίτερα ένα από τα πολλά άσχημα σφυρίγματα του Πασκάλ Ντοριζόν (του διαιτητή ο οποίος είχε συνδεθεί στο ίδιο γήπεδο το 1996 με την τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο) προκάλεσε την οργή του Θανάση Γιαννακόπουλου ο οποίος εκσφενδόνισε το κινητό τηλέφωνο του, το οποίο πάντως δεν. βρήκε στόχο και «προσγειώθηκε» στο παρκέ!
Η θραύση του side pick n' roll και το "μη 12" του Μακ Ντόναλντ
Μετά τους back to back τελικούς στην Πυλαία και στο Παρίσι, οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του 2002 στην Μπολόνια, που εξελίχθηκε σε μια ραψωδία του Ντέγιαν Μποντιρόγκα (26 πόντοι), αλλά κυρίως σε ένα ρεσιτάλ (προσχεδιασμένων) ή απλώς ενστικτωδών) επιλογών του Ομπράντοβιτς, ο οποίος ξεπέρασε τον εαυτό του στον τελικό με την οικοδέσποινα Κίντερ. Οι "πράσινοι" ξεχαρβάλωσαν τη ζώνη προσαρμογής του Μπλατ (που είχε αντικαταστήσει για έναν χρόνο τον ευρισκόμενο σε... αγρανάπαυση Γκέρσον) σκοράροντας με αλλεπάλληλα side pick n' roll, ενώ ακολούθησαν κατά γράμμα την εντολή δίκην προφητείας του προπονητή τους. Στον πίνακα των αποδυτηρίων , ο Ζοτς είχε γράψει με μεγάλα γράμματα τα οποία μάλιστα κύκλωσε μια και μοναδική εντολή: "Κρατήστε τον Μακ Ντόναλντ κάτω από τους 12 πόντους". Οπερ και εγένετο με μαθηματική ακρίβεια, διότι ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού σημείωσε έντεκα!
Το "μπρος πίσω" του Χατζηβρέττα και ο εφιάλτης του Λάκοβιτς
Δύο χρόνια αργότερα οι δυο ομάδες ξαναπήγαν παρέα σε ένα Φάιναλ Φορ, αυτή τη φορά στη Μόσχα, όπου η (ανυπέρβλητη εκείνη την περίοδο) Μακαμπί, παρόντος και του Νέστορα Κόμματου, νίκησε τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό, τον οποίο δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του ο Γιάκα Λάκοβιτς! Εκείνο το απόγευμα ο Σλοβένος βρισκόταν σε άλλο γήπεδο (όπως μαρτυρούν οι μόλις 4 πόντοι του με 1/6 σουτ σε 17 λεπτά) και το επόμενο μεσημέρι (στη διάρκειας της ζωντανής "Κερκίδας του Σαββάτου" της ΕΤ-1) είπε ότι « δεν έκλεισα μάτι όλη τη νύχτα από τη στενοχώρια μου κι όταν πήγε να με πάρει για λίγο ο ύπνος είδα στον ύπνο μου ότι ξαναπαίξαμε και αυτή τη φορά τους νικήσαμε»!
Σαν να μην έφτανε η σκιώδης παρουσία του Λάκοβιτς, στο κρισιμότερο σημείο του ημιτελικού κι ενώ το σκορ ήταν μόλις 51- 50 υπέρ της Μακαμπί, ο Νίκος Χατζηβρέττας έκανε "μπρος πίσω" και λίγο έλειψε ο Ομπράντοβιτς να μπει στο γήπεδο και να τον... καρυδώσει!
Η αγκαλιά του Ομπράντοβιτς και ο... πήδος του Διαμαντίδη
Πέρασαν έξι χρόνια (μετά τη Μόσχα) και το πεπρωμένο του Παναθηναϊκού και της Μακαμπί ήταν απίκο στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης. Με την κεκτημένη ταχύτητα από την επική πρόκριση απέναντι στην Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Σιένα στον ημιτελικό και στον τελικό δεν άφησε τους Ισραηλινούς να του χαλάσουν τη...ζαχαρένια. Η κορυφαία εικόνα αυτού του αγώνα δεν είναι αγωνιστική, αλλά συναισθηματική: λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη κι ενώ όλα είχαν κριθεί υπέρ των "πρασίνων", όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς τον πάγκο του Παναθηναϊκού, όπου ο Ομπράντοβιτς είχε ανοίξει μια τεράστια αγκαλιά και περίμενε με λαχτάρα τον ακριβοθώρητο σε τέτοιες συναισθηματικές εξάρσεις αρχηγό του. Ο Διαμαντίδης που είχε... ξεσαλώσει και στον ημιτελικό (βάζοντας το χέρι του στο τριφύλλι μετά από μια εντυπωσιακή αμυντική προσπάθεια) είδε τη λαχτάρα του προπονητή του και όρμησε πάνω του συνθέτοντας μια εικόνα η οποία παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στην πινακοθήκη της Ευρωλίγκας.
Ο ορισμός του "clutch player" και η προαναγγελία της φυγής
Ο πέμπτος αγώνας των πλέι οφς της σεζόν 2011-12 (με λάφυρο μια θέση στο Φάιναλ Φορ της Πόλης) εξελίχθηκε σε μια από τις κορυφαίες παραστάσεις στην καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Το βράδυ της 5ης Απριλίου του 2012 βράδυ ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Μακαμπί (που είχε στις τάξεις της τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη και τον Θοδωρή Παπαλουκά) δια πυρός και σιδήρου (86-85) με τον αρχηγό του να «γράφει» 25 πόντους, ευστοχώντας σε 15/18 βολές, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα, μια τάπα και 34 βαθμούς στο ranking. Στον επίλογο αυτής της εμφάνισης του που αποτελεί τον εγκυκλοπαιδικό ορισμό του "clutch player", ο Καστοριανός γκαρντ κέρδισε φάουλ, έβαλε την πρώτη βολή, αστόχησε στη δεύτερη και στο καπάκι έκλεψε την μπάλα από τον Ταλ Μποιυρνστάιν, κλειδώνοντας τη νίκη και την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Πόλης. Λίγα λεπτά μετά τη λήξη του ματς ο μεν Ντέηβιντ Μπλατ είπε «δεν θέλω να ξαναδώ τον Διαμαντίδη μπροστά μου και αν θα μπορούσα ν' αλλάξω κάτι στο ματς θα ήταν να τον κλείδωνα στο ξενοδοχείο», ο δε Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, οργισμένος από τη συμπεριφορά των θεατών έριξε μια βόμβα μεγατόνων: «Δέκα τρία χρόνια που είμαι εδώ αυτοί που σημαδεύουν με λέιζερ τους αντιπάλους και στη λήξη των αγώνων μπαίνουν στο γήπεδο, δεν μας έχουν αφήσει να πανηγυρίσουμε όπως θέλουμε. Ισως αυτή η συμπεριφορά να με αναγκάσει να πάρω πιο εύκολα την απόφαση μου να φύγω από την ομάδα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου